Gforce: evaluatie

Na bijna 3.500 km met de trike is het tijd om even enkele zaken op een rijtje te zetten, met in het achterhoofd als voornaamste vraag: is zo'n "goedkope" Gforce zijn geld waard ?

We houden het wat spannend en dus wordt die vraag niet meteen beantwoord. Dat komt later. Dit is een lang verhaal, met veel nuancering...

Dit is niet de mijne !

Een evaluatie van een rijwiel (verkeerstechnisch is een trike in België geen fiets) moet je opsplitsen. Ik begin met de betrouwbaarheid: het basisgegeven (kader, wielen, aandrijving) blijkt dik in orde te zijn. Op wat lekke banden na - bijna telkens een snakebite - doen het frame en de basiscomponenten het prima. De voorbije winter waren er wel wat problemen met water in de kabels voor de bediening van de versnelling, maar daarnaast bleef alles prima werken. De door Gforce geleverde extra's (spatborden, pakdrager) zijn van een ander allooi. Daarover heb ik al meer bericht: dit materiaal bewees duidelijk minder degelijk te zijn. De bevestiging van het achterspatbord heb ik bijgewerkt (afstandsbus toegevoegd), de beugels van beide voorspatborden braken af, de voorspatborden houden het spatwater niet afdoende tegen (natte handen en benen) en de vorige eigenaar heeft de pakdrager bovenaan ook aan het zitje bevestigd omdat die anders geen lasten kan dragen: het geheel wiebelt dan voortdurend en dat beïnvloedt de stabiliteit. Niet goed dus. Ook dit moet genuanceerd worden: niet goed, maar ik lees dat vele fabrikanten in hetzelfde bedje ziek zijn. Veel spatborden zitten er blijkbaar voor de sier op, getuige de vele pogingen om de werking ervan te verbeteren.

De rest van de accessoires is niet eigen aan Gforce (verlichting, streamer, bel), dus die zaken laten we buiten beschouwing.

De bouwkwaliteit is goed te noemen. Daarmee bedoel ik dat op het frame weinig aan te merken valt. De lak is prima, de lasnaden zijn mooi, de afwerking (uiteinde van de achtervork bijvoorbeeld) is in orde. Wel lijkt de lak me niet erg sterk: er zijn snel krassen en sporen van in- en uitstappen te vinden. Qua sterkte is het dan weer pico bello: het frame geeft geen krimp. Het zitje is goed, maar ook niet meer. De vergelijking met het zitje van Challenge viel minder goed uit, maar het is wel leefbaar en ook na 90 km (verder reed ik nog niet) stap je er zonder klachten af. Ook de geometrie is prima. Daarin moeten altijd compromissen gesloten worden: een kortere wielbasis is minder stabiel, maar wendbaarder; een lange net het tegengestelde. Het enige nadeel van de keuzes bij Gforce is dat het achterwiel snel het luchtruim kiest als je echt hard remt. Dat valt dan weer goed te controleren door je remmen te doseren.

Krachtige remmen ! Hier nog met de Tektro Io's

Qua rijgedrag valt er voor mij weinig op aan te merken. De directe sturing vraagt wel gewenning: wie gewoon is om met een indirect bestuurde trike te rijden, ervaart dit als minder tot onaangenaam. Anderzijds voldoet het systeem prima bij hogere snelheden (30 +) en is de draaicircel voor een trike behoorlijk klein. het lage gewicht (minder dan 17 kg zonder toebehoren) maakt dat de fiets snel accelereert en het draagt ook bij aan het vinnige sturen. Dit maakt dat de Gforce als een "sportieve" trike ervaren wordt. Het ontbreken van vering in combinatie met de hoge druk op de banden (7,5 bar vooraan, 6,5 achteraan) beperkt wel het comfort, maar het wegcontact is daarentegen prima en de rolweerstand erg klein (lijkt me). Bij snel bochtenwerk voel ik heel goed aan hoe de fiets reageert en corrigeren gaat erg makkelijk, zowel stuurcorrecties als gewichtsverplaatsing hebben onmiddellijk effect. Ook erg goed voor het vertrouwen is het volledig ontbreken van brake-steer: remmen met één of twee remmen (indien het remsysteem je die keuze laat) heeft wel invloed op de remkracht (logisch), maar doet de fiets hoegenaamd niet afwijken van de gekozen weg.

De banden hebben duidelijk ook een invloed. Origineel lagen er Schwalbe Marathon Plus op: "tankbanden" worden die genoemd, want zo goed als onverwoestbaar en bijna helemaal lekvrij. Daarnaast gaan ze ook lang mee. Helaas is het niet allemaal positief: de wegligging is niet zo denderend (ze reageren slecht op laterale krachten, m.a.w. ze schuiven makkelijk) en de rolweerstand behoorlijk hoog. Sinds een hele tijd heb ik ze vervangen door Kojak vouwbandjes. De wegligging - zeker de weerstand tegen zijdelingse belasting - is heel wat beter en de rolweerstand evenveel lager. Achteraan ligt nog steeds de originele Kenda Kwest high pressure: die is onverslijtbaar en lekbestendig. De nadelen zijn de grip bij het accelereren (slipt geregeld door) en het lage comfort. Dat laatste is een gevolg van het feit dat het om een smalle band gaat. Dit zal weldra veranderen (daarover bericht ik later wel).

De besturing heeft zo zijn voor- en nadelen. Zoals hierboven al gezegd, gebruikt Gforce directe sturing. Dat wil zeggen dat de stuurhelften direct met de balhoofden verbonden zijn. De laatste tijd geeft dat op mijn fiets wat problemen met shimmy (heen en weer slaand stuur, maar enkel indien je het loslaat), waarvan de oorzaak vermoedelijk bij de banden ligt. De fiets stuurt daarentegen wel erg licht en reageert onmiddellijk. De sporing (de mate waarin de voorwielen parallel staan) is eenvoudig te regelen en blijkt in de praktijk niet te verlopen. De kopstanglagers zijn degelijk uitgevoerd; de spoorstang houdt zich tot op heden prima (geen sporen van oxydatie); de balhoofden houden zich goed, enzoverder.

Ophanging voorwiel en besturing

De transmissie is dan weer een aspect waarop bespaard is (ik had maar de XT-versie moeten kiezen): de trappers zijn niet echt topklasse - maar deden hun werk -, de achterderailleur is echt basic (Acera van Shimano), de assen zijn eenvoudig en de kettingbuizen zijn ook niet lang genoeg. Wat zijn de effecten hiervan op het rijden ? Voornamelijk de niet echt precieze schakeling: meestal moet je een versnelling hoger schakelen dan bedoeld en dan meteen terugschakelen. Onder belasting schakelt de fiets ook niet vlot (dat wil zeggen: bergop of tijdens een stevige versnelling). Dat zijn echter zaken inherent aan het gekozen materiaal. Waar voor je geld, dus. Dit is geen argument om niet voor de Gforce te kiezen, want er valt goed mee te leven. De overbrengingsverhoudingen zijn, wat mij betreft, dan weer prima. Op vlakke weg ruim voldoende en ook in de bergen had ik niet het gevoel dat ik niet klein of groot genoeg kon schakelen.

De korte kettingbuizen zorgen er wel voor dat de ketting redelijk snel vuil wordt en dus wat meer onderhoud vraagt. Dat is - voor wie het nodig vindt - wel makkelijk te verhelpen door die buizen te vervangen door langere exemplaren.

De ergonomie is een belangrijk deel van het rijcomfort. Je vleit je neer in het zitje, je handen vinden meteen de stuurhelften, je voeten klik je vast in de trappers en voor je heb je een weids zicht op de wereld. De lage zit versterkt het snelheidsgevoel en wie al ooit met een kart reed, kent de ervaring van snel en strak bochtenwerk. Het is niet allemaal zo goed: van in het begin had ik last met de bediening van de versnellingen. De SRAM Attack draaiverstellers heb ik daarom omgekeerd. Die oplossing benadert wat mij betreft de perfectie. De Streamer heeft ook invloed op de ergonomie en het gebruiksgemak, maar omdat die niet van Gforce is en geen standaardonderdeel, zal ik die ooit wel eens afzonderlijk bespreken.

Omgekeerde SRAM Attack shifter

De hamvraag is dus: is zo'n goedkope Gforce trike zijn geld waard ? Daarop kan ik dus met de grootste stelligheid JA antwoorden. Dat ik er zaken aan veranderde, ligt eerder aan mij dan aan de trike. Op de spatborden na blijkt de betrouwbaarheid dik in orde en ook het rijgedrag is erg voorspelbaar en goed te noemen. Zeker: er zijn comfortabeler trikes en ook snellere en ... maar er is er geen enkele die al die eigenschappen combineert. De Gforce situeert zich aan de sportievere kant van het trike-aanbod. Er is dus gekozen voor iets minder comfort en wat meer vinnigheid. Bepaalde keuzes zijn ook gemaakt vanuit budgettaire overwegingen, maar het geheel is - wat mij betreft - mooi uitgebalanceerd. Ik zou er gerust een fietsvakantie van duizenden kilometers mee durven maken ! De fietservaringen van de voorbije zomer smaken zeker naar meer.

Langs de Tarn