zaterdag 25 februari 2012

waar gaat dat heen ?

Wij fietsers zijn een bedreigde soort. Voornamelijk door onszelf.
Dat zit zo: fietsen is namelijk een erg gevaarlijke bezigheid. Hoezo ? Vraag het maar aan de eerste de beste automobilist. "Ik ? Fietsen ? Je weet zeker niet hoe gevaarlijk dat is, met al die auto's !".

Ik weet het: dit is goedkoop. Maar probeer je eens de wereld voor te stellen zo'n 70, 80 jaar geleden, in het prille begin van onze automobiele wereld. We leefden op het tempo van voetgangers, fietsers en paarden. De auto was een rariteit, met een bestuurder die respect diende te hebben voor iedere andere weggebruiker.

Als iemand nu in zijn auto stapt, is de openbare weg zijn eigendom geworden. Alle anderen worden netjes opzij gerangeerd: op de stoep of het fietspad en liefst zo ver mogelijk van de autoweg vandaan, zodat daar zo snel mogelijk kan gereden worden.
Daar is meteen een hele industrie rond gegroeid. Uiteraard de automobielfabrikanten, die ons willen wijsmaken dat we zonder auto niet kunnen leven. Toegegeven: een auto is handig, soms, maar we overdrijven wel een beetje. "Mijn auto, mijn vrijheid" ? Vraag dat maar aan de duizenden mensen die na dat uurtje sneeuw onlangs in de file aanschoven... En dan de wegenaanleggers, de "mobiliteitsbureaus" (lees maar: autowegenplanners, in de meeste gevallen), de lobbyisten van de autoverenigingen, garages, toebehorenleveranciers, ...


Neen, dan is de term "zwakke weggebruiker" helemaal niet slecht gekozen. Hoe kunnen wij, als onderdrukte minderheid van voetgangers en fietsers, op tegen dat geweld ? Tegen de wet van het aantal is het moeilijk opboksen, zeker als daar grote financiële belangen mee gemoeid zijn.

Maar dan wordt de negatieve kant makkelijk vergeten: uren - wat zeg ik: hele levens - worden gespendeerd in geduldig (of minder geduldig) in de file aanschuiven, af en toe knallen wat wagens tegen elkaar of tegen voetgangers of fietsers, met heel wat ellende tot gevolg. Uitstoot van CO2, van fijn en ander stof, bandenstof, remstof, ... wat we met zijn allen inademen zonder enige vorm van protest. Hoezo, schadelijk ? Alles voor de economie, mevrouw, meneer.

Als je dan spreekt over "autoremmende maatregelen", over trage wegen, woonerven, ... dan kijken de meesten alsof je van Mars komt. Hoezo, de auto komt niet op de eerste plaats ? Hoe moeten we dan...

Zover is het dus gekomen: iedereen lijkt compleet afhankelijk van dat stuk blik. Het blijkt bijna onmogelijk om je een leven zonder auto voor te stellen. Indien iemand geen rijbewijs heeft, vraagt men zich meteen af welke medische beperking hiervan de reden kan zijn. Dat "geen rijbewijs" ook een keuze kan zijn, dat komt niet in de mensen op.

Zo, dat moest er even uit.

5 opmerkingen:

  1. Ademloos heb ik naar je verhaal "geluisterd" en ik ben het zo verschrikkelijk met je eens.

    Wim - die afgelopen jaar 5 x zoveel kilometers met de fiets heeft gemaakt, als met de auto.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. En toch..... ik ben zelden met de auto op het werk te zien. Mijn vrijwel vaste transportmiddel is mijn Quest. Collega's en leerlingen kijken er soms van op dat ik een auto schijn te hebben. Dat ik een rare snuiter ben, dat was ze al lang duidelijk en daar hoort natuurlijk geen auto bij.
    Maar goed, het géén auto hebben (of op z'n minst dat het de schijn heeft) kan dus net zo goed geaccepteerd worden gelukkig.

    Van mij mogen ze dat denken. Ik beschouw het als een compliment.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Mijn collega's weten het wel. Dan krijg je met het koude weer, of als het regent, dikwijls te horen: "nu ben je toch wel met de auto ?". Het "waarom ?" dat volgt, wordt toch nog op onbegrip onthaald.
    De groep vrienden en kennissen zonder auto groeit, dus zou het wel eens kunnen dat het aantal autolozen groeit (of dat mijn vriendenkring verandert). De vraag is: waarom wordt de auto als een evidentie beschouwd ?

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Een rare plaats misschien om er aan herinnerd te worden dat je 'anders' bent, maar mij gebeurt dat nogal eens in de supermarkt.
    Bij de kassa vertrouwt de cassiére die zware tas vaak niet. Waarom zou 'ie die niet gewoon achterlaten id auto? En een vreemd model ook. "Zou ik even in uw tas mogen kijken?".
    -"Ja hoor maar het kan naar zweet ruiken, is vuile was!":-)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ach, we zullen nog lang een raar soort blijven vrees ik. Na een opmerking op FB over de zoveelste auto die, wel met zijn vier knipperlichten aan, op het fietspad parkeerde kreeg ik volgende reactie van iemand: "ik ben die fietsnazi's beu". Er zal nog veel water naar de zee vloeien voor er een mentaliteitswijziging is, ook bij het merendeel van de fietsers. Het gros van de fietsers verstaat onder "rijbaan" een weg voor auto's waar je als fietser gedoogd wordt. En zolang dat niet verandert...

    BeantwoordenVerwijderen