Flevobike

Niet de fiets, maar het bedrijf.

Johan Vrielink was zo vriendelijk op op oudejaar naar Dronten te fietsen om ons de zaak te tonen en te vertellen over waar ze daar mee bezig zijn.

Praten met Johan, dat is deel worden van de geschiedenis van de ligfiets en andere fietsontwikkelingen, dat is ondergedompeld worden in een bad van technische kennis, innovatieve ideeën en steeds weer zoeken naar verbetering.
De rondleiding begon bij een ontwikkeling voor "derden": de GoCycle, met een compacte (voor-)naafmotor en de accu in het frame.

We kregen wielen te zien, transmissies, geëxtrudeerde aluminiumprofielen, onderdelen van de Orca en de Greenmachine, een Gazelle Friiik - waarvoor Flevobike het versnellingssysteem ontwikkelde - en veel machines voor de productie van onderdelen. Dat op zich is al heel boeiend, hoe van een blok massief aluminium de diverse delen van de aandrijflijn gevormd worden. Op het anodiseren na, wordt alles in huis uitgevoerd. Johan blijkt erg veel te zien in 3D printers voor toekomstige fabricage, vooral voor prototyping en ontwikkeling dan.

3D hobbyprinter

De mal voor de onderkant van de Orca was ook een indrukwekkend stuk aluminium. Het materiaal voor dat deel van de romp, Twintex, is bijzonder knap en blijk behoorlijk sterk: bij onze vraag naar de stevigheid hiervan gaf Johan een stevige trap tegen de achterste wielkast van een Orca. Die gaf geen krimp; we hoorden enkel een doffe "bonk" en dat was het. Doe dat maar eens met een Quest ! (goed, dat is dan weer een ander soort VM).

Als velomobielrijders (eFAW voor mij, de Quest voor Noekie en de ervaringen met de WAW en Mango van Noekie en CyclEd) hadden we natuurlijk veel belangstelling voor het concept achter de Orca. De Twintex onderkant hadden we al gezien in de voorraadruimte; het basisproduct, de mal en fabricage van die bodemplaat kwamen later ook aan bod.

mal voor de bodemplaat van de Orca

Handig, zo'n stevige en toch flexibele bodem !

De bovenkant van de stroomlijn blijkt ook uit drie delen te bestaan, zijnde de neus, het deksel (dat integraal openklapt) en de staart. Die horen bij de weinige delen waarvoor de productie uitbesteed wordt: ze komen namelijk uit dezelfde fabriek waar Velomobiel.nl zijn koetswerkdelen produceert en bestaan uit hetzelfde materiaal. Omdat het in dit geval om drie vrij kleine stukken gaat, lijkt vervangen ook geen groot noch kostelijk probleem.

Wat aan de Orca (en zijn voorganger, de Versatile) ook snel opvalt, is de afwerkingskwaliteit en het oog voor het praktische gebruik: de binnenkant is netjes afgewerkt; de aandrijving is van voor tot achter compleet afgeschermd; knipperlichten zijn standaard en de bediening ervan zit op de stuurknuppels.
De besturing is analoog aan die van de WAW: stuurknuppels links en rechts. Ze zitten wel hoger, waardoor je op de vloer links en rechts van het zitje materiaal kwijt kunt.

Johan is overtuigd dat 3 x 20" meer voor- dan nadelen biedt, dus is dat de configuratie voor de Orca. Slechts één reserveband nodig. Sterker nog: hijzelf voert simpelweg een reservewiel mee !
Wat nog ontbreekt, is een remlicht, maar daar wordt ook aan gewerkt.

In de technische hoek van het gebouw liggen de aluminiumdelen waar de aandrijving in terechtkomt en een reeks daarvan is voorzien van een elektrische ondersteuning. Die is ongelooflijk compact en zit tegen de Rohloffnaaf aan, net als de koppelsensor die het vermogen regelt. Geen extra ketting, enkel een tandwieltje dat het vermogen overzet. Omdat de motor voor de tussenas zit met de Rohloff, kan die ook gebruik maken van de 14 versnellingen. Eenvoudig en elegant, zoals het hele concept dat Orca heet.
Van daar loopt de ketting in een volledig gesloten (geanodiseerde) aluminium behuizing tot aan het achterwiel. Al die delen zijn met een schitterende precisie vervaardigd. Zo weet je meteen waarom een Orca niet de goedkoopste velomobiel is, maar op termijn moet die aanpak lonen.

De Quattro van Miles Kingsbury blijkt ook voor Flevobike een bron van inspiratie: Miles heeft met zijn originele invalshoek duidelijk aangetoond dat we op het vlak van velomobielarchitectuur nog zeker niet aan het einde zijn. 16" wielen, vier wielen, voorwielaandrijving, ... elk van die praktisch uitgewerkte concepten bleek het in de praktijk heel goed te doen. Het uitrijden van ROAM is daarvoor wel afdoend bewijs, vind ik. 

Kortom: dit was een erg boeiend bezoek aan een bedrijf dat steeds innovatief uit de hoek komt.