woensdag 4 februari 2015

Bad luck

De Orca beschikt over twee koplampen, een achterlicht en knipperlichten die telkens uit drie leds bestaan. Daarnaast zijn er nog wel wat zaken aan boord die energie vragen.
De bron daarvoor is een 12V accu. Meer precies: 11,1V en 6,75 Ah, geleverd door een LiIon accu.

Flevobike "12V" accu
Met die capaciteit kun je toch al aardig wat uurtjes verder, maar onvermijdelijk komt het moment dat je de accu moet laden.
Hoeveel energie er rest, dat kun je controleren door middel van vijf leds die dit aangeven nadat je op het (rode) knopje drukt.

Eergisteravond dacht ik dat het weer eens tijd werd om dat na te gaan en toen bleken nog twee ledjes op te lichten. Hoog tijd om bij te tanken!

Het meest praktische is, wat mij betreft, de accu uit de velomobiel halen en in huis - meestal in de keuken - op de lader aansluiten. Dat deed ik nu ook weer, maar de led op de lader bleef groen oplichten. Niet goed dus... De boel werd weer ontkoppeld, waarna de stekker in het stopcontact ging. Geen licht. Niet goed.
De lader werd met de accu verbonden en de led lichtte groen op. Met slechts twee oplichtende leds op de accu kon dat maar één zaak betekenen: de lader kreeg stroom van de accu en niet van het net.

Stuk.

Miserie.

Zo kan de accu niet geladen worden, maar er restte amper genoeg stroom, schatte ik, om nog één keer naar het werk en weer huiswaarts te rijden met een minimaal stroomverbruik.

De stroomkabel werd uitgemeten. 230V aan de uitgang, dus die was ok. Dat was ook te verwachten. De spanning aan de stekker naar de accu werd gemeten. Niks, nul, noppes. Niet goed.

Ik had thuis niks geschikts liggen om de accu te laden. Eerst vertrok een bericht naar Flevobike, om een vervanglader te vragen. Vervolgens reed ik even tot bij vader, die wel over de nodige apparatuur beschikt om me uit de nood te helpen. Handig, indien vader ingenieur is en verstand heeft van accu's en voedingen.

Flevobike, in de persoon van André Vrielink, antwoordde dat een nieuwe lader sito presto op de post ging. Brecht, van Fietser.be, stond in cc, omdat ik voorstelde om de lader bij hem te laten leveren. Meer kans dat daar iemand aanwezig is om de levering in ontvangst te nemen. Brecht liet meteen weten dat hij me tijdelijk kon helpen met de lader van hun demo-Orca.

Omdat de oude toch stuk was, leek het me een goed idee om uit te (laten) zoeken waarom die het opgegeven had. André Vrielink wilde dat ook wel weten, maar een defecte lader opsturen is economisch niet zo interessant. De ingenieur die de accu met een tijdelijke opstelling weer laadde, wilde er wel wat tijd in stoppen vandaag. Wellicht was, zoals zo dikwijls bij geschakelde voedingen, een ic gesneuveld.

Vanavond ging ik bij Fietser de tijdelijke lader halen, maar daar bleek de levering van Flevobike, na amper een dag, al aangekomen te zijn! Zo kon ik de accu, die gisteravond na drie uur laden op 4 van de 5 ledjes stond, helemaal voltanken met een nagelnieuwe lader.
Daarna kwam ik thuis en op het antwoordapparaat stond een verrassend bericht: de defecte lader was, tegen alle verwachtingen in, hersteld.

Let op: dit is geen klusje dat je zomaar even doet. Om te beginnen is de lader niet dichtgeschroefd, maar stevig dichtgelijmd. Gaat sneller, is goedkoper en als ie stuk is, is het goedkoper om een nieuwe te halen dan om te herstellen. De gepensioneerde ingenieur had de lader opengezaagd en de meetapparatuur erop losgelaten.

Open gezaagde lader
Het euvel was snel gevonden: slecht en slordig soldeerwerk.

Onderbroken verbinding op de printplaat
Detail van het defect
Dat maakte dat de connectie tussen het netsnoer en de lader losgekomen was. Het soldeertin op de gebroken verbinding werd vervangen en hij deed het weer.
Let op: meestal is het niet zo eenvoudig. Herstellen bij de leverancier kan ook niet: de werkuren (en verzendkosten) lopen hoger op dan bij een vervanging.

Wat rest, is de lader met cyanoacrylaatlijm ("secondenlijm") weer dichtmaken.

Wat valt daar nu uit te besluiten? Dat er slordig gesoldeerd is, daar ergens in China. Dat is wellicht de tol die je betaalt voor goedkope productie. Het alternatief is een veelvoud betalen voor iets meer betrouwbaarheid. Hoeveel meer, daar kan ik niets over zeggen, vermits ik geen zicht heb op het percentage uitval. Dat is een economische afweging: hoeveel meer moet je betalen en hoeveel meer kwaliteit krijg je daarvoor?

Anderzijds is de Flevobike-service top: na amper één dag krijg ik in Gent een nieuwe lader uit Dronten geleverd.


6 opmerkingen:

  1. Door scherpere mileu wetgeving mag er tegenwoordig geen lood meer in de soldeer zitten. Lood in de soldeer zorgt juist voor een lager smeltpunt.

    Met het nieuwe loodvrij soldeer liggen de benodigde temperaturen hoger, maar dat wil je juist niet omdat componenten en printplaat daar niet van houden. En voila; goede verbindingen maken is moeilijker geworden. In plaats van een beetje lood in een werkend apparaat een geheel afgedankt apparaat op de schroothoop. Bedankt EU!

    De fabrikant is echter niet zonder schuld. Het lijkt er op dat de soldeerverbinding een deel van de krachten opvangt die optreden als je een stekker erin steekt of eruit haalt. Dat hoort niet. Dat moet je gewoon direct aan de behuizing opvangen. Bijvoorbeeld door de connector per kabel aan de printplaat te verbinden en verder stevig te bevestigen aan de buitenkant van de behuizing. Maarja, dat kost meer, en als hij toch pas faalt na de garantietermijn...

    Een van de vele goedkoop-ontwerp nadelen waar je pas achterkomt na gedegen onderzoek en kennis. Lastig!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hoi Jan, vaak is repareren inderdaad duurder, maar velen onder ons missen langzamerhand ook de kennis om te repareren.

    Groeten, Wilco

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Mijn probleem is vooral tijd ;-) En indien iemand anders, die beslagen is op dit vlak, het wil uitzoeken, is dat mooi meegenomen. Uiteindelijk was de fout ook veel eenvoudiger dan eerst gedacht. Dat we die kennis meer en meer missen, lijkt me ook evident: er komt steeds meer micro-elektronica aan te pas en dat vraagt veel meer kennis dan simpele fietsmechaniek. Ook ons consumptiepatroon neigt alsmaar meer naar vervangen in plaats van herstellen.

      Verwijderen
  3. Hoi Jan,

    Netjes en vlug opgelost door Flevobike! Ook de service van Fietser.be mag er zijn, dat is hoe het hoort als je een goede service ingestelde verdeler bent van een kwaliteitsproduct. En je vader, tja, makkelijk om een gepensioneerde ingenieur bij de hand te hebben als het nodig is!
    Dit soort probleempjes uitzoeken is leuk als je er de tijd voor hebt, lukt het niet is er nog niets verloren, en heb je misschien toch weer iets bijgeleerd, lukt het wel geeft dat voldoening!

    Groeten, Adri.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. En daar zet ik mijn low-tech-but-smart oplossing tegenover. Uit een oude laptop-accu heb ik de cellen losgehaald en hier een "nieuwe" 7.4V 6 Ah accu van gemaakt. Deze wordt geladen via de naafdynamo die ik voor in de neus van de Quest heb zitten. Gelijkrichter + condensator er tussen, een voltmetertje en het menselijk oog (op de voltmeter) als regelaar. Doordat ik de accu in serie (!!!) met een 6V loodaccu laadt, is de laadstroom nooit meer dan 400 a 500 mA. Met het in de gaten houden van het actuele voltage kun je prima overladen (of over-ontladen) in de gaten houden. Alles blijft gemonteerd zitten, nooit zonder stroom. Volledig human powered!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Goed recept voor geplofte cellen. Doe er nog een stevig dichtgelijmde buis omheen en je hebt een leuke pijp-bom.

      Verwijderen