Ander perspectief

Woon-werk betekent vaak dat je twee keer per dag dezelfde rit maakt. Eén keer in één richting en dan weer in de andere. Dag in, dag uit.
Indien het een mooie route is, kan dat lang boeien. Soms is het leuk om te variëren.

Donderdag, na het werk, dacht ik om even de Schelde over te steken en langs een gewone weg huiswaarts te rijden. 'Gewoon' betekent aan de rand van de Vlaamse Ardennen dat het toch niet helemaal vlak is. Er zitten enkele, verhoudingsgewijs, flinke klimmen in. Goed: 43 hoogtemeters is niet veel. Anders zijn het er nog minder: 14.
 
Ik weet dat er al zeker een jaar gewerkt wordt aan de steenweg tussen Gavere en Merelbeke. Soms kan ik door, vaak ook niet. Deze keer was het afgelopen aan het centrum van Vurste. Dat is op de kaart hieronder waar de groene route een knik naar links maakt.

Het resultaat: ik moest weer afdalen naar de Schelde en de rechteroever volgen. De normale route loopt over de linkeroever, die er veel beter bij ligt. Het asfalt aan de rechterkant zit vol putten en geulen; in de zomer groeien er hele stroken gras door en dan is het niet te doen met de velomobiel.
In de winter is het nog te doen. Net.

Rood: het normale traject langs de Schelde. Groen, de route deze keer.

Wat verrassend is, is dat het zicht vanaf de andere oever helemaal anders is. Dezelfde rivier, maar deze keer aan mijn linkerkant als ik naar huis fiets. Een grijze lucht, nat asfalt, af en toe een verdwaalde druppel, maar met zowat 10° C is het ongewoon zacht voor begin februari. Ik rij dus topless (d.w.z. zonder dak), waardoor het zicht toch ruimer is.
Het pad aan deze kant is niet enkel kwalitatief minder goed - zelfs slecht -, maar het is ook maar half zo breed. Zou het daardoor zijn dat ik amper andere fietsers of voetgangers kruis?

Wie dit kent, rijdt aan de overkant indien het even kan. Af en toe moet het toch eens anders. Dan kan ik de 'gewone' kant beter appreciëren.