Woensdag viel het me snel op: de fietsenstalling op het werk bleef opvallend leeg. Naar het schijnt regende het vreselijk hard. Ja: mijn haar was nat geworden van het stuifwater. Voor de rest was het lekker genieten: kom maar op met die regen!
Gisteren ging het nog een stapje verder: sneeuw! Niet lang en ze bleef ook niet liggen, maar zowat een half uur konden we genieten van neerdwarrelende witte vlokken. Die keer zat ik binnen, maar toen ik in de Orca stapte, lag toch al een laagje wit op het dakje.
Sneeuw is lastiger: sneeuw dwarrelt rond en waait binnen in de velomobiel. Sneeuw blijft op het ruitje liggen, waardoor het zicht vermindert. Het is wel bedoeld om onderdoor te kijken, maar je blikveld wordt kleiner.Sneeuw kruipt in elk hoekje van de velomobiel; niets blijft droog.
Het wordt tijd om de voetengaten weer af te sluiten.
Klopt Jan, regen doet me ook niet veel, sneeuw daarentegen is een ellende, zeker als je dan ook nog in het donker rijdt. De verlichting word dan gereflecteerd in de neervallende vlokken en je word totaal verblind door je eigen licht. Als er dan ook nog een verse laag vanaf 5 cm blijft liggen, krijg je een geweldig goede krachttraining op de koop toe, ongelofelijk hoe zwaar het rijden dan wordt!
BeantwoordenVerwijderenGroeten, Adri.
Dan fietst een '3-sporenfiets' opeens 3x zo zwaar als een tweewieler.
Verwijderen