Vanmorgen reed Jan, zoals elke keer, over de brug over de spoorweg in Melle. In de achteruitkijkspiegel zag ik een Renault Kangoo die volgde. Bij het afrijden van de brug ging het autootje me voorbij, terwijl het licht tweehonderd meter verder op rood sprong. Ik zag dat en de dame in de auto had het dus ook kunnen zien. Een zinloos inhaalmaneuver zoals we ze als fietser maar al te vaak meemaken. "Ik kan sneller, dus ik ga er voorbij" is vermoedelijk de gedachte erachter. Niet "de redenering", want bij zo'n acties wordt m.i. niet geredeneerd.
Maar daar gaat het eigenlijk niet om. Het Kangootje ging me toeterend voorbij en toen het voor me kwam, zat de dame achter het stuur druk te gesticuleren. Jan wist al waarom: de dame vond dat hij op het fietspad hoorde.
Even verder, aan het rode licht, ging de Orca langs de auto (aan de linkerkant) om zich op de fietsopstelstrook, voor de auto, te positioneren. Toen ik er langsreed, hoorde ik iemand roepen. Het was, uiteraard, iets met "fietspad" erin.
Het was toch net rood geworden, het raam stond open en nieuwsgierigheid is des mensen, dus ik stapte uit om te vragen wat er aan de hand was. De oudere vrouw in de auto was duidelijk erg opgewonden; haar dubbele onderkin flubberde van verontwaardiging en ze zei dus - zoals ik al wist - dat ik op het fietspad moest en dat ik moest voortmaken, want het zou groen worden.
Nou, ik had tijd en zin om dwars te liggen, zeker omdat de dame ongelijk had. Ik vroeg waarom ik op het fietspad moest (eigenlijk vinden automobilisten dat elke keer, niet omdat het volgens hun interpretatie van de wegcode moet, maar omdat je "in de weg rijdt").
"Omdat ge geen plaat hebt", was de uitleg. Dat was een nieuwe!
Mijn droge verwijzing naar artikel 9 van de Belgische wegcode werd weggewuifd. "Ik ken de wegcode (duidelijk niet) en gij moet op het fietspad". Ondertussen was het groen geworden. De dame was niet voor rede vatbaar, verdere discussie had geen zin en ik had haar gehinderd bij haar gehaaste rit. Ik slofte weer naar de Orca, zette me neer en deed het deksel zorgvuldig dicht. Het licht ging weer over op oranje en vervolgens rood. Daar mag je volgens de wegcode niet door, dus bleef ik rustig wachten, met een razende dame die tot op centimeters achter de Orca genaderd was.
Niet dat het wat uitgehaald zal hebben. Artikel 9 zal ze allang weer vergeten zijn, want ik moet toch op het fietspad. Volgende keer neem ik een toeter mee en maak ik er een kwis van.
Als de reden is het "geen plaat" hebben dan horen die kleine autootjes die maar 45km/u kunnen en waarbij je geen rijbewijs moet hebben ook op het fietspad. Die hebben namelijk ook geen plaat.
BeantwoordenVerwijderenHet is anders wel zo dat er meer en meer autofielen boos zijn op de fietsers omdat deze laatsten minder taksen en belastingen (en verzekeringen en onderhoudskosten) betalen. Maar het zijn hun die het geld over de balk (of door de autodeuren) gooien niet wij die gierig zijn.
Mooi stukje. En mooie foto's van jouw gesprekspartner! Dat je daar ook nog aan gedacht hebt.
BeantwoordenVerwijderenLeuke, maar inderdaad zinloze discussie!
BeantwoordenVerwijderenKomt me heel erg bekend voor. Afgelopen zondag en woensdag had ik ook prijs na een aantal rustige maanden. Eerst ongelooflijk gehaast, en als ze u voorbij zijn hebben ze alle tijd om te etteren en u van hun vermeende privérijstrook te duwen. Soms zou denk ik er over na om een soort dashcam te installeren. Als ik nu nog traag was, ok, maar ik reed in beide gevallen rond de 50, de eerste keer in een zone 50 en de 2de keer waar ge 70 mocht (ik reed 52-53). Opvallend is dat van die figuren bijna altijd in een camionet of een jeep zitten. Gelukkig zijn niet alle mensen in zo'n vervoermiddel van die nurken, er zitten ook vriendelijke tussen met leuke reacties.
BeantwoordenVerwijderenIk denk tegenwoordig in zo'n situatie vaak aan de "garbage truck theory" waar Robert-Jan mee kwam :-))
BeantwoordenVerwijderenIn feite is dat best een makkelijk hulpmiddeltje niet zelf opgefokt te raken van onbenullige conflictjes met vreemden. Dat gebeurd natuurlijk maar al te gemakkelijk, en eenmaal zelf opgefokt kun je iets niet meer makkelijk dat van je laten afglijden en weer met een goed humeur denken aan prettiger of nuttiger zaken. Ik moet mezelf vaak dwingen met mijn verstand niet in te gaan op conflictjes, en door te gaan met denken aan iets anders. Het helpt (mij) vaak wel denk ik zelf.
Alles heeft natuurlijk wel een grens. Als men je kickboksend tegemoet treed nadat men je ten val heeft gebracht met afsnijden met een auto ( wat enkele Engelse ligfietsers is overkomen te zien op Youtube ) moet je toch iets anders doen dan je niets aantrekken van die personen.....
Helemaal gelijk, hoor. Meestal wuif ik eens vriendelijk terug (o, had ik het gebaar verkeerd begrepen?). Deze keer had ik gewoon zin om dwars te liggen.
Verwijderen