Onwaarschijnlijk, maar toch...

Vandaag besloot ik een alternatieve verplaatsingsmethode te gebruiken: niet de auto (bah), maar de bukker. Dat is een kwestie van te ontdekken wat ik mis als ik mijn oude, trouwe eFAW op stal laat staan.

De beslissing was weloverwogen, want ik nam de DSLR (een digitale reflexcamera; Nikon D80) mee om te pogen met degelijke beelden Google maps te overtuigen dat wat zij fietsroutes noemen dat in de realiteit niet altijd zijn. 

De gewone route (linkeroever): breed en vlak

Dat hield in dat ik in het weerkeren de rechteroever van de Schelde moest volgen. Dat is met eFAW bijna ondoenbaar, maar volgens Google Maps is het een prima fietspad...Op  donderdag heb ik veel meer tijd, omdat ik dan rond 13u gedaan heb. Het ideale moment dus om de taak uit te voeren.

Enkele opvallende conclusies:

• de kruissnelheid op het jaagpad bedraagt met de Alleweder 32 à 35 km/u. Met de bukker (Trek hybride) lag dat tussen 24 en 26 km/u in het doorgaan. Op het einde van de rit naar het werk betekende dat pakweg een kwartier verschil over 23 km.
• de Trek rijdt veel stiller dan eFAW. Een velomobiel is nu eenmaal een grote klankkast, die alle rijgeluiden versterkt.
• geef me maar een ligfiets, wat het comfort betreft!
• op de bukker zweet je evengoed, maar omdat je rug onbeschermd is, kan het vocht beter weg.
• tegenwind is niet leuk als je rechtop zit en vooruit wil raken.
• het zicht is helemaal anders. In eFAW zit mijn hoofd ter hoogte van het zadel van de bukker: een heel ander perspectief.
• een kwartier per rit, een half uur per dag, maakt twee uren minder verplaatsingstijd per week (ik werk 4 dagen/week). De inspanning is dezelfde, dus het effect op de conditie ook.
• op de bukker kan ik de DSLR in een stuurtas steken en ben ik snel klaar om een plaatje te schieten. In de velomobiel is dat veel omslachtiger.

Er waren wel mooie beelden te schieten.

De rechteroever begint behoorlijk pastoraal: een slingerend asfaltlint tussen het groen langs de oever. Het pad is nog niet half zo breed als aan de overkant en de kwaliteit van de wegbedekking valt ook niet te vergelijken. Bekijk ter vergelijking maar nog even de foto hierboven.

Rechteroever ter hoogte van Gavere

Maar dan, ongeveer een kilometer verder, is het afgelopen met het asfalt.

Op de grens tussen Gavere en Semmerzake

Hier is het nog grint, maar verderop wordt het een karrespoor waar geregeld boomwortels uit steken.
Weer wat kilometers stroomafwaarts, ter hoogte van de Grenadiersbrug (Semmerzake) is het weer even beter en kan ik weer genieten van het fietsen.

Tussen Semmerzake en Melsen

Maar al snel daarna beginnen de problemen weer.

Ter hoogte van Schelderode

Met een gewone fiets is het nog te doen, maar o wee het gezin dat besloot om met de fietskar langs hier te rijden (of een velomobilist die zich hier waagt).