Pech onderweg

Toen ik vanmorgen opstond, zag het er niet zo denderend uit. Toch dacht ik eraan om met eFAW naar het werk te rijden: als het glad ligt, gaat dat minstens even snel als met de auto.

Het aanzetten was het moeilijkste: vertrekken aan de rand van de rijbaan, naast de stoep, betekent dat je de bolling van de weg op moet. Indien die weg veranderd is in een ijsvlakte, lukt dat niet zo goed.

Door de vele wind was de sneeuw hier en daar in flinke hopen opgewaaid: tot zeker 20 cm hoog. Als alles wit ligt en de wind blaast sneeuwvlokken in je ogen, is het echt goed uitkijken om daar niet in terecht te komen.

Helaas... een straat ver was het afgelopen met de pret. "Knap" zei één van beide versnellingskabels (alweer) en enkel het kleinste verzet bleef over. Er zat niets anders op dan de neus weer huiswaarts te keren, me om te kleden en de auto te nemen.

Normaal gezien is het met de auto 20 tot 25 minuten rijden naar het werk (20 km) en 45 min met eFAW. Vandaag deed ik er met de auto maar liefst anderhalf uur over. Neen, niet omdat ik in de file stond (toch erg weinig), maar bijvoorbeeld omdat iemand met dichtgeknepen billen in eerste versnelling voortkroop over een licht kronkelende weg met twee rijvakken, waarbij in de tegengestelde richting wel een file stond. Of omdat de brugdekken glansden van het ijs en een bestelwagen er langzaam achterwaarts afgleed. Of omdat bij -5° C de verwarming in de auto uitviel en de ruiten langzaam aanvroren.

Na het werk haalde ik maar twee versnellingskabels: één om te monteren en één als reserve. Dit is duidelijk een zwak punt van de NuVinci N360, want het is al de tweede keer op nog geen jaar tijd.

Die kabels vervangen is wel een flinke klus, maar ondertussen is die toch geklaard. Morgen een nieuwe poging om met eFAW de weergoden te trotseren.