Eindelijk!

De winter is voorbij, toch volgens de kalender.

Een traditie bij WOL (West- en Oost-Vlaamse Liggers) is een avondrit op de dag van de omschakeling naar het zomeruur. We maken het onszelf graag moeilijk: op zaterdagavond een eind door het donker rijden en afsluiten met een lekker biertje, waardoor je volgens de zomerklok een stuk in de nacht weer thuis raakt.

Het kan slechter dan deze keer: we reden de rit al met z'n drieën, waarbij we goed halfweg de rit afbraken. Kilometers malen in de stromende regen is niet wat je wil bij een recreatieve tocht.

Earth Hour Tour

Gisteravond was het droog, onbewolkt en we vertrokken op het einde van een schitterende lentedag. Maar een keer als zon achter de einder verdwijnt, merk je dat het nog vroeg op het jaar is: het kwik daalt pijlsnel. Maar rechtgeaarde ligfietsers laten dat niet aan hun hart komen: maar liefst met negen waren we!
Helemaal volgens de trend van de laatste jaren waren de velomobielen in de meerderheid: 5 van de 9 deelnemers reden in zo'n plastic doos. Eentje zelfs met vier wielen (een Quattrovelo dus).
Dan waren er nog 3 tweewielers en ikzelf tekende present met de eTangens, met alle verlichting aan boord.

Foto: 'Basuko' Ronnius

Veel valt er over zo'n rit niet te vertellen. Dat moet je zelf meemaken. Ik beeld me het zicht voor de passanten in: een sliert goed verlichte bizarre, lage fietsen met bont uitgedoste berijders. Roffelende banden, ratelende kettingen en meer hoor je niet.

Ook helemaal volgens de evolutie van de laatste jaren: geen lekken. Geen kettingbreuk, geen frames die het begaven. Niets, behalve dat de verlichtingsaccu van Paul zijn Orca het plots opgaf, net als die van Lode zijn WAW. Geen nood: Paul had extra verlichting op zijn helm en Lode reed midden in de groep.

Earth Hour is ooit in het leven geroepen als signaal: tussen 20 en 21u zou de verlichting op vele plaatsen gedoofd worden; zowel straatverlichting als in huis. Die gewoonte lijkt verdwenen te zijn, maar Ronny, die de rit gepland had, had daar natuurlijk rekening mee gehouden. Op jaagpaden, langs de Schelde en de Leie, is geen verlichting.

Enfin, het deed deugd. Rustig, op quasi verlaten wegen, aan een gezapig tempo werden de kilometers afgemalen. Helen (met een WAW) is het al gewoon: in een bende mannen is af en toe een sanitaire stop een noodzaak. Voor de rest werd gereden. Niet zo ver: 41 km.

Ik schat dat we rond 23u aan het eindpunt kwamen. Met een tradioneel sterk bier - genre Trappistenbier (tripel) - werd afgerond.

Geplande activiteiten voor de komende maanden

Volgende maand is er eerst een rit vanuit Roeselare en op 22 april organiseert WOL een ligfiets- en velomobieltestdag.

Mei gaat van start met het jaarlijkse ligfietstreffen. Als rasechte Vlamingen organiseren we het deze keer in ... Nederland!

Op 13 mei is het dan mijn beurt: de tweede hillbillytoer. Daarbij worden de Zuid-Oost-Vlaamse heuvels bedwongen.