up tempo

Om aan de overeenkomst te voldoen, moet ik gemiddeld één keer per week naar het werk fietsen. Deze keer was dat op woensdag. Zacht weer, iets meer wind (windkracht 3 tot 4) uit zuiden tot zuidwesten, bewolkt met opklaringen en een grotendeels droge weg.

De bandendruk had ik de avond ervoor bijgesteld: 6 bar achteraan, 5 vooraan. De reserveband, die lek was (zie een vroeger bericht), is ondertussen geplakt.

Wat ondertussen ook duidelijk geworden was, is dat de leverancier vermoedelijk al héél lang zijn Sigma-tellertjes liggen had: batterij was leeg. Ze gaf nog 2,6 V (onbelast) in plaats van 3 V. De fietsenwinkel treft hierin geen schuld, want ze waren pas geleverd. Er vertrok dus een berichtje naar de winkel, die meteen de invoerder contacteerde. Op zich is dat niet erg, maar voor een nieuw toestel kan volgens mij dit niet.

Goed. Onderweg dus. Ik ben op zoek naar een betere, vlottere en comfortabeler verbinding. De laatste keer in het weerkeren bleek de linkeroever véél beter te liggen (Trekweg in Merelbeke/Zwijnaarde), enkel de verbinding vanaf Zwijnaarde tot thuis moest ik nog even uitdokteren. Nu reed ik van thuis naar Ledeberg en vandaar nam ik de Hundelgemse Steenweg tot aan de Ringvaart. Die volg ik dan tot aan de fietsersbrug in Zwijnaarde en zo kom ik op de Trekweg. Dit gaat vlot en de weg ligt er goed bij. Eén nadeel: het fietspad langs de Hundelgemse Steenweg helt flink af, waardoor de trike voortdurend schuin hangt.

De heenrit werd afgelegd aan een gemiddelde van 23 km/u op de teller. Gezien de windkracht en -richting is dat al niet slecht ! In het weerkeren slaagde ik erin om de hele afstand in één uur af te leggen. Het gemiddelde lag dan rond de 25 km/u, met enkele onderbrekingen om wat bij te stellen, de jas uit te doen (veel te warm), de muts in de fietstas te stoppen, de handschoenen erbij... In de andere richting reden mannen op koersfietsen, met een bivakmuts, dikke handschoenen. Ze zagen er echt gelukkig uit...

Tot slot nog een beeld van de rit langs de Schelde

onderhoud en aanpassingen

De Sigma fietscomputer was deze week geleverd. Zoals ik wist, was de kabel te kort. Sigma levert de basis met kabels van 90 of 120 cm, maar bij de computer zit telkens eentje van 90. 120 cm was prima geweest, dus moest ik er 30 cm tussen solderen. Da's snel gedaan.

Er zaten twee elastieken bijgeleverd; eentje van 32 mm om de basis op het stuur te klemmen en eentje van 42 mm om de sensor op de vork te zetten. Je kunt het al raden: aangezien de basis niet op het stuur, maar op de centrale buis moest komen, die een diameter heeft van 50 mm, lukte dit alweer niet. Geen nood: tussen de fietsonderdelen in huis lag nog een extra grote elastiek, dus dat werkte ook. Nu zit de computer mooi in het zicht.

Het volgende is bij benadering het zicht vanuit het zitje:

Enkel de trapfrequentiesensor moet nog nageleverd worden.

Een tweede taak dit weekend was het kuisen en olieën van de ketting. Eerst moest die grondig gekuist worden. Daarvoor heb ik een systeempje van Barbieri liggen:

 

Volgens de handleiding vul je dit met "biodegradable chain cleaner". Al getest: doet niet veel. Ik vul dit dus met benzine. Daarmee komt alles van de ketting (ook het smeermiddel). Dat gebeurde gisteren. Nadien liet ik de ketting helemaal drogen (aardig benzinegeurtje in huis: de garage maakt deel uit van de woning) en vanmorgen werd ze gesmeerd. Daarvoor haalde ik deze week ook een nieuw smeermiddel in huis: No Flat Joe's Nano Lube. Geen spuitbuis, maar een druppelsysteem. Eén druppel per schakel zou voldoende moeten zijn. We zullen zien. Een voordeel is alvast dat je geen verlies hebt, terwijl je bij een spuitbus heel wat smeermiddel naast je ketting spuit.

Morgen even testrijden en ondertussen ook de gps monteren, om de computer te ijken.

naar het werk

Deze keer een kort bericht zonder foto's (saai). Vandaag was het droog en redelijk sneeuwvrij, dus ging ik met de trike naar het werk. Dat betekent 2 x 24 km, waarvan een groot deel langs de Scheldedijk.

Eerste bemerking: ook met een ligfiets - twee of drie wielen, maakt niet uit - heb je last van de wind. Minder dan op een "bukker", maar je voelt het in elk geval. In het doorgaan reed ik pakweg 22 km/u, in het weerkeren eerder 26.

Nog geen 10 km ver, had ik een fenomenaal venijnige put in de weg niet gezien (en er zijn er héél veel, na de strenge winter). Ik heb het geweten: fiets begon te zwalpen, besturing was minder goed en jawel, een lekke band. Alweer, want vorige week heb ik er nog maar een binnenband vervangen (ventiel defect). Tegen beter weten in pompte ik hem nog even op, maar een kilometer verder werd duidelijk dat dit geen oplossing was.

Aan de kant en binnenband vervangen dus. Maar hoe doe je dat ? Een gewone, alledaagse fiets draai je ondersteboven en je neemt het wiel eruit. Maar een trike, met Streamer, op zijn kop zetten ? Da's uitgesloten. Kantelen dan maar. Gelukkig is het achterwiel voorzien van een snelsluiting en even gelukkig had ik een reserveband en materiaal bij.

Ligt het aan de achterband (Kenda Kwest met zachte wanden), ligt het aan de gewichtsverdeling of is het gewoon pech ?

Langs de Schelde rijden was wel leuk. De trike is boeiende tv: konijnen sprinten weg, een reiger die een meeuw achternazit (mooie luchtacrobatie), indrukwekkende binnenschepen en ondertussen af en toe driften op de resterende sneeuw, ...

Zoals gezegd had ik in het weerkeren de wind mee. Ik probeerde even de Streamer als zeil te gebruiken, maar dat maakte niet echt veel verschil. En weer waren er veel vogels te zien. Deze keer ook veel fietsers, allemaal met koersfiets of mountainbike, allemaal mannen en bijna allemaal in tegengestelde richting. Da's ook logisch: wie in dezelfde richting rijdt, houdt min of meer dezelfde snelheid aan als ikzelf.

Vanavond stapte ik dan nog eens op mijn "bukker". Wat meteen opviel is dat die veel rustiger rijdt: de vreselijke putten in de weg vallen véél minder op, hoewel die fiets evengoed ongeveerd is ! De bandendruk is wel lager (4 tegenover 6 bar), de wieldiameter groter en je zit tussen beide wielen in, niet zowat boven het achterwiel. Wat ook opviel is de toch grotere windgevoeligheid.

De teller van de trike staat ondertussen op 280 km, waarvan er deze week 108 gereden zijn. De ervaringen tot nu samengevat:

• triken is fun ! Vooral bochten maken is leuk, mits verplaatsen van het gewicht.
• Een gemiddelde van één lekke band per week is veel te veel. Ligt het aan de kwaliteit van de buitenband, is het gewoon pech of ligt het aan het concept ?
• Er wordt dikwijls gezegd dat zo'n lage fiets extreem gevaarlijk moet zijn. De ervaring tot nu toe is dat iedereen mij gezien heeft (wijkt af van het normale beeld) en dat auto's me veel meer ruimte geven... Ik heb enkel mijn bedenkingen bij het voorbijgaan van geparkeerde en stilstaande auto's. Ook bij fietsers en voetgangers merk je veel reactie (stamp, stamp: "heb je dat gezien ?").
• De Streamer maakt het veel minder koud. Vanmiddag moesten handschoenen en muts uit, wegens te warm (5° C buiten).
• Anderzijds zorgen de voorwielen voor een constante douche op de handen als het nat ligt. Daar moet toch elke trike last van hebben ?
• Bergop gaat langzamer, bergaf dan weer sneller dan met een bukker. Mijn maximum voor deze week is 45 km/u (Charles De Kerchovelaan in Gent). Niet mis voor het vlakke Vlaanderen. Jammer genoeg houdt het eenvoudige computertje geen algemeen maximum bij. Jaren geleden haalde ik met mijn stadsfiets (drie versnellingen, stalen kader, velgremmen) 60 km/u op een afdaling in de Ardennen. Dat moet beter kunnen met een aërodynamischer trike !

De Sigma BC1606L ligt klaar. De kabel moet wel nog verlengd worden. Even knutselen dus. De lekke binnenband ga ik ook herstellen indien mogelijk. Er is tenslotte weer een reserve nodig. Hopelijk wordt dit geen wekelijks ritueel !

waarom een Gforce ? wat is hij waard ?

De trike die ik kocht is ruim twee jaren oud. Dat is een mooie leeftijd om een oordeel vormen over de duurzaamheid. Gforce biedt trikes (en ligfietsen) uit Taiwan, aan (relatief) lage prijzen: de trike STD kost, als bouwpakket, € 1.299. Bij deze was ook het accessoirepakket geleverd: spatborden, hoofdsteun, pakdrager, tasje en fietscomputer. Dat setje kost € 99. Dat maakt dat de trike ongeveer € 1.400 kost en dat is in het wereldje van niet zo grote productieaantallen weinig.

Eigenlijk keek ik uit naar een ICE trike. Deze:

Laat me ICE de BMW onder de trikes noemen; dan is Gforce eerder een equivalent van Skoda. De ICE die ik voor ogen had, zal zo ongeveer € 3.500 kosten. De vraag is dus: kan een trike die één derde kost van de ICE nog een beetje kwaliteit bieden ?


frame


Ziet er picobello uit. Geen schrammetje, geen scheurtje. Zo goed als nieuw. Achteraan lijkt er wel wat beweging in te zitten, maar dat kan evengoed deel uitmaken van het ontwerp. Volgens Tim Biesemans (van de vroegere ligfietszaak in het Antwerpse) was er één vermoedelijk zwakke plek in de structuur: door het grote achterwiel (26") en het ontbreken van vering komt er heel wat kracht te staan op de verbinding tussen de achtervork en de hoofdbuis. Dit zou kunnen leiden tot haarscheurtjes, maar daar is geen spoor van te merken. Alleen aan de weg die de kabels volgen zou wat meer aandacht mogen besteed worden. Daar waar ze op het dwarsframe rusten, slijt de lak weg. De vorige eigenaar voorkwam dit door een zelfklevende folie op de contactplaats te bevestigen.


stuurinrichting


De Gforce werkt met directe sturing. Dat heet zenuwachtiger te rijden, maar het is een eenvoudig systeem. Eén van beide stangkoplagers was behoorlijk geroest, maar dat lijkt niets af te doen aan de functionaliteit. Of het zo hoort, weet ik niet, maar de bouten die die lagers verbinden met de langse stangen zijn niet geborgd. Eén van beide had zich bijna losgewerkt. Nu zijn ze geborgd met een moer met nylonring. Zekerheid voor alles: zonder stuur kun je niet rijden.


aandrijving


Dit is moeilijker, want hier hangt veel af van het onderhoud: reinigen, smeren, slijtage bijhouden. Alles ziet er ook nog erg goed uit. De componenten zijn zowat middenklasse (Sora vooraan, Alivio achter, ketting onbekend, SRAM Attack gripshifts) en de achterderailleur zal ik moeten bijstellen, maar het werkt nog heel behoorlijk.
De velgen, spaken, lagers, ... zien er ook als nieuw uit. Nu onder de modderspatten, maar he, het ding dient om mee te rijden, niet ? Geen roest, geen deuken, geen speling op de lagers, geen verdachte geluiden.
Zoals in een ander bericht te lezen valt, waren de kabels absoluut niet gesmeerd. Aangezien er water tussen binnen- en buitenkabels zat, vroor de boel vast na enkele km. Niet de fout van de fabrikant, maar het gevolg van verkeerd onderhoud of teveel poetsen ?


streamer


Dit is geen origineel onderdeel van de trike en door de vorige eigenaar tweedehands gekocht. De streamer lijkt me niet meer van de laatste generatie, aangezien de informatie op de site van HP Velotechnik toch op een aantal punten afwijkt van deze. De stroomlijn zelf is wat gekrast en heeft wat doffe plekken, maar er zitten geen knikken, scheuren of gaten in. De steunen (alu) zien er ook goed uit.
Door de constructie heeft de streamer de neiging om voorover te zakken. Een riem die de voorste steun met de trapas verbindt, kan dit eenvoudig verhelpen.


toeruitrusting


Dit is duidelijk de zwakke plek ! De bagagedrager ziet er als nieuw uit, de spatborden ook, maar de meegeleverde bouten zijn niet van dezelfde kwaliteit als op de trike zelf. Stuk voor stuk zijn ze behoorlijk gecorrodeerd en eigenlijk aan vervanging toe.

De ophanging van de spatborden is ook niet optimaal, wat leidt tot heel wat gerammel. Op blogs van ActionBent-rijders zie je dat er soms een tweede steunpunt toegevoegd wordt, precies om die reden. De dragers die de spatborden steunen zijn gemaakt uit gelakt staal, nu geroest staal. Niets ergs, maar duidelijk minderwaardig. Jammer. Liever een iets duurdere optieset die wel op het niveau van de trike zelf staat. Het moet ook gezegd: ze doen wat ze moeten doen.

Uiteindelijk moet de Gforce doorgaan voor een goedkope trike. In die hoedanigheid brengt hij het er na die jaren echt goed van af. Sloop de toerextra's en de streamer en je kunt hem er als nieuw uit laten zien. Dat pleit voor het product.
Zijn Amerikaanse tegenhanger (ActionBent) krijgt trouwens zeer goede kritieken op Bentrideronline !

winterrit

Gisteren even een ommetje gemaakt door een besneeuwde regio. Leuk rijden en af en toe wat driften. De trike is er weer door: de smering van de kabels heeft resultaat. Niets blokkeerde tijdens de rit.

Dit is een beeld van uit het Admiraalpark in Destelbergen:

mijn trike is een watje

Dinsdagavond wou ik gaan badmintonnen. De sportzaal is op pakweg 8 km van huis. Omdat ik tenslotte nog veel training op de trike nodig heb, gebruikte ik die om naar daar te rijden. De route ging voor een heel groot deel over de Gentse kleine ring, de R40. Buitentemperatuur lag rond -2° C en met de streamer was dat absoluut geen probleem. Het was droog en met een matige wind, dus ideaal fietsweer.

De Gforce dacht daar anders over ! Halfweg, zo aan het Citadelpark, gaf de linkerschijfrem er de brui aan: er was geen beweging meer in te krijgen. Vastgevroren ! Dat was iets nieuws; op de fiets maakte ik zoiets nog nooit mee...

Een kilometer verder zat ook de voorste derailleur muurvast en toen ik bijna bij de bestemming was, was ook nog de achterste derailleur bevroren !

Ik neem aan dat noch de schijfrem noch de derailleurs de oorzaak waren, maar wel de kabels. Bij controle later deze week was daar geen enkel smeermiddel in te vinden. Poerdroog, zo op het eerste zicht. Ik veronderstel dus dat er water in de kabels zat, dat bevroor na verloop van tijd.
Vanmorgen maakte ik de remkabels los, zodat de binnenkabels heel ver heen en weer bewogen konden worden, en ik smeerde ze door met fietsolie. Ondertussen werden de remmen bijgesteld (de rempads moeten wel nog eens gecontroleerd worden).

De derailleurkabels moeten nog een beurt krijgen en vanmiddag test ik verder. 't Is vandaag een pak kouder, dus ik zou snel resultaat moeten merken.

pannes en aanpassingen

De tweede dag dat ik de trike gebruikte, was om een onverklaarbare reden de rechter voorband plots leeggelopen. Snel opblazen was voldoende: sindsdien houdt die het weer.

Zaterdag bleek dan plots de achterband lek. Opblazen hielp niet: zodra de druk wat opliep, liep de band even snel leeg als ik kon pompen. Het wiel ging eruit, de binnenband werd van de velg gehaald en nog eens opgeblazen. Conclusie: ventiel stuk. Ik haalde dus meteen twee nieuwe 26" binnenbanden, zodat er een reserve is bij een volgend probleem. Ook voor vooraan (20") is er een reserveband aanwezig: die kreeg ik bij de trike.

Ik maakte van de gelegenheid gebruik om de druk te controleren en bij te stellen: achteraan 6 bar, vooraan 5.

Ondertussen zijn ook de dynamo en het achterlicht geplaatst. De dynamo wordt op de achtervork bevestigd. Die is heel wat groter van diameter dan bij een standaardfiets, dus een normale dynamosteun was uitgesloten. Daarvoor moesten passtukken gemaakt worden, aangezien op de trike niets voorzien is hiervoor.

 

De steun is gemaakt van een oude steun voor een dakantenne, in de lengte doorgezaagd en dan uitgewerkt naar de ellipsoïde doorsnede van de achterbrug. De bouten zijn voorlopig: ze moeten vervangen worden door roestvrije exemplaren en moeren met nylon borgring.

Ook voor het achterlicht moest een oplossing bedacht worden. Daarvoor werd alweer een stuk aluminiumprofiel genomen, maar deze keer met andere afmetingen.

 

Het normale zicht van achteraan:

 

De schijfjes daarboven zijn twee reflectoren, die standaard met de pakdrager geleverd werden. Het achterlicht is een Axa Omega II, met 5 leds, waarvan twee die naar de zijkanten schijnen. Veel licht, goede zichtbaarheid maar door de vijf leds beperkte autonomie (28 u volgens een test van de Nederlandse Fietsersbond).

Nu is het wachten op de koplamp.

actie zwakke weggebruikers

De maat is vol: op 4 januari werd aan de Dampoort in Gent weer een voetganger aangereden op het zebrapad. Ze overleed aan de verwondingen. Als hierin iemand schuld draagt, dan is het de overheid die een zootje maakte van deze drukke verkeerszone tussen het Dampoortstation en de binnenstad. Al jaren wordt hierover geklaagd, maar er moeten eerst (veel) doden vallen eer er gedacht wordt aan verandering.

Het grootste probleem is de warrige mix: een groot rondpunt, zeer druk bereden, fietsers langs alle kanten (Gent is tenslotte een studentenstad) en massa's voetgangers. Het wegbeeld is niet eenduidig, de structuur niet overzichtelijk.

Er werd een actiegroep opgericht en met steun van o.a. de Fietsersbond werd op donderdag 4 februari een stille actie gehouden.

De vraag is nu of dit iets zal opleveren ! De stad Gent zegde zijn steun toe en nu is het gewest aan zet.

te veranderen

Na die eerste week leerde ik ook al dat er toch nog wat te verbeteren valt naar mijn smaak.

Streamer

Het eerste probleem was dat de Streamer al bij aankomst thuis losgekomen was. Het systeem bestaat uit twee buizen met daarop een gebogen aluminium profiel. De stroomlijn wordt door middel van Velcroband hierop bevestigd. Nu was die band losgekomen van de stroomlijn. Die is gemaakt van PETg en laat dat nu  een bijzonder moeilijk te verlijmen materiaal zijn...

Een eerste poging met cyanoacrylaatlijm (secondenlijm) mislukte grandioos. Een tweede poging met contactlijm (Pattex) hield het vijf minuten nadat de trike in beweging kwam. Nieuwe velcrotape aan de stroomlijn hechtte ook al niet...

De oplossing vond ik bij Power Tape van Pattex. 

Het tweede probleem had alweer met de Streamer te maken : hij zakte altijd maar naar voren en dus ook naar beneden. Hierdoor kwamen de pedalen tegen de stroomlijn. De eerste oplossing bestond erin dat ik een riem spande tussen de achterste steun en het frame van de trike. Het werkte, maar elegant is anders. Nu zit er een kleine riem tussen de voorste steun en de trapas. Dit werkt prima en ziet er ook veel beter uit.

spiegel

De meegeleverde spiegel was niets waard. Onmogelijk vast te zetten en na één minuut alweer ontregeld. Die is nu vervangen door een Cyclestar van Busch und Müller. Die werkt zoals het hoort en ziet er ook nog eens goed uit.

verlichting

Dinsdag reed ik voor het eerst met de trike naar het werk. De Scheldedijk is onverlicht en de meegeleverde ledlampjes zijn net voldoende om gezien te worden. Ik zag dus geen steek en moest maar voelen als ik in de berm terecht dreigde te komen ! Te verbeteren dus. De eerste eis: géén batterijverlichting, want je weet nooit wanneer de batterijen er de brui aan geven. De tweede eis: véél licht, zodat je ook aan wat hogere snelheid (pakweg 25 tot 30 km/u) ook nog kunt zien waar je op afstevent.

Ik ben al jaren voorstander van naafdynamo's, want die werken gewoon altijd en geven weinig weerstand, hoewel er ook tussen die zaken kwaliteitsverschillen bestaan. Alleen: de voorwielen van een trike zijn enkelzijdig opgehangen en achteraan gaat ook al niet. Wat overblijft is een goeie ouwe dynamo die door de band aangedreven wordt. Ook hiervoor koos ik Busch und Müller: de Dymotec 6 heeft een sterke reputatie, maar is (natuurlijk) weer niet goedkoop. Een uitdaging: de Gforce is niet voorzien voor montage van een dynamo (komt op het achterwiel) en de vork is meer dan 4 cm breed: een standaard dynamohouder past er niet op. Dit wordt even knutselen.

Een dynamo dient om stroom te leveren voor het licht, dus moet er ook een deftige koplamp en een achterlicht op komen, om beter zichtbaar te zijn én om meer te zien (vooraan dan). Eén van de beste beoordeelde lampen van de laatste generatie is - alweer van Busch und Müller - de IQ Cyo, die maar liefst 60 lux opbrengt. Die is in bestelling en komt hopelijk snel.

computer

Zoals gezegd: het standaard geleverde ding werkt. Daar is ook alles mee gezegd. Dank zij dat dingetje weet ik wel dat ik ondertussen ruim 100 km aflegde op de trike deze week. Maar het is te vervangen dus ! Mijn eisen waren: duidelijk afleesbare display, makkelijke bediening, veilig in het gebruik (niet makkelijk "per ongeluk" te resetten, zoals de huidige) en bij voorkeur met verlichting. Als het even kan ook met trapfrequentiemeter. Op een trike moet je namelijk best met een hogere frequentie trappen en een aanduiding daarvan helpt wel, bij mij toch.

Als ik die eisen combineer met mijn ervaringen tot nu, kwam ik uit bij de Sigma BC 1609 met optionele trapsensor. Deze is dus ook besteld bij mijn vaste leverancier.

nog te veranderen

In de voorraad heb ik nog een Axa achterlicht, op batterijen (ik weet het: tegen de hierboven verkondigde principes, maar ik heb het liggen). Om dat te monteren moet op de pakdrager een plaatje gemaakt worden. Dat wordt wellicht iets in aluminium, maar daarvoor moet ik nog een plaatje vinden en de vorm bepalen. Voorlopig loste ik het op met wat beschikbaar is. Het licht hangt nu boven de pakdrager. Niet ideaal, maar het werkt.

Pedalen: de standaardpedalen zijn voorzien van riemen, maar er lijken ook stukken op te zitten voor plaatjes. Dat moet ik nog uitzoeken. Het voordeel van schoenen met plaatjes is dat je voeten op hun plaats blijven zitten. Op een trike staan je voeten verticaal en in rust moet je ze dus op de pedalen drukken. Een systeem zoals SPD maakt het makkelijker. Het is ook veiliger: je voeten zitten vóór de dwarsstangen die de voorwielen dragen. Bij diepe putten kan het gebeuren dat je voeten van de pedalen schieten en dan zal het maar zo zijn dat je met je voet tegen de grond en dus onder die dwarsstangen terechtkomt...

Dan rest er nog één verbetering - maar die is absoluut niet dringend: een systeem vinden om mijn reflexcamera bij de hand te kunnen hebben. Hier en daar zie je oplossingen waarbij een stuurtas aan een speciale drager naast het zitje bevestigd wordt. Dat zou ideaal zijn, maar ook dit wordt maatwerk.

één week ervaring

De trike werd aangekocht op 28 februari 2010. Ondertussen heb ik er ruim 100 km mee afgelegd (en mijn 13-jarige zoon een vijftal). Tijd voor de eerste ervaringen dus, zowel over "hoe voelt het om met een trike te rijden" als de praktische kanten.

Hoe voelt het ?

Goed, dank u. Zoals elke ligfietser weet, wordt voortdurend gevraagd "is dat niet gevaarlijk ?". Het antwoord daarop is genuanceerd. Ik gebruik hem om naar het werk te rijden. Dat is 24 km enkel, waarvan een 15-tal km langs de Scheldedijk, van Merelbeke tot Gavere. Op dat hele eind is er enkel verkeer van fietsers en af en toe een wandelaar. Geen gevaar dus. In het verkeer is er meestal ook geen probleem, mits wat anticiperen, zoals met elke fiets. Het grootste probleem is dat je extreem laag ligt: ter hoogte van de wielen van de auto's. Omdat een trike breed is, rijden de auto's met een grote boog om je heen.

Het grootste gevaar, lijkt me, zijn mensen die uit geparkeerde auto's stappen: die kijken gewoon over je heen. Het stadscentrum is dus niet echt het biotoop van een trike of lage ligger.

Het feit dat je niet op een zadel zit, maar in een zitje ligt, maakt een heel verschil. In het begin is het even wennen, omdat je je stuur maar losjes moet vasthouden. Ik had de neiging mijn armspieren teveel op te spannen. Daardoor was het vermoeiender dan nodig. Dat leer je echt snel: binnen de kortste keren lukte het prima.

Wat ook opvalt is dat je ongelooflijk veel reacties krijgt, in alle mogelijke vormen. Het feit dat een trike, dan nog met een streamer, geen alledaags zicht is, doet vele hoofden draaien. Even teruglachen of groeten is dan net zo beleefd.

Tot op heden kreeg ik welgeteld één negatieve reactie van een oude brompot, maar dat zullen we maar negeren. Wellicht was die man tegen iedereen zo.

Heeft zo'n trike dan helemaal geen nadelen ? Jawel hoor, meer dan één zelfs.

Vooreerst zit je niet met één spoor, zoals bij een gewone (lig-)fiets, maar met drie sporen: twee naast elkaar van de voorwielen en het achterwiel daar tussenin. Dat maakt het veel moeilijker om putten te vermijden. Door dat concept moet je ook de helling van de weg volgen: ligt de weg schuin, dan hang je ook schuin...

De Gforce STD heeft geen vering. Door die drie sporen en het ontbreken van vering merk je snel hoe slecht onze wegen en fietspaden erbij liggen ! 't Is ongelooflijk hoeveel putten er in de wegen zitten.

Gent is een stad met trams en laat de spoorbreedte van de trike nu ongeveer gelijkvallen met de afstand tussen de rails... Iets naar links of rechts om dit te vermijden, denk je. Ja, dan komt je achterwiel erin terecht ! Te vermijden, dus.

Ik ben niet groot (1,70 m) en niet breed en zwaar. De balhoofden zitten ter hoogte van de heupen en ik heb daarbij pakweg 5 cm vrij aan elke kant. Niet voor brede fietsers dus.

Manmanman, is daar nog iets goeds aan ? Zeker ! Vooreerst zit je in dat comfortabele zitje, dat je hele zitvlak en rug ondersteunt en niet enkele vierkante cm, zoals op een gewone fiets. Geen zadelpijn dus. Je steunt ook niet op je armen, dus die vangen ook geen klappen op.

Doordat je achterover ligt, is de luchtweerstand ook weer lager. Daardoor kun je ofwel met minder inspanning even snel gaan ofwel met dezelfde inspanning (veel ?) sneller. Natuurlijk moet ook dat weer genuanceerd worden. Mijn trike kan ik - denk ik - naast mijn hybride plaatsen, niet naast een koersfiets, niet naast een stadsfiets. Met de hybride vergeleken zal ik met hetzelfde vermogen sneller vooruit gaan, schat ik.

Is het fun ?

Jazeker ! Het valt een beetje te vergelijken met een kart, maar dan met drie wielen en véél lichter:  deze zal, met alles erop en eraan, zo'n 18 kg wegen. Bochten nemen is dus erg leuk: je verplaatst je gewicht, laat de voorwielen driften, licht het binnenwieltje...

Om te spelen is ie dus perfect. Remmen ? Twee schijven vooraan (basis, maar toch krachtig) maken dat je snel stilstaat. Even wat rechter zitten en huppekee: het achterwiel komt los van de grond ! Gevaarlijk is het niet, want je kiest er zelf voor. Ook in korte bochten: je kunt ook wat remmen en je wielen op de grond houden.

Gforce Trike STD

Aangezien ik met het werk een fietscontract afsloot en dus een kwart van mijn verplaatsingen (op jaarbasis) met de fiets zal doen vanaf 2010, zocht ik naar een alternatief voor mijn - overigen voortreffelijke - Trek hybride. Al decennia lonk ik naar ligfietsen en jaren geleden had ik ook een eerste eenvoudig exemplaar gekocht. Dat is ondertussen al lang weer de deur uit, maar het bleef knagen.

Binnen de ligfietsen heb je nog enkele groepen, een beetje analoog aan wat je in het gewone fietsaanbod vindt: eenvoudige, recreatieve liggers, toermachines en pure snelheidsmonsters. Varianten zijn er met twee of drie wielen en bij die laatste kan dat zijn met twee wielen vooraan en één achteraan of omgekeerd.

Het nec plus ultra zijn de "velomobielen": trikes met een volledige stroomlijn.

Na lang aarzelen, lezen en rondkijken hakte ik uiteindelijk de knoop door: vorige week haalde ik in Brasschaat een tweedehandse trike: een Nederlands-Taiwanees product met de merknaam Gforce. De uitvoering is de "trike STD". Deze zeer poëtische naam duidt erop dat het

• een trike is
• de standaarduitvoering is

Aangezien de trike gebruikt werd voor woonwerkverplaatsing, had de vorige eigenaar er wel wat aanpassingen aan gedaan. De basis vind je op de site van de leverancier.

De opties en wijzigingen bij de aankoop:

• touring-uitvoering. Dit betekent spatborden voor en achter en een pakdrager
• Streamer. Een stroomlijn, voornamelijk om je tegen de elementen te beschermen
• LED-lichtjes voor en achter
• Ventisit matje: betere ventilatie en dikker, dus comfortabeler

Deze ziet er dus zo uit:

Daarbij hoorden nog wat extra's, waaronder een nooit gemonteerde, maar meegeleverde fietscomputer en wat wisselstukken.

Nog wat technische zaken: banden voor zijn Schwalbe Marathon Plus (20 x 1.35) en achteraan ligt er een Kenda Kwest (26 x 1.25) op.

Een trike stel je niet af zoals een gewone fiets. Er is geen zadelhoogte in te stellen, geen stuurhoogte te regelen. Je moet daarentegen de afstand tussen zitje en pedalen bijstellen en dat betekent dat ook de kettinglengte verandert ! (Raptobike heeft dat op zijn ligfietsen knap opgelost)

De boomlengte veranderen had op deze trike nog een gevolg: ook de plaatsing van de streamer moest ik wijzigen. Dit alles samen was goed voor enkele uurtjes werk. Ideaal om de machine wat te leren kennen. Dan wou ik ook de computer monteren. Er waren er twee meegeleverd: een draadloze van Decathlon en het bij de fiets geleverde toestelletje. Draadloos mag je vergeten, want de zender en ontvanger moeten in één lijn zitten en max 65 cm uit elkaar (bij deze toch). Aangezien op een trike het stuur naast de voorwielen zit en de afstand naar het achterwiel te groot is en de hoek niet goed, was dit onmogelijk. Dan maar het eenvoudige modelletje dat Gforce leverde. Eigenaardig: het eerste wat ik moest doen, was de draad verlengen. Dit omdat de sensor op het achterwiel moest komen. Vooraan zag ik geen mogelijkheden om de sensor te monteren. Nu ja, het lukte en het ding werkt.

Of het voldoet is een andere zaak: de display is klein, de informatie beperkt en het gebruiksgemak niet optimaal.