woensdag 31 maart 2010

bandenkwestie

Tijdens de rit zondag - en ook via allerlei kanalen - leerde ik dat mijn banden een erg beperkende factor zijn wat de snelheid betreft. Toch lijken de meningen verdeeld.
Nu liggen er Schwalbe Marathon Plus op vooraan (35 - 406) met zo'n 5 bar druk erin. Die worden meestal "zeer lekbestendig en ook zeer traag" genoemd. De twijfel is: wat kan ik erop leggen om de snelheid te verhogen en toch niet teveel in te boeten qua lekbestendigheid ? Als je je fiets gebruikt om naar het werk te rijden, kun je lekke banden missen als kiespijn.
De eisen voor een perfecte band zijn welgekend:
  • uitermate lekbestendig
  • lage rolweerstand
  • heel erg slijtvast
  • goede baanvastheid (vooral in bochten schijnt dat belangrijk te zijn)
De diameter is bepaald door de velgen, dus zal het 20" wezen. Wat de breedte betreft heb ik veel speling, aangezien noch de ophanging noch de spatborden snel tegen de banden zullen komen.
Nu lees ik tegenstrijdige berichten hierover: in tegenstelling tot wat algemeen aangenomen wordt, zouden brede banden minder rolweerstand geven !?
Bijvoorbeeld de Vredestein Perfect Moiree schijnt goed te zijn en kan zowel in 47 als in 35 mm - dit laatste is dezelfde maat als de huidige banden. Een Schwalbe Marathon Racer kan ook, in 40 mm.
De breedte bepaalt in elk geval het comfort, aangezien de trike ongeveerd is.
Dilemma dus en nog even bezinnen wat het zou kunnen worden.
Eerst, met de aprilse grillen in het vooruitzicht, de nieuwe schoenen en fietsjas aan een betrouwbaarheidstest onderwerpen. De vorige aankoop - Asics loop- en fietsjas - maakte de belofte van waterdichtheid absoluut niet waar ! Die kostte ook maar de helft van de Trek, maar toch...
Nieuwe schoentjes:


En nieuwe jas:

zondags ritje

Fietsen in groep schijnt leuk te zijn en om dat aan de realiteit te toetsen - toch voor de eerste keer met de trike - reed ik zondag de Leieroute met de Gentse Liggers. Eén velomobiel, vier trikes en ruim tien ligfietsen vertrokken voor een namiddag gezellig cruisen. De vooruitzichten waren niet denderend: rukwinden, wisselvallig, kans op buien en stortregens...

In de praktijk viel dat allemaal mee. Veel zon zagen we niet, maar regen al evenmin. De Leieroute heet een fietsroute te zijn, maar waarschijnlijk is die uitgestippeld voor volledig geveerde mountainbikes ? Het was in elk geval gezellig en met de nodige stops (o.a. toen de bouten van mijn pakdrager besloten los te komen en een collega zijn ketting doortrok).
Bekijks hadden we ook: een bende "rare fietsen", laag bij de grond in de meeste gevallen.

We reden een rit van 55 km, met aansluitend nog een 8 km tot aan het vertrekpunt en evenveel terug. Opmerkelijk: niemand reed lek !
Besluit: toffe bende en in groep ligfietsen is effectief leuk.

donderdag 25 maart 2010

discriminatie

Stel je voor: je zit in je auto en rijdt op één of andere gewestweg. Zeg maar: één rijvak in elke richting, mooi asfalt, redelijk rustig en mooi aangelegd.
Kilometers nadat je de laatste zijstraat/afrit voorbijreed, sta je plots voor een wegversperring. Daarachter zie je een graafmachine dwars over de weg staan en nog wat verder verhinderen hopen aarde en stenen de doorgang. Je vloekt natuurlijk, want je moet wel op tijd op je bestemming aankomen. Dan keer je de wagen en keer je terug tot de laatste kruising, vermoedend dat je een waarschuwing over het hoofd gezien hebt en uitkijkend naar de wegomlegging. Maar neen: geen waarschuwing en ook geen wegomlegging...
Onwaarschijnlijk ? Niet als je met de fiets rijdt !
Redeneren ze bij Waterwegen en Zeekanalen nog als in de jaren 70 ? Ik weet het niet. In elk geval, zoals ook in de vorige post gemeld, snijden ze een trekweg zomaar door, zonder verwittigen en zonder omleiding te voorzien en dat op een route die echt héél frequent gebruikt wordt. Probeer dat maar eens met automobilisten ! Blijkbaar worden fietsen enkel nog recreatief gebruikt en mag je je dan veel meer permitteren ?


Op het moment van de foto werd er niet gewerkt, dus toen kon ik door, stapvoets.

Voor de rest was het gisteren zalig rijden, zeker na het werk: 18°, lichte bries, gesluierde lucht, in T-shirt en short cruisend over de Scheldedijk. De gemiddelde snelheid steeg nu tot net geen 25 km/u over het hele traject heen en terug.

vrijdag 19 maart 2010

gemengde gevoelens

Gisteren was een schitterende vroege lentedag. Een beetje fris 's morgens, maar da's relatief, want het was toen al zo warm als de maximumtemperatuur een week voordien. De perfecte dag dus om mijn wekelijkse woonwerk-fietsverplaatsing te doen.
Zoals meestal was het weer genieten langs de Scheldeoevers.


Helaas (en gelukkig) heeft de Vlaamse overheid besloten dat het hoogtijd was om de Scheldeoever in Gavere weer berijdbaar te maken.


Helaas, want je wordt er pas mee geconfronteerd als je aan de werken komt. Geen verwittiging vooraf (tenzij indien ik erover zou gekeken hebben) en een keer je er bent, heb je geen alternatief dan erdoor gaan. Op de foto zie je enkel een werfaanduiding, maar 100m verder was de weg geblokkeerd door een grondwerker, gevolgd door een hoop stenen over de hele breedte. Nog wat verder blokkeerde een berg zand de doorgang en daarachter stond een tweede grondwerker... Een trike over die hindernissen tillen is niet echt handig, maar het lukte.
Gelukkig, want dit betekent dat tegen de zomer dit stuk dijk er véél beter bij zal liggen. En daarvoor zijn werken een noodzaak.
's Avonds, op de terugweg, koos ik dus de rechteroever vanaf Gaverebrug tot aan de Grenadiersbrug. Dat had ik dus ook beter niet gedaan: dit deel van de dijk is niets meer dan een karrespoor... Off road met een ongeveerde trike is niet echt ideaal, maar het ging. Volgende keer maak ik daar ook maar een foto van.

O ja: dinsdag kon ik mijn snelheidsrecord op de trike weer bijstellen: nu raakte ik aan 48 km/u op de R40, met de dynamo ingeschakeld. Nog cijfers: de gemiddelde snelheid volgens de teller was gisteren net geen 23 km/u. Rekening houdend met het de hindernissen op de heen- en terugweg valt dit mee.

zondag 14 maart 2010

Mechanische schijfremmen niet krachtig ?

Vandaag werden de aangepaste instellingen getest, nadat de achterderailleur eindelijk goed afgesteld raakte. De remmen bijten een stuk meer, wat ook de jongste goedkeurde. Hieronder een rempoging van hem.

Bij een andere poging ging het wat spectaculairder. De foto is niet zo geslaagd (compactcamera en snelheid gaan niet zo goed samen), maar het geeft wel een beeld.

Een poging met hem op de pakdrager bewees na enkele meters dat dit geen goed idee is. Bij de minste bocht ging het binnenwiel de hoogte in en het scheelde - aan lage snelheid - echt niet veel of we rolden om.

De kleinere helling van het zitje geeft de indruk wat meer snelheid mogelijk te maken, maar de afstand vandaag was te kort om daar een goed beeld van te krijgen.
Mijn zoon vindt het in elk geval leuk "speelgoed": "ik wil ook een trike". Voorspelbaar, maar in de realiteit niet zo simpel. Hij zal eerst nog een eindje moeten groeien. Met een MTB, een degelijke stadsfiets en een BMX moet hij al niet klagen.

Ondertussen las ik vandaag dat Shimano een naafdynamo voor het achterwiel uitbracht. Had ik dat eerder geweten... Dit is een mooie oplossing voor een trike, hoewel de banddynamo het ook wel doet.

Tellerstand sinds de aankoop (28/1/2010): 560 km.

zaterdag 13 maart 2010

verbouwingen aan de trike

Onlangs vond ik via de site van Actionbent - het Amerikaanse equivalent van Gforcebikes - de montage-instructies voor mijn geliefde trike. Aangezien ik niet echt gelukkig was met de weg die de kabels voor remmen en versnellingen volgen, keek ik dat maar even na. En kijk; volgens Actionbent moesten ze anders lopen ! Waar alle bekabeling boven de dwarsarmen lag en de lak wegschuurde, moest dit volgens hen tussen die draagarmen en de dwarsstang door.
Op de foto zie je de lakschade als gevolg van de vroegere situatie.

Aan de linkerkant ziet het er zo uit:


Ik maakte van de gelegenheid gebruik om de rechterremkabel en de kabel van de achterderailleur uiteen te halen, te kuisen en in te vetten. De remkabel reageert veel soepeler en vastvriezen zal er ook niet meer in zitten (hoop ik).

In het kader van de aanpassingen aan eigen behoefte wilde ik meteen ook de hellingshoek van de zit veranderen. Die stond zo "recht" als mogelijk was en ik wou die wat meer laten hellen. Klinkt simpel, niet ? Even een snelsluiting loszetten, zitje achterover laten zakken en weer vastzetten.
In de praktijk zit dat zitje vastgeschroefd aan de bagagedrager (die anders een eigen leven gaat leiden zodra er wat bagage aan hangt) en daaraan zit dan weer het achterspatbord vast. De hoogte en hoek van de pakdrager moesten anders en ook de afstand tot het spatbord veranderde, waardoor ook het achterlicht én de achterreflectoren moesten verplaatst worden. Nu moet de nieuwe situatie nog getest worden.

verschillende diensten, verschillende logica ?

Gisteren gingen we met enkele Fietsersbondleden op verkenning door Gent. Een aantal punten kun je vanuit fietsersstandpunt als "niet optimaal" of zelfs als gevaarlijk beoordelen. Dergelijke zaken laat ik over aan de Fietsersbond als groep.
Daarnaast merkten we enkele zaken waarbij je wel andere vragen kunt stellen, zoals aan het kruispunt van het Laurentplein en de Vlaanderenstraat. Daar passeert een GR-fietspad, ontwikkeld door Toerisme Vlaanderen.
De stad Gent lijkt het daar niet mee eens te zijn...
Wat doe je dan als fietstoerist ? Afstappen zeker, of je vindt misschien het volgende bordje niet weer.

Of hier, aan de A. Musschestraat: is dit een fietspad ? Het lijkt wel zo, maar het bord ontbreekt, dus je kunt er evengoed naast rijden. Voor het reglement maak je dan geen fout, maar op veel begrip van de automobilisten zul je niet moeten rekenen...


Details ? Jazeker, tot iemand daardoor in de problemen komt. In het eerste geval is het duidelijk: het verkeersreglement gaat boven toeristische wegwijzers. In de Musschestraat wordt het wat moeilijker en wie een beetje nadenkt, zal uit lijfsbehoud wel het "fietspad" gebruiken.
Er is nog veel werk. Da's duidelijk op zo'n ritje.

woensdag 10 maart 2010

slechte jaagpaden

Wegdek beschadigd ? Dan herstel je dat toch ! Dat had je gedacht. Dit is hoe Waterwegen en Zeekanalen problemen met een slecht wegdek aanpakt:

Een viertal km verder wordt het scenario herhaald.
Tiens, mocht ik tussenin ergens weer fietsen ? Juist: er is geen enkele aanduiding dat je weer op mag stappen... 

Sterker nog: wie moet hier afstappen ? Het slaat eigenlijk nergens op, maar stel dat je hier met je auto langskomt... "Iedereen te voet" moet de slogan zijn die hierachter steekt. In de praktijk is er geen kat die zich daar iets van aantrekt; waarom zou je ook ?

positieve evolutie

Maandagavond haalde ik de kabel van de linkerrem uiteen. Daarbij druppelde wat roestwater uit de buitenkabel... Met een haardroger verwarmde werd die verwarm, zodat alle vocht eruit verdween. De binnenkabel werd ingevet en de zaak werd opnieuw gemonteerd.
Het effect: dinsdagmorgen rond 7u, bij een temperatuur van -3° C, waren na een drietal km de kabels van de voor- en achterderailleur vastgevroren (zoals verwacht), maar de rem bleef het doen deze keer. Dat wil zeggen dat in de komende dagen ook de derailleurkabels dezelfde behandeling moeten ondergaan !

De Streamer blijft zijn werk doen: zelfs met temperaturen rond het vriespunt en een bijtende noordoostenwind is het redelijk comfortabel fietsen.

Ondertussen kreeg ik van Wim Dieke van Gforce een aangenaam bericht: ter vervanging van de beschadigde spatborden wordt me een nieuwe set bezorgd, ondanks het feit dat de trike buiten waarborg is ! Da's pas service.

Ook Plum liet zich niet onbetuigd: de trapfrequentieteller van Sigma was geleverd en daarbij zat een nieuwe batterij voor de computer. Tja, de importeur kon hier moeilijk omheen, maar de zaak is snel en eenvoudig opgelost.
Triken wordt steeds leuker ! De 12 km langs de Schelde zijn telkens weer genieten, 's morgens met een opkomende zon in de rug heb ik prachtig licht om van het landschap te genieten en 's avonds, met deze keer een ondergaande zon in de rug, is het even mooi: water rondom, vogels langs alle kanten, silhouetten van wilgen, populieren en elzen in hun winterkleed en heel wat trainende fietsers in de andere richting. De gemiddelde snelheid lag op de heenweg net boven de 23 km/u deze keer. In het weerkeren had ik een venijnige, koude wind op kop, waardoor het uiteindelijke gemiddelde 22 km/u bedroeg. Met 's avonds nog een uurtje badminton had ik wel voldoende lichaamsbeweging gehad.

vrijdag 5 maart 2010

foto's op de blog


Voor wie er interesse voor heeft: de meeste foto's die ik onderweg neem, worden gemaakt met een Panasonic Lumix TZ-1. Behoorlijk compact en 10x zoom. Geen extra's nodig. Ondertussen is dit model opgevolgd door de TZ6 en TZ7, maar de TZ1 voldoet nog altijd.
Detailopnames, illustraties over het materiaal zelf en dergelijke worden gemaakt met een Nikon D80.
Daarbij gebruik ik de volgende objectieven: Nikkor AF-D 50/1.4, Sigma 18-50/2.8 (EX HSM) en Tamron 70-300/4.5 - 5.6. 
Nu zoek ik nog een oplossing om het toestel binnen handbereik op de trike te kunnen houden. Dat wil zeggen een manier om een stuurtas of iets dergelijks naast het zitje te monteren.


trike-perikelen


Alweer een tijdje en wat kilometers verder. Het gemiddelde van één woonwerk-verplaatsing per week kon ik aanhouden. De ongeveer 24 km enkel neemt een ruim uur in beslag, een beetje afhankelijk van de windrichting en -sterkte.
Deze week vertrok ik op woensdag, met een buitentemperatuur van -2 ° C. Op zich is dat goed te doen, zeker met de Streamer erop. Alleen bleek na een tiental kilometer dat het oude euvel - water in de kabels - nog niet verdwenen is. Van de 24 versnellingen bleef er nog één over: de kabels voor voor- en achterderailleur zaten muurvast. Ook de linkerschijf deed weer niets meer.
De omgeving was wel schitterend: een trekweg langs de Schelde, met achter mij een opkomende zon en een lage nevel over het water en de weiden rondom. Silhouetten van allerlei vogels doken op uit de nevel, om er een eindje verder weer in te verdwijnen. Boeiend is ook de geschiedenis die je in de omgeving kunt lezen: oude Scheldearmen kronkelen rond de huidige loop, omzoomd door groen. 's Morgens kom ik hier en daar een fietser tegen, op weg naar school of werk.
's Avonds is het wel anders: veel recreatieve fietsers, op dure (en minder dure) koersfietsen, met een bivakmuts onder de helm, kijkend naar het rare, lage ding dat hen tegemoet komt. Opvallend is dat het voor het grootste deel mannen zijn. Deze keer kruiste ik het pad van een roeifietser en een eindje verder reed aan de andere oever toch nog een ligfiets voorbij.

Ondertussen is de BUMM Cyo R geleverd en gemonteerd en kreeg de Sigma fietsteller een nieuwe plaats. Eerst enkele beelden van de huidige bevestiging van de koplamp:

In principe moet de koplamp zo hoog mogelijk gezet worden, zodat de lichtbundel van boven naar beneden schijnt, zo'n 10 m voor de fiets. Op een ligfiets is dat een probleem, want er is niet echt een hoog bevestigingspunt. Het hoogst mogelijke is de steun voor de voorderailleur, maar in dit geval zit aan de voorzijde nog een Streamer, die de lichtbundel verstrooit. Dus moet de lamp lager komen, zodat het licht onder de stroomlijn door schijnt.
Zoals je ziet, bevestigde ik die nu met een hoekijzer op de snelsluiting van de streamer. Dat blijkt niet te voldoen, aangezien de voorste steun de neiging heeft om telkens iets naar voor te zakken en het voorlicht zakt dus mee. Al gaat het maar over enkele mm, in graden uitgedrukt vormt dat toch een behoorlijke hoek, waardoor na korte tijd de bundel niet 10 m, maar nog geen meter voor de fiets schijnt. De bevestiging moet dus aangepakt worden, zodat die stabieler wordt.
De lichtopbrengst is wel fenomenaal. Qua kleurtemperatuur te vergelijken met de xenon-koplampen van auto's, maar natuurlijk met wat minder licht. De energie hiervoor moet uiteindelijk door menselijke kracht geleverd worden en da's toch iets minder dan de 100+ pk's van de dure wagens die met xenon-technologie uitgerus

De plaats van de Sigma teller was ook niet ideaal, dus kreeg die een nieuw plekje en veel beter deze keer.

Een ander probleem dook ook weer op: een bevestiging van het rechter spatbord vooraan scheurde door. Ik kan niets anders bedenken dan dat het onder spanning staat. Dit gebeurde een maand geleden ook en toen wisselde ik links en rechts. Nu moet er een andere oplossing verzonnen worden.
Eerst een beeld van hoe zo'n bevestiging er normaal uit ziet:
 
Dit is hoe de onderste bevestiging van het rechter spatbord er nu uitziet:

 
Klus voor dit weekend is dus de klinknagels weghalen, de bevestiging 180° draaien en opnieuw vastzetten. Natuurlijk moet ook de oorzaak aangepakt worden. Op de bovenste foto zie je duidelijk dat er tussen de draagarm en het spatbord ongeveer 1 cm ruimte is. Daarin moet de oorzaak te zoeken zijn.