OBT

157 velomobielen. Puike organisatie en een gezellige boel. Meer hoeft er niet over gezegd te worden, dat deden anderen al heel uitgebreid. Wel wil ik de hoop foto's nog wat vergroten.

Op weg naar het noorden

De voorrijders vielen wel op

De Velayo was een opgemerkte verschijning

Ook naast de duoQuest kon je niet kijken

Zelfbouw: je moet het maar doen

Klaar voor de start

Wachten op de pont

Veel geel

Dank je wel, Paulus en de rest van de organisatoren !

Alweer voorbij

Fietsen in 2012 - deel 2

In het voorjaar kwam een vouwfiets de verzameling uitbreiden.

Riese und Müller Birdy in Zuid-Bretagne

De Birdy kwam er vooral bij om werkverplaatsingen met de trein makkelijker te maken en om in de auto mee te nemen.
Omdat een Birdy Speed nogal karig uitgerust is (gewichtsbesparing), werden hier al snel wat extraatjes aan toegevoegd, die de fiets praktischer maakten:

spatbordjes

een goedkope Chinese fietscomputer

Ortlieb Sport Packer Plus zijtassen + Agu Yamaska Rack Pack

Basta Booster slot

Shutter Precision LS003 koplamp

Shutter Precision SV-8 naafdynamo + spaakreflectoren

Fibre Flare achterlicht

Tot mijn verrassing reed ik met de Birdy ondertussen ook al ruim 1000 km ! Het is dan ook een erg prettig fietsje voor korte tot middellange verplaatsingen.

Fietsen in 2012 - deel 1

Voor de verschillende fietsen wil ik even overlopen wat er in 2012 veranderde.

Wat eFAW betreft, waren de grootste wijzigingen (elektromotor en velomobieldakje) in 2011 aangebracht, maar 2012 was het jaar van de verdere verfijning.

Nieuw achterwiel (25mm breed) met NuVinci N360 naaf

Vette PM 54-406 achteraan

Messing spaakringen op linkervoorwiel

Nieuwe ketting

Nieuwe lagers voor de kettingrol

19T kransje (is er ondertussen weer af)

Uiteindelijk was het vooral een jaar waarin veel gefietst werd. Dit jaar werd het woonwerkverkeer zo goed als altijd met de fiets gedaan, waarbij eFAW het leeuwedeel voor zijn rekening nam en dat was precies waarom de velomobiel in huis kwam. Voor 2013 is het voornemen dan ook: minstens evenveel woonwerkverkeer met de fiets, vooral met eFAW. De velomobiel bewees ruimschoots dat dit voor mijn route het ideale transportmiddel is: behoorlijk snel, geschikt voor bijna alle weersomstandigheden, goedkoop, milieuvriendelijk en prima voor de conditie.

voorbereiding OBT

Gent -  Zwolle: da's een heel eind ! We spraken met enkelen af om samen naar de Oliebollentocht te trekken en er meteen een meerdaags verblijf van te maken.

Deelname aan een velomobielconcentratie betekent natuurlijk dat je een velomobiel moet meenemen. In dit geval: twee velomobielen. Die steek je niet zomaar in de auto.

Brecht, van Fietser.be, was zo vriendelijk om me zijn speciaal geprepareerde velomobiel-aanhangwagen uit te lenen. Zo moet het vlotter gaan om tot daar te raken.

Fietsen erop, spanriempjes om de wielen en klaar ! Ik moet wel nog nagaan in hoever de wielbasis van een FAW en een Quest gelijk zijn: dit is afgesteld op de WAW.

Omdat het niet naast de deur is, zal ik ook maar een checklist maken voor alles wat ik nodig heb om de OBT te overleven... De batterijen zijn geladen, de verlichting functioneert, de banden zijn op druk gebracht: we zijn er klaar voor.

Erover II

Kijk, mijn post is opgepikt door het Wereldfietser-forum. Uiteraard blijven de meningen verdeeld, dus wil ik nog even duidelijk stellen wat mijn visie hierop is.

Natuurlijk ben je beter zichtbaar met een fluohesje bij duister dan zonder, daar is geen twijfel over. Het zou ook onzin zijn om mensen tegen te houden die zoiets willen dragen. Waar het volgens mij fout loopt, is het moment dat dit in wetten gegoten wordt. 's Avonds even snel naar een vriend 1 km verder ? Fluohesje... Nou, dan neem ik de auto maar.

De situatie in Frankrijk is ook even anders dan hier, in Vlaanderen. Vlaanderen is bijna één groot verstedelijkt gebied, met hier en daar wat hoeves en akkers (met enige overdrijving); Frankrijk heeft heel grote rurale gebieden. Dat houdt in dat er grote afstanden af te leggen zijn. Daarenboven zijn heel veel wegen onverlicht en is het aantal fietspaden minimaal (buiten de steden). Dan is het veel eenvoudiger en goedkoper om fietsers te verplichten nog meer op te vallen dan om de infrastructuur aan te passen.

De vraag is wat je daarmee bereikt: enerzijds verhoog je de veiligheid, anderzijds moedig je het fietsen zeker niet aan. Het zal pas op termijn zijn dat we zullen weten wat het effect hiervan is op het fietsgebruik.

Als het zo doorgaat, wat wordt dan de volgende stap ? Ah ja: indien je een rugzak draagt op de fiets, is je fluohesje van achteraan niet meer zichtbaar. Verboden rugzakken te dragen. Of neen: ze moeten aan een keuring voldoen en dus ook reflecterend/fluorescerend zijn.
Zo kunnen we nog een hele tijd doorgaan...

De essentie is: gebruik je gezond verstand.

Een ander argument: het is nu wellicht al jaren overal in Europa verplicht om verlichting te voeren die aan de technische regels voldoet. We weten allen dat - ook weer vooral in stedelijk gebied - veel fietsers die verplichting aan hun laars lappen. Waarom zouden die mensen dan plots een fluohesje dragen ? Wie zijn verstand gebruikt, zorgt nu al dat hij/zij zichtbaar is. Wie de regels nu al negeert, zal niets extra doen.

erover

Nieuw in de Franse wegcode: "Art.R. 431-1-1.-Lorsqu'ils circulent la nuit, ou le jour lorsque la visibilité est insuffisante, tout conducteur et passager d'un cycle doivent porter hors agglomération un gilet de haute visibilité conforme à la réglementation et dont les caractéristiques sont prévues par un arrêté du ministre chargé des transports."

Vertaald naar het Nederlands: wie met een fiets of rijwiel op de weg is gedurende de nacht of overdag bij onvoldoende zichtbaarheid, moet als bestuurder of passagier buiten de bebouwde kom een fluohesje dragen...

Dit is precies waar ik niet van houd. De volgende stap kan dan zijn het dragen van een valhelm verplicht wordt. De bedoeling is wel goed - de veiligheid vergroten -, maar het kan heel makkelijk verworden tot een middel om de staatskas te spijzen. Stilaan moet je een checklist overlopen eer je op de fiets stapt. Ik vrees dat dit een maatregel wordt die het fietsen alweer ontmoedigt; waardoor mensen makkelijker in de auto zullen stappen. En verder worden fietsers nog meer verantwoordelijk gesteld bij eventuele ongevallen: het is niet de automobilist die te snel reed of niet oplette (moeilijk te bewijzen), jij bent het die geen fluohesje droeg.

En jawel: met een fluohesje ben je bij duister beter zichtbaar. Dat geldt evengoed voor degelijke verlichting enzoverder.

Zoals op vélorizontal (het Franse ligfietsforum) opgemerkt wordt: de wetgever is de velomobielen uit het oog verloren... Die valt onder de categorie "cycle" en dus moet een velomobilist een fluohesje dragen. Logisch, niet ?

Hou er maar rekening mee indien je een rit naar of door Frankrijk plant !

Functionele verfraaiing

Vorige week, tijdens een avondrit, werd ik erop attent gemaakt dat de Cyo, gecombineerd met een knipperled op de linkerspiegel, eFAW wel goed zichtbaar maken, maar dat de fiets op die manier maar half zo breed oogt. Het kon dus beter.

Deze week haalde ik maar een tweede veiligheidslichtje, deze keer een AXA die via USB oplaadbaar is. Bij Plum betaalde ik hiervoor € 13,95 (voordeelprijs voor leden van de Fietsersbond en/of de Gentse Liggers).

Het lichtje moet natuurlijk ook op eFAW bevestigd kunnen worden en dat lukt niet zomaar. Dus reed ik alweer even naar de werkplaats van Fietser, waar ik gebruik maakte van het materiaal om meteen een nette oplossing te verzinnen. Omwille van de symmetrie paste ik die maar meteen ook voor de linkerkant toe. Van een aluminium buis werd een eindje van een achttal cm afgesneden;  op de spiegelsteun werd de draad wat verder door getrokken; het eindje buis werd mooi mat geschuurd en zo kon dit netjes op de spiegelsteun gemonteerd worden.

Zo is eFAW weer wat verfraaid en beter zichtbaar bij duisternis. Een oplaadbare batterij kost dan wat meer, maar op termijn haal je het er zeker uit en omdat je niet constant nieuwe batterijen moet gebruiken, zou het ook weer beter moeten zijn voor het milieu.

Vies

Gisteren kreeg eFAW een lichte poetsbeurt. Het was duidelijk nodig.

Varia

Tsja, als je moet gaan werken, is er geen tijd om een fiets uiteen te gooien. Als er dan problemen zijn met de aandrijving, moet die blijven staan.
Deze week ging ik dus noodgedwongen met de auto naar het werk. Het voordeel: het gaat sneller, waardoor ik ruim 20 minuten later vertrek en evenveel vroeger weer thuis ben.
Maar da's dan ook het enige voordeel. Fietsen is veel leuker !

Nu maak ik tijd om eFAW na te zien en wellicht de trapas te vernieuwen. Slijtage heet zoiets. Het wordt dringend, want volgende vrijdag moet de Alleweder mee naar de Oliebollentocht.

De werken aan de verlichting van de Birdy zijn ondertussen flink opgeschoten. Het nieuwe wiel is gemonteerd en werkt foutloos. De naafdynamo doet zijn werk zonder dat ik er ook maar iets van voel en de lamp geeft behoorlijk licht.

 

Intussen zijn, zoals je op de foto ziet, ook spaakreflectoren gemonteerd. Zichtbaarheid voor alles!

De koplamp is op een semi-permanente manier gemonteerd op de stuurbuis, met behulp van een plastic stukje dat ik in een doos bij Fietser vond.

De bevestiging van de lamp op de houder moet ik nog wat bijwerken en de hoogte moet ook nog wat bijgeregeld worden: nu komt de stuurtas net wel/net niet tegen de lamp. Ook moet een tweede schroefgat gemaakt worden in de steun, zodat de lamp niet heen en weer kan bewegen en uiteindelijk moet het lelijker rondsel verdwijnen.

De afschermkap aan de bovenkant van de lamp is wel schitterend: ik heb geen beetje last van strooilicht.

Nu volgt nog een achterlicht dat op de dynamo werkt en de zoektocht naar geschikte bedrading: die moet namelijk tegen geregeld plooien kunnen. Het gaat tenslotte om een vouwfiets.

"fietsstraat"

Gent is trots. Trots op het feit dat het bestuur de eerste twee fietsstraten in België aangelegd heeft. Daar is al veel over gepalaverd. Voor de een wordt veel te veel toegegeven aan de fietsers, voor de ander kan het nooit genoeg zijn.

Feit is dat de "fietsstraten" in Gent niet echt gelukkig uitgevoerd zijn, als gevolg van het en-en beleid, waarbij het bestuur probeerde om iedereen tevreden te stellen. Zoals gekend, betekent dit meestal dat niemand tevreden is. Hopelijk verandert dat met de rood-groen-blauwe coalitie.

De cijfers die de stad publiceert, tonen aan dat meer en meer fietsers en minder en minder auto's hier langsrijden. Dat heet dan "positieve evolutie".

In de praktijk ervaar ik heel dikwijls dat de automobilisten ofwel niet begrepen hebben wat "fietsstraat" betekent ofwel moedwillig het principe negeren. Ik ben niet alleen met die ervaring.

Zaterdag reed ik weer eens stadinwaarts. Komende van het Keizerspark zag ik een eind voor me een fietsende papa met een kind op de aanhangfiets achter zich. Een tiental meter daarachter volgde een tweede kind (zes of zeven jaar). Toen ik de befaamde rode strook opreed, zag ik in mijn spiegel (ja, die zit op de bukker ook) een auto aankomen. Quasi zonder vertragen ging die voorbij de fietsers achter mij. Bij mij lukte dat niet: ten eerste moet je sowieso 1m vrij laten als je een fietser inhaalt en dat kan zo al niet in de Visserij en ten tweede mag je in een fietsstraat niet inhalen. Dat staat ook duidelijk aangegeven en dus rij ik daar een heel eind uit de kant. Die bestuurder had het niet zo begrepen en kwam op nog geen meter achter mij hangen. Dat haalde niets uit, dus werd het hele arsenaal aan agressieve uit-de-weg signalen bovengehaald: claxonneren, met de lichten knipperen, bijna tegen mijn achterwiel komen rijden.

Ik wees op het teken "fietsstraat" dat op de weg gespoten is, maar dat haalde allemaal niets uit. De man maakte zich steeds drukker. Nou ja, naar ik vernam zou je volgens de schepen van mobiliteit vriendelijk uit de weg moeten gaan... Waarschijnlijk is de man een keer hij uit de fietsstraat weg was als een dolleman beginnen rijden, om de verloren tijd in te halen.
Stoppen, daar wilde ik niet aan, want de kans was groot dat ik dan pas écht een slachtoffer van verkeersagressie 

Ik reed plusminus 25 km/u. De maximum snelheid is 30 km/u. Hoeveel tijd kun je verliezen over een  halve kilometer ?
Hoeveel dergelijke gevallen zouden voorkomen ? Hoeveel fietsers worden in zo'n "fietsstraat" aan de kant gedrumd door gehaaste automobilisten ? En waarschijnlijk zijn het net de minst gedisciplineerde die koppig verder gebruik blijven maken van zo'n route.

100 m verder loopt een parallelle weg (de Brusselsepoortstraat) waar auto's wel de normale regels kunnen volgen (normaal volgens autobestuurdersnormen) en waar zelfs 50 km/u mag gereden worden. Maar daar heb je de kans even te moeten aanschuiven, dus liever te snel rijden in een straat waar je in principe zelfs niet in mag als je er niet moet zijn. En dan boos zijn als er een fietser voor je rijdt.

De volgende klus

Gedurende de voorbije week ervoor had ik gemerkt dat "ergens vooraan" gepiep opsteeg uit de fiets. "De ketting", dacht ik eerst, hoewel die nieuw is. Met het weer van de laatste weken (regen, sneeuw, modder, ...) kan echter alles, dus voor alle zekerheid diende ik wat druppels olie toe.

De dag daarop: gepiep in het vooronder... Dus zaterdagnamiddag smeerde ik ook nog de ketting die van de Cyclonemotor naar het kettingblad loopt. Tevergeefs: het gepiep bleef niet alleen, het verergerde nog ook.

Zaterdag was ook de dag waarop ik tegen een grens aanliep: 30 km naar her en der om boodschappen met de Trek en onmiddellijk daarna met eFAW naar Tielt om een avondrit mee te rijden. Halfweg die avondrit heb ik noodgedwongen de steven huiswaarts gekeerd: de energie was op (de mijne, niet die van de motor) en er restte nog een terugrit van 40 km. Ik had het kunnen weten, want met de Gforce heb ik dat ook een keer meegemaakt en gedacht "dit overkomt me nooit meer". Wel dus. Niet zo slim van me en het gevolg van een overladen programma en te weinig eten: om 13u eten en daarna niets meer, dat wreekt zich onvermijdelijk.

Hoe dan ook: het gepiep bleef en de meest waarschijnlijke oorzaak, na eliminatie van alle andere, is dat de bracketas, die al een poos kraakte maar waar ik niets aan vond, het toch maar opgegeven heeft. Dat betekent deze week met de auto naar het werk (ik wil niet onderweg tot stilstand komen met een gebroken aandrijving) en zodra het kan die as verwijderen en meteen vervangen. Ik heb er namelijk geen idee van hoeveel kilometers die al rondgemalen heeft. Dat heb je met een oude fiets...

Weer een uitdaging

Donderdag zat een kaartje in de bus: er lag een pakje op me te wachten bij het ophaalpunt van de post in de buurt. Daarin zaten enkele lang verwachte onderdelen voor het volgende project.

Dit is een Shutter Precision SV-8 naafdynamo (voor kleine wielen). Deze zou in een 20" wiel goed zijn voor 3W/6V en in een 28" wordt dat 2,4W. In beide gevallen ruim voldoende voor een ledlicht. De vraag bij het gebruik in een "normaal" wiel is vanaf welke snelheid je voldoende stroom en spanning krijgt. Daarover is op het wereldwijde web voldoende informatie te vinden. De SV-8 is volgens tests een perfect equivalent voor de Son XS. Waar de Son voor ruim € 200 over de toonbank gaat, werd de SV-8 me vanuit Taiwan bezorgd voor € 95...

 

En dit is van dezelfde fabrikant de LS 003 koplamp. 35 lux, afgekapte lichtbundel en een echte lens voor de spiegel. Geen aan/uit schakelaar, dus permanent licht - met standlicht - en dat is wat ik wil. Zoals je ziet, koos ik voor de oranje uitvoering. Kwestie van een kleuraccentje toe te voegen aan de voor de rest anthracietgrijze fiets.

De SV-8 en de lamp zijn bedoeld voor de Birdy, zodat ik ook daar van het batterijgedoe af ben. De volgende opdracht was de spaaklengte voor het nieuwe wiel berekenen (148 mm) en dan de spaken halen. De ervaring met het achterwiel van eFAW indachtig, haalde ik een set van 24 Sapim Leader spaken, om die zelf op de juiste lengte te brengen en draad te rollen.

Dit is zo'n spaak (inox). Ergens halfweg staat een streepje: dat is 148 mm. Op die afstand werden de spaken ingekort, waarna er nieuwe draad op gerold wordt.

Het bestaande voorwiel van de Birdy werd ondertussen uiteen gehaald, zodat ik de velg opnieuw kon gebruiken.

Tussendoor zette ik de originele naaf even naast de SV-8.

En zoals het hoort: voor de werken begonnen heb ik het wiel, zonder enig extraatje, gewogen.

Het wiel werd, zoals het origineel, radiaal gespaakt. Het gaat tenslotte om een voorwiel van kleine diameter, dus dat moet kunnen. En na afloop (spaken en richten) werd ook het nieuwe wiel gewogen.

250g voor een naafdynamo ! Op een fiets die 10 kg weegt (fabrieksopgave) maakt het wel een verschil, maar het is wel zoveel praktischer...

Uiteindelijk moet ik dan nog de optimale plaats voor de koplamp vinden: op een goede hoogte, zodat de lichtbundel de weg goed kan verlichten en op een goede plaats, zodat het vouwen niet in het gedrang komt. Voorlopig is het op het stuur gemonteerd.

En daar bespaar ik weer gewicht, want bij deze lamp zijn geen batterijen meer nodig.

Ondertussen bleek dat er met de voordien bestelde Philips Lumiring (achterlicht) een "compatibiliteitsprobleem" is: het licht is 110 mm breed en het komt daardoor in de verdrukking als de Ortlieb tassen op de bagagedrager gehangen worden. Jammer, want het schijnt een zeer goed achterlicht te zijn (voor naafdynamo). Er komt wellicht een BuM Toplight Plus in de plaats: quasi even goed en slechts 94 mm breed. Dat moet wel lukken.

Constatering

Tiens, ik merk dat zowat alle bloggende velomobilisten tot hetzelfde besluit komen: zo'n tuig zet aan tot nog meer fietsen, nog meer genieten van de verplaatsingen.

Zoals iemand op het werk gisteren opmerkte: veel meer mensen zouden ermee moeten rijden, want het is in veel gevallen de ideale plaatsvervanger voor een auto.

eFAW is sinds juli 2011 mijn eigendom en sindsdien heeft de fiets er zowat 13.000 km op zitten. Mijn auto heeft tegenwoordig drie jaar nodig om die afstand af te leggen...

De auto diende voordien om in zo kort mogelijke tijd van thuis naar het werk (en omgekeerd) te rijden. Nu betrap ik me erop dat ik wacht op het moment dat ik weer onderweg kan zijn: velomobielrijden is ontspannend (in tegenstelling tot de stresserende ervaring van het autorijden), (bijna) onafhankelijk van de weersomstandigheden en prima voor de algemene conditie.

Het feit dat ik € 0,20 krijg per afgelegde kilometer (nou ja: voor de woonwerkkilometers) is nog een extra motivatie. Dat en het feit dat het milieu er ook wel bij vaart.

Voorbeelden van hoe het soms anders loopt: dinsdag was ik op verplaatsing (opleiding geven) en dat gebeurde met de combinatie Birdy/trein. In het weerkeren zat ik een hele tijd als enige passagier in de hele wagon... Vandaag moest ik met de auto naar nog een andere plaats (teveel mee te nemen om de trein te kunnen gebruiken) en daar zat ik helemaal alleen in de auto in de file, samen met allemaal ander auto's waar ook enkel één persoon in zat... Als je dan bedenkt hoeveel mensen elke dag weer datzelfde scenario doormaken, dan ben ik maar wat blij dat ik met eFAW langs jaagpaden naar het werk kan !

nieuwe koplamp

Neen, niet voor eFAW, want die is al overcompleet (Cyo T en twee ingebouwde 12V lampen), maar eigenlijk voor de fiets van dochterlief.

Omdat ik graag een en ander uitprobeer, staat de nieuwe lamp tijdelijk op mijn Trek toerfiets.

Philips SafeRide

Gisteravond testte ik de lamp even tijdens een tripje naar het stadscentrum. Wat een bak licht, zeg !  Je ziet op de verpakking ook een vergelijking met een 10 lux lamp (deze levert 60 lux). Interessant is dat er een bredere bundel vlak voor de fiets geprojecteerd wordt. Verderaf is het een kegelvormige lichtbundel.

Het enige wat een nadeel kan zijn, is dat de lamp vrij breed en lang is; in een fietsenrek kom die daardoor algauw in het gedrang. Ook de schakelaar zou wat degelijker uitgevoerd kunnen worden, maar op het vlak van lichtopbrengst en lichtpatroon is dit echt heel behoorlijk.

Ik probeer ook nog een vergelijking te maken met de lichtbundel en -opbrengst van de Cyo T senso plus die op eFAW gemonteerd is. Beide brengen 60 lux op, maar omdat de vorm van de spiegel compleet verschillend is, lijkt het erop dat het licht ook anders geprojecteerd is. De kunst is telkens om de lamp zo af te stellen dat het licht ver genoeg schijnt, maar de tegenliggers niet verblindt.

Wat de prijs betreft: niet goedkoop (€ 89), maar de BuM Cyo kost nog meer (€ 99). Dit zijn wel de richtprijzen; bij Rose vind je heel andere bedragen.

Wat pijn zal doen, is het moment waarop mijn oude BuM halogeenlamp weer in de plaats komt.

spaakringen

Ik postte al enkele berichten over brekende spaken in de voorwielen en ondertussen ook al over de oplossing hiervoor: spaakringen. Nu lees ik op een fietsforum een reactie waaruit blijkt dat dit, zeker met SA trommelremnaven, eigenlijk zelfs aanbevolen wordt.

Hier die reactie: "de hoeveelheid ringetjes is afhankelijk van de mate van speling tussen de spaakkop en de naafflens. Bij veel racenaven hoef je helemaal geen ringetjes te plaatsen, sterker nog, als je ze wèl plaats worden de koppen van de spaken gerukt door de ontstane spanning!
Bij Sturmey Archer trommelremnaven daarentegen moet ik wel 's 4 (!) ringetjes plaatsen voor de speling is opgeheven. Om 't nòg leuker te maken: Bij oude Nexus 7 speed naven is de hoeveelheid te plaatsen ringetjes links en rechts verschillend en ik heb 't ook wel meegemaakt dat er alleen ringetjes geplaatst moesten worden bij de binnenspaken en juist niet bij de buitenspaken.
Kortom, je kan niet zeggen dat er zowiezo spaakkopringen geplaatst moeten worden om 't wiel sterker te maken, ook niet hoeveel. Je zal altijd per naaf en per soort spaak de situatie moeten bekijken." (wereldfiets.nl)

Dat stemt overeen met mijn bevindingen: enkel op de binnenste flens en dan nog enkel op de spaken met de koppen aan de buitenkant van de flens zijn de ringetjes nodig. Nog eens voor alle duidelijkheid: sinds ik die plaatste, had ik geen enkele spaakbreuk meer. 
Een nieuw wiel (nieuwe wielen) is natuurlijk ook een oplossing, maar op het vlak van duurzaamheid en milieu winnen de spaakringen met ruime voorsprong.

Hutchinson Greenville: eerste bevindingen

Vooreerst: wat volgt is een relatief oordeel.

Vorige voorbanden: Vredestein Perfect Moiree 47-406 op ongeveer 4 tot 4,5 bar.
Huidige voorbanden (niet meer: zie verder): Hutchinson Greenville 40-406 op 6 bar

De bevindingen zijn absoluut niet wetenschappelijk en het is goed mogelijk dat selffulfilling prophecy (wat je verwacht, krijg je ook te zien) hier een rol in speelt, maar kom, ik geef de ervaringen toch maar mee.

De bandjes zien er, nieuw uit de winkel, eerder plastiekerig uit. Daarmee bedoel ik dat een PM een rubberachtig uitzicht heeft en eerder "kleverig" aanvoelt, terwijl de Greenville harder aanvoelt en er een glans op het oppervlak te zien is. De flexibiliteit van de band, bijvoorbeeld hoe makkelijk de wangen inveren bij een ongemonteerde band, heb ik niet getest, dus het is een puur subjectieve indruk.

Het belangrijkste is natuurlijk hoe ze rijden en nu ze er zo'n 900 km op zitten hebben, kan ik al een eerste indruk meegeven. Wel: in snelheid merk ik weinig of geen verschil. Dat is ook niet moeilijk, want een A2 is geen supersnelle fiets, niet echt heel aerodynamisch en de overbrenging is ook al niet ideaal, dus andere elementen spelen hier een relatief grote rol. Ze zijn wat lichter dan de PMs, smaller ook en werken met een hogere druk, dus minstens theoretisch zouden ze sneller moeten zijn en zou de acceleratie ook beter moeten zijn. Niet merkbaar op eFAW, dus.
Wat ook meespeelt, is dat deze tijd van het jaar de "trage tijd" is en dat de weersomstandigheden ook niet ideaal zijn voor dergelijke tests.

Wat wel duidelijk is, is dat de rijgeluiden toegenomen en schokken en trillingen duidelijker voelbaar zijn. Dat is volgens mij een logisch gevolg van de hogere druk: de banden zelf dempen daardoor minder (aangenomen dat ze even soepel zijn als de PMs). Positief heb ik de indruk dat de fiets wat lichter stuurt. De onderstuurneiging is wat toegenomen: ze lijken iets minder grip te hebben bij zijdelingse belasting (in snel genomen bochten dus), maar dat is moeilijk, want ondertussen verhoogde ik de druk van de 54-406 PM achteraan tot 4 bar, waardoor daar de dribbelneiging fel toegenomen is.
Lekken had ik ook nog niet, maar dat zou weer bijzonder veel pech zijn na amper 500 km.

Smallere banden (40 mm is niet echt smal te noemen, eerder "minder breed") hebben ook gevolgen op een kort deel van mijn route: in modderpaadjes rij ik me eerder vast en de fiets gaat duidelijker een spoor zoeken. Dat is ook weer logisch: de druk per cm² neemt toe naargelang het oppervlak kleiner wordt.

De belangrijkste verwachting is een hogere levensduur: de PM's hebben er zo'n 7000 km op zitten en lijken het beste wel gehad te hebben. Ik kan links en rechts nog wisselen en zal er vermoedelijk nog zo'n 3000 km mee kunnen bollen, maar ik wil meer.

In echt natte of winterse omstandigheden heb ik ondertussen nog niet gereden, dus een oordeel op dat vlak moet nog op zich laten wachten. De PMs deden het wel prima wat dat betreft: mijn ervaringen uit het verleden met Marathon+ op de Gforce trike waren heel wat minder. In bochten gleed de trike daarmee gewoon naar buiten; met PMs lag de fiets muurvast op de weg. Ook eFAW zou eerder een pootje lichten dan weg te glijden. Ik verwacht dat de Greenvilles de komende weken wel hun waarde kunnen bewijzen.

Een absolute sterkte is de kostprijs: voor € 10 per stuk kun je niet sukkelen, temeer daar de banden behoorlijk lekvrij zouden moeten zijn - tot nu had ik geen enkel lek. Ook dit zal pas zeker zijn op het einde van de levensduur: indien ze even lang meegaan als een set PM's, kosten ze de helft, ook per afgelegde kilometer.

Voorlopige conclusie: het lijken me vooral leuke zomerbandjes. Eergisteren legde ik de PM's er weer op voor de winterse omstandigheden. De druk hield ik rondom op 3,5 bar.
Het verschil was meteen merkbaar: de fiets rijdt rustiger, comfortabeler en stiller. Qua snelheid lijkt er alweer geen verschil te zijn. De Greenvilles test ik in het voorjaar nog eens uit.

NuVinci en kransjes (2)

Een kleine aanvulling op een vroeger bericht: er lijken meer factoren mee te spelen voor het aflopen van de ketting.

De versleten ketting was de eerste. Die is ondertussen vervangen, maar de ketting bleef achteraan ontsporen.

Onlangs werd het kransje vervangen door het originele exemplaar. Daarmee is het aantal gedwongen pauzes wegens weggevallen aandrijving sterk verminderd: één keer in de eerste week (voordien makkelijk twee tot drie keren per rit) en sindsdien niet meer. Conclusie: een standaardkransje uit een cassette mag dan fysiek wel passen op de NuVinci-naaf, het is echter geen goed idee om het zo op te lossen. Voorlopig rijd ik dus weer rond met een 17T kransje. Nu kan ik op zoek gaan naar een geschikt 19T exemplaar of ik steek een kleiner blad vooraan: makkelijker te vinden, maar een veel duurdere oplossing. Bovendien gaan grotere tandwielen in principe langer mee en vooral achteraan maakt dat een verschil, zeker met het extra vermogen van de elektromotor.
Ik veronderstel dat de reden is dat het 19T tandwiel (bedoeld voor een cassette) smaller is en gemaakt om de ketting makkelijk te laten "ontsporen". Misschien is dit mee de reden waarom bijvoorbeeld Shimano op de Alfine 11 beschermranden bij het tandwiel zet ?

Foto van http://hubstripping.wordpress.com/

Ondanks die  problemen blijft de NuVinci een zeer aangename manier om te schakelen. Ik zou iedereen die graag fietst aanraden om zo'n naaf te proberen, behalve voor wie zoekt naar het lichtste materiaal. Het onderhoud is beperkt tot het reinigen en smeren van de ketting en je vindt altijd het geschikte verzet (binnen de grenzen van kleinste en grootste verzet, uiteraard).

Het zoveelste bandenitem

Zeer populair bij alle fietsers: banden...

Pech voor wie met een Alleweder rijdt: de meeste velomobielen hebben achteraan een 26" velg, dus de meeste discussies over achterbanden gaan over die maat en vele daarvan zijn niet te krijgen in 20". Laat het nu net die achterband zijn die voor de aandrijving zorgt...

Nu staat de winter voor de deur. De PM schijnt het in die omstandigheden heel behoorlijk te doen, maar een mens moet vooruitkijken. Een band heeft niet het eeuwige leven en dan kan ik meteen denken aan een ideale winterband. Qua maat heb ik heel goede ervaringen met de huidige vette slof, dus het moet weer minstens een 50 mm worden. Meer mag ook, want binnen de achterbrug van een Flevobike Alleweder is er plaats zat voor de band. Aanlopen zit er niet snel in en ook naast de ketting is er voldoende ruimte.

Kwaliteitseisen zijn duidelijk voor woonwerkverkeer: in eerste instantie lekvrij rijden en dan volgt een zo lang mogelijke levensduur. Rolweerstand is een interessant gegeven op een droge weg. Een keer er modder of sneeuw ligt (ijs is ook goed), is het de weg die de grip bepaalt. Ik kan me voorstellen dat bij het ploegen door sneeuw de rolweerstand van de band er niet veel toe doet.
Een winterband is een band die optimaal presteert bij temperaturen rond en onder het vriespunt, bij sneeuw en ijzel. Omdat die laatste hier niet echt zoveel voorvallen, is een spijkerband ook niet zo ideaal, want op asfalt en gestrooide wegen schijnt zoiets niet echt goed te werken (de spijkers komen eruit). Een band met MTB-profiel of specifiek een winterband zijn dan beter.

foto van site Continental

Probleem: de meeste MTB-banden bestaan enkel in 26 (en 29)". BMX-banden zijn wel courant in 20" (ETRTO 406) te vinden, maar daar zit bijna nooit een antileklaag in en qua rolweerstand schijnen ze ook niet denderend te zijn. De noppen mogen ook niet te uitgesproken zijn, want dan slijt de band weer erg hard. Dat wordt dus zoeken. Iemand ervaring met zoiets ? Bijvoorbeeld de afgebeelde Conti (47-406).

En omdat de route voor een groot deel over een jaagpad loopt, mag ik rekenen op sneeuw en ijzel, waarbij niet gestrooid zal worden.

Moeilijk dus, vooral omdat je niet altijd vooraf weet hoe de weg erbij zal liggen en de band dus veel omstandigheden aan moet kunnen.

Veerpootmiserie (vervolg)

Gisteren probeerde ik met het verwarmen van de veerpoot met een verfstripper. Tevergeefse moeite: het deed niets, helemaal niets.

Ik legde het onding dan maar opzij, wegens andere geplande activiteiten en dacht na over mijn opties.

's Avonds heb ik het dan weer op een puur mechanische manier aangepakt: ik nam een 4,5 x 60 mm spaanplaatschroef en zaagde daarvan de kop af. De schroef werd in een boorverlengstuk geklemd en dan in het stuk plastic dat ik op de bodem van de veerpoot zag zitten gedraaid.

Meteen kwamen de plastic huls en veer uit de poot. Opgelost.

Ik vond echter verder niets dat de blokkage kon verklaren, dus heb ik het geheel weer in elkaar gestoken en op de fiets gemonteerd, want vandaag moest ik er weer mee op de baan. Er was geen tijd om verder uit te meten en te zoeken. Misschien is de veerpoot (binnen- of buitendeel) vervormd door de klap, misschien klemt het polyurethaanbuisje. Geen idee. Binnenkort moet het geheel dus weer uiteen. Moeilijk, want enerzijds moet eFAW elke dag veilig gebruikt kunnen worden en anderzijds loopt er een schadeclaim en zou ik mijn tijd niet moeten steken in het oplossen van een defect dat door een ander veroorzaakt is.

De boel is dus weer geassembleerd, maar veert nog steeds niet.