Miljaar !

Zoals ze het hier zeggen. Vanmorgen begon het al goed: te laat aangezet naar het werk (iets na 7u) en ik was nog maar vertrokken of het begon te regenen.

Leuk, zo zonder spatborden... Ik zag het aantal modderspatten op mijn fietsjas onaangenaam snel toenemen.

Toen ik bijna aan het leukere stuk van de route kwam, goed doorrijdend (zo ergens tussen de 25 en 30 km/u) op het fietspad langs de Ottergemse Steenweg, moest ik een bocht nemen waar het pad een aswijziging volgt. Regen, vrij hoge snelheid en streamer: dat gaat niet altijd goed. Bocht gemist dus en de scherpe rand van de stoep geraakt met het linker voorwiel. Het resultaat: de zoveelste lekke band. Grr

Slechte plek om te herstellen, dus sleurde ik de trike tot over de brug over de E-17 snelweg en daar, onder de bomen, zou ik de schade opnemen. Tja, lekke band dus. Snakebite dus. Fietstassen openmaken en herstelspullen uithalen dus.

Inventaris: bandenlichters, lijm, materiaal om de band op te ruwen, spaaksleutel, combinatietool, ... Maar, je raadt het al: geen bandenpleisters !

De trike werd dus geparkeerd, met een héél stevig slot, op een bedrijfsparking, na de dame aan de receptie op de hoogte gebracht te hebben en vanavond kon ik hem daar weer oppikken.

Dat wil zeggen: een behulpzame collega zette me thuis af, waar ik mijn aanhangwagentje achter de auto hing om zo de trike op te laden.

Morgen wordt het dus alweer een band herstellen (of een nieuwe binnenband halen).

O ja: als extraatje een racetrike, halfbroertje van de Gforce:

RaceForce ?

stroom onderweg

Wie deze blog wat volgt, weet dat ik af en toe gebruik maak van een Garmin Zümo 500. 

Die is eigenlijk bedoeld (en gekocht) voor gebruik op de motor. Het ding werkt heel behoorlijk en werd in de Pyreneeën getest met topografische kaarten. Maar: op de motor (die ik niet meer heb) had ik een 12V aansluiting voorzien, zodat de gps continu onder spanning stond. Eigenlijk is dat ook nodig, want de autonomie bedraagt slechts 4u en enkele functies werken enkel indien het toestel op een stroombron aangesloten is.

Dat is dus één van de volgende projecten: op de trike (en de bukker) voor een stroomvoorziening zorgen. Nu zijn er een aantal fabrikanten die dergelijke zaken aanbieden, waaronder als grootsten blijkbaar B&M en Zzing.

Theoretisch zijn die toestellen allemaal voorzien voor gebruik met een naafdynamo. Die zit wel op mijn bukker, tot mijn grote tevredenheid, maar op de Gforce trike lijkt het tot nu toe onmogelijk: enkel Son levert naafdynamo's met enkelzijdige ophanging en dan enkel voor ICE en HP Velotechnik en aan een zéér hoge prijs... Geen naafdynamo op de trike dus, minstens voorlopig. Gelukkig vermeldt B&M wel dat je ook een banddynamo kunt gebruiken. 

't Is misschien wat te simpel, maar het lijkt me dat een conventionele dynamo hetzelfde product levert, namelijk stroom en dat met dezelfde spanning, namelijk ongeveer 6V. Moet dus kunnen.

Wat commerciële producten betreft, lijkt de E-werk het er het best van af te brengen: veelzijdig instelbaar en goed qua concept.

E-werk

Jammer genoeg - het is een BUMM product - is de prijs er ook weer naar: € 139 is niet mis, zeker in het licht van de kostprijs van de trike. Anderzijds is die niet vast verbonden eraan en kun je de lader dus eenvoudig meenemen naar een volgende/andere fiets.

De Zzing kost de helft en lijkt ook behoorlijk te presteren.

Een eerste vraag is er één naar economisch rendement. Los van "elke euro is er één te veel", moet ik me afvragen of de investering zal lonen. M.a.w. indien het enkel dient om de gps te laden - waarbij ik nog moet uitzoeken of het wel degelijk kan -, is dit een dure oplossing: voor "iets" meer geld koop je een fiets-gps met een autonomie die veel groter is en met verwisselbare batterijen.

Ecologisch is dat dan weer niet denderend, want het is weer een geproduceerd toestel dat ik eigenlijk niet nodig heb. In theorie zou ik ook de accu van mijn DSLR (digitale reflex) moeten kunnen laden, maar de capaciteit daarvan is vrij hoog (1.500 mAh) en de autonomie lang, dus daarvoor is het niet nodig.

Zo'n lader betekent ook extra gewicht en neemt plaats in, temeer omdat je die best combineert met een bufferaccu om spanningsfluctueringen op te vangen. Nog meer gewicht...

Technische vragen die hierbij rijzen:

• welke laadstroom en - spanning zijn minimaal vereist om de Zümo te kunnen laden (staat niet in de specificaties) ?
• Welke laadstroom zal zo'n systeem leveren in combinatie met mijn banddynamo ?

Grootste nadeel van de banddynamo: hij is veel luidruchtiger dan een naafdynamo - die hoor je gewoon niet - en daarenboven zit hij vlak bij mijn linker oor (op de achterband van de trike). Dat betekent dat ik ook broed op een vervanger hiervoor, na amper een half jaar... Daarover meer in een ander bericht.

ACTIE !

Fietsersbond Gent heeft besloten actie te ondernemen.

Dit is voetgangersgebied ...

geleend van Fietsbult

Omdat dit een plaats is waar veel voetgangers en fietsers passeren, vinden we dat het tijd is om er wat aan te doen. We willen een oplossing afdwingen, een einde maken aan een gedoogbeleid dat een onwettige situatie door de vingers ziet. Niet zomaar auto's verbieden, maar de zaken duidelijk regelen in functie van de veiligheid, vooral van de vele schoolkinderen die hier dagelijks op de fiets hun leven wagen. Daarenboven heb je links van het beeld de ingang van de centrale stadsbibliotheek, met daarvoor heel wat fietsenrekken. Dit is dus een echte mierenhoop rond 16u !

Het geheel is het resultaat van een evolutie in stadsbeleid en mobiliteit. Rond deze plek vind je heel wat scholen die dateren uit de tijd dat auto's koning waren in het stadcentrum. Dat beleid veranderde in de voorbije decennia: sinds het mobiliteitsplan van 1995 worden auto's geweerd uit het centrum, maar de scholen bleven. Dat gecombineerd met "mijn auto, mijn vrijheid" heeft geleid tot de huidige situatie.

Makkelijk is het niet: hier halen ouders hun kinderen af. Anderzijds bevindt zich onder het plein een grote ondergrondse parking. Jammer genoeg is die helemaal niet goedkoop, dus is het evident - bekeken door de bril van een automobilist - om op de stoep te wachten, vooral omdat de politie dit in alle stilte toelaat.

Ik ben benieuwd hoe het morgen zal lopen...

technische en mechanische dingen

Tja, met de donkere dagen en het minder mooie weer in het vooruitzicht denkt een mens vooruit. In dit geval betekent dat: hoe kan ik op de meest comfortabele manier de wekelijkse woonwerkverplaatsing doen ?

Dat de spatborden aangepast worden (work in progress), dat kon je hier al lezen. Gforce had de drager al weken geleden verstuurd, maar tante Post besliste blijkbaar dat het onderdeel niet tot bij mij mocht raken. Er is dus een nieuw stuk verstuurd en onderweg (bedankt Wim, voor de vlotte steun).

linker spatbord

Donkere dagen betekent licht maken en ook daarover berichtte ik in het verleden al. Hier ging het over de montage van de dynamo en hier zag je beelden van de toen nieuwe koplamp: een B+M IQ Cyo R.

Die laatste is nog altijd erg goed: véél licht en een goed uitgedachte lichtbundel. Niet zo'n lichtcirkel als van een zaklamp, neen, het licht wordt geprojecteerd naar waar het hoort: op de grond voor de fiets (afstand kun je uiteraard instellen door de koplamp wat meer naar boven of beneden te laten schijnen), meer naar rechts dan naar links en in een keurig rechthoekig patroon. Dat zie je trouwens mooi op de BuM website.

BuM IQ Cyo R

Nu het 's morgens bij het vertrek nog donker is, moet ik dus met het licht aan vertrekken. Deze week ondervond ik dat de dynamo, zoals te vrezen was, toch wat vermogen opslorpt. Lees: ik ga minder snel, ongeveer 2à3 km/u verschil. Als perfectionist - nooit tevreden met minder dan het beste - kan ik dat niet hebben.

Op het moment dat de Dymotec 6 aangekocht was, had ik geen haalbare alternatieven, maar kijk, ondertussen weet ik dat Shimano een achternaafdynamo heeft: de FH-C 811, zelfs voorzien voor een schijfrem !

Shimano FH-C 811 achternaafdynamo

Dat opent weer nieuwe perspectieven. Vooreerst de lagere weerstand natuurlijk. Dan de mindere slijtage (geen rubberdop op de dynamo te vervangen, geen wang van de achterband die slijt). En tenslotte het lawaai: op de ligfiets zit de dynamo zo ongeveer aan mijn linkeroor, waardoor ik er meer last van heb dan op een bukker.

MAAR: die dynamo kost weer wat en inbouwen betekent voor een naafdynamo dat die in het achterwiel terecht moet komen. Dus de juiste spaken vinden en een wiel herspaken, dus iemand vinden die bereid is om dit samen met me te doen. Puur economisch is dat onverantwoord: de dynamo kost ruim over de € 100 en dat is veel in vergelijking met de kostprijs van de fiets. Anderzijds zou die kunnen overgebouwd worden mocht er ooit een andere fiets komen.

Een naafdynamo maakt het makkelijker om te denken aan een voeding voor elektronica aan boord, zoals gps. Dat is weer een ander winterproject: via Duitse fora zijn schema's voor laadsystemen te vinden, een beetje analoog aan het BuM Ewerk principe, maar voor een realistischer prijs. Die systemen hebben al jaren hun kwaliteiten bewezen. Nadeel: weer extra componenten op de fiets en wat extra gewicht en bedrading.

Maar zoals gezegd: dit is een "project", dus iets waar ik eerst over wil nadenken.

Tussentijdse evaluatie

Sinds februari reed ik ruim 2.700 km met de Gforce trike.Dat is niet echt veel, maar ook niet niks. Voornamelijk woonwerk kilometers, maar even goed een eindje in de Pyreneeën, enkele ritten met collega ligfietsers van de Gentse Liggers en af en toe een recreatief ritje in mijn eentje.

De fietscomputer geeft nu dit aan:

stand teller 18 september 201

Wat zijn de voornaamste trike-indrukken ondertussen ?
Het belangrijkste is het fietsplezier. Ligfietsen is erg comfortabel en dat is extra motiverend om de fiets te nemen voor allerlei verplaatsingen.
Er wordt dikwijls gevraagd of dit nu sneller gaat. Daar kan ik geen antwoord op geven, want waarmee moet je vergelijken ? Ja hoor, er wordt dan gezegd "tegenover een gewone fiets", maar wat is "gewoon" en welk soort ligfiets stel je daar tegenover ? Geen idee dus.
Een andere constante is: "'t is toch gevaarlijk: je ziet ze bijna niet". In de praktijk gaan andere weggebruikers er met een grote boog rond. Met de bukker scheren auto's op luttele centimeters langs, met de trike maakte ik dat nog nooit mee ! Het duidelijk afwijkende profiel zal daar wellicht veel mee te maken hebben.
Het aantal lekke banden ligt wel hoger dan met de bukker, maar het is moeilijk om daar de reden voor te vinden. Als je het aantal lekke banden per x kilometer telt, zal het wellicht op hetzelfde uitkomen, want ik leg met de trike veel meer kilometers af. De lekken zijn tot op heden nooit het gevolg geweest van een doorboorde buitenband en zijn meer het gevolg van de combinatie hoge(re) snelheid en onvoorziene hindernissen. Snakebite dus. Gelukkig is een binnenband vooraan - want daar had ik de meeste lekken - heel snel te vervangen. Door de enkelzijdige ophanging hoef je het wiel er niet eens uit te halen.
De gekoppelde hydraulische schijfremmen (Hygia Multi) zijn een aangename verbetering. Het was even wennen aan de éénhandige bediening, maar doseren is nu nooit een probleem. De remkracht is ook ruim voldoende. De enige beperking is dat remmen in een rechtse bocht en hand of arm uitsteken om het afslaan aan te geven onmogelijk te combineren valt.
De streamer zit er weer op en die heeft voor- en nadelen. Het belangrijkste voordeel is de afscherming bij slechtere weersomstandigheden: hij houdt kou en neerslag weg. Een streamer vraagt wel flink wat behendigheid bij het in- en uitstappen en belemmert ook het zicht vlak voor de fiets: soms moet ik ernaast kijken. Ook de combinatie met de koplamp vraagt enige creativiteit. Vorig jaar had ik die eronder gemonteerd (onder de trapboom), maar dat is te laag om een goede lichtbundel te krijgen. Nu staat de lamp op de streamer gemonteerd. Dat vraagt wat boorwerk en de lichtbundel is ook wat minder stabiel, omdat de trillingen van de streamer aan de lamp doorgegeven worden. Anderzijds is de lichtbundel veel beter en zit de lamp zowat op dezelfde hoogte als bij een bukker. Ik val dus meer op (zeker met de 60 lux van de Cyo) en ik zie veel meer.

winteruitrusting

In de afgelopen maanden experimenteerde ik ook met de zithoek. Nu staat het zitje maximaal achterover en voor mij voelt dat het beste aan. Misschien zal ik het toch weer wat rechter zetten om makkelijker over de streamer te kunnen kijken, maar dat zien we wel. Het is duidelijk dat die zithoek en de afstand tot de trappers enorm belangrijke comfortelementen zijn, die bepalen hoe lastig je knieën het krijgen.
Het zal wel met mijn gewicht (weinig) te maken hebben, maar hevig remmen doet het achterwiel altijd het luchtruim kiezen. Vermoedelijk speelt de geometrie van de trike - en dus de positionering van het zwaartepunt tegenover de lengeas - hierin ook een rol.
De Gforce blijkt voor zijn prijs een héél goede fiets. Ten opzichte van duurdere trikes merk ik qua rijgedrag weinig verschil (behalve het stuurgedrag, waarover verder meer), maar de afwerking en vooral de gekozen componenten zijn duidelijk verschillend. Dit is geen kritiek, want de prijs is navenant lager, maar iets waar je rekening mee moet houden. Nu ja: voor een kleine meerprijs wordt ook de Gforce uitgerust met Shimano Deore componenten, maar aan de rest - bijvoorbeeld de wiel- en trapaslagers - verandert er niets.
Wat voor andere rijders de meeste gewenning vraagt, is de directe sturing. Een Gforce is in eerste instantie schrikwekkend zenuwachtig. Anderzijds merkte ik dat hij véél korter draait dan alle andere trikes waarmee ik al kon vergelijken.
Ten opzicht van een tweewielige ligger is de rolweerstand hoger, maar ik merkte tijdens ritten dat de bochtsnelheid dan weer hoger ligt (of is dat toeval ?), vooral in korte bochten.

wegbeheer

De voorbije week was het duidelijk dat de zomer op zijn laatste benen loopt: bij het vertrekken naar het werk, zo rond 7u, schemert het nog, de temperatuur is al wat lager - deze week rond 8° C - en flink nevelig. Tegen het moment dat ik in Zwijnaarde aan de Schelde kwam, brak de zon wel elke keer door en dan is het schitterend fietsen ! Zo schitterend dat ik er deze week toe kwam om twee keren naar het werk te fietsen. De streamer doet wellicht weinig aan de snelheid, maar maakt dat de ochtendkou me niet bereikt en lijkt bij tegenwind wel wat te effect te hebben, in die zin dat ik er niet zoveel van merk.

Donderdag, tijdens de terugrit, had ik een stevige rugwind en dat merkte ik wel: de kruissnelheid op de dijk lag weer boven de 30 km/u, eerder rond de 32 km ! Een keer aan Zwijnaarde voorbij de fietsersbrug kom ik weer in de bebouwde kom, met veel kruispunten, slechtere wegen en verkeerslichten en dan zie ik op de computer de gemiddelde snelheid steevast naar beneden duiken.

Aangezien één van de doelen is om het tanken met de auto tot maximum één keer per maand te beperkten (ik doe zo'n 1300 km met een tankbeurt), is dat mooi meegenomen.

Ik schreef in een vroeger bericht dat aan die Scheldedijk werken uitgevoerd werden en dat ik niet echt gelukkig was met de (non-)communicatie van de bouwheer. Nu zijn die werken eindelijk voorbij en is er een schitterend geasfalteerd eind bijgekomen. Een eind verder, zo ergens op de grens tussen Eke en Gavere, werden in het voorjaar gelijkaardige wegenwerken uitgevoerd. Aangenaam fietsen, maar de wegbeheerder is iets vergeten:

Scheldeoever Gavere, zicht richting Gavere

Dit is het zicht richting Gavere (linkeroever, Schelde dus aan de linkerzijde).

Scheldeoever Gavere, zicht richting Eke

De andere richting: ook de linkeroever, maar stroomafwaarts.

Best grappig.

trikes, viezigheid en spatborden

Een klacht sedert het allereerste begin en naar ik op fora lees ben ik niet de enige ermee: de voorspatborden van de meeste trikes lijken er niet op.

Men neme een trike met 20" wielen (goed, kan ook 16" zijn) en montere daarop een set eenvoudige, kunststof spatborden zoals courant op kinderfietsen. Klinkt goed op de optielijst: het zijn spatborden en de prijs is erg laag. Dat laatste is normaal, want ze doen ook extreem weinig.

Ik verduidelijk: zolang je rechtdoor rijdt, wordt zonder spatborden het meeste water in het verlengde van de wielen gesproeid, dus netjes naast je. Enkel in de bochten krijg je dan een douche.Met spatborden blijft heel wat water aan de randen daarvan hangen en spat dan zijwaarts. Naar je handen, benen en heupen dus.

Conclusie: gewone in serie vervaardigde spatborden doen het niet op een trike...

Ik vermeldde onlangs een setje van Duitse origine, bedoeld voor op de Njunis, een kloon van de Gforce. De verdeler, Q-Cycles, startte een soort "special edition" van diverse modellen, met de toevoeging QT. Daarbij hoort optioneel een set speciaal vervaardigde spatborden. Ze zien er behoorlijk uit en kosten een redelijke € 139 (excl verzendkosten). Alleen: € 139 betekent 10 % van de totale aankoopprijs van de Gforce en dat is verhoudingsgewijs erg veel.

Het zette me wel aan het denken en dus werd er geknutseld. Dat loopt als volgt:

men neme een plaat aluminium

alu 0,5 mm

daarop wordt de vorm van de spatborden overgenomen. Aangezien het alu enkel als spatscherm dient en geen dragende functie heeft, mag het dun zijn. Bovenstaande plaat had ik nog liggen, dus dat kwam handig uit.

Aangezien ik beschikte over een tweede, nagelnieuwe set spatborden, heb ik die maar gebruikt. 

De vorm moet dan nog uitgezaagd worden. Dat deed ik met de wipzaag.

Van de volgende stappen heb ik geen beeld:

• eerst werd uit de plaat een rechthoek gezaagd die ruim genoeg was voor beide spatschermen
• daarna werden beide vormen uitgezaagd
• om ze identiek te krijgen, werden ze gespiegeld op elkaar gelegd en met een slijpsteen afgewerkt
• de achterste hoek - waar het scherm op het uiteinde van het spatbord aansluit - werd lichtjes afgerond

Tussendoor werd frequent gepast en gemeten. Op onderstaande foto was de achterste hoek nog niet bijgewerkt.

Waarom deze vorm: ik dacht eerst om er een "taartpunt" van te maken, waardoor er naar de naaf toe meer zou afgeschermd worden, maar de schijfrem zat daarvoor in de weg. Ook is het veel eenvoudiger om te vertrekken vanaf een rechte kant, dus werd het een eenvoudig cirkelsegment.

Je ziet ook dat alle oorspronkelijke bevestigingsstukken behouden blijven: die zorgen voor de structurele sterkte en het bevestigingspunt voor de steun. De zwarte beugel die je hier nog ziet, wordt bij de uiteindelijke montage aan de binnenzijde bevestigd. Aan de contactrand tussen de plaat en het originele spatbord moest ook wat gebeuren, anders zou dat continu rammelen. Ik boorde kleine gaatjes naast de beugels en gebruikte spanbandjes voor de verbinding. De oude spatborden werden gebruikt als donormateriaal om vooraan op beide spatborden een vierde beugel te monteren.

Het uiteindelijke resultaat is dit:

tussentijds even passen

Van de andere kant ziet dat er als volgt uit:

Jammer genoeg kan het rechterspatbord nog niet gemonteerd worden: ik wacht op de vervanging van de beugel door Gforce.

Dat blijkt het zwakke punt van deze fiets: aan beide kanten is die beugel al afgebroken.

Om dit op te vangen, denk ik aan een extra verbinding, zoals hier afgebeeld:

De stuurstangen zijn vast verbonden aan de wielen. Dat wil zeggen: de hoek blijft altijd gelijk en er zitten geen scharnierende delen tussen. Dat betekent dat alles voorbij de kopstanglagers altijd de lijn van het wiel volgt. Dus kan van daaruit een starre verbinding gemaakt worden met het spatbord, zodat de bovenste beugel minder belast wordt. Da's de theorie. Nu nog even uitzoeken hoe dit op een nette en eenvoudige manier kan gerealiseerd worden met makkelijk te verkrijgen materiaal.

De familiefietstocht

...van de badmintonclub onlangs - een jaarlijkse traditie - werd meegereden op de bukker. Enerzijds is het gezelliger, aangezien alle anderen ook met een conventionele fiets reden en anderzijds deden de kilometers me weer eens beseffen hoe bevoorrecht ligfietsers zijn. De grote meerderheid - waaronder ook ikzelf - kreeg na enkele tientallen kilometers last van de klassieke kwaaltjes, zoals zadelpijn en tegenwerkende polsen. Sommigen klaagden ook over tegenpruttelende spieren, maar dat heeft meer met gebrek aan oefening te maken.

Voor de rest was het erg gezellig, dat wel. En gelukkig bleef het droog.

Hoe ver we reden, blijft een goed bewaard geheim. Je kunt kiezen tussen de volgende afstanden:

De tocht werd 's avonds afgesloten met een heerlijk etentje in Café Parti in Gent. Aangezien ondergetekende vindt dat de auto zoveel mogelijk voor de deur moet blijven staan, werd de bukker ingeruild voor de trike (na een deugddoende douche), waarmee ik me naar het punt van afspraak begaf. Aangezien het plein voor het Sint-Pietersstation in Gent de laatste tijd één grote werf is, moet je, als je met de auto gaat, toch nog een eindje te voet en daar ben ik te lui voor.

Enfin, na het etentje verliet ons gezelschap de eetgelegenheid en werd geconfronteerd met de trike die voor de deur geparkeerd stond. Bijna iedereen heeft een rondje gereden, waarbij de voornaamste elementen van het oordeel de volgende waren:

• zéér comfortabel, want de hele rug gesteund
• erg laag (tja, 't is een sporttrike natuurlijk)
• niet om met een rok op te rijden ;-)
• niet zo moeilijk om mee te rijden als gedacht
• "Neen, je krijgt er geen" (echtgenote tegen iets te enthousiaste partner) 

't Is duidelijk dat een ongewone fiets intrigerend is voor veel mensen.

beelden

Vandaag was het mooi weer en tijdens de rit naar het werk was er tijd om wat foto's te schieten. Enkel beelden dus.

Dit is ook Gent

Zwartekobenstraat Zwijnaarde 1/9/2010

Een eind verder, langs de Zonneputtragen (trekweg), ergens aan de grens tussen Zwijnaarde en Eke

Temperatuur zo rond 12 °, zon tussen de nevel door en ja, de Streamer zit er weer op

Het verschil met vorig jaar: de koplamp is nu op de streamer gemonteerd. Zo zit die hoger en is de lichtbundel beter. Uiteraard nog te testen.

O, ja: het is niet direct wetenschappelijk bewezen, maar ik heb toch de indruk dat de Streamer de stroomlijn verbetert. Vandaag leek het erop dat het makkelijker was om de kruissnelheid op en boven 30 km/u te houden en dat in beide richtingen !

Communicatie

of eerder: het ontbreken ervan. Dat is iets wat me verschrikkelijk kan storen.

Het verhaal gaat als volgt: op 19 augustus fiets ik naar het werk. In Zwijnaarde kom ik aan de Scheldedijk - dat stuk daar heet de Zonneputtragel -, maar de weg blijkt afgesloten. In Vlaanderen ziet dat er dus (ook nog vandaag) zo uit:

Zonneputtragel, Zwijnaarde, 1/10/2010

Wat ik hier niet zie, is waarlangs ik dan wel moet rijden... Zelfs de kleinste wegenwerken die een hinder vormen voor auto's zijn een aanleiding voor een mooi aangeduide wegomlegging.

Goed, ik overdrijf enigszins, maar er staat meestal hier en daar wat wegwijzers die je min of meer de juiste weg tonen. Niet voor wegen waar in de ogen van de verantwoordelijke overheid enkel gepensioneerden hun honden uitlaten en zondagse wielertoeristen sporadisch passeren. De werkelijkheid is anders: je zou ervan versteld staan hoeveel mensen deze route gebruiken voor woonwerkverplaatsingen (of woonschoolverkeer).

In de praktijk: zoek het maar uit. Geen aanduiding, enkel een afgesloten weg.

Daar was ik het dus niet mee eens en hoewel ik er wel een goed idee van heb welke overheid hiervoor verantwoordelijk is - 't is namelijk niet de eerste keer dat ze dit presteren -, stuurde ik diezelfde dag een bericht naar de Gentse ombudsvrouw.

Een dag later - 20 augustus dus - kreeg ik een antwoord, waarin stond dat NV Waterwegen en Zeekanalen hiervoor instaat. Juist, dat dacht ik al. De ombudsvrouw stuurde mijn klacht door naar de betreffende dienst, met het verzoek mij rechtstreeks te antwoorden.

Het vervolg laat zich raden: tot op heden geen teken van leven van Waterwegen en Zeekanalen. Ik denk niet dat dit er ooit nog komt. Meer nog, ik verwacht nog plots afgesloten wegen, bij voorkeur midden op de dijk, enkele kilometers van een zijweg, zonder vooraanduiding of alternatieve route.

Blijkbaar hebben zij geen klanten en moeten ze dus niemand tevreden stellen, behalve zichzelf.

O, ik weet het wel: voetgangers en fietsers worden "geduld" op de trekpaden, maar dat is een redenering uit de vorige eeuw. Nu wordt gewerkt aan alternatieve routes voor zachte weggebruikers, weg van het moordende autoverkeer, worden oude spoorroutes omgetoverd tot schitterende fietssnelwegen, worden mensen aangemoedigd om toch maar niet de auto te nemen.

Die evolutie lijkt nog niet doorgedrongen te zijn tot de weledele NV Waterwegen en Zeekanalen, waar het enkel gaat over de kwaliteit van het asfalt om met de inspectiewagens maandelijks over te rijden.

Fietsers ? Vervelend, maar je moet ze toelaten...

Toch zou ik eens willen weten wie daar werkt, waarom er geen betere aanduiding voorzien wordt, welke visie daarachter steekt.