Velomobieltestdag: terugblik

Vandaag was het zover: om 11u30 was er afgesproken bij Fietser voor het afhalen van de Alleweders. Aangezien dat voor mij min of meer op de weg lag naar de testplaats, reed ik ook tot daar.

Nadat het afstellen de nodige tijd in beslag genomen had ("waar liggen de zitjes ?", spaken in achterwiel van WAW gebroken, "Oei, te groot", ...) reden we met een kleine groep tot aan de plaats van de afspraak.

Uiteindelijk was de opkomst van velomobielen en ligfietsen heel behoorlijk. Het aandeel van de trikes bleef beperkt tot mijn Gforce en een nagelnieuwe Trice Sprint (heel comfortabel, schitterend afgewerkt en "iets" duurder). Ook buitenstaanders kwamen een kijkje nemen, ondanks het gure weer: vooral veel en heel erg koude wind.

De variëteit aan velomobielen was de moeite. Het grote aantal WAWs was logisch te verklaren: die waren vlakbij de thuishaven (Fietser), vanwaar er vanmorgen toch drie of vier vertrokken. Ook een delegatie Alleweders (A4, 5 en 6) kwam van daar. Verder telde ik nog een Versatile, een Mango, een Mango+, enkele oer-Alleweders, een Milan en een Quest. Heb ik ze nu allemaal ?

Ben was zo vriendelijk om me zijn WAW even te laten proberen. Wel: die is zijn naam zeker waard ! Ondanks de strakke wind, recht op kop op de trekweg, zat ik meteen boven 40 km/u ! En ondanks wat je overal hoort en leest, was er geen oorverdovend lawaai te horen. Die WAW is binnenin ook grotendeels bekleed, wat zeker voor een goede demping zorgt. Het zicht viel ook beter mee dan ik verwacht had. De WAW wordt dus iets om binnenkort eens grondig uit te testen. Ook de Versatile werd uitgeprobeerd, maar die viel wat mij betreft toch minder mee. Tja: Ben is van hetzelfde formaat als ik, dus ik zat als gegoten in zijn koerspaardje. Stefaan is wel groter, dus de afstelling was voor mij niet optimaal. Daarnaast is de Versatile al heel wat ouder en minder op prestatie, meer op comfort gericht.

Veel tests, veel glunderende gezichten.

De ligfietsen, in groten getale aanwezig, bleven min of meer onopgemerkt tegen de reling staan. Er zaten nochtans pareltjes tussen ! Eén opmerkelijke combinatie zie je hieronder.

Een ligfiets met zijspan ! Dit moet zowat een unicum zijn. Grappig om mee te rijden ook: de fiets kantelt, maar het zijspan blijft mooi recht. Dat moet heerlijk zijn met kleinere kinderen: ze zitten gewoon naast je (enkelvoud eigenlijk, want er is slechts plaats voor één).

Dit treffen is een concept dat zeker voor herhaling vatbaar is. Volgend jaar iets later op het jaar (beter en zachter weer) en over een langere tijd gespreid misschien.

vouwfietsen

Dochterlief wou met haar vriend een weekend weg. De trein was voor haar doel een aangewezen vervoermiddel, maar zowel het vertrek- als eindstation lagen een eind van huis en de bestemming, dus moest ook die afstand nog overbrugd worden.

De Belgische spoorwegen beschouwen fietsen blijkbaar nog altijd als hinderlijke dingen die treinreizigers niet nodig hebben, dus treinen waarop je zonder moeilijkheden een fiets kunt (en mag) meenemen, zijn dun gezaaid.

Daar bestaat wel een oplossing voor onder de vorm van vouwfietsen. Die tellen niet als fiets, maar als bagage en zo mag je ze gewoon onder je bank schuiven. Handig toch ? Zo stimuleert de overheid de verkoop van vouwfietsen.

Onlangs vertelde een buitenlandse delegatie me dat ze nog nooit zoveel Brompton fietsen gezien hadden als in Gent. Nu weet je meteen waarom dat zo is: met een gewone stadsfiets moet je (bijna) niet op de trein stappen en wie beroepshalve dagelijks naar Brussel trekt, moet zich dus wel een degelijke vouwfiets aanschaffen.

Goed. Vouwfietsen dus. Dat staat niet in mijn garage (wel terreinfietsen, trikes, hybride fietsen, BMX, ...), dus moesten we op zoek.

De eerste die ze kon gebruiken was een schitterende Brompton.

Natuurlijk moest ik die ook eens proberen. Dat met Brompton zo hoog opgelopen wordt, is duidelijk terecht. De fiets kan heel compact opgevouwen worden en dat gebeurt op een doordachte manier: de ketting komt tussen voor- en achterwiel terecht, alle gevouwen delen worden vergrendeld zodat de fiets niet onverwacht openzwaait en eens weer gemonteerd is alles geborgd, zodat de fiets ook niet onder je ineenklapt. En dan heb je een klein pakketje, makkelijk te vervoeren en dan nog met wieltjes op de bagagedrager, zodat je de opgevouwen fiets naast je mee kunt rollen.

Naafdynamo, zes versnellingen (gecombineerd naaf en derailleur), zadelhoogte makkelijk in te stellen, achtervering (polymeerblok), ... Qua comfort is het geen trekkingfiets met 28" wielen, maar het rijdt toch lekker. De enige minpuntjes die ik op zo'n korte tijd merkte, zijn de flexibiliteit van voorvork en stuur (wen je wel snel aan) en het feit dat de stuurhoogte niet instelbaar is.

De andere fiets was een iets oudere Easybike vouwfiets, ook weer met achtervering. Daarvan heb ik geen foto. Een duidelijk voordeel van deze fiets is dat di achterveer instelbaar is en dat het om een echte veer gaat. Anderzijds is het vouwmechanisme veel minder uitgewerkt en is de fiets niet vergrendelbaar in opgevouwen toestand. De nieuwprijs lag wellicht ook veel lager (€ 200 werd me gezegd)...

Wat het rijcomfort betreft, leunen ze dicht tegen elkaar aan, volgens dochter en haar vriend.

comfort- en detailverbeteringen: vervolg

De nieuwe speeltjes zijn dus ASAP gemonteerd. Vorige week reed ik met de nieuwe outfit naar het werk en zondag stond een rondje vanuit Poperinge (de West-Vlaamse heuvels) op het programma, met de Gentse Liggers. Ideale momenten om alles eens te testen.

Eerste nieuwe component, met normaal gezien het meeste impact: de Continental Sportcontact.

Deze is iets breder dan de vorige (1.6 tegenover 1.25 in de aloude breedte-aanduiding) en vraagt wat minder druk. De indrukken zijn altijd subjectief, want niet gebaseerd op metingen, maar het lijkt erop dat het comfort wat hoger is: de resonanties die me plaagden op bepaalde betonklinkerstraten zijn heel wat minder fel en de band lijkt de ergste kloppen wat beter te dempen. Qua tractie merk ik ook weinig verschil: op een vochtige ondergrond slipt de band ook wat door bij het aanzetten. Ik neem aan dat dit eerder te maken heeft met het feit dat er op de trike minder gewicht rust op de achterband (en dat ik met de SPD-pedalen meer koppel genereer).

Door deze band  ga ik wel twijfelen of een 2.35 (54 mm) band niet te breed zal zijn. Ik moet nog eens heel goed het spatbord nameten.

Een voor de veiligheid belangrijke andere component was het Busch & Müller Toplight Flat Plus dynamo-achterlicht.

Daarvan merk ikzelf weinig natuurlijk, maar men zei me dat dit licht echt goed te zien is. Eén led, dus weinig vermogen nodig, compact dus de kans op schade is ook niet zo groot en optisch behoorlijk uitgewerkt: zelfs van de zijkant is het te zien, doordat de plastic behuizing het licht geleidt. Aangezien er een condensator in voorzien is, die het licht nog 8 min laat branden na stilstand, krijg ik natuurlijk wel continu opmerkingen dat mijn licht blijft branden...

Wat staat nog op het programma: bredere en dus comfortabeler voorbanden en het onderhoud van de schijfremmen (nieuwe schijven, nieuwe pads en vervangen van een beschadigde leiding). 

Dan komt er nog een bakje aan dat op de bagagedrager zou moeten terechtkomen. Da's bedoeld om de reflexcamera te kunnen meenemen. Indien ik dat kan monteren (de oplossing moet ik nog bedenken), dan ga ik op zoek naar een halfzacht schuimplastic om het materiaal (body en enkele lenzen) trillingsvrij te kunnen opbergen. Dat materiaal zou op maat moeten gesneden worden.

Het blijft ondertussen merkbaar langer klaar (vroeger en vooral later) en het fietsen naar het werk wordt daardoor ook leuker: je ziet de omgeving veranderen, van week tot week. Ook de vogels worden weer actiever.

detailverbeteringen en comfort

Alles kan beter is niet enkel de titel van een tv-show van een tijdje geleden, maar ook een waarheid als een koe.

Bijvoorbeeld: mijn Nike SPD-schoenen met overtrekschoenen waren een hele verbetering, maar de kou blijft langs de zool binnenkomen, vermoedelijk vooral omdat daar gaatjes in zitten om noppen op te schroeven. Bij temperaturen onder het vriespunt kan dat echt onaangenaam worden.

Vorige week zag ik bij de fietshandelaar wat afgeprijsde, overjaarse fietsschoenen staan. "Waarom niet," dacht ik, dus schafte ik me deze aan.

Shimano SH-M058

Voor € 50 (halve prijs) kon ik er weinig fout mee doen. Ondertussen zijn ze getest en goed bevonden. Dit zijn vanaf nu mijn winter-fietsschoenen. Het enige nadeel ten opzicht van de Nikes is dat het door de vetersluiting wat langer duurt om ze aan te trekken, maar dat is echt vitten.

Ondertussen is ook het nieuwe achterlicht aangekomen. Ik dacht eerst aan de B&M Toplight Flat S plus, maar dan daagde het mij dat die S staat voor "sensor" en dat is onzin op die fiets: er komt een Shimano schakelaar op met ingebouwde sensor. Voorlopig zal het licht continu branden, samen met de koplamp.

En terwijl we toch aan het bestellen waren (rose.nl), liet ik meteen maar een nieuwe achterband leveren voor zoonliefs MTB: de achterband was tot op het canvas versleten. Nu komt er een Conti SportContact op. Schijnt behoorlijk te zijn en de prijs is aanzienlijk lager dan de toch wel prijzige Schwalbes.

Eigenlijk zou ik die wel eens op de trike willen proberen... Iets breder dan de Kenda en zo lang de fietshandelaar geen nieuws heeft van Vredestein, kan ik maar wat testen, toch ?

banden alweer

Ongelooflijk, he. Er komt geen eind aan het bandenverhaal.

Tot nu toe testte ik twee types banden uit vooraan. Achteraan ligt nog altijd de originele Kenda Kwest High Pressure om.

Kenda Kwest High Pressure 100 PSI

Om even te recapituleren: toen ik de fiets kocht, lagen er Schwalbe Marathon Plus 35-406 bandjes op vooraan (en de Kenda achterop).

Schwalbe Marathon Plus

Voordelen zijn de quasi onverslijtbaarheid van het loopvlak en de bijna absolute lekvrijheid. Nadelen de hogere rolweerstand (of mindere snelheid voor eenzelfde inspanning) en - bijna enkel op een driewieler (trike of velomobiel) merkbare - mindere laterale weerstand. Dat laatste betekent dat de banden in een genomen korte bocht beginnen uit te breken.

Vorig voorjaar werden deze vervangen door Schwalbe Kojak, in dezelfde 35-406, maar in vouwband-uitvoering.

Schwalbe Kojak

Kojaks zijn slicks, waarvan meestal gezegd wordt dat ze het enkel goed doen op droog, vlak wegdek. Wel: de Kojaks maalden niet om regen of sneeuw, modder of gravel. De zijdelingse grip was spectaculair veel beter: een bocht op twee wielen nemen is absoluut geen probleem en de bochtensnelheid kon véél hoger. De rolweerstand was ook merkbaar lager (meten deed ik niet, dat laat ik aan Wim Schermer over), wat maakte dat de gemiddelde snelheid voor de woonwerkverplaatsing zo'n 2 à 3 km/u hoger lag, of zo rond de 8 %. Dat is dus de moeite, want het scheelt wel wat in tijd.

Helaas heeft de medaille ook een keerzijde: om de haverklap lek (ondanks de bandendruk van 7,5 bar) en heel onrustig sturen, wat erg vermoeiend is. Lek betekent zowel doorboringen als snakebites. Dat laatste kan ook aan de velgen liggen, da's moeilijker te vergelijken. In elk geval zijn de Marathon + op dat vlak veel betrouwbaarder.

De Kojak is duidelijk ook ontwikkeld met een zo laag mogelijke massa in het achterhoofd, dus de wangen zijn flinterdun. Er ligt niet meer dan een vliesje op het canvas (of wat er ook gebruikt mag worden) en dat raakt héél snel beschadigd. In het loopvlak zijn op goed een half jaar heel wat putjes en sneetjes te vinden. Neen, qua kilometeraantal zullen ze niet kunnen tippen aan de Marathon Plus.

Nu wil ik dus banden omleggen die de voordelen van beide verenigen: behoorlijke slijtageweerstand, zo lekvrij mogelijk (lek herstellen betekent veel tijdverlies, zelfs indien je enkel een nieuwe binnenband hoeft te steken), goede laterale weerstand (= hoge bochtensnelheid), lage rolweerstand en geen negatieve invloed op het stuurgedrag. Om de lat nog hoger te leggen, wens ik ook het rijcomfort te verhogen, dus moeten het ballonbanden worden. En als het even kan nog betaalbaar ook.

Dan komt de Vredestein Perfect Moiree in het vizier.

Vredestein Perfect Moiree

Probleem: ik kan ze wel bestellen bij Velomobiel in Nederland, maar mijn fietshandelaar beloofde me vorige maand dat hij ze me binnen de week kon bezorgen. Een prijs had hij op twee dagen, naar zijn zeggen. Ik wacht nog steeds...

Het doel: 47-406 vooraan en meteen een 54-559 achteraan. Nu ligt achterop een 32-559.

Nog even over die Kenda: smal, hoge druk en naar mijn indruk een harde compound. Dat betekent een erg slijtvaste band, een lage rolweerstand (dat is een gevoel, want ik heb nog niets vergeleken), maar weinig grip en nog minder comfort. Ik heb er nu bijna 4000 km mee gereden en ik heb er absoluut geen idee van wat de vorige eigenaar er al mee deed, dus qua slijtvastheid zit het wel snor !

verwarrende verkeersborden

Er zijn wegenwerken aan de gang in de gemeente en we zullen het geweten hebben. De aannemer zal de volgende signalisatie wel met de beste bedoeling gezet hebben, maar de logica kan ik absoluut niet volgen.

Laten we beginnen met de permanente signalisatie, want die is tenminste duidelijk:

• op 100 m is er een school, aangegeven door bord A23 met onderbord.
• enkele richting, aangegeven door bord C1
• enkel het openbare vervoer mag in de tegengestelde richting in deze straat, zoals aangeduid wordt op het bijhorende onderbord.
• Ook fietsers en bromfietsers (klasse A) mogen in de tegenrichting rijden (onderbord M3)

Daarnaast moet je weten dat deze straat zich in een zone 30 bevindt. Dat wordt aan elke toegang aangegeven met het bord F4a.

Dan komen we bij de creativiteit van de aannemer:

• Dat hij aangeeft dat er werken in uitvoering zijn, is logisch.
• Je mag er in die richting niet in, maar als je het toch doet, mag je maximum 30 km/u ?
• Dat de weg versmalt, is dan ook weer een logische aanduiding, want er wordt gewerkt.
• Mocht je toch in die straat rijden, dan hebben je tegenliggers voorrang (bord B19) ?? Zou dat ook voor de bus gelden ? Wat de fiets betreft: dit is een kaarsrechte straat. Als je een beetje hersens hebt en je ziet dat de hele rechterkant open ligt, dan rij je beter een blokje om.

Zelfs al rij je maar 30 km/u (wat de meeste automobilisten niet doen, zie een vroegere post), dan heb je toch heel wat tijd nodig om alle signalen te registreren. Indien de aannemer zich zou beperken tot relevante borden, dan was het nog te doen, maar zo ?

En een week eerder, enkele straten verder, was het op de volgende manier uitgewerkt:

Hier is de vertreksituatie eenvoudiger: enkel fietsers en bromfietsers klasse A mogen tegen de richting rijden. De aannemer vond dit waarschijnlijk ook al te simpel en voegde willekeurig borden toe. Je mag er niet in, maar doe je het toch, beperk dan maar je snelheid (we zitten in dezelfde zone 30 !); het bord D1 wijst erop dat je links van de hindernis moet passeren (tja, waar anders ?)

Er waren ook nog borden over: het bord A31 dat de werken aanduidt, staat er voor alle zekerheid tweemaal!

Ook hier weer: de straat is niet breed, er kan aan één kant geparkeerd worden en die kant staat gewoonlijk vol. Indien een auto van de andere kant komt, heb je in normale omstandigheden amper plaats voor je fiets en meestal denken automobilisten dat hun auto aan de rechterkant veel breder is dan in realiteit, dus krijg je als fietser niet meer dan 10 cm breedte... Dus: wie zijn verstand gebruikt, neemt 50m verder de volgende straat in deze omstandigheden.

Anderzijds is de aannemer hier wel het bord B19 vergeten. Er zijn hindernissen aan beide zijden.Wie heeft hier voorrang bij het kruisen 

En alweer: wie de weg hier niet kent, moet razendsnel ontcijferen welke borden relevant zijn. Voor je het weet, ben je de verkeerde kant op.

de fiets is sneller

Sorry, geen foto's: de verplaatsing vandaag was niet met de fiets en dat heb ik gemerkt. Ik moest vandaag in Wondelgem zijn: dat is zo'n 10 km hier vandaan. Aangezien de aanhangwagen (de grote, die achter een auto moet hangen) mee moest, kon ik niet met de fiets.

Waar ik er anders ongeveer een half uur over doe, van deur tot deur, duurde het vandaag bijna een uur ! File, file, file, ... zelfs hier in onze gemeente, waar dat voor mij een absolute primeur was. Gelukkig kan ik de auto morgen rustig laten staan om weer het favoriete vervoermiddel te nemen.

ongeveerde trikes, snelheid en kasseien

Dat is een combinatie die zeker voor minder comfortabele momenten zorgt. Ter illustratie diep ik nog even een foto van een poos terug op.

Dit is de straat waar ik woon (vanaf mijn huis gelukkig in één richting netjes geasfalteerd, maar over 1 km in de andere richting...).

Momenteel is de druk in elke band bij benadering 7,5 bar, dus beenhard. Dat betekent dat, als ik hierover rij, zo'n 50% van het geleverde vermogen in de lucht verdwijnt. Dan heb ik het nog niet over het bijzonder oncomfortabele gebonk in rug en nek en de inspanning die ik op zo'n traject moet leveren om niet uit het zitje geworpen te worden en de continu variërende weerstand op de trappers. Er wordt niet onterecht voor gepleit om deze straat op te nemen in één of enkele Vlaamse wielerklassiekers !

Anderzijds: de voorbije dagen stoof ik enkel keren door het stadscentrum, waarbij oneffenheden in de weg gecombineerd met bochten zorgden voor een rondspringende trike, in dit geval bewust uitgelokt en dus leuk.

Ondertussen zouden nieuwe remschijven, nieuwe rempads en een eind nieuwe hydraulische leiding onderweg moeten zijn. De stopkracht is de laatste maand gevoelig afgenomen; nog niet dramatisch, maar het achterwiel de lucht in sturen is niet meer mogelijk.