even naar Arzon - dag 22

22 juli - dag 5 van de terugrit

De weersverwachtingen beloven een prachtige, maar hete dag.
De camping bleek prima gelegen en behoorlijk rustig, maar helaas loopt dichtbij de N10, die druk gebruikt wordt door vrachtverkeer. Al bij al is dit eigenlijk een van de betere kampeerplaatsen op de reis.

Ik maak er een rustige ochtend van. Het zonnetje doet zijn werk en droogt de tent en het grondzeil, zodat ik met droog materiaal kan aanzetten. Dat doe ik tegen 10u. Dit wordt dus een rustige dag, langs de Sint-Jacobs fietsroute. Die volgt een oude pelgrimsroute en dat merk je overal onderweg.

12de eeuwse afbeelding van Sint-Jacob

Onderweg kom ik langs veel plaatsen met een Gallo-Romeinse oorsprong. Dat merk je aan de plaatsnamen, die van het Latijn afkomstig zijn en aan de talloze oude, romaanse kerkjes.

Dit is een streek met een rijke geschiedenis!
De wegen zijn prima: mooi geasfalteerd, eerder vlak en erg rustig.

Dat is een voordeel van een route langs oude wegen: meestal ligt een eindje verder een nieuwere, bredere en rechtere weg, die door het autoverkeer gekozen wordt.

De route slingert vanmorgen grotendeels parallel met de Loir (niet de Loire). Dat is meteen de reden voor het relatief vlakke parcours.

Om 13u kom ik aan Chateaudun, dat gedomineerd wordt door een indrukwekkende burcht.

Zoals gebruikelijk staat die op een hoogte en ook zoals gebruikelijk, moet ik tot aan de burcht klimmen...

Dit is een pittig stukje!
Hierna verandert het landschap: het wordt golvend, met lange hellingen.

De camera werd zorgvuldig waterpas gehouden

De route slingert links en rechts van de (quasi kaarsrechte) N10 en gaat langs eindeloze graanakkers en imposante hoeven.

Het thema voor de rest van de dag (en de dagen erna)

Rond 13u30 las ik een pauze in. Ondertussen is al 60 km afgelegd.

Warm en amper schaduw

Daarna gaat het de hele namiddag langs eindeloze velden, tot ik om 17u30 in Chartres aankom.

Kathedraaltorens in de verte, maar ik ben er nog niet!

Het is welletjes geweest: er stond vandaag een strakke wind en die had ik voortdurend op kop. Dat is vermoeiend rijden, ondanks de stroomlijn.

Ondertussen passeer ik nog een bord dat duidelijk maakt waarom in Frankrijk fietsers zoveel plaats krijgen.

Ik vermoed een belangrijke andere reden: in tegenstelling tot in België, zie je hier behoorlijk wat "gendarmerie" op de wegen en reken maar dat ze controleren!

De grond ziet er behoorlijk nat uit en hier en daar liggen plassen op de kampeerplaatsen. Ik hoor dat het hier gisteren flink geregend heeft.

De gps vermeldt dat ik sinds de aanvang van de terugweg 618 km reed, waarvan 113 vandaag.

even naar Arzon - dag 21

21 juli - dag 4 van de terugrit

Het is weer een vroege start vandaag: om 8u30 laat ik de camping achter me.

Eerst is het even zoeken naar het startpunt van de aanloop. Ik zoek een route die me terugbrengt naar de "Loire à Vélo", maar vind die pas aan de andere kant van Chinon.
Ook zoals zo dikwijls begint de rit met een flinke klim: kilometers lang gaat het bergop en weer behoorlijk steil. Zoals gebruikelijk ook, stijgt het verbruik van de ondersteuning naar een angstwekkende 10 Wh/km en meer, door het gewicht dat omhoog geduwd moet worden. Maar ik weet ondertussen dat dit nadien even snel weer daalt.

Chinon is zoals veel Franse kleine steden: een historisch centrum en aan één kant is daar een nieuwe stad bijgebouwd. In dit geval ligt dit boven - en voor mij voorbij - de oude stad. Dat betekent een heel eind door typische "moderne" Franse woonwijken: bepleisterde, goedkoop gezette en erg uniforme huizen, gevolgd door een "zone commercial" ofte een winkelcentrum.

In het doorgaan, in Fécamp, had ik bij de winkelketen Intersport een waterzak gekocht, omdat de Camelbak thuisgebleven was (lees: vergeten) en er op zo'n ritten heel wat liters vocht verbruikt worden. Toen ik die de dag erop wilde gebruiken, bleek de aansluiting gebarsten. Onbruikbaar dus, want het water liep eruit. Fécamp lag ondertussen al ruim 100 km achter me.
Ik nam me voor om de zak bij de volgende Intersport-zaak waar ik langs zou rijden om te wisselen. Hier, in Chinon, in een winkelcentrum, vond ik zo'n vestiging. Wel: "het spijt me, meneer, maar dat kan enkel omgeruild of nagezien worden in de winkel waar u het kocht"... Je meent het: zal ik even terugrijden naar Fécamp?... Zelfs na veel aandringen bleek het onmogelijk om er wat dan ook aan te verhelpen, maar de verkoper wou me wel een andere waterzak verkopen... Mooi niet. Bovendien was het volgens hem ook nog mijn eigen fout: "u moet dat eigenlijk onmiddellijk nazien als u uit de winkel komt".
Intersport heeft ook filialen in België, maar in die keten zullen ze me nooit meer zien.

Enfin, zodra ik weer aan de hoofdroute kom, langs de Loire, blijkt het eerste stuk van afgrijselijke kwaliteit te zijn.

Dit is eerder een wandelpad. Na wat kilometers hobbelen, wel in een schitterende omgeving, krijg ik als compensatie een heel eind prima asfalt onder de wielen: perfect aangelegd, prima gekante bochten, licht slingerend langs het water.

Zo gaat het door tot ik rond 13u in Tours aankom. Hier is het voor mij afgelopen met "Loire à Vélo" en schakel ik over naar de Sint-Jacobs fietsroute. We zien wel hoever we komen vandaag.

De Loire wordt hier vervangen door weidse vergezichten en majestueuze landschappen. Het groene, beboste van de Loire verandert in landbouwgebied.

Om 16u ben ik in Chateau-Renault en alweer is het een flinke klim om in het centrum te raken. Dat is eigenlijk ook logisch: veel van die plaatsjes liggen rond een vroegere burcht en burchten bouw je op strategische plaatsen, op hoogtes dus, vanwaar je de omgeving kunt controleren. Ondertussen zijn alweer 100 km afgelegd.

Zou ik het halen tot Vendome? De temperatuur bedraagt een aangename 23° C en er staat een stevige zijwind. Het reliëf is eerder glooiend en veel fietsbaarder dan dat in Normandië, met de vele korte, maar venijnige hellingen.

Het lukt dus: om 19u kom ik aan in Vendome. De "camping municipal" ligt zo goed als in het historische centrum.

Vandaag heb ik 138 km gereden.

"Vindocinum" (Vendome) is alweer een bezoekje waard.

Voor wie houdt van geschiedenis, is het hele traject ongelooflijk boeiend. Ik zou de dagafstand moeten halveren en veel meer bekijken, maar daarvoor ontbreekt de tijd.

Ondertussen bleek wel dat het handig is om naast de gps-tracks ook de gidsen (Loire à Vélo en Sint-Jacobs fietsroute) bij te hebben. In die gidsen vind je niet enkel veel informatie over wat langs de route te zien is, maar detailkaarten die kunnen helpen bij de hier en daar voorkomende omleidingen.

even naar Arzon - dag 20

20 juli - dag 3 van de terugrit

De tellerstand op de Oregon bij het vertrek: 242,3 km (op 0 gesteld bij het vertrek in Arzon).
Ik sta op om 7u en de temperatuur bedraagt al 19° C, weliswaar onder een wolkendek. De weersverwachting voor vandaag is wat minder gunstig: kans op buien en zelfs onweer.

Rond 10u30 ben ik in Savennières, waar de lucht er onheilspellend uit ziet. Gelukkig blijf ik gespaard van regen.

Savennières is een oude rivierhaven, waar de kaaien fraai opgeknapt zijn en waar replica's van de typische oude werkboten liggen.

Even later, om 11u15, kom ik aan La Pointe, vlak bij Angers. Dit is de plek waar de Maine, een grote rivier die door Angers loopt, in de Loire uitmondt.

Links de Maine, rechts de Loire

Vandaag is het zondag en ik leerde al dat in Frankrijk heel veel horecazaken op zondagnamiddag sluiten, dus maak ik meteen van de gelegenheid gebruik om de accu bij te laden. Ook dit is weer zo'n schitterend dorp in Midden-Frankrijk. Huizen in natuursteen, overal bloemen en gelegen langs een snelstromende rivier vol watervogels.

Hier zie je op een paneel ook hoe wispelturig de Loire kan zijn. Bedenk dat ik voor het nemen van de foto op een kade stond, zowat anderhalve meter boven het waterpeil.

Rond de middag passeer ik dan ten zuiden van Angers, nog steeds de "Loire à vélo" volgend. Het gaat lekker.

Nauwe doorgang

Onderweg rij ik langs talloze mooie, boeiende plaatsjes.

Handig, zo hoef je maar één muur te zetten

Als het zowat 15u is, kom ik door Saumur. Hier is het even zoeken en het is er ook niet zo mooi. Dit is de stad van de klassieke Saumur-schuimwijn. Waar je statige chateaus verwacht, zijn de producenten hier gehuisvest in saaie, grijze, vierkante gebouwen. Dit oogt eerder vervallen, met weinig oog voor het uiterlijk.

Als ik Saumur uit rij, gaat dat over een "itinéraire provisionel": een tijdelijke route. Dat is meteen duidelijk, want dit stuk is niet geasfalteerd. De ondergrond is eerder kleiachtig en hier en daar glibbert de Orca dwars door de bochten: geen grip, ondanks de Marathon Supreme achteraan.

Daar, op die hobbelige ondergrond, breekt de vlaggenmast van de Cyclone.

Dat vind ik ontgoochelend: ik heb die mast misschien drie maanden en het ding is al stuk. Ook de regenhoes is trouwens aan aardig verschenen: de "high visibility" fluogroene hoes is verkleurd tot een vrolijk geelgroen, maar niet meer zo opvallend zichtbaar. Voor €30 per onderdeel verwacht ik toch wel wat betere kwaliteit.
De vlag wordt losgemaakt en vlag en mastdelen worden in de Orca gestouwd. Nadien bekijk ik wel wat ik ermee kan aanvangen.

Even later, in Montsoreau, op een romantisch pleintje, parkeer ik de Orca voor een brasserie, waar ik voor alle zekerheid de accu bijlaad, ondertussen mijn eigen vochtgehalte op peil brengend. Terwijl ik daar zit, gaan de hemelsluizen open.

(foto met telefoon genomen)

Een kwartier lang valt het water met bakken uit de lucht en daarna is het weer afgelopen voor de rest van de dag. De regen laat wel zijn sporen na en meteen weet ik weer waar een regenhoes voor dient.

De dorpjes waar je doorrijdt, stralen allemaal dezelfde gezellige, romantische sfeer uit. Het is duidelijk dat de Loire (en de bijhorende wijnbouw) voor welvaart zorg(d)en.

  Tegen 17 u beslis ik een kleine omweg te maken en tot in Chinon te rijden: Chinon ligt namelijk niet aan de Loire, maar aan de Vienne. Anderhalf uur later kom ik aan op de gemeentecamping, die zowat aan de voet van een imposante burcht ligt.

Zoals gebruikelijk komen heel wat mensen vragen stellen over de Orca, terwijl ik mijn kampplaats opzet.
Na het avondeten volgt een kort bezoek aan het historische centrum. Dat is gewoonweg prachtig!

Dit is één van die vele stadjes waar de tijd is blijven stilstaan, met als gevolg dat de authenticiteit van het oude centrum bewaard gebleven is.

Km vandaag: 124
Km totaal (terugrit): 366;3

Ook vandaag verliep de rit grotendeels over rustige, zeer goede fietspaden. Ook vandaag kruiste ik veel trekkers op de fiets. Dit is een vrij populaire rit voor lange-afstandsfietsers (de totaalafstand bedraagt ruim 800 km), ook voor gezinnen. De meeste stukken doen me denken dat dit eigenlijk een prima route is om helemaal met een groepje velonauten af te leggen.
Al bij al was het een schitterende rit, langs grotendeels perfecte fietswegen, door mooie dorpen en de hele tijd langs de Loire.

even naar Arzon - dag 19

19 juli - dag 2 van de terugkeer

Ondertussen ben ik alweer thuis, maar laten we de chronologie respecteren.




Voor de komende dagen wordt de Loire het thema, via de route "Loire à Vélo".

Paimboeuf dus, op een camping op een oever van de Loire. Dat je hier op de route "Loire à vélo" zit, kan je niet missen: een groot deel van de kampeerders is hier met de fiets. De meesten met toerfietsen, beladen met voor- en achtertassen, met een stuurtas en een bagagerol. Her en der zie ik ook bagagekarren, de meeste hiervan éénwielers.
De meesten rijden per twee, maar soms is het wel even anders.

Het ontbijt geniet ik op het terras van het restaurantje: stokbrood, croissant, koffie, ... lekker in het zonnetje. De Orca staat naast me, klaar om alweer de trip aan te vatten. Waarheen, dat weet ik nog niet precies. Zoals gewoonlijk ligt de route wel vast, maar het einddoel voor de dag niet. We zien wel waar we uitkomen.

De route is prima aangeduid: aan elk kruispunt en overal waar je maar kunt twijfelen, staan bordjes om de richting aan te geven.

Het eerste deel loopt langs een kanaal, parallel aan de Loire. Dit is aangelegd omdat de rivier door het sterk variërende waterpeil quasi onbevaarbaar is.

 
Omdat de Loire hier zo breed is - en variabel breed, want het waterpeil varieert heel sterk - zijn er weinig bruggen. Wel neem ik kort voor Couëron een veerpont.

Rond 13u kom ik aan Nantes. Dit is één van die steden in Frankrijk waar de laatste jaren radicaal voor de fiets gekozen zou zijn. Dat blijkt: overal rij ik over fietspaden! De stad oogt fris, groen en bruisend.

Onderweg passeer ik tal van schitterende, schilderachtige plekken.

Voorbij Nantes gaat het verder langs de Loire. Vlak, prima fietsroute en rugwind: dat gaat vooruit!

Rond 15u30 kom ik aan een klein plaatsje, Ancenis, waar ik even halt hou aan een terrasje. De accu wordt bijgeladen. Er is 85 km afgelegd, 10 Ah verbruikt. Dat betekent zowat 4,4 Wh/km en dat valt erg mee. De temperatuur bedraagt een draaglijke 24° C.

De hele tocht blijft schitterend. Dit is echt een gedroomde fietsroute.

Af en toe blijkt toch dat de versperringen niet op alle fietsen voorzien zijn. Hier moest de Cyclone eraf gehaakt worden, want anders was er geen doorkomen aan. Gelukkig ben ik tot, over de hele tocht, maar enkele keren tegengekomen.

Zoals je kunt zien op de foto's is dit weer om cabrio te rijden. Het dakje gaat achterop en de beugels ervan verdwijnen in de Orca.
 

Kort voor 18u hou ik halt in Montjean, het zoveelste kleine, Franse dorpje met een hele geschiedenis.

Op de camping hier zijn een aantal plaatsen gereserveerd voor "cyclistes": op elke plek staat een tafel met zitbanken. Leuk!

Dit was een bijzonder mooie rit: de paden lagen er prima bij, de aanduidingen kon je niet missen en de omgeving was schitterend, net als het weer.

Zo'n fietsdagen wil ik nog.

Als de boel opgesteld is, ga ik nog even de buurt verkennen met de Orca, zonder Cyclone en met een beperkte lading (de tent, slaapzak, ... zijn eruit). Omdat ik hier aan de oevers van een rivier zit, is het onvermijdelijk dat de weg omhoog loopt zodra je weggaat van het water. Maar zo kom ik wel op een nieuw geasfalteerde weg terecht, die kaarsrecht terugkeert naar Montjean, met een mooie hellingsgraad en zonder zijstraten. Ik laat de Orca zijn gang gaan en behaal een nieuw snelheidsrecord: 81, 1 km/u!

Vandaag heb ik 119 km afgelegd.

Even naar Arzon - weg terug - tussendoor

Tja...

Het is laat, de foto's moeten nog verwerkt worden, maar jullie krijgen al een voorsmaakje.

Dit is de kasteelburcht van Chinon.

Gisterenmorgen vertrok ik in Montjean, via de "Loire à vélo". In de namiddag week ik af van de hoofdroute om naar Chinon te rijden. Da's absoluut een aanrader!
De camping ligt zowat aan de voet van de middeleeuwse burcht en ook het stadje is de moeite waard.

Vanuit Chinon was het vanmorgen even zoeken, maar dan ging het weer prima. Een keer ik weer aan de Loire was, begon het met een erbarmelijk stukje, waarna ter compensatie kilometers perfect asfalt volgden. Vlak, mooi gekante bochten en licht slingerend. Overal vind je boeiende, historische plekken.
Daarenboven had ik rugwind en was er quasi geen verkeer op de weg. De Loire blijft indrukwekkend: breed, ongetemd, met prachtige zichten op zandbanken, watervogels, ...

Vanmiddag eindigde voor mij de "Loire à vélo" in Tours. Daar werd omgeschakeld naar de route naar Santiago de Compostela "langs oude wegen", maar dan in omgekeerde richting.
In Tours nam ik afscheid van de Loire en vanaf daar ging het eerder noordwaarts. Wat moet ik zeggen: indrukwekkend. Prachtige landschappen en de historische plekken stapelen zich op.. Af en toe zit er een flinke klim tussen , maar de lange, langzame afdalingen maken dat goed. Vanavond eindigde de rit in een stadje met Gallo-Romeinse roots: Vendome. Alweer biedt het centrum adembenemend mooie zichten op eeuwenoude gebouwen, op abdijen (nou ja, eentje dan), kerken en  kerktorens, ruïnes van een burcht boven het centrum, ...

De Orca houdt zich prima. Er was één probleem, maar dat had ik kunnen vermijden. De knoppen die in mijn exemplaar gebruikt werden op de stuurknuppels zijn gewoonweg slecht. Ze doen hun werk, maar als je ze wat te hard raakt bij het in- of uitstappen, gaan ze stuk. Ook Paul, mede-Orcabezitter, ondervond dit. Bij hem losten we het meteen op, door door Flevobike geleverde knoppen van een vorige reeks te plaatsen.
Ik heb er ook liggen, maar dacht dat te doen als het nodig was. Wel: het is nu nodig, maar ze liggen thuis... Vorige week sneuvelde de knop voor het rechter knipperlicht en vandaag werkte de claxon zoals het hem uitkwam. Uitschakelen dus en zonder verder.

O ja: eergisteravond, in Montjean, vestigde ik met de Orca, zonder Cyclone, een nieuw snelheidsrecord: 80 km/u. Tijdens een zeldzaam avondritje kwam ik aan een mooie afdaling met perfect, vers aangelegd asfalt. 81,1 meldde de Oregon me! Meer hoeft echt niet.

Zodra er tijd is - en een internetverbinding - wordt de blog op een degelijke manier aangevuld. Ondertussen geniet ik van dit prachtige land.

Even naar Arzon - dag 18

18 juli - dag 1 van de rit terug naar huis

D'abord, pour les amis Français: je suis arrivé à Paimboeuf, au bord de la Loire, quelque part entre Sanit-Nazaire et Nantes. Tout est bien passé.

Ik weet het: het is een grote sprong, van dag 7 naar dag 18, maar op een fietsblog gaat het voornamelijk over het fietsen, niet? Wat er tussenin gebeurt, komt nadien wel aan bod indien er tijd is.

Wat kan het leven mooi zijn! Even een weekje fietsen, met ups en downs, dan een tiental dagen genieten van de Golfe de Morbihan: zeilen, uitstappen maken, met vrienden samen zijn en ondertussen mijn Frans wat bijvijlen.

Maar ook daar komt een eind aan, helaas.

Vandaag startte de terugtocht, met een "kleine" omweg, wat betekent dat de weg terug langer wordt dan de heenweg.

Een eerste voornemen: ik trek er tien dagen voor uit, dus zou de dagafstand grosso modo 100 km moeten bedragen. Het reliëf zou voor het grote deel veel vriendelijker moeten zijn dan op de heenweg, dus dat moet makkelijk gaan.

Omdat de campingplaats 10 dagen lang dezelfde was, duurde het opbreken aanmerkelijk langer. De kampeerplaats was in dit opzicht niet ideaal, dat ik over de middag volop zon had, maar dat ze pas vanaf 11u op de tent scheen. Ik moest dus wachten omdat een tent nat inpakken niet zo handig is.

Omdat het voornemen is om de afstand te beperken tot 100 km per dag, kan het tempo wat lager en is er ruim tijd om onderweg te stoppen om wat te bekijken, om foto’s te maken en uitleg te geven over de Orca, indien mensen dat vragen.

Om 11u30 was alles opgebroken en ingepakt en nam ik afscheid van de vrienden.

Minder goed: na een hele week zonder problemen is de vrijloop na 40 km weer vastgelopen. Het is dus geen vrijloop meer. Dit moet duidelijk aangepakt worden. Flevobike vermoedt dat het koppel te groot is, ik vermoed dat de gekozen vrijloop te zwak is in combinatie met de ondersteuning en de zware belading voor de reis.

Het eerste deel was het afscheid van Bretagne. 

Bretoens: een overdekte bron

Het eerste eind ging tot aan de Vilaine, die ik in Arzal overstak tegen 12u30. Dat eerste deel ging - heel gezellig - over slingerende en licht stijgende en dalende "routes communales": kleine wegen, bijna zonder verkeer.

 Bij Arzal kwam ik aan de Vilaine.

De Vilaine, vlakbij de plaats waar we woensdag vertrokken met de Arpège van Daniel

 Gek: woensdag reed ik met vriend Manuel tot hier (met de auto), om daarna een hele dag aan boord van een "Arpège" te zeilen. Het was een schitterende dag, met een loodzware zon en behoorlijk wat wind. Schitterend zeilweer eigenlijk. Vandaag volg ik min of meer dezelfde route, rij over dezelfde brug, maar onderga de omgeving veel meer.

Een heel deel van de rit ging door het regionaal park “des Brières”, wat in essentie één groot moerasgebied is, met oude huisjes die getuigen van grote armoede (steen, hout, rieten dak en heel klein).

Het begon daar niet zo goed: de route die de gps opgaf - ik had nochtans een route "zonder onverhard" gepland, bleek niet echt vlot bereidbaar op een bepaald moment.

Hier ging het nog. Dit is een verbindingsstuk tussen twee geasfalteerde "routes communales"

Dit vond ik al minder leuk: grove steenslag en twee sporen erin. De ervaring leert me dat dit meestal niet goed komt.

Daar gaan we: het steenslagpad vermindert tot twee sporen, met gras ertussen. Niet goed!

Daar houdt het op voor de velomobiel: een pad door het gras, dat is geen fietsroute. Rechtsomkeer dus en een alternatief zoeken. Zo tikken de kilometers aan en vooral: zo verlies je tijd, want dat gaat niet vlot.

Heel interessant is de Voie Verte die ik vanaf het regionaal park tot in Saint-Nazaire kan volgen.

Let op de wegmarkeringen!

Dit kan een voorbeeld genoemd worden: breed, vlak, prima ondergrond en aan elk kruispunt hebben de fietsers voorrang! 

Stel je voor: Frankrijk neemt hierin het voortouw!

In dit geval vind ik het erg logisch: het is een rechte, dus functionele route die mensen naar een grote stad kan brengen. Wil je mensen op de fiets krijgen, dan moet je daarvoor geschikte infrastructuur voorzien.

Het meest spectaculaire vandaag was dan weer de “pont de Saint-Nazaire”, die het estuarium van de Loire overbrugt. Lang, hoog en steil. Net zoals op de pont de Normandie is er een rudimentair fietspad (gelukkig), maar meer ook niet. Ook nu weer ging de overtocht gepaard met dreigend onweer.

Een keer over de Loire, werd het moeilijker: de route op de gps blijkt niet te kloppen, want het fietspad langs de Loire bestaat in dit deel niet…

Gestrand in het zand

Het leidde wel tot een ontdekking.

Dit zijn vissershutten in een estuarium met grote getijdeverschillen. Het is vrij duidelijk dat deze buiten gebruik is. 

In Paimboeuf is het genoeg geweest voor vandaag. Er is 107 km afgelegd op één lading en daar deed ik, stops inbegrepen, 6u over.

De camping lijkt typisch voor langs een fietsroute: eenvoudig (wel drie sterren, want een overdekt zwembad) en goedkoop. Voor een soloplaats betaal je € 10. Ik neem er elektriciteit bij en dat betekent € 2,50 extra. € 12,50 voor een plaats is héél redelijk in het hoogseizoen.
Op de camping zijn heel wat fietsers te vinden, allemaal trekkers met kleine tentjes en fietsen die volhangen met fietstassen.

De omgeving, aan het estuarium van een lange rivier, is meestal prachtig, ware het niet dat de andere oever eerder industrieel is.
Aan de ingang hangt een wat minder leuke mededeling.

De Loire is hier zo breed dat er vuurtorens op de oever staan.

De zonsondergang was weer spectaculair.