Even naar Arzon - dag 4

4 juli 2014 – dag 4

Vanmorgen was ik pas om 8u wakker. Omdat de tent op een houten terras stond, overdekt, was ze helemaal droog. Omdat de eerste opdracht voor vandaag het zoeken van reservebanden is, hoef ik me niet te haasten, want de winkels zijn nog niet open.

Tegen 10 ben ik in het centrum van Fécamp, waar volgens de campinguitbater een fietsenhandelaar is. Niet dus… Iemand wijst me de weg naar een filiaal van Intersport, waar een heuse fietsafdeling is. Dat betekent eerst een klim van vier kilometer. De dag is goed begonnen!

Bij Intersport is er effectief een fietsafdeling, maar 20” banden, dat is niet zo courant. Gelukkig is er toch wat te vinden. Goedkope rommel, maar als reserve moet het dan maar. Uiteraard is er geen vouwband te bespeuren, dus wordt deze opgevouwen en met spanbandjes vastgelegd. De binnenband is makkelijker, maar helaas weer niet met Schrader-ventiel te vinden.

Als ik daar buiten ben, is het al 11u, dus wordt het dagthema: we gooien de route overboord en nemen een grotere, kortere en minder lastige weg om de verloren tijd in te halen. Sneller rijden is uitgesloten, dus kan ik enkel de route inkorten en zo kiezen dat het gemiddelde er minder onder lijdt. Tot aan Le Havre volg ik dus de D940. Zo'n grotere weg betekent ook minder steil klimmen en dalen, dus weer tijdswinst. De prijs die je ervoor betaalt is dat het drukker is en dat er minder te zien valt.

Om 12u kom ik aan in Etretat. Mooi, druk en erg toeristisch, met een zeer typische klif.

Dan gaat het verder langs de kust en tegen 14u ben ik in Le Havre. Het centrum heet mooi te zijn, maar ik rij door. Met het shoppen ging ruim teveel tijd verloren.

Pièce de résistance voor vandaag: de Pont de Normandie.

De aanloop gaat over een afgrijselijk slecht “fietspad”, door industriegebied. De brug zelf is spectaculair, maar het fietspad is erg smal.

Er is ook geen mogelijkheid om even te stoppen en van het uitzicht over de Seine te genieten. Ook voorbij de brug is het weer grauw industriegebied. Het is net alsof aan de hele omgeving geen aandacht besteed is. Het kunstwerk is maar lukraak neergeploft.

Maar dan, om 15u, ben ik in Honfleur.

Ook weer een schitterend, maar erg toeristisch stadje. Ik vlei me neer op een terrasje en drink een veel te duur pintje, maar ondertussen kan de accu weer bijgeladen worden.

Ondertussen lijkt het weer om te slaan. Toen de Pont de Normandie in de verte opdoemde, stak die af tegen een dreigende onweerslucht. In Honfleur voel ik dan wat druppels, maar het waait weer over.

Vanaf hier volg ik de route weer. Er is wel een probleem: dit deel van de kaart is blijkbaar niet geladen, dus de route is wel aangeduid, maar ik weet niet waar ik ben en kan ook geen alternatieven kiezen. Gelukkig is de zon weer van de partij. De temperatuur loopt op tot 26°. Af en toe, als het rustig genoeg is, rij ik een eind met de kap open.

De omgeving is "meer van hetzelfde", dus ben ik niet geneigd om te stoppen en foto's te maken.

De afdaling naar Trouville is weer venijnig steil. Zo steil dat de remmen oververhit raken. Een tip van Harry Lieben indachtig, koel ik ze af door er water over te sprenkelen. Ik vraag me af wat gloeiendhete remtrommels in combinatie met kunststof velgen als gevolg kunnen hebben. Het water komt sissend op de trommels terecht en verdampt onmiddellijk. Niets te vroeg dus. Ik mag er niet aan denken wat er zou gebeuren indien ze het laten afweten. In het vervolg gebruik ik bij lange of steile afdalingen de achterrem als sleeprem.

Om 16u45 is het in Trouville tijd voor een frisse Cola, terwijl de accu weer bijgeladen wordt. Daarna gaat het weer verder langs de kust. 

In Cabourg vind ik het welletjes: vanaf daar ga ik op zoek naar een betaalbare camping. 

Deze keer wordt het een “Camping Naturel” in Merville-Franceville. “Camping naturel” staat voor een grote wei, weinig volk en beperkte faciliteiten, maar het is genoeg. 

Helaas is de buurt niet zo “naturel”, want ’s avonds laat sijpelt het gebonk van een naburige discotheek door. De idylle van een natuurlijke kampeerplaats eindigt blijkbaar aan de omheining.

Mijn buur voor vannacht is de sympathieke Francis: een 70 jaar oude Franse fietstoerist. Hij woont in Nice, maar is nu al twee maand onderweg, met minimale middelen. De man heeft al heel Europa en Noord-Afrika doorkruist in dertig jaar. Sinds zijn pensioen staat er geen grens op de reistijden en nog altijd legt hij 50 à 60 km per dag af. Respect!

Morgen ga ik richting Caen en weg van de kust: dan snij ik een heel stuk van Normandië af, om in Avranches, vlakbij de Mont Saint-Michel weer even aan de zee te komen.