bagage

Alweer niet lig- maar vouwfietsgerelateerd.


Wie fietst, heeft nood aan bagagecapaciteit, al is het maar om wat proviand mee te nemen. Voor functioneel fietsen is het meestal wat meer dan enkel dat. Als je boodschappen doet, moeten de boodschappen natuurlijk mee kunnen. In andere gevallen kan het werkmateriaal zijn (gereedschap, laptop, ...) of gewoonweg regenkledij voor onderweg.


In eerste instantie kun je dat oplossen met een rugzak, maar echt comfortabel is dat toch niet. Op een bukker of ligfiets hang je dan een set fiets- of banaantassen aan de bagagedrager (of het zitje) en het is opgelost. Bij een vouwfiets werkt dat niet: waar blijf je met die tassen als je de fiets opvouwt ? Stel je voor: een set fietstassen in één hand en de vouwfiets in de andere ?


Birdy biedt lowriders aan, om fronttassen te kunnen meenemen, maar dat doet niets af aan het basisgegeven. Een vouwfiets en bagage, da's tegenstrijdig. Bij Brompton is dat handig opgelost met de optionele voortas, maar dat is enkel bij Brompton. (wel een sterk punt van het merk)


Toch moeten er oplossingen zijn. In eerste instantie dacht ik hierbij aan een tas voor op de bagagedrager. De Ortlieb Trunk Bag leek me wel wat, maar bij het passen bleek dit niet te lukken: de afstand tussen bagagedrager, zadelpen en zadel zat niet goed.
Voorlopig loste ik het op met een bagagedragertas van Agu (Yamaska Rack Pack 475). Die kan netjes op de drager blijven zitten terwijl de fiets opgevouwen is.

Het nadeel is dan weer dat het volume beperkt is. Een laptop krijg je er zeker niet in. Een trui wel - dat testte ik al -, een fototoestel (reflexcamera zelfs) ook en in de "smileys" past een brood net (ook uitgetest).

Moet er meer mee, dan ben ik aangewezen - toch weer - op een fietstas. Bij Ortlieb kun je dan het vouwprobleem aanpakken door de optionele rugdrager erbij aan te schaffen; zo wordt de fietstas een rugzak en heb je toch de handen vrij.


De Birdy vormt hier wel een probleem: de achterbrug is geveerd en op de bagagedrager zijn er geen tasafhouders, dus schuurt de bewegende beugel van het spatbord continu tegen de tassen.


Of voor die weinige keren dat er meer mee moet, zou het dan toch een rugzak kunnen worden.

Mooi weer

de hele voorbije week.


's Morgens, bij het vertrekken naar het werk, was het nog grauw en nevelig, maar met zo'n 15 graden wel erg aangenaam fietsweer. Ook de beestjes vonden dat: op het vertrouwde jaagpad zie ik dagelijks het doorsnee-aanbod van de lokale fauna: konijnen (veel jongen nu), eekhoorns, fazanten, ganzen, kraaien en vele soorten watervogels.


In de loop van de dag klaarde het op, waardoor ik 's avond koos voor de cabrio-uitvoering. Het Flevobikedakje werd gedemonteerd en in eFAW opgeborgen, waarna ik bij een aangename 22° en met een licht achterlijke wind huiswaarts reed. Beter kan bijna niet: wind mee, zonnetje in de rug, lekkere temperatuur en rustig op de weg. Dat alles in een mooie lentesfeer, met frisgroen en knallende kleuren van de uitbundige bloei in de bermen.

Zo ben ik weer tevreden dat ik dagelijks kan genieten in de fiets, in plaats van opgesloten in een blik overal langs te razen. En dan is een oude Alleweder wel heel knap: welke andere velomobiel kun je zo aan de weersomstandigheden aanpassen ? Regen ? Dakje erop. Droog ? Dakje eraf. Warm ? Afhankelijk van hoe warm: ritsen openen of zeiltje verwijderen. Dat kan gewoon achter het zitje een plekje vinden. Dan valt een A2 te vergelijken met de Gforce met streamer. Lekker cruisen, ellebogen buitenboord en genieten van de wind in het gezicht.

Vandaar weinig berichten: het is te mooi weer. Buiten wezen en fietsen, daar gaat het om !

Fietsen, maar anders

Dit (verlengde) weekend valt op fietsvlak wel wat te beleven in Gent.


Vanaf donderdag tot vandaag was het het internationale IVCA treffen in Gent: een unieke concentratie aan oude fietsen, met wereldkampioenschappen erbij. Gisteren ging ik er een kijkje nemen met eFAW, die algauw veel belangstelling trok. Ondertussen kon ik een race gadeslaan met hoge bi's; een bizar anachronisme, maar het ging wel vooruit !

Boeiend was dat het treffen een bloemlezing was van fietsevoluties: hoog/laag, voor- of achterwielaandrijving, directe aandrijving of met een overbrenging, wel of geen versnellingen, ...


En gisteren en vandaag had in mijn eigenste gemeente het Europese juniorenkampioenschap cyclobal en kunstwielrijden plaats. Spektakel van het hoogste gehalte ! Wel jammer dat bijna niemand dit kent en het publiek dus zo goed als uitsluitend uit insiders bestond. Dit is ook fietsen, maar wel even anders...
Helaas in een zaal en aangezien ik geen goed fototoestel bij had, is het zonder beelden.

dagje fiets

Gisteren, zondag, beloofde het een relatief mooie dag te worden. Relatief, dat wil in dit geval zeggen: blauwe lucht (meestal), droog en draaglijke temperatuur.


De voormiddag was gereserveerd voor onderhoudswerken aan eFAW:

• Nexusnaaf nazien, want er klonk weer gepiep van het achteronder
• voorbanden vervangen: de PM's zijn binnen en de Big Apples zijn verworden tot slicks

Aan de Nexus bleek alles in orde. Zoals gewoonlijk had ik dus weer eerst het ingewikkeldste gedaan, in plaats van te beginnen met de kettingrol op de achterbrug. Die stond helemaal droog en zorgde zo voor een hels lawaai. Schadelijk is dat niet, irritant des te meer. Ik haalde de rol helemaal uit elkaar, spoelde die uit en voorzag ze van een royale portie smeervet.


De voorwielen zijn ondertussen aan een dringende revisie toe, want bij het vervangen van de banden bleek dat er rechts één en links alweer twee spaken gebroken waren. Alweer aan de binnenste flens, alweer spaken die van buiten naar binnen op de flens zitten. Tijd om ringetjes te halen en te monteren.


Het mooie fietsweer was de aanleiding om in de namiddag de klussen te laten voor wat ze waren en een uitstapje te plannen. De provincie Oost-Vlaanderen publiceerde zeer recent een kaart met de aanbevolen fietsroutes in het havengebied. Mijn doel was Sas van Gent, net over de grens bij de noorderburen en "toevallig" moest daarvoor het havengebied in de lengte doorkruist worden. Dat gebied blijkt een ruime variatie aan fietsvoorzieningen op de kaart te hebben.

Jaren '80 fietspad: smal, gevaarlijk en oncomfortabel (Pantserschipstraat)

R4: ventweg/fietspad. Ruim, vlak en wel comfortabel

Voor de rest was er op de heenrit weinig boeiends. Het doel was wel de moeite: een hoeve uit 1620 heeft wel wat.

Na het bezoek aan het optrekje van broer vatte ik de terugweg aan: opnieuw 35 km, maar deze keer nam ik andere wegen. In het begin was het zoeken: de Kuhlmannkaai bleek afgesloten door werken (dat zie je niet op een kaart) en de kaart was niet zo gedetailleerd dat ik er makkelijk andere wegen op vond, maar ik raakte er wel. De alternatieven bleken ook weer erg variërend en bij de wegbeheerder blijkt niemand op de hoogte te zijn van het bestaan van bakfietsen, fietskarren en velomobielen. Hoe moet je ander onderstaande "hindernis" interpreteren ?

Spiedamstraat, Rieme

Geen nood: de variatie aan bestrating was even groot. Even een grintweg tussendoor (gevolgd door een oude bestrating van betonplaten).

Zwedenstraat

Ook in het immobiliënaanbod zat wel variatie. Iemand een kasteeltje ? (Kerkbrugge). De ligging, in het havengebied, moet je er wel bijnemen.

Aan Langerbrugge nam ik het veer naar de andere oever. Wat water tussendoor is altijd mooi meegenomen. 

Veer van Langerbrugge

Tijdens het wachten op de overzet werd ik door een vriendelijke heer ingewijd in de geheimen van geocaching: een boeiend tijdverdrijf en het brengt je ook telkens weer in ongekend gebieden.


Havengebieden vragen veel energie en bijgevolg zie je daar heel wat windmolens.

Uiteindelijk had ik ruim 70 km op de teller. Opvallend was dat toch heel wat jonge gezinnen gebruik maakten van het mooie weer en de vrije dag om met de kinderen het havengebied te verkennen op de fiets. In de week is dit niet aan te raden: vrachtverkeer, treinen en kinderen op de fiets lijken me geen ideale combinatie. Maar op zondag ligt de bedrijvigheid stil en tussen de dokken vind je vergeten boerendorpjes, pareltjes uit vervlogen tijden en oude structuren.


Voor de volledigheid: de nieuwe PM's deden hun werk naar behoren. Het lijkt erop dat het bochtengedrag erop vooruitgegaan is en ze zijn comfortabel op 3 bar. Ook het gepiep achteraan was verdwenen, wat veel bijdroeg aan de rust onderweg.

ritje WAW

Vorige week, na de herstelling van eFAW, maakte ik een heel kort ritje met een WAW, gewoon uit nieuwsgierigheid. Op pakweg drie kilometer kun je niet veel ervaren, maar enkele zaken waren wel heel erg manifest. Een WAW is lichter, veel lichter, dan een FAW. Daarnaast voelt ook de aandrijving veel efficiënter aan. Die beide zaken samen maken dat een WAW onvergelijkbaar veel sneller op tempo is en dat dit tempo ook veel hoger ligt.

Natuurlijk is het moeilijk vergelijken: een derailleursysteem tegenover een naafversnelling, naar schatting 15 kg minder gewicht (24 kg tegenover ongeveer 40), andere wielmaat achteraan, veel betere stroomlijn, ...

Ook praktisch scoort de WAW een pak hoger: er is gewoon veel meer bergruimte.

De besturing verloopt ook anders: waar eFAW gebruik maakt van de helmstok die je ook in de Quest, Strada en aanverwanten vindt, is de WAW uitgerust met twee hendels. Dit stuurt wat stroever, maar op hogere snelheid is het dan weer veel preciezer. Nog een voordeel is dat je armen in een natuurlijker houding blijven. Het leek me wel dat de draaicirkel van eFAW kleiner is.

De zitting lag veel platter, maar wel goed. Voor mij was het een heel behoorlijk zitje.

Qua rijgeluiden was er weinig verschil te merken. Andere geluiden natuurlijk, want een kunststof kast is niet hetzelfde als een aluminium doos, maar het volume was zowat hetzelfde. Ook het zicht was nogal gelijk, dank zij de deuk tussen de wielkasten.

Het grootste bezwaar tegen de WAW is het ontbreken van achtervering. Daar merkte ik niets van, maar het ritje (enkele keren langs het water heen en aan de overkant terug) ging uitsluitend over asfalt, met wat verkeersdrempels. Deze fiets was uitgerust met smalle racebandjes (1,75 vooraan en 1,50 achteraan), maar in combinatie met het voor mij heel fijne zitje viel het toch erg mee.

Een langere testrit dringt zich op.

Wat me ook opviel, is dat - voor zover mijn beperkte ervaring het toelaat om er wat over te zeggen - de huid van de WAW heel wat steviger aanvoelt dan die van de Quest. Die laatste lijkt me heel wat kwetsbaarder. Vermoedelijk heeft dat te maken met enerzijds de gekozen materialen en anderzijds het streven naar een zo laag mogelijk gewicht. Of er in de praktijk ook een verschil is, daar heb ik dan weer geen idee van.

In elk geval blijft de WAW een mogelijke opvolger van eFAW, een keer het zover is. Een belangrijk argument hierbij is dat de producent op enkele kilometers van mijn deur gevestigd is.

belgerinkel

... maar zonder liggers deze keer.

Elk jaar organiseert de Bond Beter Leefmilieu een actie "met belgerinkel naar de winkel" om mensen aan te moedigen om dat voertuig meer te gebruiken voor lokaal transport. Deze keer werd de aftrap gegeven in Gent, met een heuse "tweed and vintage ride". De Fietsersbond was gevraagd om mee te begeleiden en voor de gelegenheid maakte ik gebruik van een 80 jaar oude fiets...

De fabrikant van de fiets is niet meer te achterhalen, maar de fiets (eigendom van een collega van de Fietsersbond) wordt nog wekelijks gebruikt en rijdt behoorlijk goed.

 

Naast enkele andere heren hun transportmiddel viel dit oudje in het niets.

Maar als straten met tramsporen moesten gekruist worden of als de rit onder een lage brug door liep, waren ze wel in het nadeel...

Ook de krant De Gentenaar besteedde hier aandacht aan. Hopelijk bereikt die actie weer haar doel: meer mensen op de fiets krijgen.

Eindelijk !

Ik hou van Vredestein Perfect Moirees. Nu ja: ik rij er graag mee. Ze benaderen het ideaal voor eFAW: behoorlijk snel, lekbestendig, goede wegligging, hoge slijtageweerstand en ze kosten niet eens veel. De nadelen - draadband en relatief hoog gewicht - spelen geen zo'n grote rol: eFAW is op zich al niet echt licht. Voor wie wel een lichte band zoekt: een 20" PM weegt om en bij de 600 g, terwijl een Durano in dezelfde maat geen 200 g op de weegschaal toont. Op drie banden scheelt dat dus ruim 1 kg !

Het probleem tot nu was dat die banden in de regio niet te vinden zijn (of ik vond ze toch niet) en kijk: nu verdeelt Fietser.be ze. Kostprijs amper € 20 voor een band.

Perfect gewoon ! Eén probleempje echter: de band is niet meer weer te vinden op de Vredestein-site. Uit productie ?

ligfietstreffen

Het voorbije weekend was Laakdal het ligfietsmekka van Vlaanderen: 52 ligfietsers verzamelden er om gezamenlijk de streek te verkennen. Hoe kan zoiets anders omschreven worden dan "gezellig" ? Ik laat de beelden voor zich spreken en af en toe komt er wat toelichting bij.

Pas vertrokken: eerste lek (Kojak)

Eindje verder: ander lek (er volgden er nog veel)

Separatisme: ligfietsen hier

en velomobielen daar

Er was een mooie collectie velomobielen bijeen: WAW (uiteraard, we zijn Vlamingen), Go One Evo, Alleweder, Strada, Quest en Mango

Auw, paaltje in de weg

 

Tja, de gewonde Quest (herdoopt tot Kwets) moest in Dronten raken. Zo doe je dat met een auto zonder bagagedrager: een deken en heel veel spanriemen...