Toch nog een defect gevonden

Met de E-Orca gaat het prima, dank u. De Seiran ligfiets doet het ook helemaal goed, net als mijn Trek toerfiets.
Deze keer was het de Birdy die moeilijk deed: de fiets veranderde spontaan van versnelling, de derailleur klapperde voor- en achteruit en de ketting versprong over het grote voorblad. Kettingellende dus: er zaten schakels vast. Smeren hielp geen zier.

Dit, maar dan op veel plaatsen.

De simpelste oplossing: binnenbrengen bij de fietsenmaker. Dat die het maar oplost. Maar daar leer je niets mee en hoe moeilijk kan het zijn? Die zal er ook simpelweg een andere ketting opleggen.
De tweede oplossing: ketting eraf en een nieuwe erop. Maar: de ketting heeft er misschien 1000 km op zitten. Dat kan dan ook weer niet, want die moet veel langer meegaan.
Wat ik deed: de hele ketting spoelen met 'Kettenreiniger' en een harde borstel.

Er kwamen massa's vuil en roest van tussen de schakels. Spoelen en blijven spoelen. Het reinigingsmiddel ging er transparant op en kwam er als een bruine drab vanaf. Bizar, want zo op het zicht was die ketting behoorlijk proper.
Het is eigenlijk typisch voor die Birdy: de laaghangende ketting pikt alle vuil op. Net hetzelfde als bij een ligfiets met 20" wielen en een derailleur.

Nadien werd de kettting gesmeerd met (KMC) kettingolie. Die moet je enkele minuten laten inwerken: er zit in de olie een verdunner, zodat ze tussen de schakels kan dringen. Die verdunner moet je voldoende tijd geven om te verdampen.

Een test nadien maakte het verschil duidelijk: geen ongewild automatisch schakelen meer, geen verspringende derailleur. De Birdy doet het weer zoals het hoort en de ketting glanst als nieuw.

Kostprijs: een half uurtje reinigen, pakweg een deciliter reinigingsvloeistof en wat druppels olie. Ik verwacht wel dat de volgende winter het einde van de ketting zal betekenen.

Defect aan de toerfiets

De fiets-voor-alle-dagen kun je hem ook noemen: mijn Trek 7320 'bukker' met wat modificaties door de jaren heen.
Dat is mijn boodschappenfiets, omdat er nog altijd veel meer op mee kan dan in de velomobiel. Reken maar:

• twee fietstassen achter
• twee fietstassen voor
• een vouwkrat op de bagagedrager
• en als het nodig is een fietskar er achteraan

Alles erop en eraan (in het containerpark)

Vorig jaar - of is het al twee jaar geleden -, kocht ik een set boodschappen-fietstassen ervoor. Je kent dat wel: twee tassen in canvas met een coating, die onderling verbonden zijn met banden. Stevig en relatief goedkoop. Je ziet op de foto hierboven.

Maar na een poos bleken ze toch een ernstig gebrek te vertonen: ze zijn namelijk niet stijf genoeg. Daardoor hebben ze de neiging om achteraan naar het wiel toe te bewegen. Daardoor gebeurt het dat een tas een spaak raakt en een eind meedraait.

Niet goed.

Vorige week bleef een tas goed vast zitten aan de spaken, draaide een eind mee en het eindresultaat was dat het achterspatbord finaal in twee brak.

Stuk...

De dringendste herstelling voerde ik de dag zelf nog uit: een nieuw spatbord. Dat betekent toch wat werk: wiel eruit, gaten boren op de juiste plaats, resten van het oude spatbord verwijderen en alles monteren.
Vooraan en bovenaan zit een gat om het spatbord met een bout vast te maken. Om die op de juiste plaats te krijgen, gebruikte ik het oude exemplaar als mal. Dat ging vlot.
De beugels om het achteraan vast te zetten, zitten met schroeven door het plastic spatbord vast. Ook hier boorde ik gaatjes, deze keer van 3mm.

Kosten: 14 euro voor het spatbord.

Wat daarna moest gebeuren, was iets bedenken om te vermijden dat dit nog voorvalt.

Een evidente oplossing is die goedkope tassen dumpen en een set degelijke Vaude of Ortlieb tassen in de plaats kopen. De Vaude Aqua tassen beschikken zelfs over een stijve plaat aan de buitenkant, tegen het wiel aan.

Vaude Aqua Front tassen

Maar: die oude zijn nog helemaal niet versleten, wel waterdicht en ruim. Er moest dus een beugel komen om te vermijden dat ze nog in het wiel kunnen raken. Sommige merken leveren dat gewoon mee met de tassen, maar New Looks heeft daar dus op bespaard.

Die beugel wil ik op de bagagedrager, niet op de tassen zelf.

Als donor gebruikte ik een oude, gerecycleerde bagagedrager.

Een stang daarvan had precies de nodige breedte voor de taak.
Die is met vier tie-raps vastgemaakt op de bagagedrager en het lijkt erop dat die zijn werk prima zal uitvoeren.

De nieuwe afstandhouder (en het nieuwe spatbord)

Zo ziet het eruit met fietstassen erop

Kosten: 0 euro. Hooguit een half uurtje werk.
Voordeel: het genoegen dat ik het zelf gedaan heb en - dat was tenslotte waar het om ging - het probleem is opgelost. 

30.000

Het is misschien minder heroïsch dan wat die 300 Spartanen deden, maar in dit geval gaat het om kilometers. Kilometers die ik sinds december 2013 met de E-Orca aflegde.

30.000 kilometer

In mijn Orca zit geen fietscomputer, dus het klassieke beeld van de totaalstand kan ik niet tonen. De gps wordt gebruikt om de totalen te registreren, die dan op Garminconnect terechtkomen. Een rekenmachine doet de rest 

Er was niet één dag dat de Orca niet gebruikt kon worden. Ja, er waren af en toe wel defecten, zoals 

exploderende binnenbanden (opgelost)

scheurende steun van het zitje (vervangen)

falende ondersteuning (enkel in het prille begin)

lekke banden

Maar niets was van die aard dat de Orca niet gebruikt kon worden.
Onlangs kreeg de velomobiel nog een heel grondig nazicht, dus nu kunnen er nog heel wat kilometers bij.

De onderhoudskosten zijn ook erg laag. De grootste uitgaven waren voor zaken die ik wilde toevoegen (RAM-mount voor Garmin Oregon GPS, Cycle Analyst, tweede accu ...), maar die zijn niet echt noodzakelijk.
Bij de noodzakelijke kosten zijn dit de belangrijkste:

• versleten banden vervangen
• hier en daar een kogelkop
• ketting (motorketting 2 keer vervangen, primaire ketting 1 keer)   

Er is één 'maar' bij: bij de aankoop rekende ik op tien jaar. Tien jaar eer de Orca vervangen zou moeten worden. Nu blijkt dat ik er zowat 12.000 km per jaar mee doe. Dat zou 120.000 km betekenen, indien het zo verder gaat. Is dat haalbaar?

De praktijk zal dat uitwijzen.

Driedaags - dag 3

(met wat vertraging)
 
Dag 2 was een lange dag geworden: lang na middernacht raakten we terug aan de kamers.

De wekker ging onverbiddelijk af kort na 7u: we hadden afgesproken om 8u te ontbijten, zodat we ruim tijd hadden om terug te rijden naar Gent.

Ronny kwam wat later: de drank van de voorbije nacht was slecht bevallen. Weinig slaap, een maag die overhoop ligt en een flinke kater er bovenop na een dag van zware inspanningen, dat is niet bemoedigend als je alweer een kleine 90 km voor de boeg hebt.

Een E-Orca heeft dan een voordeel: met de ondersteuning in 'high' en de snelheid beperkt tot 27 km/u heb je flink wat hulp.

De route kenden we al: die was dezelfde als op dag 1, maar dan omgekeerd. Met dezelfde uitdaging: een voetgangerstunnel met een defecte lift...

Sint-Annatunnel: net vertrokken naar boven

Sint-Annatunnel: Ronny komt naar beneden

Het alternatief ligt wat kilometers stroomopwaarts, maar ook daar doet de lift het niet. Een gevolg van besparingen?

Via Beveren rijden we naar de 'fietssnelweg F4'. Die zou in de nabije toekomst een mooie verbinding moeten vormen tussen Gent en Antwerpen. De stand van zaken volgens de overheid:

De praktijk is iets anders op vele plaatsen.

Let op de beperkte ruimte links en rechts van de Orca

'Conflictvrij' als in 'geen auto's' klopt hier wel, maar op dit stuk hoop ik met de velomobiel telkens heel hard dat er geen tegenliggers komen. Op een stuk hiervan zijn er geen uitwijkmogelijkheden...

Voor de rest was het een weinig memorabele rit. Relatief mooi Vlaams zomerweer: licht bewolkt en zowat 25° C. Prima fietsweer.

Ergens onderweg

Aangenamer stukje fietssnelweg

Bijna thuis

Hiermee was de driedaagse afgelopen. 351 km afgelegd, waarvan ruim de helft tijdens het rondje Oosterschelde.

Met dank aan het gezelschap.