filmpje

Hier te bekijken.

24 kg voor een velomobiel: da's echt niet veel !

Velomobielen: stevigheid, veiligheid, ...

Even wat bedenkingen, gebaseerd op wat ik her en der gesprokkeld heb, niet bedoeld om te stoken, maar gewoon om even na te denken over veiligheid.

Geregeld duiken berichten op over Quests die in ongevallen betrokken raakten. Dat kan eenzijdig zijn (geen andere weggebruiker bij betrokken) of een aanrijding. Dat er veel Quests in opduiken, is niet moeilijk: dit is wellicht de meest verkochte velomobiel op dit ogenblik.

De schade oogt dikwijls heel spectaculair. Strada's en Mango's worden volgens hetzelfde recept gebouwd, dus bij een aanrijding krijg je eenzelfde schadebeeld.

Ikzelf gebruik een A2 Alleweder. Aluminium dus en dat reageert anders bij onzachte aanrakingen. Het geeft mee en plooit, waar de polyester/glasvezel-huid van de voornoemde modellen versplintert. Foto's genoeg hiervan en er hoeft echt niet veel voor te gebeuren.

Ontmoeting met een paaltje (laatste ligfietstreffen Gentseliggers)

Anders nog gaat het bij de producten van Flevobike (Versatile en Orca) en Fietser.be - de WAW. De huid van die laatste machine worden gemaakt in aramidevezels: taai en elastisch.

Onlangs wierp ik een blik in zo'n WAW. In de stroomlijn - die heel praktisch uit een centraal gedeelte en een afneembare voor- en achterkant bestaat - zit een kooiconstructie gelamineerd. Dat is al een eerste beveiliging bij ongevallen, net als bij een auto. De stroomlijn zelf is gemaakt van Kevlar (aramide), wat veel elastischer is dan glasvezel of carbon. Dat betekent dat een "touchdown" of een lichte aanrijding niet noodzakelijk tot zware schade, scheuren of barsten leidt: het materiaal is veerkrachtig. Is de aanrijding ernstiger, dan werken de neus en staart als kreukelzones, waarna de kooiconstructie de energie absorbeert. Omdat in de neus en staart geen buizen verwerkt zijn, doen die dienst als kreukelzone.

Een bijkomend voordeel van aramide is dat het materiaal ook erg slijtvast is.

Natuurlijk maakt het koetswerk maar een klein deel uit van wat een velomobiel veilig maakt/kan maken, maar het is wel een belangrijk aspect. Andere beschouwingen komen wel een andere keer aan bod.
De vraag is ook wat dit theoretische verschil in de praktijk betekent.

Materiaalkeuze zou dus ook wel een onderwerp kunnen zijn voor het Velomobileseminar ? Allicht heeft ook velomobiel.nl een bewuste keuze gemaakt voor het materiaal, maar ik heb er geen idee van wat hiervoor de beslissende argumenten waren.

Nog een alternatief is het systeem dat Trisled toepast voor hun jongste product: de Rotovelo. Hier wordt ABS gebruikt net als bij een kajak. Dat materiaal is, gebaseerd op mijn kajak-ervaringen, zo goed als onverwoestbaar. Het nadeel is dan weer dat de stroomlijn zwaarder is. De Rotovelo is ook niet echt een velomobiel, maar een trike met stroomlijn.

kettingwiel

Ja, het kettingwiel van de Kobra is versleten, maar vervangen blijkt niet zo eenvoudig in dit geval.

Dit is het normale zicht op een kettingwiel.

Hier zie je het van de achterkant. Zo is het al duidelijk dat binnen het lager nog een bus zit. Die bus past over een 10mm draadstang die op het frame gelast is.

Hier haalde ik het geheel uit elkaar. Van rechts naar links zie je een versleten geleiderol (quasi transparante kunststof), een rammelend, versleten lager en de bus om het geheel op de draadstang te schuiven.

De buitenmaat van de kunststofrol is de klassieke 68mm; de binnenmaat van de kogellager is geen 10, maar 16mm.

Dit moet dus vervangen worden...

Bij Fietser.be bezorgden ze me een kettingrol van een vroegere generatie WAWs en bij een gespecialiseerd bedrijf haalde ik dan een passend lager. 

Het bestaande buisje werd doorgeslepen en passend gemaakt zodat het lager tussen beide einden kan geklemd worden. Het lager is 6mm breed, dus zoveel moest er van de lengte van de eindjes buis af. Een werkbankje, een bankklem en een slijpschijf: meer is er hiervoor niet nodig.

Het nieuwe geheel past mooi op de fiets, het lager loopt vrij en de ketting volgt een rechte lijn, dus is de opdracht geslaagd.

NuVinci en tandwielen (2)

Dankzij de gouden tip van Gerrit (ligfietsen Tempelman) is het probleem met het tandwiel voor de NuVinci naaf snel opgelost geraakt.

Bij Plum in Gent haalde ik voor € 3 een standaard kransje voor op een Shimano body.

Dit blijkt dus perfect te passen op de versnellingsnaaf !

Een eerste snelle test toonde aan de het kleinste verzet heel wat kleiner geworden is en dat het bereik dus praktisch bruikbaar wordt. De eerste serieuze rit zal moeten uitmaken of 19T de perfecte keuze is, maar het lijkt er wel op.

Dit is dus mooi: een standaardkransje voor een cassette past op de NuVinci N360. Jammer dat de fabrikant dit niet in de technische handleiding vermeldt (of ik moet erover gelezen hebben).

Ondertussen controleerde ik de spaken in het achterwiel: twee spaken haalde ik wat aan, omdat ze gewoon loszaten. Dit was de allereerste keer sinds het wiel gemaakt werd dat ik dit naging.

Ook de voorwielen kregen een terloopse controle: sinds ik de spaakringen monteerde heeft het linkerwiel geen gebroken spaken meer. Dat kan ook toeval zijn, want het rechterwiel - zonder spaakringen - had ook geen gebroken spaken, maar ook bij dat wiel is het niet zo lang geleden dat ik spaken vervangen had.

Het springerige als gevolg van de verhoogde onafgeveerde massa ondervond ik niet meer, dus het lijkt erop dat de Risse demper zeker geen noodzaak is. Een tip die ik ook nog kreeg, maar die waarschijnlijk enkel op een Alleweder van toepassing is, is het toevoegen van een tweede veerpoot. Dit kan omdat een A2 gebruik maakt van een dubbele brug en dus ook links een poot moet kunnen gemonteerd worden. Dit hou ik in gedachten, voor mocht er nood zijn aan een betere vering/demping.

koopjes gedaan

We blijven optimistisch: ooit moet het zomer worden (één week hitte is nog geen zomer) !

Met het oog daarop had ik al lang het idee om toch maar een paar fietssandalen te kopen (met SPD). In de praktijk valt dat niet mee: die dingen zijn bijna nergens te vinden... Via webshops wel, maar schoenen kopen zonder te passen, dat lijkt me nogal een risico: te groot, te klein, te breed, te smal,... Mijn vertrouwde fietshandelaar had welgeteld één model sandalen staan, maar dan niet meer in mijn maat.

Onlangs ging ik bij een andere zaak langs en daar stonden in de koopjeshoek wat dozen met daartussen Vaude Breeze TR: geen sandalen, maar wel open schoenen.

Voor € 45 - de helft van de normale prijs - mocht ik ze meenemen naar huis. In tegenstelling tot Shimano levert Vaude geen plaatjes bij de schoenen, maar daarvan heb ik nog diverse setjes liggen.

Misschien zet ik nog wel tweezijdige pedalen op de Birdy en de Trek: dan kan ik op alle fietsen met klikschoenen werken.

Ondertussen nam ik ook een eenvoudig systeempje mee om de kettingslijtage te meten.

Gewoon tussen twee schakels steken en aan het andere uiteinde kun je de slijtagegraad aflezen.

Snel

Gisteren haalde ik de vintage Kobra uit om naar het werk te fietsen: toch iets luchtiger dan de Alleweder en bij 30° C is dat mooi meegenomen. Alweer sneuvelde mijn persoonlijke snelheidsrecord: 52,5 km/u op een vlakke baan ! Harder gaan wordt moeilijk en een volgende record zal wel een poosje langer uitblijven.

Voorlopig zal ik de fiets niet meer gebruiken, minstens tot ik een hoofd- of neksteun gemonteerd heb. Zonder is echt niet te doen. Een klus voor het komende weekend dus.

NuVinci N360 en tandwielen

De NuVinci doet zijn werk onmerkbaar en dus feilloos tot op heden. Prima is dat.

Ik heb ook al laten weten dat de combinatie van tandwielen (65T vooraan, 17T achteraan) en een 20" wiel als resultaat heeft dat het kleinste verzet te groot is. Omdat een achterste tandwiel goedkoper is dan een nieuw voorblad en omdat het me technisch beter lijkt om het kleinste tandwiel te vergroten dan omgekeerd - hoe meer tanden hoe minder slijtage - wilde ik dus een 19T exemplaar voor achteraan.

Maar dan komt het: de fietsenhandelaar liet me net weten dat het niet zo evident blijkt te zijn om een Fallbrook component te bestellen in België... Gforce, waar de naaf vandaan komt, kan het wel bezorgen, maar zij moeten het dan weer bij Fallbrook bestellen wat het transport heel erg duur zou maken.
Gelukkig zou Sturmey eenzelfde type tandwielen gebruiken. Er ligt dus een tandwiel opzij voor mij en binnenkort kan ik nagaan of dat ook in de realiteit compatibel is.

Voor alle duidelijkheid: Shimano Nexus gebruikt een ander type tandwielen. Niet uitwisselbaar dus.

note to self

Nou ja: ik wil dit wel delen, natuurlijk.

Zondag 22 juli was het moment van de waarheid. Na een voorzichtige eerste "deftige" rit met de Kobra (heen en weer door Gent, ongeveer 15 km), richtte ik me noordwaarts. Deze keer ging het van Gent naar Sas van Gent: dat maakt een totaal van om en bij de 65 km.

Dit was mijn laatste vakantiedag. De tuin smeekt om onderhoud; in huis is ook altijd wel wat te doen, maar - o ironie - op deze laatste vakantiedag was het plots wél zomer... Dus besloot Jan om het ervan te nemen en de inspanningen te leveren in een andere vorm: fietsen en testen. De voorbereiding bestond uit het monteren van de Agu toptas (jawel: er zit een bagagedrager op deze racer) en een Ortlieb fietstas, zodat wat herstelspullen en vooral een Camelbak mee konden.

De route Gent - Sas van Gent loopt grotendeels langs de R4. Dat is een drukke autoweg parallel aan de linkeroever van het kanaal Gent-Terneuzen. Maar daarnaast, gescheiden door een verhoogde berm, loopt een schitterend geasfalteerd fietspad, dat eindigt zowat aan de grens met Nederland. Dat wil zeggen dat ik, een keer ik Gent verlaten heb, de hele weg over mooie en rustige fietspaden kan rijden.

Laten we beginnen met het prestatiegedeelte: kruissnelheden van 30 km/u over langere afstanden zijn een makkie met de Kobra. De top die ik haalde, op vlakke baan en zonder een zuchtje wind, lag rond de 45 km/u. Niet mis voor een 20 jaar oude fiets en nog veel oudere fietser ! Denk eraan: dit is geen Quest of WAW. Het gaat om een ongestroomlijnde lage racer (wel met 28mm hogedrukbandjes).

Maar ik merkte ook dat er nog veel werk aan de winkel is:

• de hellingshoek van het zitje is veel te groot. Ik lig te plat en bijgevolg drukt de onderrand van het zitje in de achterkant van mijn dijen. Bijzonder oncomfortabel en pijnlijk na verloop van tijd en kilometers. Een ander gevolg is dat ik mijn hoofd nogal sterk voorover moet buigen. Ook niet echt praktisch.
• Er is ook nog wat fout met de ergonomie/geometrie: ik hang aan mijn stuur. Omdat het een vast stuur is, valt daar niet zomaar wat aan te verhelpen.
• De balhoofdlagering heeft de neiging voortdurend los te komen.
• Ook op de voorwielnaaf zit speling. Omdat de Kobra uitgerust is met een monovork, moet ik nog uitzoeken hoe het wiel eruit gehaald kan worden.
• Het kettingwieltje maakt veel lawaai. De cyanoacrylaatlijm die ik gebruikte, kon de spanningen niet aan en loste dus. De beugel die ik rond het wieltje maakte, deed wel zijn werk.
• De ketting is alweer enkele keren van het voorste blad gelopen. Daar moet dus een rand op komen om dit te verhinderen.
• De achterste bevestiging van het zitje kwam los onderweg.

Die hellingshoek schik ik op te lossen met een systeem waarbij het stoeltje vooraan scharnierend en verstelbaar bevestigd wordt en achteraan wil ik een dubbele U maken in aluminium, waarbij beide delen met snelspanners aan elkaar vastgezet worden. Zo kan ik de hoek makkelijk variëren. Leve aluminiumplaat ! De kans is groot dat hiermee ook het probleem met de geometrie opgelost zal zijn.

Een neksteun hoort ook tot de mogelijkheden. Hoe en wat, dat valt nog even te bekijken.

De balhoofdlagering zal ik in eerste instantie moeten uiteenhalen, reinigen, smeren en opnieuw monteren. Op dat moment zal er wellicht Locktite aan te pas komen.

Ook de voorwielnaaf moet afgesteld worden, maar da's in principe niet zoveel werk een keer ik weet hoe het wiel eruit moet.

Een nieuw kettingwieltje dus. Eerst moet ik de maten opnemen, vooral de asdiameter is van belang. Het bizarre is dat bij het bestaande wieltje een buisje door de binnenkant van het lager geperst is: de as is namelijk volledig met schroefdraad uitgerust. Maar voorlopig werkt het wel, rammelend, maar het beweegt. Velomobielonderdelen is een mogelijkheid, hafa-ligfietsen een andere en wellicht kan fietser.be me ook helpen: zij leveren de Alligt kettingrollen (68mm met 8 mm asopening)...

Eerst zal ik een oplossing voor het zitje uitwerken, want anders valt er toch niet zo goed te rijden met de fiets.

renovatiewerken

De Valenteyn Kobra zou zo snel mogelijk weer moeten kunnen rijden. Dat betekent enerzijds noodzakelijke werken, zoals lekke banden herstellen, ketting smeren en dergelijke en anderzijds de nodige aanpassingen om de fiets op mijn maat in te stellen.

Die "enerzijds" is niet zo boeiend: dat zijn klusjes die bij elke fiets moeten gebeuren, zeker indien die enkele jaren in een kelder vertoefd heeft. De "anderzijds" is wel boeiender.

Over de aanpassing aan het zitje had ik het al. Nog meer naar voren kan, maar ik koos er voor om iets te doen aan de trappers.

Bij mijn vaste fietshandelaar haalde ik een setje 160 mm cranks.

Dat maakt dat de langste afstand toch weer 1 cm minder wordt en dat de cranklengte wat beter past bij mijn korte beentjes: minder belastend voor de knieën en makkelijker rond te draaien.

De praktijk is natuurlijk niet zo evident. De linkercrank zat muurvast en de binnendraad was stuk... Die moest dus met grove middelen verwijderd worden.

Een degelijke slijpschijf en veel geduld en voorzichtig slijpwerk - de as moet wel behouden blijven - losten dit op. De nieuwe cranks zitten erop en die ene cm minder maakt de fiets voor mij makkelijker berijdbaar.

Over de hele kettingloop is gebruik gemaakt van welgeteld één kettingwiel. Dat kettingwiel is helemaal op, net als het industriële, loodzware lager waarop het draait. Zoiets moet je ver zoeken, dus voorlopig lapte ik het op. Omdat de ketting de neiging heeft naast het wiel te lopen, maakte ik meteen maar een beugel om dat te verhinderen.

De draaiversteller voor de derailleur moet ook vervangen worden: er zit een 7-speed Gripshift op en een cassette met 8 tandwielen... Daarbij moet ik nog wel uitzoeken welke derailleur erop zit: het type is een Shimano RX100, maar die blijkt te bestaan in 7-speed (RD-A550) en 8-speed (RD-A551) uitvoering. Ik weet niet welke versie op de Kobra zit !

De eerste iets of wat deftige test eergisteren bracht me vlotjes tot 30 km/u en zelfs even tot in de buurt van 35. Maar de slingerende ketting liep van het onderste kettingwieltje in de derailleur af.

Gisteren reed ik dan een wat grotere afstand, na de derailleur goed nagezien te hebben: zo'n 15 km dwars door Gent (en dat tijdens de Gentse Feesten). Dat verliep zo goed als probleemloos. Het blijkt enkel dat ik een beschermrand op het voorste blad zal moeten zetten; niet om mijn been te beschermen, maar om te verhinderen dat de ketting eraf kan lopen. Bij een bocht naar rechts duw je namelijk de ketting met de voorband van het blad...

De fiets blijkt wel vlot te lopen: gisteren kwam ik even in de buurt van 40 km/u ! Dat gaat vlotter dan met eFAW, dus zo'n "antieke" lowracer heeft ook wel nog wat in zijn mars.

"Dom ding"

De situatie: een haakse, rechtse bocht met net om de hoek een reeks parkeerplaatsen. Uitgerekend op de eerste parkeerplaats, net om de hoek, stond een auto. Die zette natuurlijk net aan toen ik de hoek om kwam in eFAW.

Ik had de auto al lang gezien en had ook gemerkt dat de man, zoals zo dikwijls gebeurt, niet of amper keek voor hij vertrok. Parkeerplaats, dus voorrang verlenen, niet ? Hij ging in de remmen en claxonneerde en gesticuleerde vol verontwaardiging. Aangezien ik toch niet snel reed, stopte ik maar en vroeg wat het probleem was: "je zou beter met een gewone fiets rijden in plaats van met dat dom ding. Ik kan je niet zien !"

eFAW tot in het diepste van haar ziel beledigen door een intelligent ontwerp als een velomobiel voor "dom ding" uit te schelden, dat getuigt van weinig inzicht. Vooral indien dat komt van iemand die in een blikken doos rondrijdt, aangedreven door de verbranding van een kostbaar goed als petroleum...

Nou ja, zijn probleem, he. Ik ben maar op duurzame wijze verder gereden.

Op maat

De Valenteyn Kobra - we zullen het hier maar op houden - blijkt te groot (of ik te klein) en het afstellen van die fiets is helemaal niet evident, aangezien je de trapas niet kunt verzetten. De enige optie is het zitje verplaatsen, maar ook dat kan maar in beperkte mate. 

Je ziet hier duidelijk dat er al in het zitje gesneden is om het meer naar voren te kunnen plaatsen. Verder kon niet meer, dus moest er creatief gewerkt worden.

De oplossing die ik bedacht en uitvoerde, is het plaatsen van een aluminium koker bovenop de originele bevestiging, waardoor ik het zitje een heel eind vooruit - en tegelijk ook omhoog, anders ontstaat er een conflict tussen zitje en frame - kan zetten.

De originele bevestiging was zo:

Met een stuk rubber ertussen (geen rechtstreeks contact tussen aluminium en staal) maakte ik daar het volgende van.

Het resultaat ziet er nu zo uit:

Het geheel is zowat 6 cm naar voren geschoven. Om de hellingshoek aanvaardbaar te houden, moest ook aan de bovenste bevestiging wat gesleuteld worden. Dat deed ik met behulp van een paar lange bouten (60 mm) en een reeks moeren en ringen.

Het stuur werd ondertussen wat lager gezet en deze voormiddag nam ik de cassette en derailleur onder handen. Leve de wasbenzine !

Binnenkort meet ik de ketting na, want die lijkt me ook versleten. 

Terwijl ik toch bezig was, ging ik na of de Radical M banaantassen op de fiets passen: de ketting loopt er akelig dicht langs en dat kan niet goed komen. Ook daar moet dus wat aan gebeuren: ofwel moet ik een beugel maken om de tas van die ketting weg te houden, ofwel moet er een eind kettingbuis over de ketting komen. En dan volgt een eerste deftige proefrit.

weer wat bijgeleerd

Dochterlief rijdt met een "vintage bike". Da's een eufemisme voor een oud kraam: een Giant hybride van ergens in de jaren '80 in de vorige eeuw.

Voor haar fiets hermaakte ik in het verleden al een wiel met naafdynamo, zodat ze met redelijk comfort door het duister kan rijden.

Nu weet ik al een tijdje dat de hele aandrijflijn aan vervanging toe was: ketting op, cassette versleten, derailleur eveneens, ...

De basiskeuze was deze: is het bij zo'n oude fiets de moeite om pakweg € 130 uit te geven aan nieuwe onderdelen of koop je dan beter een andere tweedehandsfiets ? Ik ga ervan uit dat je die onderdelen bij een goedkopere tweedehandsfiets ook aan vervanging toe zullen zijn en zo vind ik de uitgave verantwoord. Het fietsje rijdt voor  het overige ook erg fijn, dus bestelde ik na zorgvuldig afwegen bij Rose wat onderdelen.

Dat bestellen is nog eenvoudig en Rose levert vlot. Maar dan moeten die onderdelen nog allemaal op de fiets terechtkomen ! Onlangs had ik hiervoor de nodige tijd vrijgemaakt en werd de fiets opgehangen in de werkplaats.

Stap 1: het achterwiel eruit halen en alle versleten onderdelen verwijderen. De ketting ging er dus af; de derailleur, de cassette,... Toen bleek dat ik niet echt goed gekeken had: op de fiets vormden de verstellers en de remhendels een geheel (Acera X - vermoedelijk nog origineel). De nieuwe verstellers vormden geen zo'n combinatie. Niet zo goed dus, maar makkelijk op te lossen.

Ook de combinatie rechtercrank/voortandwielen haalde ik er maar af.

Stap 2: alles wat er weer op moest komen (rechtercrankgeheel dus) grondig reinigen met wasbenzine en nakijken. Voortandwielen slijten niet erg snel en deze bleken nog in goede staat te zijn. Ook de achterbrug kreeg een reinigingsbeurt.

Stap 3: montage van de nieuwe onderdelen. De derailleur ging er zo op, maar bij het achterwiel bleek weer eens dat ik nog veel te leren heb. De nieuwe cassette ging er niet op ! De oude was een 7-versnellingssysteem en nu had ik voor 8 tandwielen gekozen. Normaal gezien geen probleem, maar niet met een oud Shimanosysteem. 

Freehub van de Giant

Dit lijkt wel hetzelfde, maar het is niet zo...

Freehub van oud Gforce-wiel

Een kort telefoongesprekgesprek met mijn fietsenhandelaar leerde me dat er eigenlijk maar één goede oplossing bestaat: een nieuw wiel. Dat was niet voorzien...

Een klein uurtje later - en een wiel rijker - kon ik verder: de cassette werd gemonteerd, het wiel ging weer in de fiets en de ketting werd erop gelegd.

In de voorraden had ik nog een setje remhendels liggen, dus het probleem met de verstellers was ook opgelost. Dan kwam er nog wat afstelwerk bij kijken en de nieuwe aandrijflijn was klaar voor de volgende tien jaar.

Bij het nakijken bleek dat ook de remblokjes aan vervanging toe zijn en het achterlicht - dat op batterijen werkt - doet het ook meer niet dan wel. Een studentenfiets, niet ? Staat dagelijks in een simpel rek, waar twee keer zoveel fietsen in gestampt worden als er plaats is en waar niet iedereen met evenveel respect met het materiaal omgaat.

Kijk nu

wat speciaal voor mij uit een kelder gerold werd !

Uit de kelder, in de auto en zo op de foto, zonder oppoetsen.

Dit is een oude, vermoedelijk héél oude, lage racer, van onbestemde herkomst. Hij heeft wel wat M5-kenmerken, dus dat is een mogelijkheid, maar ik weet het niet zeker.

Het frame is uit stalen buizen opgebouwd, er  zit welgeteld één kettingwiel op, voor de trekkende ketting, een 28" achterwiel - Rigida 19-622 - en 20" voorwiel - een afwijkende 451, nu met IRC-racebandje en een monovork.

Een eerste zaak wordt het reinigen van de fiets en nazien van alle lagers. De trappers ontbreken, maar da's geen probleem. Erger is dat de trapboom niet instelbaar is en de fiets is wat te groot...

Ik kan wel wat oplossingen bedenken, zoals kortere cranks (maar dan moet ik nagaan of een moderne bracketas met lagercups hierin mogelijk is) en het zitje kan nog wel een centimeter of twee naar voren. Anders wordt het een zwaardere ingreep met afzagen van de trapboom en aanpassen zodat een verstelbaar gedeelte erin kan.

Met het weer zoals we het nu al weken hebben, is er tijd genoeg om hieraan te werken. Mocht het lukken om deze fiets op mijn maat te zetten en het rijden ermee valt ook mee, dan denk ik eraan om het hele frame in de winter te laten zandstralen en opnieuw in de lak te zetten, maar zover zijn we nog lang niet.

hoera !

Het zal er al een tijdje aan te komen, maar kijk wat ik nu vond in Google Maps' routeplanner

Vanaf nu kun je voor de hele Benelux ook een fietsroute maken via het populaire Google Maps ! Tot nu gebruikte ik vooral een planner op basis van Openstreetmaps, maar Google krijgt ook een kans.

De andere planner heeft wel een belangrijk voordeel voor fietsers: je kunt kiezen tussen verschillende soorten routen (kortste, veiligste, aanbevolen fietsroute, ...), waar Google je enkel de keuze "fiets" geeft.

Openrouteservice heeft nog een plus: je kunt de voorgestelde route exporteren naar de gps !


Als het om het grondgebied van Gent gaat, is er de fietsrouteplanner van de stad zelf, die zeer goed uitgewerkt is.

Comfortabel

Na de reis naar Bretagne, kon ik deze week weer eFAW van stal halen voor een korte verplaatsing: boodschappen doen. De teller tikte aan tot 23 km.

Het viel meteen op dat zo'n velomobiel toch onvergelijkbaar veel comfortabeler is dan een bukker: lekker languit, de rug mooi ondersteund, de handen en armen ontspannen, ... En dan is de gemiddelde snelheid ook nog eens een pak hoger en zit je mooi droog. Dat laatste is met de rotzomer die we dit jaar meemaken niet te verwaarlozen als voordeel.

Ook valt op dat een velomobiel een echte aandachtstrekker is. Fietsers rijden bijna in de gracht omdat ze dat gekke ding blijven bekijken; automobilisten wijzen hun passagiers op het raadsel dat ze voorbijrijden; kinderen roepen hun ouders en vragen om uitleg... Maar anderzijds blijft het iets afwijkends, dus ondanks de interesse zullen de meesten er absoluut niet aan denken om met zoiets te rijden, zelfs geen testrit !

Los van wat die anderen ervan denken, blijft het voor mezelf toch een lekker makkelijk voertuig, zo lang ik niet het stadscentrum als doel heb.

NuVinci: aanbod van de leverancier

Ik ben alvast tevreden over de prestaties van de NuVinci N360, dat heb ik al enkele keren laten horen..

Wie zo'n naaf zou willen aankopen, kan dat doen bij Gforce. Stuur een mail, vermeld bij je bestelling "nuvincionderweg" en je krijgt € 30 korting: € 330 in plaats van € 360! Mooi meegenomen, niet ?

Voor alle duidelijkheid: ik verdien hier niets aan, hoor.

reisfiets

Maar dan zoals in: handige fiets om mee te pakken op (auto-)reis en ter plaatse ook nog mee uit de voeten kunnen. Hierbij moet ik meteen opmerken dat fietsen in principe niet het hoofddoel van de vakantie was: er zou gezeild worden. Enkel indien het weer dat niet zou toelaten, was fietsen een alternatief. Voor de rest wilde ik de fiets gebruiken voor de gewone verplaatsingen: boodschappen, naar de haven, ...

eFAW voldoet alvast niet aan wat ik nodig had: onmogelijk in de auto te krijgen en dus enkel ofwel op het dak (onmogelijk alleen te doen) of in de aanhangwagen mee te nemen. Ter plaatse zal eFAW, net als thuis, zonder twijfel het meeste comfort bieden.

De Trek bukker kan, met wat goede wil, wel in de auto, maar in combinatie met een tent, kampeerkoelkast en allerlei andere prullen blijft het problematisch. Ja, een fietsendrager kan ook, maar ik wil het volume tot een minimum beperken, zijnde het volume van de auto.

De Birdy Speed dus. Die kan in een klein hoekje in de auto gestopt worden.

Ook ter plaatse, in de tent, neemt de fiets genoegen met een klein hoekje. En - dat is uiteraard minstens even belangrijk - er valt mee te fietsen !

Voor de boodschappen volstond een setje fietstassen (Ortlieb Sport-Packer Plus), eventueel aangevuld met de toptas of stuurtas, en voor trips was het hele assortiment bagagetassen present.

De Birdy deed het allemaal zonder een krimp te geven: geen lekke banden, geen defecten, enkel kilometers afmalen.

Mijn uitvalsbasis was een kleine gemeentelijke camping in de Morbihan - het uiterste zuiden van Bretagne -, waar de fietspaden uit een hele mix bestaan: vrijliggend, compleet los van autowegen, aanliggend... Geasfalteerd, grint, dolomiet, ... Het doel van de tochten was al even gevarieerd: van 's morgens even naar de bakker om stokbrood, tot op bezoek bij kennissen op 45 km afstand.

Velen keken raar op wat ik met de Birdy deed: zomaar eventjes 90 km op één dag. "Avec ça ?" Nu ja, de meeste Fransen blijken van fietsen weinig verstand te hebben. Een vouwfiets is een vouwfiets. Punt. Dat daar een Deore XT achternaaf en derailleur op zitten, Schwalbe Marathon Racers, dat de fiets geen 10 kg weegt, compleet afgeveerd is ook, dat zien ze gewoon niet. In Frankrijk, of toch waar ik was, lijkt men maar twee fietstypes te kennen: terreinfietsen (en afgeleiden) en racefietsen (en afgeleiden). De eersten bij voorkeur zo goedkoop mogelijk en de laatsten zo duur als maar kan.

Maar het kan dus: de Birdy deed het allemaal. Niet zo comfortabel en niet zo snel als eFAW, maar het ging verbazend goed. En ook: ik kon ermee op plaatsen komen waar eFAW niet zou raken: veel fietspaden, los van de andere wegen, zijn gewoonweg te smal voor iets met meer dan twee wielen. Bakfietsen en fietskarren zijn nog niet doorgedrongen in deze uithoek.

Ik merkte wel twee belangrijke nadelen: het zitcomfort kan een pak beter (misschien kan ik eens het zadel wisselen, maar die 90 km waren echt wel uitzonderlijk) en de ketting wordt ongelooflijk snel vuil. Dat laatste is inherent aan het concept: de combinatie van een lange kooi-derailleur en een 18" wiel leiden ertoe dat de ketting vlak boven de grond hangt.

Laaghangende ketting

Bij regenweer zag ik ook een stroom water vanaf het voorwiel openspatten tegen het voorste tandwiel... Al na korte tijd hoorde ik de ketting knarsen. Het kettingonderhoud is dus veel intensiever dan bij een toerfiets.

Een Birdy met versnellingsnaaf en riemaandrijving zou misschien een mooie verbetering zijn. De checklist is in alle geval aangevuld met "kettingolie", maar die ketting zal op vakantie toch ook af en toe gereinigd moeten worden.

En jawel: ook bij eFAW hoort een 20" achterwiel, maar de versnellingsnaaf maakt een heel verschil en er komt ook geen sproeiwater van het voorwiel op het voorste kettingblad... Daarenboven zit een heel eind kettingbuis over de weerkerende ketting. Dat maakt veel - héél veel - verschil.

Evolutie

Frankrijk en fietspaden, da's dikwijls geen goeie combinatie. (ja dus: ik ben in Bretagne op vakantie)

Toch zit er een gunstige evolutie in, toch op dit schiereiland. De paden - puur recreatief bedoeld - lagen er vorig jaar al, maar nu zijn er heuse aanduidingen bijgekomen !

Ook onderweg is de route netjes aangeduid: mis rijden is bijna onmogelijk.

Jammer genoeg zijn de meeste wegen nog altijd niet voorzien op fietsen en zijn in vele richtingen ook geen fietsroutes mogelijk. Dan rij je op de "routes départementales", waar auto's aan 90 km/u voorbijrazen. Ze geven je gelukkig wel ruim plaats, want de meesten gaan helemaal op het andere vak rijden.

details

Als ze niet goed zitten, kun je je er blauw aan ergeren; als ze wel in orde zijn, maken ze het leven aangenamer.

Zo werd mijn Birdy geleverd met een set onmogelijke grips: gewoon cilindrisch, hard en niet comfortabel. Dat was niet bemoedigend om de fiets voor langere afstanden te gebruiken.

Omdat ik toch wat materiaal wilde bestellen bij Rose, nam ik de gelegenheid te baat om ook voor nieuwe grips uit te kijken. Het werd dit.

De grips op zich zijn een pak comfortabeler en bieden meer steun. De met rubberachtig materiaal beklede bar-ends maken een afwisseling in de houding mogelijk. Belangrijk op een vouwfiets: ze zitten het vouwen niet in de weg !

Het enige nadeel is dat de grips langer zijn dan de originele, dus moesten ook de remhendels, de versteller voor de versnellingen en de bel opschuiven. Nu zit het stuur echt vol.