stilleven

In een hoekje van een congrescentrum...

loslopend wild

Het voorjaar is er weer en ze duiken dus ook op: felgekleurde tenue, glanzende carbonfiets, hippe zonnebril en schoenen die je vanop een kilometer ziet. Wielertoeristen dus, liefst in kudde en altijd volgens de laatste wielertoeristenmode !

Zo zie ik ze langsrazen op het moment dat ik, komende van het werk, de Scheldedijk opdraai. Eerst verdwijnen ze aan de einder, omdat ik nog op snelheid moet komen vanuit quasi stilstand, en langzaam doemen ze weer op. NIet omdat ik ze per se wil inhalen, maar omdat het tempo met eFAW nu eenmaal net iets hoger ligt.

Dan zie ik de achterste omkijken. Even later kijkt er nog eentje. Hebben ze ogen in het achterhoofd ? Een zesde zintuig, spiegeltjes op de bril ? Op één of andere manier merken ze telkens een "bedreiging" in de vorm van een sneller voertuig. Een eenzaat zet dan meteen een tandje bij, maar in een kudde ligt dat wat moeilijker, dus blijft eFAW naderen.

Deze week gleed ik aan een net iets hoger tempo langs zo'n groepje en ja hoor: één man duwde wat harder op de trappers (ik kwam erlangs aan zo'n 35 km/u). Langzaam werd het tempo opgevoerd, tot 45 km/u, waarna hij , de tong op de grond, snel kleiner werd in de spiegels.

Een A2 is geen WAW of Quest, dus mijn hart sloeg ook heel wat sneller ondertussen en ik was maar wat blij dat ook mijn tempo naar beneden kon ! Ik was het wel aan mezelf verplicht om de groep voor te blijven, maar zelfs aan 35 km/u heb ik ze niet meer gezien. Dat is tegenwoordig zowat mijn kruissnelheid op de fietssnelweg die het jaagpad is.

Woensdag was het dan een eenzaat die in het zog van eFAW bleef hangen (zou in het wiel plakken kunnen met een A2 ?) aan een goeie 36 km/u. Hij hield dit meerdere kilometers vol, waarna ook hij snel kleiner werd in de spiegels. Respect ! Wind op kop - ik ook - en zonder stroomlijn. Nadien gingen de ritsen van het dekzeil open, want oververhitting dreigde. Da's een mooi voordeel van een Alleweder: de ventilatiemogelijkheden zijn uitgebreid. Met of zonder dakje, zeiltje open, dicht of zelfs eraf: dit maakt een groot verschil !

beetje mistig

Vanmorgen lag het tempo wat lager, wegens een licht verminderde zichtbaarheid.

Dat het aan het weer lag, dat is duidelijk. Daarbij had ik een bril op, omdat de koude wind in mijn ogen niet zo aangenaam voelt. En de mist sloeg dan weer neer op de bril, waardoor die zichtbaarheid nog maar eens verminderde. Zonder bril met tranende ogen of met bril en door een sluier van waterdamp turen: moeilijke keuze.

enkele klusjes

Eerst wat eFAW-nieuws.

Vorige week was het eindelijk zover: een lekke achterband met eFAW, de allereerste keer. Een geluk bij een ongeluk was dat ik het lek merkte bij Fietser.be. Ik was dus net in een ruime werkplaats waar alles voor handen is bij een defect.

Er zat een stukje glas in de band en bij het nazicht bleek het rubber op één plek zo versleten dat de antileklaag erdoor kwam. Na 7.000 km kan dat al eens. De oude Perfect Moiree ging in de afvalbak en een nieuwe PM kwam in de plaats. Er lag er eentje in de voorraad, amper gebruikt en een maatje dikker: 54-406 (€ 10). Ook lagen er 180 mm Sapim Strong spaken in het magazijn, dus daarvan kreeg ik er meteen ook een tiental mee, om de voortdurend knappende spaken in het linkerwiel te kunnen vervangen.

De accu lijkt na het vervangen van de slechte cellen een stuk beter te presteren: waar hij er de voorbije tijd de brui aan gaf na 8 à 9 Ah, haalde ik er deze keer ruim 13 Ah uit. Een voeding die een hogere spanning toelaat en twee nieuwe cellen maken veel verschil ! Het is nog niet de opgegeven 16 Ah, maar met nog wat verder zoeken kan de capaciteit wellicht nog wat omhoog.

Nu wordt het tegen eind volgende maand - het jaarlijkse treffen van de Gentse Liggers - nog even zoeken hoe ik alle bagage in de A2 zal krijgen. De grootste stukken zijn de tent (zo'n 52 cm lang), de slaapmat en de slaapzak. De rest kan hier en daar weggestouwd worden, maar die grote zaken moeten natuurlijk zo weggeborgen worden dat ze niet hinderen bij het fietsen. Daarbij is het gewicht niet zo belangrijk (het zijn lichte dingen), maar wel het volume.

Dan nog wat Birdy-gerelateerde zaken.

Zaterdag haalde ik het bestelde setje spatbordjes (€ 40) voor de Birdy bij De Ligfiets en die werden zondag dan weer gemonteerd. Nu is ook de vouwfiets geen mooi-weer-fiets meer.

Nadien testte ik nog even de toercapaciteiten door een set fietstassen en een stuurtas te monteren. Daarbij werd snel duidelijk dat de tassen echt niet groot mogen zijn: met mijn maatje 41 zat ik er met de hielen al tegen, terwijl ze zo ver mogelijk naar achteren gehangen zijn. De stuurtas vormt op dat vlak geen probleem, maar een vouwfiets (met 18" wielen) stuurt zo al zenuwachtig en wat gewicht hoog op het stuur verbetert die eigenschap niet !

Om de bagagecapaciteiten te verbeteren en het vouwen toch niet in het gedrang te brengen, denk ik nu aan de Trung Bag van Ortlieb, maar dat moet eerst even gepast worden.

Waarom zoiets ? Bagagedragertassen moeten eraf bij het vouwen en dan moet je zowel één of twee tassen als een opgevouwen fiets mee slepen. Indien de Trunk Bag niet langer is dan de drager, kan die op de fiets blijven. Een rugzak is natuurlijk ook een optie.

De stuurtas is vooral bedoeld om de camera bij de hand te hebben onderweg en daarvoor zie ik niet direct een vlot alternatief.

lenteweer

Alles komt bij elkaar. De eerste werkdag vorige week betekende een verplaatsing naar Sint-Amands. Dit is een rustige, prachtige gemeente aan de oever van de Schelde.

Ik koos voor het transport opnieuw een (vouw-)fiets en trein-combinatie: er werd namelijk mooi weer aangekondigd.

Alweer blijkt dat de site van B-Rail (de Belgische spoorwegen) veel te wensen overlaat. Sint-Amands ligt niet langs een spoorlijn, dus moet ik maar uitzoeken waar ik wel terecht kan. Uiteindelijk kan ik in de eigen gemeente (2 km van thuis tot aan het station) opstappen en tot Buggenhout rijden. Vandaar is het ongeveer 6 km tot aan het doel, deels over de Scheldedijk, deels langs kleinere en grotere wegen. Een goede routeplanner doet wonderen daarbij !

Na de opleiding kies ik ervoor om van het prachtige weer te genieten en dus niet naar Buggenhout weer te keren. Het doel is nu Dendermonde en daarvoor snij ik twee grote meanders van de Schelde af. Eerst steek ik met het veer in Sint-Amands over.

Dan rij ik tot aan Baasrode, waar een volgend veer wacht om weer op de rechteroever te belanden.

Daarna steek ik weer een lus af, waarbij ik door een zeer rustig en onbebouwd gebied fiets.

De Birdy heeft weinig last met het onverharde pad met de vele putten - dit is geen velomobielterritorium - en het is zalig fietsen onder een stralende zon en een mooie hemel. Enkel de temperatuur is wat aan de lage kant, maar met een jas is dat simpel op te vangen.

Wat doe ik fout ?

De voorraad spaken is erdoor. Vanmorgen haalde ik het linkerwiel eraf om de opnemer voor de Cycle Analyst na te zien en merkte dat alweer twee spaken doorgebroken waren.

Dat dit niet meer normaal is, is duidelijk ! Beide spaken zijn recent en ook deze zijn weer aan de bocht bij de kop doorgebroken. Dus ofwel is er wat fout met die spaken, ofwel met mijn manier van spaken vervangen. Mijn fietsenmaker beloofde wel in zijn voorraad op zoek te gaan naar ringetjes om achter de spaakkoppen te steken.

De twee laatste reservespaken zijn gebruikt en alle nippels kregen een extra halve draai, nadat ik ze elk op een druppel olie getrakteerd had. Afwachten nu.

Ik moet dus aan een nieuwe voorraad 177mm spaken raken. Gerrit gaf me bij de aankoop van eFAW een zakje met reserve-onderdelen mee, waaronder een flink pak spaken, maar die zijn dus op.

Ondertussen merkte ik dat de linkerveerpoot die naam niet meer waardig is: het is wel een poot, maar hij veert niet... Dat betekent ook dat de structuur alle klappen moet opvangen, waar de vering normaal gezien een stuk hiervan voor zijn rekening neemt.

En bij het afkoppelen van de Cycle Analyst zag ik tot mijn ontgoocheling dat de fabrikant daarbij erg roestgevoelige bouten gebruikt. Jammer, vooral omdat het toestel niet echt goedkoop is: dan verwacht je toch wat beter ! De binnenkant zag er gelukkig nog als nieuw uit.

Dan moet je weten dat deze CA in een extra stroomlijnstuk ingebouwd is, redelijk afgeschermd van de buitenwereld. Anderzijds staat dit stukje stroomlijn in de "deuk" in de neus van eFAW. Ik vermoed dat bij regen die bouw ervoor zorgt dat het water omhooggestuwd wordt. Of zou het puur luchtvochtigheid zijn ? Ik zal in ieder geval voor vervaningsboutjes uitkijken, deze keer in roestvrij staal.

anachronisme

Geregeld biedt Lidl fietsgerelateerde goederen aan. Vorige week was het weer zover en omdat ik niet graag onderweg problemen krijg, die ik dan niet kan oplossen, haalde ik maar een herstelsetje in een zadeltasje. Handig voor op de Birdy en zeg nu zelf: voor € 5,99 kun je toch niet sukkelen ?

De inhoud is op zich heel behoorlijk, hoor.

Een multitool, bandenlichters (zouden wel eens voor eenmalig gebruik kunnen zijn, maar dat merken we dan wel weer), een poetsdoek, een schuurplaatje en pleisters. Mooi.

Maar wie verzint het om daarbij een set gloeilampjes te steken ? Gloeilampjes begot: wie heeft nu nog gloeilampjes op zijn fiets ? Op mijn 40 jaar oude vintagebike zit al een halogeenkoplamp !

Erg is het niet, zinloos wel.

Het tasje hangt ondertussen al op de fiets, zonder de lampjes.

wispelturig ?

Donderdag werd aangekondigd als een uiterst mooie dag, met een staalblauwe hemel en temperaturen tot 20°C. En mijn dag zou er als volgt uitzien: met eFAW naar het werk en van daaruit (Nazareth) met een bedrijfswagen naar Oostrozebeke heen en weer, waarna ik met eFAW terug naar huis zou rijden.

Wat ? Op zo'n schitterende vroege lentedag ? Ik zegde de auto af en ging met eFAW op klantenbezoek (opleiding geven), langs wat de GPS de kortste route noemde. De dagelijkse 46 km werd er dus wat meer: op de kop af 100 kilometers legde ik af.

Dat is een ideale manier om het uiterst gevarieerde aanbod qua fietsinfrastructuur in Vlaanderen te bekijken. Dat aanbod gaat van brede, rode fietspaden in naadloos asfalt, over pokdalige paden in betonplaten tot geen fietspaden op wegen waar auto's aan 70 km/ mogen rijden (en dat blijkbaar als de aanbevolen minimumsnelheid beschouwen).

Het valt daarbij ook op dat de borden die je de weg tonen naar omliggende plaatsen op auto-maat gesneden zijn. Ze leiden iedereen langs de voor de auto vlotste weg, of daar nu een fietspad ligt of niet, of het nu de kortste weg is of niet. Wordt fietsen dan nog altijd puur als recreatief beschouwd ? De fietspaden doen eerder geloven dat ze vooral niet dienen om te gebruiken...

Tweerichtingsfietspad ?

Dan schrikken automobilisten als een fietser plots naar de rijbaan uitwijkt...

eFAW zelf vond het in het weerkeren welletjes: in Vosselare begaf een kopstanglager het. Alweer aan de linkerkant. Een losgeraakte kopstanglager kun je niet negeren: de fiets wordt zo goed als onbestuurbaar. eFAW ging dus op de kant, het wiel haalde ik eraf en meteen was het probleem zichtbaar.

In ware McGyver-stijl werd de lager weer op elkaar geperst, dankzij een welwillende passant die een grote tang in de kofer liggen had, waarna de verbinding geborgd werd met twee spanbandjes (tie raps). Het vervolg van de route werd licht gewijzigd, waardoor ik nog bij Fietser zou kunnen langsgaan om het lager te vervangen. Meteen werd daarbij ook aan de rechterkant een verdacht lager en de draadstang voor de besturing vervangen, nu door een roestvrij exemplaar. Nadien volgde nog een gezellige babbel met Brecht, waardoor ik heel wat later thuis aankwam dan voorzien.

Tijdens de werken langs de weg raasde een ziekenwagen voorbij. Een eind verder, in Sint-Martens-Latem, werd ook duidelijk waarom: een fiets op het wegdek, een man in fietsuitrusting op de grond, een auto aan de kant... Het is zo gauw gebeurd, zeker op een smalle en drukke baan zonder ook maar enige vorm van fietsinfrastructuur.

gevarieerde fietsweek

Maandag ging ik, zoals in een vorige post bericht, met de Trek hybride naar het werk. Dat was een paar jaar geleden en ik wist meteen weer waarom...

Dinsdag was eFAW weer aan de beurt. Zondag heb ik de aandrijving een "groot onderhoud" gegeven: ketting schoongemaakt en gesmeerd; kettingspanner van allerlei meuk ontdaan en de (korte) ketting tussen de motor en het kettingblad ook van olie voorzien. Het resultaat ? Sneller met minder inspanning ! Echt opvallend. Daar had ik dus te lang mee gewacht, hoewel het natte weer van de vorige week er wellicht ook voor iets tussen zit. Ik kon er flink vaart in zetten: 35 à 40 km/u over ruim 12 km met een A2 (daarna wordt het bebouwde kom), da's niet mis, denk ik. En heel wat beter dan vorige week.

Op woensdag was het thema: gecombineerd vervoer. Met de Birdy naar het station, met de opgevouwen fiets op de trein, overstappen in Gent Sint-Pieters en vanaf het station van Tienen naar het centrum met de Birdy. De informatie klopt: mits enige oefening vouw je de fiets op in pakweg een halve minuut, waarna je een net pakketje overhoudt. Niet zo compact als een Brompton, maar zeer hanteerbaar.

Van het net geplukt, maar het ziet er identiek uit.

Dit had ik eigenlijk al jaren moeten doen, in plaats van het koekblik te gebruiken voor die verplaatsingen. Dit is zoveel meer ontspannen, ondanks vertragingen en pannes: "Dames en heren, wegens een technisch defect zal deze trein voorlopig niet verder rijden" (en ja: ik zat op "deze trein"). Geen nood: lectuur doet de tijd vervagen.

Morgen weer een andere combinatie: met eFAW naar het werk, in de namiddag een verplaatsing met de auto en 's avonds weer met eFAW naar huis. De auto is in dit geval een noodzaak, want anders is het onhaalbaar.

Als het weer het toelaat, zal ik op het einde van de week eindelijk de Flevobike uitproberen. Dan heb ik ze allemaal gehad, voor zover ik weet.

Fietsbult

In fietsend Vlaanderen is Fietsbult een héél gekende blog. Tot voor kort was dat het product van voornamelijk één man, maar dat verandert. Vanaf nu wordt Fietsbult de collectieve blog van Fietsersbond Gent.

Dat betekent dat alle verkeersgerelateerde posts die ik produceer vanaf heel binnenkort niet meer op deze blog verschijnen, maar op Fietsbult. Alle andere onderwerpen blijven hier.

met eFAW was ik er al

Dit was aangekondigd: als gevolg van wat akkefietjes met eFAW ging ik vandaag met de Trek naar het werk. Dat verliep zoals ik verwacht had: over de enkele afstand doe ik maar liefst een half uur langer !

Eerst moet ik even het voertuig van vandaag presenteren:

Leve de velomobiel dus.

Anderzijds zit op de Trek een degelijke stuurtas en daardoor is de DSLR - die ik meestal niet bij heb op forenstochten - snel paraat. De schitterende ochtend was weer aanleiding om wat plaatjes te schieten. Nog meer vertraging...

Eenzelfde beeld 's morgen en 's avonds.

Sluis Merelbeke rond 7u

Dezelfde sluis rond 17u30

En dan nog een zicht op wat een veldweg zou moeten zijn.

Gelukkig is het op de dijk wat droger.

Op het programma deze week: morgen met eFAW naar het werk, woensdag wordt het een combinatie trein/Birdy en donderdag weer eFAW.

Accuperikelen

De Cyclonemotor doet het geweldig, dank u. De accu daarentegen... Die zou 16 Ah moeten leveren, maar in de praktijk geeft hij er de brui aan nadat om en bij 9 Ah verbruikt is. Niet goed dus en de reden was hoogst onduidelijk.

Fietser.be gaf me een defecte 8 Ah accu en een tweede lader mee, om onderzoek te kunnen doen en om, met door hen te leveren onderdelen - die zij van Cyclone zouden betrekken - er een werkend geheel van te maken.

Dat betekent openmaken, informatie opzoeken, meten, laden, testen, ... iets waar mijn vader met veel plezier en interesse op vloog.

Dit is het inwendige van een accupack: de zilverkleurige elementen zijn de cellen uit het pack (8 Ah accu), de printplaat ervoor is het Battery Management System.

Het blijkt een zootje te zijn: in het 8 Ah pack is een cel defect. Hierdoor is de accu niet te laden. De meegeleverde lader heeft een te laag vermogen. In de 16 Ah accu zitten twee cellen die niet goed functioneren. Niet slecht genoeg om de boel helemaal onbruikbaar te maken, maar ook niet in orde. En daarbovenop blijkt ook die lader niet in orde: als de accu 60 % geladen is, schakelt de lader uit. Geen wonder dat ik er nooit 16 Ah uit haalde... Het vermoeden is sterk dat ook het BMS niet werkt zoals het hoort, maar de informatie hierover is heel beperkt. De accu van 16 Ah werd vorig jaar in augustus aangekocht. Zou Cyclone op dit vlak echt zo zwak zijn ?

Nu is het wachten op onderdelen van Cyclone om alles in orde te krijgen.

Ondertussen merkte ik dat het de laatste week steeds lastiger werd om eFAW op tempo te krijgen. Bij het stilhouden van de trappers rolde de fiets, zo op het gevoel, even goed als vroeger, maar bij het versnellen en trappen voelde ik behoorlijk wat weerstand. Vandaag smeerde ik de ketting maar eens (de regen van vorige week had geen deugd gedaan aan de smering) en haalde vuil van tussen de schakels.
Een probleem is dat er nergens een vrij eind ketting is dat lang genoeg is om het kettingreinigingssysteem te gebruiken. Tijd om rond te kijken voor een efficiënte werkwijze.

En daar bovenop heeft de snelheidsmeter in de Cycle Analyst er ook de brui aan gegeven. De oorzaak kon ik niet zoeken zonder Cyclone-accu, aangezien het systeem spanning nodig heeft. Die accu was weg voor onderzoek, dus werkt de CA nog steeds niet.

Morgen ga ik dus met de "bukker", mijn ouwe trouwe Trek naar het werk, want eFAW is niet echt in goeden doen. De rit zal wat langer duren, maar ik kom er wel, en morgenavond wordt het dan verder zoeken.

er zij licht

Volgens de laatste gegevens van de Gentse politie, bij de afsluiting van de verlichtingsactie eind 2011, rijdt 95% van de fietsers met een werkende verlichting. Heel flink van die stadsfietsers !

Vorige week moest ik voor een vergadering in het centrum zijn en daarbij viel het aantal fietsers zonder of met gebrekkige verlichting op. Ruw geschat reed pakweg een derde zonder enige vorm van verlichting - en natuurlijk bij voorkeur met een zwarte jas en broek -, nog een derde met bijvoorbeeld slechts voor- of achteraan licht en uiteindelijk een laatste derde met minstens aanvaardbare verlichting. Dat geeft, nog altijd ruw geschat, heel andere cijfers dan wat de politie constateerde. Andere conclusie: de fietsers weten heel goed dat het moet, maar zijn enkel in orde als er een grote pakkans is. Veiligheid ? Daar wordt blijkbaar veel minder aan gedacht.

Vorig jaar hoorde ik dat volgens statistieken over ongevalsoorzaken van de Antwerpse politie het onverlicht fietsen zelfs niet in de top 25 voorkomt, maar dat het ergernis opwekt is een feit. Hoeveel bijna-ongevallen hiervan het gevolg zijn, daar zijn natuurlijk ook geen cijfers over.

Tussen de onverlichte fietsers merkte ik een vader op met het jonge grut in een fietsstoeltje achterop. Compleet onverantwoord !

Een extra probleem is dat "werkende verlichting" wettelijk ook heel vaag is. Voor de koplamp zegt de wegcode enkel dat het een wit of geel licht moet zijn en niet verblindend. Hoe fel, vanaf welke afstand zichtbaar, ... daar wordt met geen woord over gerept. Gevolg: één ledje met een quasi lege batterij, dat je net nog ziet branden als je met je handen een kommetje vormt rond het lichtpuntje, is wettelijk OK. Voor het achterlicht zegt de wet wel dat het vanop 100 m zichtbaar moet zijn. Zou dat bij mist zijn, bij regen, bij een klare lucht ?

Neen, geef me dan maar de Duitse normen, tenminste op dat vlak. Dat ze daar iedereen verplichten om met een naafdynamo te rijden, dat is er dan weer over...

België/Vlaanderen en verkeersveiligheid

Dit opiniestuk volg ik helemaal. België ligt op de wip tussen de zuiders laissez-faire mentaliteit en het rationele noorden. De manier waarop verkeer hier beschouwd wordt, is daar een mooie illustratie van: "ja, er zijn teveel verkeersslachtoffers en ja, het aantal neemt toe, maar neen, we zullen er niet echt wat aan doen (al zeggen we van wel). De mensen moeten dat maar zelf doen, (want anders kost het ons stemmen ?)".

Een illustratie is de naïviteit - of is het wishful thinking - waarmee de overheid veronderstelt dat een bordje "zone 30" de mensen spontaan doet vertragen tot het aangegeven maximum is hemeltergend. "De metingen bevestigen het respect", waarbij "vergeten" wordt dat ook de snelheid van passerende fietsers in dat gemiddelde opgenomen wordt (zo hoorde ik toch) om toch maar te kunnen volhouden dat niemand te snel rijdt... Het getuigt van een onwil om effectief maatregelen te treffen, zoals het uit elkaar houden van de verschillende groepen weggebruikers.

En dat heeft gevolgen: sinds het begin van het jaar zijn in Gent alweer twee fietsers omgekomen in het verkeer...

Er moet nog veel veranderen!

onderweg

Geregeld was ik de voorbije week onderweg met mooi licht, dus schoot ik nog wat beelden. Verder maak ik er geen woorden aan vuil.

nat seizoen

Gavere aan de overkant

Scheldevallei (Semmerzake)

geduld

Geduld is een mooie zaak, zegt het spreekwoord.

In november ontving ik een NuVinci N360 naaf en die ligt sindsdien helaas stof te verzamelen in de garage (gelukkig netjes ingepakt). De reden ? Spaken...

Vorige week had de fietshandelaar eindelijk de juiste persoon te pakken bij Sapim en kijk, ze kunnen nu toch spaken op maat maken ! Alleen: levertijd 4 tot 6 weken. Tja, uiteindelijk komen ze er wel en misschien kan ik nog in 2012 die NuVinci naaf in gebruik nemen. Ik geef het toe: met wat moeite had ik via het wereldwijde web wel ergens anders terechtgekund en dan had ik al lang mijn nieuwe wiel in eFAW.

Voor de Birdy zijn spatborden nodig en na een week bleek diezelfde fietshandelaar daar niet aan te kunnen raken: enkel een officiële dealer kan dat. Dus trok ik naar De Ligfiets, waar de bestelling geplaatst werd. Leveringstermijn ? Onbekend... Prijs idem dito, maar aangezien ze toch noodzakelijk zijn, kan ik er niet onderuit.

En dan dacht ik aan een mooie naafdynamo voor de Birdy, van Shutter Precision. Licht, met flenzen voor een velg met 24 spaken. Maar, wat dacht je, zelfs bij de fabrikant momenteel niet beschikbaar. Zal ooit wel eens in productie gaan, zeker ?

Goed, dat laatste heeft geen haast. Dat nieuwe wiel, met naafdynamo, staat op de planning voor het najaar. Niet vroeger. En nog even rustig over denken: een naafdynamo en bijhorende koplamp zijn niet noodzakelijk, omdat de Birdy "voor erbij" is, maar het is wel een mooi project én het maakt de fiets helemaal uniek.

Met de overheid is het ook zo, maar de algemene ervaring is dat zoiets daar normaal is. Fietspad verbeteren hier en daar in de stad ? "Zal binnenkort gebeuren", werd in 2010 gezegd. "Binnenkort" heeft voor openbare diensten een andere betekenis dan voor ons, gewone stervelingen. Op die melding van de overheid moet steevast de vraag naar een precieze datum volgen, waarna ongetwijfeld een uitleg volgt waarom die datum - ver in de toekomst - niet gehaald kon worden.

Geduld, dus, op vele vlakken.

ruig

Als heel wat maanden zit het Flevobike Velomobieldakje op eFAW en sindsdien zit ik te wachten op een flinke regenbui, zodat het dakje ook op dat vlak zijn waarde kan bewijzen.

Maandagmorgen waren de omstandigheden eindelijk zo dat een aantal zaken gecombineerd werden: guur (net boven het vriespunt), regen/sneeuw, wind tegen en rukwinden tot 80 km/u.

Het dakje houdt heel veel neerslag tegen, maar door de open zijkanten, gecombineerd met de strakke noordwester, komt toch nog wat binnen gewaaid. Qua afscherming is het echter ruim voldoende. Nu wil ik nog eens een hoosbui op het dak krijgen en maart is daar een ideale maand voor... Duimen maar (en afwachten)!

Het nadeel van het dakje werd ook weer duidelijk: de klittenbandbevestiging aan de achterkant is niet bestand tegen de harde wind. Onderweg bedacht ik een oplossing uit de kampeerwereld: aan beide velcrolussen komt een tentelastiek en op de fiets - waar precies moet ik nog uitmaken - aan elke kant een aluminium haak om de elastiek aan vast te leggen. Zo krijg ik vier bevestigingspunten (tweemaal klittenband, tweemaal elastieken), waardoor de belasting per punt een pak lager wordt.

Nadeel is dat het openen en sluiten wat omslachtiger wordt, maar die elastieken hoeven ook niet altijd gebruikt te worden, enkel indien er veel wind is.

Ook de baleinen, die het dakje zijn vorm geven, bogen mee onder de felle wind. Omdat die een boog vormen, met het hoogste punt ongeveer aan mijn hoofd, komt er wel wat neerslag binnen bij een strakke zijwind: de balein aan die kant wordt naar binnen geduwd. Misschien valt daar wat aan te doen door zijdelingse "raampjes" te maken, maar daarvoor moet ik de voor- en nadelen nog even tegen elkaar afwegen.

eFAW deed voor de rest alles zoals het hoort: vast op de weg en droog vanbinnen. Sinds ik de openingen voor de stuurstangen met rubberflappen afsloot, komt ook langs daar amper nog vocht binnen.

fiets te klein

Zondagavond. Na een namiddagje sporten ben ik in het duister op weg naar huis. Ergens onderweg zie ik een fietser aan de linkerkant op de stoep rijden. Een donkere gestalte met een rood oplichtend achterlicht. Links, op de stoep. Verdacht dus en ik hield de fietser in het oog.

100 m verder had hij een zijstraat en zonder op- of omkijken stak hij schuin de straat over, altijd maar dichter bij eFAW fietsend. Ik riep dat hij moest opletten; dat ik er ook reed.

Toen ik naast hem kwam, was de bemerking "je ziet dat bijna niet: jouw fiets is veel te klein". Ja hoor: niet gekeken, niets gehoord (rammelend over betonklinkers) en achterop staat een knipperende rode lamp... Te categoriseren onder "flauwe excuses" of een typisch voorbeeld van rationaliseren om de eigen fout de rechtvaardigen. Maar geef toe: wie verwacht nu om 7u 's avonds nog een fietser op de weg ?

PS: in de voormiddag heb ik in het linkerwiel alweer een spaak moeten vervangen. Eén van de recent geplaatste spaken was weer gebroken. Ik vroeg bij de fietsenmaker om ringetjes om achter de koppen te steken: hij heeft dat nog "ergens" liggen en zou er bij gelegenheid eens naar zoeken.

Het wordt tijd om de spaakspanning en uitlijning van de voorwielen eens helemaal te controleren.

to do

Nieuwe fiets, weer werk. De Birdy beschikt niet over verlichting en dat is toch wel nodig. Voorlopig monteerde ik een oude led-lamp op AAA-batterijtjes, maar dat is niet wat ik wil.

Een dynamo, dat is wat ik wil en geen zijloper, want die geeft teveel weerstand. Het nadeel is dat een naafdynamo mijn hyperlichte Birdy wat zwaarder maakt, maar daar staat tegenover dat die altijd stroom levert.

Wat is het probleem, denk je dan. Wel: om te beginnen is de fiets uitgerust met 18" velgen en daar zitten dan nog eens 24 spaken in. Een eerste optie is een nieuw wiel maken - nog eentje - met een 28-gaats velg en een naafdynamo. Maar daar gaan we dan weer: ik moet een geschikte velg vinden, een leverancier voor de dynamo, de juiste spaken, ... Dat duurt een hele poos en het geheel zal een aardige duit kosten.

En daar komt Taiwan weer om de hoek: Shutter Precision maakt knappe naafdynamo's en laat er nu toch wel een model tussen zitten voor 20" (net een maatje groter dan de 18" die in mijn vouwfietsje zitten) en er is zelfs een versie voor 24 spaken ! De SV-8 bestaat dan ook nog in een aantal kleurtjes. Daarenboven zit deze qua gewicht op het niveau van SON. Probleem: raak er maar eens aan in de gewenste uitvoering... Probleem 2: alweer een kwestie van aan de geschikte spaken te raken (maar ik kreeg via Gforce wel een bron hiervoor), maar de dynamo is wel compatibel met de bestaande velg.

Een eenvoudig alternatief is de Sunup DS1 spaakdynamo. Die wordt op het achterwiel gemonteerd. De kostprijs is ongeveer dezelfde. Het voordeel is dat de inbouw in 20 minuutjes rond is.

Een wiel maken duurt wel wat langer ! Nadeel is dat het gewicht er bovenop komt, terwijl de naafdynamo de bestaande naaf vervangt. Uiteindelijk maakt het hooguit 200 g verschil...

Ik moet ook nog even uitzoeken of dit wel kan in de achterbrug van de Birdy. Ook handig is dat Gforce Nederland deze kan leveren uit voorraad.

En daar bovenop komt weer de verlichting zelf. Ga ik weer voor de BUMM Cyo in één of andere vorm ? Ik ken de lamp: compact, betrouwbaar, stevig en voldoende. Anderzijds is er weer de kans om enkele alternatieven uit te zoeken en er minder aan uit te geven: de fiets is niet bedoeld om er hetzelfde mee te doen als met eFAW. Shutter Precision heeft ook een leuk lampje. Wie weet ?

Op de vouwfiets primeren andere zaken: gewicht en compactheid. Dit lampje is niet echt sterk (35 lux), maar wel heel eenvoudig (altijd aan, bijvoorbeeld) en licht (90 g). Maar ook hier weer: eerst uitzoeken waar ik het kan plaatsen, zodat het wel goed verlicht maar ook bij het vouwen niet in de weg zit.

Het monocoque frame van de Birdy is voorzien van voldoende doorvoeropeningen om ook de verlichtingskabels daardoor te leiden, indien ik kabels van voor naar achter of vice versa moet trekken.