Maar dan zoals in: handige fiets om mee te pakken op (auto-)reis en ter plaatse ook nog mee uit de voeten kunnen. Hierbij moet ik meteen opmerken dat fietsen in principe niet het hoofddoel van de vakantie was: er zou gezeild worden. Enkel indien het weer dat niet zou toelaten, was fietsen een alternatief. Voor de rest wilde ik de fiets gebruiken voor de gewone verplaatsingen: boodschappen, naar de haven, ...
eFAW voldoet alvast niet aan wat ik nodig had: onmogelijk in de auto te krijgen en dus enkel ofwel op het dak (onmogelijk alleen te doen) of in de aanhangwagen mee te nemen. Ter plaatse zal eFAW, net als thuis, zonder twijfel het meeste comfort bieden.
De Trek bukker kan, met wat goede wil, wel in de auto, maar in combinatie met een tent, kampeerkoelkast en allerlei andere prullen blijft het problematisch. Ja, een fietsendrager kan ook, maar ik wil het volume tot een minimum beperken, zijnde het volume van de auto.
De Birdy Speed dus. Die kan in een klein hoekje in de auto gestopt worden.
Ook ter plaatse, in de tent, neemt de fiets genoegen met een klein hoekje. En - dat is uiteraard minstens even belangrijk - er valt mee te fietsen !
Voor de boodschappen volstond een setje fietstassen (Ortlieb Sport-Packer Plus), eventueel aangevuld met de toptas of stuurtas, en voor trips was het hele assortiment bagagetassen present.
De Birdy deed het allemaal zonder een krimp te geven: geen lekke banden, geen defecten, enkel kilometers afmalen.
Mijn uitvalsbasis was een kleine gemeentelijke camping in de Morbihan - het uiterste zuiden van Bretagne -, waar de fietspaden uit een hele mix bestaan: vrijliggend, compleet los van autowegen, aanliggend... Geasfalteerd, grint, dolomiet, ... Het doel van de tochten was al even gevarieerd: van 's morgens even naar de bakker om stokbrood, tot op bezoek bij kennissen op 45 km afstand.
Velen keken raar op wat ik met de Birdy deed: zomaar eventjes 90 km op één dag. "Avec ça ?" Nu ja, de meeste Fransen blijken van fietsen weinig verstand te hebben. Een vouwfiets is een vouwfiets. Punt. Dat daar een Deore XT achternaaf en derailleur op zitten, Schwalbe Marathon Racers, dat de fiets geen 10 kg weegt, compleet afgeveerd is ook, dat zien ze gewoon niet. In Frankrijk, of toch waar ik was, lijkt men maar twee fietstypes te kennen: terreinfietsen (en afgeleiden) en racefietsen (en afgeleiden). De eersten bij voorkeur zo goedkoop mogelijk en de laatsten zo duur als maar kan.
Maar het kan dus: de Birdy deed het allemaal. Niet zo comfortabel en niet zo snel als eFAW, maar het ging verbazend goed. En ook: ik kon ermee op plaatsen komen waar eFAW niet zou raken: veel fietspaden, los van de andere wegen, zijn gewoonweg te smal voor iets met meer dan twee wielen. Bakfietsen en fietskarren zijn nog niet doorgedrongen in deze uithoek.
Ik merkte wel twee belangrijke nadelen: het zitcomfort kan een pak beter (misschien kan ik eens het zadel wisselen, maar die 90 km waren echt wel uitzonderlijk) en de ketting wordt ongelooflijk snel vuil. Dat laatste is inherent aan het concept: de combinatie van een lange kooi-derailleur en een 18" wiel leiden ertoe dat de ketting vlak boven de grond hangt.
 |
| Laaghangende ketting |
Bij regenweer zag ik ook een stroom water vanaf het voorwiel openspatten tegen het voorste tandwiel... Al na korte tijd hoorde ik de ketting knarsen. Het kettingonderhoud is dus veel intensiever dan bij een toerfiets.
Een Birdy met versnellingsnaaf en riemaandrijving zou misschien een mooie verbetering zijn. De checklist is in alle geval aangevuld met "kettingolie", maar die ketting zal op vakantie toch ook af en toe gereinigd moeten worden.
En jawel: ook bij eFAW hoort een 20" achterwiel, maar de versnellingsnaaf maakt een heel verschil en er komt ook geen sproeiwater van het voorwiel op het voorste kettingblad... Daarenboven zit een heel eind kettingbuis over de weerkerende ketting. Dat maakt veel - héél veel - verschil.
