Nog maar eens

Ze gaan bijna sneller stuk dan je ze kan vervangen: achterlichten op batterijen. Slechte contacten, geoxideerde elektronica, gewoon uitvallen, falende schakelaars, ... Of je nu een merkloos Chinees achterlicht neemt, een Axa of een Smart, geen enkel achterlicht lijkt een lang leven beschoren. 
Fietsen en hun onderdelen, indien intensief gebruikt, leiden een hard leven: veel buiten, in regen en zonneschijn, koud of warm, gebakken in de zon en dan weer onder stromende regen. Ondertussen wordt het materiaal continu aan trillingen en schokken blootgesteld.

Op eFAW zit al een hele poos een Fibre Flare achterlicht. Niet echt fel, maar een groot verlicht oppervlak en - ondanks de batterijen (2 oplaadbare AAA's van 800 mAh) - maakt het extreem goed zichtbaar. Zeker als het knippert. De levensduur van de batterijen is dan, volgens de fabrikant, ook riant: 25u indien het continu brandt en maar liefst 75u al knipperend.

Daaronder zit, tegen de achterkant van eFAW aangeschroefd, een conventioneel achterlicht op batterijen. Je kunt maar gezien worden. Nu het weer donker wordt, dacht ik dat licht ook weer in te schakelen.

Niet dus. Het mag de hoop defecte achterlichten vervoegen. Bij het openmaken bleek dat enkele plasticstukken afgebroken waren. Een stukje metaal dat als geleider tussen beide batterijen dienst doet, was ook compleet geoxideerd. Gewoonweg hopeloos verloren.

Dus, omdat ik toch bij de fietshandelaar de bestelde Durano's voor de Kobra kon afhalen, vroeg ik naar een achterlicht dat op een dynamo werkt. Dat kan ik namelijk aansluiten op de Cyo T die ik vooraan gebruik: een dynamokoplamp aangestuurd door een 7,2V batterijpack. De overspanningsbeveiliging zit in de koplamp en daarop zitten ook draden om een achterlicht aan te sluiten. Dat is handig: met één schakelaar kan ik dan, zonder uitstappen, zowel voor- als achteraan voor licht zorgen.

Voor alle zekerheid zijn de contacten met krimpkous beschermd tegen vocht.
 
Pierre, bij Plum, was weer zijn charmante zelf: in de bak met Busch und Muller achterlichten lag een teruggenomen ouder lampje, bedoeld voor montage op het spatbord. "Neem maar mee. 't Is van de zaak".
Zo'n ding vraagt natuurlijk wat knutselwerk: geen aansluitdraden erbij, geen moer om vast te zetten. Omdat het bedoeld is voor op het spatbord, is de bevestiging ook anders dan bij een achterlicht voor de bagagedrager: één boutje in plaats van twee met een tussenafstand van 50 of 80 mm.

links het nieuwe achterlicht, rechts het defecte

Nu moest ik even bedenken hoe ik dit lampje op eFAW kan bevestigen. Met een stukje gegalvaniseerd staal maakte ik een beugel, waarop het lampje in de juiste hoek vastgeschroefd kan worden. Dan moest nog een lange (dubbele) draad getrokken worden van helemaal vooraan tot aan het achterlicht.

In elk geval is de kans op slechte contacten heel wat kleiner geworden en is er weer een set batterijen geliquideerd.

Kostprijs: een uurtje knutselen.

Het resultaat wat licht betreft, is precies wat ik verwachtte: één enkele led is een puntbron. Het licht is zeker zichtbaar, maar erg fel.

Als je daar de Fibre Flare tegenover stelt, is het verschil duidelijk.

In elk geval heb ik nu de keuze en is er een backup: indien één van beide lampen het niet meer doet, kan de andere overnemen. Zichtbaarheid is belangrijk in de winter!

De oplossing ?

De Birdy is op een jaartje zowat helemaal aan mijn wensen aangepast. Dat merk ik als ik ermee fiets: alles zit op de juiste plaats en de fiets rijdt zoals ik het wens.
Alleen: het achterlicht blijft nog steeds een probleem. Tot op heden gebruik ik een Fibre Flare op de zadelpen.

Het licht op zich is prima: de batterijduur is bijna eindeloos en door het grote en van alle kanten zichtbare verlichte oppervlak is het zeer zichtbaar. Maar omdat het op de zadelpen bevestigd wordt, moet het er af telkens als de Birdy opgevouwen moet worden.
Ik wil een achterlicht dat door de naafdynamo aangedreven wordt. Zo heb ik er geen omkijken meer naar: fietsen staat gelijk met lichten aan. Geen twijfels, geen batterij-ellende.

Vooraan is dat al een poosje opgelost met de SP LS003.

Achteraan ondernam ik een poging met de schitterende Philips LumiRing, maar die bleek niet te passen omdat de beugels van de Ortliebtassen niet voldoende ruimte laten. De Lumiring is 110 mm breed. Het moest dus compacter.

bron: Philips

Busch und Müller biedt een oplossing in de vorm van de Topline Plus, maar ook die blijft redelijk breed (95 mm).

bron: Busch und Müller

Nu las ik toevallig dat Supernova een achterlichtje uitgebracht heeft dat een mooie combinatie zou kunnen zijn: veel licht (3 leds) en heel compact.

bron: Supernova

De bezwaren hierbij: de lichtbronnen zouden te fel kunnen zijn - maar omdat het licht echt laag zit op de vouwfiets speelt dat minder - en er zit geen reflector bij. Die laatste is eigenlijk een wettelijke verplichting. Nu ja: indien het licht altijd aan staat, werkt dat wellicht even goed. Nog een bezwaar: Supernova, dus duur.
Bijkomend is de montagemaat 50 mm en de Expedition-pakdrager van de Birdy heeft 80 mm als gatafstand. Twee gaatjes bij boren lijkt me nu niet onoverkomelijk...

Ook op een velomobiel zou dit een mooi lichtje kunnen zijn: mooie constructie (cnc gefreesd), compact, stevig en bedoeld voor 6V gelijkspanning.

Geslaagd (en tocht met hindernissen)

De Birdy had het vorige weekend averij opgelopen, zoals ik al meldde. De verlichting werd datzelfde weekend aangepast en woensdag haalde ik een nieuwe fietscomputer. Draadloos. Zo kan er geen probleem meer ontstaan met doorgetrokken bedrading.

De verlichting functioneert ondertussen feilloos en de plaatsing is ok. Niet perfect, maar goed. De nieuwe teller maakte gisteren zijn maidentrip.

Even ter vergelijking: eerst de vorige. Een "Sun Ding" computer. Spotgoedkoop (zo'n € 8) en indrukwekkend groot, met veel informatie.

In de praktijk viel de computer helemaal niet mee: de bedieningslogica kan je beter omschrijven als bedieningsonlogica. Het scherm was moeilijk afleesbaar: slecht contrast, zeer beperkte kijkhoek, onscherpe karakters, sommige heel erg klein, ... En om de haverklap was de batterij aan vervanging toe (ergens wel logisch, met een groot scherm).

Exit Sun Ding. In de plaats kwam een veel bescheidener, draadloos model: een Echowell U10w.

 

Het ding lijkt gewoon te doen wat het moet. Dit lijkt dus de betere keuze.

De maidentrip dan: voor het werk ging ik gisteren met de trein naar Tienen. Daarvoor is de Birdy uitermate geschikt: een ritje van 6 km van thuis tot aan het station Gent Sint-Pieters, vandaar een directe verbinding naar Tienen en dan nog 1 km tot aan de bestemming. De trein was ook stipt en op die lijn is er meestal ruim plaats.

Bij het opvouwen van de fiets merkte ik waarom Riese und Müller voor een iets andere plaatsing koos.

De lamp steekt buiten het volume van de opgevouwen fiets en dat maakt hem kwetsbaar. Af fabriek - indien je de optie verlichting kiest - wordt een compactere lamp gebruikt, zoals de BuM Lyt, en die wordt wat lager en meer achterwaarts gemonteerd. Hierdoor zit hij "achter" de voorband en dus beter beschermd.

De tocht met hindernissen was de terugweg: in Tienen werd omgeroepen dat "door een persoonsongeval op de lijn Tienen/Leuven" het spoorverkeer onderbroken was. Stilaan werd dit chaotisch: de stationschef kondigde aan dat er het eerste anderhalf uur geen trein kon rijden. Vijf minuten later werd aangekondigd dat de trein die ik moest nemen met 9 minuten vertraging aan zou komen. Dat werd 13 minuten en op dat moment reed diezelfde trein het station binnen. Ik stapte in (het was ijskoud, met een snijdende oostenwind en af en toe wat sneeuw), net zoals de andere reizigers, en na korte tijd kregen we te horen dat de trein toch niet verder kon, maar dat er bussen voor het station stonden.
Die "bussen" bleken één overvolle bus te zijn, dus dat was geen optie. Terug in het station bleek dan dat een andere trein, op een ander perron, dan toch verder zou rijden...

Uiteindelijk raakte ik met ruim anderhalf uur vertraging toch thuis.

Aan de Birdy wil ik nog één zaak veranderen: als achterlicht gebruik ik nu een Fibre Flare.

 

Meestal zit die, zoals hier, op de zadelpen, maar soms hang ik de lamp aan de rugzak. Veel licht, knipperend, opvallend. Prima dus. Het nadeel is dat het een vouwfiets is en dat je dus het zadel inschuift. Dan moet de Fibre Flare er weer af.

Er zou dus beter een vast dynamogevoed achterlicht in de plaats komen. Dat betekent dan gewoon opstappen en fietsen. Het nadeel is dan weer wat ik het vorige weekend ondervond: een draad en scharnierpunten, dus kans op beschadiging. 

De Fibre Flare is jammer genoeg niet meer te krijgen bij de fietsenmaker: "€ 27 voor een achterlicht, dat is voor de meeste mensen te duur, meneer. ".

Fietsen in 2012 - deel 2

In het voorjaar kwam een vouwfiets de verzameling uitbreiden.

Riese und Müller Birdy in Zuid-Bretagne

De Birdy kwam er vooral bij om werkverplaatsingen met de trein makkelijker te maken en om in de auto mee te nemen.
Omdat een Birdy Speed nogal karig uitgerust is (gewichtsbesparing), werden hier al snel wat extraatjes aan toegevoegd, die de fiets praktischer maakten:

spatbordjes

een goedkope Chinese fietscomputer

Ortlieb Sport Packer Plus zijtassen + Agu Yamaska Rack Pack

Basta Booster slot

Shutter Precision LS003 koplamp

Shutter Precision SV-8 naafdynamo + spaakreflectoren

Fibre Flare achterlicht

Tot mijn verrassing reed ik met de Birdy ondertussen ook al ruim 1000 km ! Het is dan ook een erg prettig fietsje voor korte tot middellange verplaatsingen.

Nog een Fibre Flare

Nu de dagen korter geworden zijn, is het weer het moment om de aandacht te richten op verlichting. Die dient zowel om te zien als om gezien te worden.

Vorig jaar maakte iemand me erop attent dat bij hevige regen eFAW moeilijk te zien was van achteraan in het duister. Een beetje bizar: het achterlicht zit hoger dan op een bukker; de hele achterkant is reflecterend oranjerood en op de zijkanten is reflecterend folie gekleefd. Maar toch: indien iemand me zegt dat eFAW niet voldoende zichtbaar is onder die omstandigheden, moet daar wat aan gedaan worden.

Zo kwam ik uit bij de Fibre Flare. Daarover schreef ik eerder al: hier en hier. Het licht bewees ondertussen al ruim zijn nut en betrouwbaarheid.

De Fibre Flare als achterlicht bestaat in twee lengtes; de kortste wordt gevoed door twee knoopcellen, de langere met twee AAA-batterijen. Mijn exemplaar is een lange versie, waarin twee oplaadbare batterijen terechtkwamen. Met een (opgegeven) autonomie van 75 u hoef ik zelfs niet elke maand batterijen te laden. Ik hou niet zo van knoopcellen: niet oplaadbaar, beperkte capaciteit en dus belastender voor het milieu.

eFAW is op dat vlak dus dik in orde, maar er zijn nog fietsen in huis. Daaronder een Birdy Speed, waarbij me ook al opviel dat als gevolg van het concept het achterlicht erg laag zit. Zo'n Fibre Flare is dan een oplossing: die kan op de zadelbuis. Gisteren ging ik nog maar eens langs bij mijn vaste fietshandelaar om nog een exemplaar bij te halen. En kijk: ik kreeg de allerlaatste mee voor de helft van de normale prijs (nu € 14)... Die is nu op de Birdy gemonteerd, maar kan heel snel op een andere fiets gezet worden (of aan een rugzak gehangen).

Zijn commentaar: het is een heel goed concept, maar blijkbaar niet verkoopbaar. Veel mensen maakten bij eFAW ook al de opmerking dat het een fantastisch achterlicht is, maar de stap naar het zelf aankopen (als je er eentje nodig hebt) blijkt toch te groot. Tja, als je bij Hema flutlichtjes kunt kopen aan € 5 voor voor- en achterlicht samen, dan schuift veiligheid (en zichtbaarheid) blijkbaar meteen naar achteraan op de prioriteitenlijst, veronderstel ik.

Star Wars

Zo benoemde iemand onlangs een vreemde toevoeging aan eFAW. Een lichtkromzwaard ? Zeker één of andere geheimzinnig onderdeel, overdag althans. 

Des avonds wordt de functie duidelijk, want dan brandt de lamp - de leds eigenlijk.

Het lichtkromzwaard wordt dan een rood knipperend baken dat met een zeker gezoem (het is tenslotte eFAW) langs de Schelde glijdt.

Eerst was er een in stilte voortrazende "Kuifjesmobiel", dan werd de stilte een typerend gegier, veroorzaakt door het planeetwielenstelsel van de Cyclonemotor. Nadien kwam er een dakje op, waardoor uit het blauwe ding geen hoofd meer stak. Toen kwam er een vuurtorenverlichting bij - de Busch und Muller Cyo T, heel functioneel - en tenslotte het lichtkromzwaard. Zeg nu nog eens dat eFAW moeilijk te zien is in het donker !

Met de kerstdagen is het een sfeervolle verschijning. Ik hoef geen kerstboom meer te zetten met knipperende lampjes: ik zet eFAW in de woonkamer !

Fibre Flare montage

Tja, dan wil je je zichtbaarheid verhogen en komt zo'n Fibre Flare licht in huis, maar daarmee is de kous niet af: het ding moet ook nog een plekje vinden op eFAW. Aangezien het licht ontworpen is voor bevestiging op een buizenframe, vormt dat wel een probleem.

Een probleem ? Neen ! Een uitdaging, waarvoor ongetwijfeld een oplossing te vinden is.

Men neme uit de eindeloze voorraad van je-weet-maar-nooit rommel een oude bar end.

Die wordt netjes afgezaagd, zodat er een symmetrisch geheel ontstaat.

Uit diezelfde voorraad haalde ik nog een eindje aluminiumbuis, waarmee twee beugels gemaakt werden om de constructie op de staart van eFAW te monteren. Met behulp van twee 40 mm lange boutjes en de nodige moeren, rondsels en aanpasstukken (onderdelen van oude V-brake remblokjes) kom je tot het volgende geheel.

Gemonteerd op eFAW geeft het dit.

Je ziet dat er in het midden van de beugel nog een extra stukje gemonteerd werd. Dit deed ik om de Fibre Flare grosso modo dezelfde boog te laten beschrijven als de beugel. Met het licht aan is dit het effect.

Ik moet het nog even testen, maar in knipperstand zal de zichtbaarheid waarschijnlijk nog veel beter zijn. 

Vanmiddag moet de Cycle Analyst weer uit elkaar, want die blijft steken op de setup-stand. Vervelend, maar het nieuwe frontje (de linkse knop geeft een vals contact) is onderweg vanuit Canada.

nieuw !

Toen ik vanmiddag thuis aankwam, stond net een man van een transportfirma aan de deur met een pakje voor mij. Dat pakje bevat de kern van een nieuw project met eFAW.

Zoals duidelijk te lezen valt: een NuVinci N360 naaf. Zwaar (2,5 kg), groot, traploos, met een bereik van 360 % (tussen Nexus 8 en Alfine 11 in) en onderhoudsvrij.
"Zwaar" is natuurlijk relatief: 2,5 kg is het totaalgewicht, pakweg zoveel als een SRAM iMotion9. Zwaarder dan een Alfine11 of Rohloff, maar daar zou het gewicht wel eens zonder de olie kunnen opgegeven zijn. De naaf is naar keuze te combineren met een rollerbrake, velgremmen of een schijfrem. De nodige stukken zijn meegeleverd om aan te passen.

NuVinci levert wel ofwel tandwielen uit zacht staal ofwel genoeg voor de rest van mijn leven: er zitten maar liefst 3 tandwielen bij. Telkens 17 tanden. Of dat groot genoeg is, dat zal de praktijk wel uitwijzen. De eerstvolgende opdracht is dus een 20" velg vinden voor 32 spaken en pakweg 25 mm breed, zodat er een vette band op kan. De achterbrug is alleszins ruim genoeg hiervoor ! Ik ben benieuwd of er een velg te vinden is die aan de wensen voldoet !


Dus reed ik vanmiddag maar even tot bij mijn fietshandelaar, Plum, om te kijken wat ze me kunnen leveren. Niets dus: Joris, de technieker, zal uitpluizen wat hij kan bezorgen. Ondertussen haalde ik een nieuwe binnenband, want gisteren had ik voor het eerst met eFAW en na ruim 4.000 km een lekke band: een stukje glas had zich een weg gebaand tot door de breakerlaag en tot aan de binnenband. Gelukkig laten Schwalbe Marathons zich heel makkelijk van de velg halen en weer opleggen. Met de Vredestein Perfect Moirees viel dat minder mee ! Anderzijds: zou het toeval zijn dat met de Marathons binnen de week een lek optreedt ?


Toen ik afgelopen dinsdag door de stromende regen naar de wekelijkse badmintontraining reed, werd ik er ter plaatse door vrienden op gewezen dat mijn fiets achteraan bijna niet zichtbaar is. Gek: er zit een Axa licht op met maar liefst 5 leds en het zit ook nog hoger dan op een gewone fiets. Nu ja, de omstandigheden waren ook ver van ideaal. Zelf had ik het ook moeilijk om nog wat te zien. 

De voorkant daarentegen kan rustig tegen een vuurtoren op, met maar liefst 4 lampen (die ik niet allemaal gebruik) ! Dus keek ik bij de fietshandel ook maar naar een oplossing hiervoor. Die kwam in de volgende vorm:

Let op het prijsetiketje ! Wie interesse heeft: de Fibre Flare kost bij Plum nu maar € 18 in plaats van € 27,95.


Alle onderdelen werden uit de verpakking gehaald.

Aan elk uiteinde moet er een batterij in, onder het siliconen omhulsel en de "ladderstrips" dienen om het licht op een fietsframe vast te zetten. Het alternatief is het met een klem (op de foto niet te zien, want aan de achterkant) op de kleding of rugzak te bevestigen. Geen van beide oplossingen werkt natuurlijk op een velomobiel. Dat wordt weer knutselen.


Het leuke is dat de naam Fibre Flare niet toevallig gekozen is: de staaf is flexibel en makkelijk 45° te buigen. Als ik een bevestiging kan verzinnen, zet ik dit boven het bestaande licht, gebogen over de staart van eFAW. In knipperstand zal dit zeker opvallen !