Zaterdag.
De smartphone meldt een oproep. Dochterlief: 'papa, kan ik zondag jouw elektrische fiets?'Geen probleem: het ding dient om te rijden en ik heb hem dan niet nodig.
Zondag, late namiddag.
De smartphone meldt een nieuwe oproep. Dochterlief: 'papa, hoe het komt, weet ik niet, maar de achterband staat helemaal plat. Niemand hier heeft een pomp...'Papa stapt in de VW T4, met een voetpomp als bagage. Papa rijdt naar de andere kant van Gent om een band op te pompen. Papa's doen veel voor hun - in dit geval volwassen - kinderen.
Als papa aangekomen is, wordt de pomp tevoorschijn gehaald en de achterband weer op druk gebracht. Die doet al vanaf het begin wat gek: af en toe is die band om onverklaarbare redenen helemaal leeggelopen. 3,5 bar is voldoende voor een 42 mm brede band.
Het slangetje is nog maar van het ventiel gehaald als de binnenband er met een luide knal de brui aan geeft. Nu hoef ik niet meer te twijfelen of er een lek in zou zitten...
Gelukkig dus maar dat papa met het busje is. De fiets wordt op de fietsendrager gehesen, er wordt nog een tussenpost bezocht en dan rijden we richting thuis.
Dat worden een nieuwe binnen- en buitenband. Die laatste heeft een erg dun geworden loopvlak. Er zit ook geen reflecterende strook op de wangen, waardoor de fiets wettelijk niet in orde is (geen reflectoren in de wielen, dan is zo'n strook nodig). Kan ik de zaak meteen grondig aanpakken.
Dinsdag
(maandag had ik andere taken)Het achterwiel gaat eruit, de band eraf en de binnenband eruit. De diagnose wordt bevestigd.
![]() |
Vaag beeld, maar toch wel duidelijk |
Nu begint de twijfel: welke band wordt het? De maat blijft in elk geval 42-622, maar het zoeken is naar het juiste compromis tussen lekbestendigheid, comfort, duurzaamheid en grip.
Dat wordt het onderwerp voor een volgende keer.