Explosief

Nu is het echt lang geleden. Covid-19 en zo: telewerken, contacten vermijden. Het resultaat: amper nog fietstochten die het beschrijven waard zijn.

Maar af en toe lukt het toch wel: op 21 juli organiseerde LiA (de Antwerpse 'chapter' van de Ligfietsers) hun traditionele 'Grote Plassentocht' ofte een rondje Oosterschelde (125 km). Daarover later meer.

Gisteren mocht ik nog eens bij klanten gaan om een opleiding te geven. De klant was het gemeentebestuur van Moerbeke en dat ligt op net geen 30 km van thuis. 't Is lekker warm en ik had er zin in, dus werd de Thorax eTangens hiervoor ingezet.

Onderweg merkte ik dat er iets fout zat met de rechterband. Ik zou er thuis wel even naar kijken. Maar op de terugweg zag ik een bult groeien op de band. De druk werd wat verlaagd in de hoop dat ik nog thuis zou raken. Vanmorgen haalde ik het wiel eraf (strikt genomen niet nodig, maar wel makkelijker) om een nieuwe band op te leggen.

Het was nodig...

Hoe komt dit: ik reken uit ervaring op 8.000 km met een Tryker en dan is het loopvlak afgesleten, maar niet zoals hier. eTangens heeft nu 5400 km op de teller, dus de band is verbazend snel gesleten. Onlangs heb ik de sporing nog nagezien en daar kon ik niets aan vebeteren. Een mogelijke reden die ik kan bedenken: met een trike kan je heel hard door de bochten, want je kan naar binnen hangen, je zwaartepunt verplaatsen. Een Tangens is dan nog een behoorlijk zware machine. De collega-ligfietsers noemen deze een 'tank'... Dat alles maakt dat de banden het flink te verduren krijgen.

Nu ligt mijn allerlaatste Tryker erop. Daarna wordt het een andere band, maar dat zien we wel als we zoveel duizend kilometer verder zijn.