Gisterenmorgen was er een heel klein beetje sneeuw gevallen. Daar bovenop had het licht gedooid. Het resultaat was dat de wegen in ijspistes veranderd waren; auto's kropen over de weg, fietsers gingen te voet of glibberden zo goed en zo kwaad als het kon over de minst gladde plekken.
Dit blijken ideale omstandigheden voor de trike: omvallen kan niet, sturen kan nog redelijk goed en het gewicht is zo laag dat glijden en slippen weinig risico inhoudt. Gisterenmorgen stond ik dus om 8u30 aan de winkel, lekker opgewarmd en met een grote grijns op het gezicht. Het vervelendste onderweg waren de auto's die ik voorbij moest zien te raken... Nadien moest ik nog even met dochterlief naar het stadscentrum en ook die rit was leuk: slippend, glijdend, af en toe zijwaarts ging het behoorlijk vooruit. Voor alle duidelijkheid: dat slippen en glijden was zo goed als elke keer uitgelokt.
 |
| ijsvlakte voor de deur |
De nieuwe kabel voor de achterderailleur blijkt picobello te werken, ondanks de bijtende noordenwind en navenant lage gevoelstemperatuur. De dynamo hield het even voor bekeken, maar houdt het redelijk (ik wacht nog altijd op de spaken om de naafdynamo in gebruik te kunnen nemen: het wiel moet gemaakt worden).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten