Er kwamen enkele reacties binnen - ook mondeling - op de post over het herstellen van een geplooide velg, in de stijl van: je hebt moed om zo'n wiel te herstellen. Akkoord, het is zeker niet perfect geworden. De bedenking is dat het wiel bedoeld is voor een studentenfiets ! Dat wil zeggen: een fiets die in een open fietsenrek gestald wordt, langs de straatkant (de Arteveldehogeschool aan Sint-Anna beschikt niet over een fietsenstalling !), en waar andere studenten meestal niet zachtzinnig met hun stalen ros omgaan. In die omstandigheden ziet elke fiets af en het is er aan te merken: de aansluiting van de achterderailleurkabel aan de triggers is bijna doorgetrokken. De stelschroef waar die kabel in de bediening komt is ook stuk (nog een klus voor binnenkort). De bel is krom, de spatborden zijn vervormd, ...
Zo bekeken is een licht wiebelend wiel - amper merkbaar - niet direct een probleem. De eigenares van de fiets heeft er ook geen bezwaar tegen en vooral: het licht werkt en doet dat onder alle omstandigheden !
De fiets is het eigendom van mijn dochter, die zoals de meeste tieners niet echt doorheeft hoe een fiets werkt. Het is de taak van de mecanicien van dienst, ondergetekende, om de staat van werking van de fietsen van zoon en dochter na te gaan. Pas dan blijkt dat een rem het niet meer doet, dat banden te weinig druk hebben, dat licht het niet meer doet, ... Vandaar dat de componenten naar mijn mening ook niet perfect hoeven te zijn: de gebruikers hebben daar toch geen waardering voor. Life can be hard.
Pas als er echt niet meer mee te rijden valt, zal ik het te horen krijgen. Anticiperen dus en inschatten hoe goed het moet worden. De nadruk ligt bij een studentenfiets eerder op "onverwoestbaar" en "eenvoudig maar degelijk" en niet zozeer op de laagst mogelijke weerstand, efficiëntie, esthetiek en dergelijke.
Eén afspraak is gemaakt omwille van bewustmaking: een bekeuring voor niet-werkende onderdelen (waarvan het defect me niet gemeld is) is voor eigen rekening...
De fiets is het eigendom van mijn dochter, die zoals de meeste tieners niet echt doorheeft hoe een fiets werkt. Het is de taak van de mecanicien van dienst, ondergetekende, om de staat van werking van de fietsen van zoon en dochter na te gaan. Pas dan blijkt dat een rem het niet meer doet, dat banden te weinig druk hebben, dat licht het niet meer doet, ... Vandaar dat de componenten naar mijn mening ook niet perfect hoeven te zijn: de gebruikers hebben daar toch geen waardering voor. Life can be hard.
Pas als er echt niet meer mee te rijden valt, zal ik het te horen krijgen. Anticiperen dus en inschatten hoe goed het moet worden. De nadruk ligt bij een studentenfiets eerder op "onverwoestbaar" en "eenvoudig maar degelijk" en niet zozeer op de laagst mogelijke weerstand, efficiëntie, esthetiek en dergelijke.
Eén afspraak is gemaakt omwille van bewustmaking: een bekeuring voor niet-werkende onderdelen (waarvan het defect me niet gemeld is) is voor eigen rekening...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten