routine

Zo gaat dat. Met de trike net als met de bukker. Op een bepaald moment heb je je vehikel naar je hand gezet en zo lang er niets mis loopt, rij je er gewoon mee.

's Morgens gaat de garagepoort open, buiten schijnt het zonnetje (of niet), je vleit je neer in je comfortabele zitje en vertrekt naar het werk. De fiets maakt de vertrouwde geluiden, de banden zoemen over het asfalt (de fiets huppelt over slechte betonklinkers), het stuur losjes in de handen; je benen vinden het gekende ritme en de kilometers tellen bij op je teller.

Geen lekke banden, geen te verbeteren gebreken, enkel ikzelf en de trike (of de bukker).

Dit kan niet ! Dit moet beter kunnen ! Sneller, met minder inspanning, zodat ik nog meer met de fiets naar het werk kan, zodat de auto nog langer werkloos voor de deur kan staan, tot op het punt dat die laatste weg kan. Dat is pas zero emission op het vlak van mobiliteit... Dus komt de velomobiel in het zicht.

Twee grote hindernissen en wat kleinere:

• een velomobiel kost behoorlijk wat, zelfs tweedehands
• ik vrees dat zo'n machine in de zomer in een sauna verandert, dus moet de trike daarnaast ook nog blijven

Trike + velomobiel betekent heel wat ruimte. Die is er wel, maar nu wordt de garage ook al goed gebruikt. Een redelijk deel van de woonwerkverplaatsing, zeg de eerste 8 km, is in een stadsomgeving. Dat betekent veel remmen en aanzetten. Met een massa van om en bij de 35 kg (velomobiel met allerlei accessoires; het opgegeven gewicht is altijd een minimum) tegenover de 20 van de trike, zal er veel harder op de pedalen geduwd moeten worden. Dan komt een elektromotor van pas, maar dat is dan weer heel wat extra gewicht...

Dan moet ook de afweging tussen comfort (vering, bergruimte, ...) en performantie gemaakt worden, moet ik inschatten of de investering echt kan opbrengen, of de tijd die in de verplaatsingen opgaat opweegt tegen de extra inspanningen. Geef toe: met de auto is lekker gezellig, zeker indien je zo goed als nooit in de file moet staan. 't Is ook niet zo dat ik maar 5 km moet doen om op het werk te raken (zou ik eens van job veranderen om dichter bij huis te werken ?), dus er zal tijd in kruipen !

En kijk: op het einde van de vorige maand organiseerden we met de Gentse Liggers een "velomobieltestdag" ! Ideaal als aanzet, niet ? De - heel korte - test met een WAW was in elk geval veelbelovend. Dit moet nog eens in het lang en in het breed herhaald worden. Dat wordt een WAW huren voor een week en dan op basis van die ervaring ook enkele alternatieven bekijken. WAW heeft alvast twee grote voordelen: de producent is gevestigd op enkele kilometers van de deur en het ding weegt niet veel. De standaard-WAW weegt al minder dan 30 kg (nou ja: niet veel is duidelijk relatief).

Tja, het dringt niet. De trike nadert de perfectie, binnen het concept waar de Gforce voor staat (tadpole trike, ongeveerd, met kuipzitje), dus zolang er geen defecten ontstaan, kan ik rustig genieten. Aan de Trek (bukker) is weer wat werk, maar het is nog steeds wachten op de onderdelen (voornamelijk een nieuwe kettingkast).