Ribbelstroken (2)

Bijna veertien dagen geleden daverde ik zowat van de fiets. Je mag dat letterlijk nemen, want de oorzaak was de nieuw aangebrachte ribbelstroken. Conflicten tussen groepen "wielerterroristen" en andere fietsers werden ingeroepen als de aanleiding hiervoor. De stroken troffen in de praktijk vooral alle andere fietsers (en rolschaatsers en skeelers).

Ik was zeker niet de enige die protesteerde: er werd in de Vlaamse pers ruimschoots aandacht aan besteed en ook de Fietsersbond schoot in actie. Vorige week werd in allerijl een vergadering belegd met een aantal partijen, waaronder de Vlaamse minister voor mobiliteit en de Fietsersbond.

Het resultaat was een typisch Belgisch compromis: er komen - minstens voorlopig - geen nieuwe ribbelstroken en op het ondertussen beruchte jaagpad langs de Schelde werden de één week oude stroken smaller gemaakt, zodat een "vrije doorgang" erlangs mogelijk werd voor individuele fietsers.

Vooraf was de Fietsersbond op de hoogte gebracht: naast gewone bukkers bestaan er ook nog bakfietsen, kinderkarren, trikes, velomobielen, ... die allemaal een veel bredere wielbasis hebben. Daar zou rekening mee gehouden worden, want de vrije strook zou 80 cm bedragen.

Nu de realiteit. Ik parkeerde eFAW gisterenmorgen netjes in de "vrije" strook. Let vooral op het linkerwiel!

80 cm: dat betekent nauwkeurig mikken. Ofwel heb je met minstens één wiel prijs doordat je op de ribbels terechtkomt of nog veel erger: je  buitenste wiel schiet van het asfalt de berm in!

Je ziet ook hoe er "gefoefeld" werd om aan die vrije strook te raken: over de lengte van de snelheidsremmer werd de berm wat gemaaid. Aangezien planten de neiging hebben te groeien, zal het niet lang duren eer de strook naast de ribbels weer smaller wordt.
Aan het bord te zien, zijn er nog ontevreden fietsers.

Ik testte dan maar meteen de effectiviteit van de ribbels, door er de ene keer met het linkerwiel over te rijden, dan weer eens met het rechterwiel en dan weer midden op het pad, telkens aan ongeveer 30 km/u. Het resultaat: behoorlijk luidruchtig, maar de vering vangt veel op (en de spanzitting ook). Waar ik met de Kobra zowat uit het zitje vlieg - maar gelukkig ruimte genoeg heb om naast de ribbels te rijden - kan ik er met de Alleweder zonder vertragen over.

Waarom konden die ribbels niet meteen weer verdwijnen? Dit is te gek voor woorden: de aanleg ervan zal wellicht een aardige som gekost hebben, terwijl iedereen klaagt over krimpende budgetten, en het resultaat kende de verantwoordelijke overheid al vooraf, aangezien in 2009 al eenzelfde "experiment" uitgevoerd en teruggefloten werd in Hamme. Was dit het initiatief van een einzelgänger die kort van memorie is? Of een nieuwe poging van iemand die vindt dat hij, tegen alle anderen in, toch gelijk heeft? Sommigen suggereren dat de burgemeester van Gavere achter de ingreep zit (mocht dat zo zijn, dan mag hij er zelf dagelijks over fietsen: we kunnen ze misschien voor zijn oprit laten aanleggen). Uiteraard zullen we dit nooit weten. 
Een "vrije strook" van 80 cm is duidelijk te weinig, maar meer kon wellicht niet, want dat zou neerkomen op volledig verwijderen van de stroken. Waarschijnlijk werd dat dan weer beschouwd als gezichtsverlies.

Het pijnlijkste is dat vooral kinderen hier last mee krijgen: zijn ze groot genoeg om zelf te fietsen, dan moeten ze er bij de ribbelstroken hun aandacht bij houden. Het stuur stevig vasthouden is de boodschap of je kunt tegen de vlakte gaan. Of ook: een jong gezin op fietswandeling, met een kleintje gezellig slapend in de fietskar.

Je kunt je al voorstellen wat er gebeurt als de fietskar over die stroken rijdt... Ernaast kan niet of het moet echt stapvoets gebeuren. Is er ook maar één voordeel aan die ondingen?