Gisteren hield de kleine vakbond ASTB een staking, met gevolgen voor de treinverbindingen in het hele land. Op het nieuws hoor ik net "vele pendelaars kiezen dan maar voor de auto".
Nou, bedankt. Ik moest 100 km verder zijn en heb geen auto...
De tol voor de beperkte staking is niet alleen dat er meer files staan, maar ook dat het milieu de pineut is. Staan jullie daar ook bij stil, dames en heren stakers?
Ik kan begrijpen dat er onvrede ontstaat over bepaalde beleidsbeslissingen of over gebrek aan dialoog, maar om dan telkens naar staken als wapen te grijpen, dat is erover. Gelukkig getuigden de andere vakbonden van meer gezond verstand en deden ze niet mee.
Het resultaat voor mezelf gisteren was dat 's avonds het treinverkeer helemaal in de knoop lag: op de borden zag je bijna geen enkele rit waarbij geen vertraging aangekondigd was. Als je dan moet overstappen, kun je enkel hopen dat het goed komt. De eerste trein die ik in Tienen moest nemen, was gewoonweg afgeschaft. De volgende dan maar, die twintig minuten later kwam en daar bovenop een kwartier vertraging had... In Brussel liep het dan helemaal fout, doordat alle treinen een variabele vertraging opgelopen hadden. Het was kijken welke me het snelst naar Gent kon brengen. Daar kwam ik uiteindelijk aan met een trein die ook weer bijna twintig minuten vertraging had.
Dus: ontevreden treinreizigers, die gelaten de schouders ophalen, ontevreden automobilisten, want die staan met zijn allen nog wat meer in de file, en een pak extra uitstoot doordat er meer auto's lopen. Zou die milieulast ook betrokken worden bij het kostenplaatje van een staking?
Bedankt, Jan
BeantwoordenVerwijderenVoor het karretje ;-)
Gelukkig heb ik je gisteravond ondanks het spoorleed toch thuis aangetroffen.
Het karretje staat nu in de garage en wacht op verlenging om de Quest op z'n rug te nemen.
Het was leuk een weer keer een mede-bloggende-velomobilist te ontmoeten.
Ligt aan het stakingsdoel Jan....
BeantwoordenVerwijderenAls ze meer salaris willen hebben vind ik reizigers duperen ook niet de goede weg. Maar vaak liggen er ook ( of mede ) andere dingen aan te grondslag. Bezuinigen gebeurd nu overal maar in sommige situaties levert het direct gevaar op voor de veiligheid van uitvoeren vanhet werk. Bij de spoorwegen is dat meestal al vrij snel direct of indirect het geval. Als je bedrijf dan niet naar de uitvoerenden wil luisteren - wat vrijwel standaard zo is in grote bedrijven - moet je het wel afdwingen op manieren dat men wel moet luisteren. De prikkel van geld verliezen doordat het bedrijf niet werkt is zo ongeveer het enige wat veel managers de oren kan openen.
Dat is vervelend, maar nog lang niet zo vervelend dat als jij tussen de krijsende passagiers ligt tussen krijsend staal....en de echte veroorzakers daarvan is meestal niet diegenen die naar het gevang moet...als die het overleefde dat is.
Ik heb het niet allemaal echt gevolgd, maar in dit geval hoorde ik dat de reden een dispuut was over kortere rustpauzes. De grote vakbonden wilden niet meedoen en dat wil ook wat zeggen.
VerwijderenOp die manier hol je het stakingswapen echt uit en jaag je iedereen tegen je in het harnas.