Gisteren was het 's morgens aan de frisse kant. Hier en daar slipte de Big Ben door bij ht aanzetten. Net voor ik op het jaagpad aankom, moet ik onmiddellijk na een brug een korte 180° bocht nemen en eFAW ging heel vlot - te vlot - het hoekje om: tegensturen en voorzichtig bijremmen was noodzakelijk, anders was het op een pirouette uitgedraaid. Nog een teken aan de wand: de winter nadert met rasse schreden.
Terwijl half Vlaanderen angstig afwachtte wat de combinatie van springtij en een noordoostelijke storm voor rampen zou veroorzaken, terwijl berichten van rampspoed uit Ierland, Schotland en ander exotische oorden me via het nieuws bereikten, reed ik die namiddag met mijn oude Alleweder langs één van Vlaanderens grote rivieren huiswaarts.
Storm! Zeileffect! Hoe meer wind, hoe steviger eFAW zijn hakken in de aarde plant. Ik voelde de rukwinden duwen en zonder veel moeite ging het tempo richting 40. Toegegeven, voor Quests en soortgenoten is dat bijna stationair draaien (behalve dat die binnenblijven bij windkracht 5 en meer), maar voor een Flevobike Alleweder is dit een pittig tempo. Geloof me vrij.
Het enige wat ik als extraatje hoefde te doen, was het Flevobike dakje met een elastiek borgen. Dat heeft het namelijk niet zo begrepen op hevige wind. Maar eFAW? Laat maar komen! Hoewel, tegelijk hoop ik dat die storm geen te ernstige gevolgen zal hebben: menselijk leed weegt zwaarder door dan pret beleven aan een stormrit.
FAW staat inderdaad steviger op de poten. Ik ken nu al één Questrijder die gistermiddag ondersteboven gewaaid is en veel schade heeft opgelopen.
BeantwoordenVerwijderenGroeten,
Wim
Dat en misschien kregen jullie het daar harder te verduren. Hier, zo'n 50 km van de kust, was de windkracht beperkt (rukwinden tot zo'n 6 beaufort, als ik het goed heb). Zag net beelden uit Denemarken, waar fietsers gewoon omvergeblazen werden.
Verwijderen