Testrit

De zitpositie in de Orca (en om het even welke velomobiel) wijzigen is een eerder ingrijpende aanpassing. Als je in een velomobiel meer naar achter gaat zitten, verandert je blikveld. Ook wijzigt het zwaartepunt: je zit dichter bij het achterwiel. Hoe meer naar achteren, hoe meer onderstuur je creëert (meer naar voor betekent dus overstuur). Ook verandert de manier waarop de rijwind over je stroomt, want je positie ten opzicht van de stroomlijn is niet meer dezelfde.
Binnen in de fiets betekent het dat de ruimte achter het zitje - de plaats voor bagage dus - vermindert.

De initiële reden was dat ik naar mijn indruk te dicht op het stuur zat. Daardoor moest ik mijn ellebogen meer naar achteren houden, met als gevolg dat mijn schouderbladen drukten tegen het frame van de spanzitting. Niet veel, maar voldoende om niet helemaal comfortabel te zijn.

Na alle aanpassingen is een testrit aangewezen. En omdat het om iets gaat dat je niet zomaar merkt, moest het maar meteen een flinke rit worden.

Tijdens verschillende tochten zag ik al bordjes die de LF30 bewegwijzeren. Eentje vlak bij huis, wat andere her en der en onlangs ook eentje in de buurt van mijn broer zijn optrekje. "Connect the dots": na LF30 opgezocht te hebben, leek me die Schelde-Delta-route een mooie test.

LF30 bordje, Laarne

In het totaal werd het dus een testritje van bijna 100 km: de heenrit volgde de noordelijke helft van LF30 en de terugrit ging volgens de kortste route. Dat heet dan het nuttige aan het aangename paren.

De noordelijke helft van LF30 geeft een mooie doorsnede van het Vlaamse landschap: rivieren (de Schelde), kanalen (Moervaart en Lange Lede) en grachten worden gevolgd en gedwarst. 

Moervaart (grens Wachtebeke en Moerbeke)

Je rijdt over fietspaden en rijbanen, over asfalt, beton, grint, kasseien,... Langs dreven, door bosgebied, langs akkers en weiden, ...

ergens rond Zeveneken: onverhard

Hier en daar loopt de route door een dorpskern: Laarne, Zeveneken,... op andere plaatsen rij je door statige dreven, met rijen hoge populieren links en rechts of langs een kanaaltje, doorsneden door korte, steile bruggetjes met kasseien belegd.

Zalig fietspad ergens ter hoogte van Moerbeke

Heidebos, Moerbeke

Deze jongen had het zo druk met eten zoeken, dat ik moest wachten tot hij er genoeg van had

De hele rit diende uiteindelijk twee doelen: uiteraard die LF30 eens bekijken, maar ook proberen beoordelen of het vele werk om de zitpositie aan te passen geloond had. En jawel: het verschil is opvallend op meerdere vlakken. Eerst en vooral is de houding nu beter: de armen zijn iets meer gestrekt, waardoor ik comfortabeler zit. Maar ook het perspectief is gewijzigd, doordat ik meer naar achter zit in de Orca. De rijwind is ook minder aanwezig. Qua rijcomfort is het dus op alle vlakken een stap vooruit. Daarvoor moest wel wat bergruimte achter het zitje opgeofferd worden.

Met de eerste woon-werkrit merkte ik nog een ander gevolg: meer naar achter betekent ook minder stabiliteit. In een scherpe bocht die ik ondertussen goed ken, ging het net niet fout deze keer: het binnenwiel ging hoog de lucht in. Enkel snel bijsturen kon voorkomen dat de Orca op zijn kant ging.

Alles tegen elkaar afgewogen is de nieuwe positie beter: het comfort is iets waar je voortdurend mee geconfronteerd wordt, elke rit, de hele rit lang. De iets verminderde bagageruimte is niet onoverkomelijk en de wat mindere bochtenstabiliteit speelt maar af en toe een rol. Mocht dit een race-VM zijn, dan waren de afwegingen wellicht anders, maar de Orca is een forens- en reisvelomobiel.