Ligfietstreffen 2015

Het is alweer voorbij: van vrijdag 1 tot zondag 3 mei was er weer het jaarlijkse treffen van de Gentse Liggers, deze keer met een select groepje van ongeveer 30 personen.

Vrijdag 1 mei

Paul en ik hadden afgesproken om samen naar het treffen te rijden. Die aanloop op zich is al een mooi ritje.

op het veer in Schellebelle

Ergens langs de Dender

Ons eerste doel lag in Affligem, waar een wedstrijd van HPV Belgium verreden werd. 

Maar onderweg, zo ergens rond Wichelen, had ik prijs. De Orca vond dat het te lang geleden was dat er nog eens een band ontplofte. Met een luide knal spatte de binnenband uit elkaar. 
De vermoedelijke reden: een Orca volgeladen met kampeerspullen voor het weekend en waarschijnlijk een putje teveel in een iets te snel genomen bocht. Jan vertraagt niet graag en zoekt dus de limieten op bij het bochtenwerk.

Archiefbeeld (juli 2014)

Erg is het niet: even de fiets optillen, binnenband wisselen en je kunt weer verder.

Toen we in Affligem aankwamen, was de race net afgelopen.

foto: Luc Willaert

Ik had wel de kans om even met de E-Orca het circuit op te rijden, volledig beladen, om te proeven van zo'n piste met steil hellende bochten. Ik hoorde de heren racers praten over gemiddelden van 55 km/u (over een uur gemeten), maar de Orca hield het voor bekeken bij 46 (ik kreeg het er flink warm van en enkele rondjes was ruim voldoende). Ondanks de helling kreeg hij de neiging om naar buiten te lopen. Dat zal wel te maken hebben met het feit dat er ettelijke kilo's bagage in zaten en uiteindelijk is een Orca een comfortabele toermachine, geen racer.
Respect voor de wedstrijdrijders! Met een gemiddelde van 55 km/u over een slechts 250m lange piste razen, dat moet je maar doen.

Van daaruit moesten we nog zeven kilometer door een glooiend landschap om naar het treffen te rijden. Opvallend deze keer was dat zowat de helft van de deelnemers er met de velomobiel was. Bij mij was die beslissing genomen om twee redenen:

• er werd regen verwacht. Als je dan de keuze hebt, kies je voor het droogste.
• de Seiran is nog niet geschikt als reisfiets, want er kan niet voldoende bagage mee.

Algauw was de perfecte kampeerplek gekozen: op een betonnen plaat, mooi vlak op een voor de rest glooiend terrein. Daarna rezen her en der tentjes en tenten op, waartussen kinderen laveerden op KMX-trikes en al voetballend. Voor de rest was het een avondje praten, eten en drinken. Belgen blijven bourgondiërs.

Zaterdag 2 mei

De volgende ochtend bleek dat de materiaalkeuze voor het slapen prima was, want kou had ik niet geleden. Ook de anderen hoorde ik daar niet van klagen. Wel van bepaalde geluiden, die klonken als iemand die bomen om zaagde. Oordopjes helpen.

Wouter had de ritten uitgestippeld. Voor zaterdag waren een korte en een lange rit gemaakt, zodat elk kon kiezen wat hij of zij schatte aan te kunnen. Mooi was het zeker en afwisselend ook.
Hetzelfde kon gezegd worden van de ligfietsen: lage racers, hoge racers (Seiran SL met 2x 26" wielen en racebandjes), trikes, hondenkarren, roeifietsen, velomobielen, ... alles was vertegenwoordigd.

Luc nam de hond mee achter de roeifiets

Klaar voor het vertrek

Laatste kusje voor papa (die rijdt met de ex-Quest van Ymte)

Het hoeft geen betoog dat zo'n défilé veel bekijks heeft. Je kunt je voorstellen hoe een buitenaards wezen aangestaard zou worden op onze planeet.

Prachtige WAW 4.0 met racestaart

Maar helaas: ook zaterdag, terwijl de hele groep samen reed, besloot de Orca om nog maar eens te demonstreren hoe luid een exploderende band klinkt. Het wordt stilaan kostelijk zo: binnenbandjes aan 5 à 7 euro per stuk, die telkens goed zijn voor het afval... Het collectieve vermoeden is dat het beter is om met draadbanden te werken op de Flevobike velgen, omdat vouwbanden te makkelijk opgelegd worden en dus even makkelijk van de velg raken.

Foto: Lucien Poppe

Paul had er geen last van: hij rijdt met Marathon banden, ik met Trykers.
Gelukkig was het daarna afgelopen met de pech. Voor de rest hebben we geen lekke banden of andere defecten meer gehad, op wat kleine zaken na: op een eindeloze kasseistrook rammelden alle wieldoeken van één van de Quests los en de achteras (snelspanner) van een nog niet ingereden WAW kwam ook los.

De rit was mooi opgemaakt, met veel variatie: kleine landelijke wegen, af en toe een flinke kasseistrook om niet te vergeten dat we in Vlaanderen fietsten, en een eind van pakweg 10 km langs een kanaal.



Het fietspad op dat eind was venijnig: af en toe zaten er asverschuivingen in, terwijl de auto's mooi rechtdoor mochten rijden. Je zou denken: rij dan op de rijweg, maar die was in betonklinkers uitgevoerd, die ver van vlak lagen.
Op een van de eerste van die "chicanes" lag er dan nog grint in het midden. De Orca vond dit duidelijk niet leuk (en ik reed eigenlijk veel te snel): met flink wat moeite en vermoedelijk ook wat geluk kon ik hem op het juiste spoor houden.
Langs dat kanaal was de afspraak dat elk op eigen tempo reed, tot aan een afgesproken eindpunt (de tweede brug, die eigenlijk de derde bleek te zijn). Daar werd duidelijk dat ligfietsen geen partij zijn voor velomobielen, ook niet voor "trage" Orca's.
Nadien ging het in groep verder.

Quest vs WAW 4.0

Middagpauze in Asse (snelle groep)

Na de rit werd gezellig samengezeten voor aperitief (de Karmeliet was erg populair dit jaar) en bbq.

Zondag 3 mei

Zondagochtend werden ieders kampeerspullen opgeborgen, fietsen in aanhangwagens en auto's geladen, kinderen verzameld... en nadat ons weekendverblijfje grondig gepoetst was, splitste de groep zich. De gezinnen gingen weer huiswaarts, diegenen die van ver kwamen met de fiets startten de rit terug en de resterende ligfietsers begonnen aan een korte toer in een andere richting.

De selecte groep zondagsrijders

Alweer liet de streek rond Aalst zich van zijn mooiste kant zien, maar helaas was het mooie weer wel over: we vertrokken met gestaag gemiezer, dat de rest van de rit aanhield.

Het contingent dat Gentwaarts moest - zes van de tien in de groep - had vooraf besloten om na de middagpauze af te haken en de rit terug aan te vatten. Als je halfweg bent, is het maar al te gek om nadien nog eens dezelfde route te moeten volgen.

Met drie velomobielen (Strada, WAW 3 en E-Orca) en drie ligfietsen (Nazca Cruiser, Challenge Seiran SL en Toxy Flite) reden we langs quasi verlaten wegen onder een grijze hemel terug.

Eindelijk breekt de zon weer door (Melle)

Op zo'n momenten ben ik blij dat ik over een velomobiel met dakje beschik: het was lekker droog en comfortabel.

Omdat Aalst niet ver van Gent ligt, was het eindtotaal van het weekend niet zo indrukwekkend: er stonden ongeveer 180 km op de teller.