Verkenning

Vorig jaar was de 'hillbillytoer' een succes. Er was veel volk, het weer was schitterend en de route om van te smullen. Tenminste, indien je van hellingen houdt.

Dit jaar moet er dus een vervolg op komen en ik nam dat weer op mij. Daar hoort dus het uitzoeken van een route en een verkenning bij. Routes vinden is niet zo moeilijk: op de site van de provincie Oost-Vlaanderen, bijvoorbeeld, heb je ze voor het kiezen. Je selecteert 'vlak', 'glooiend' of 'steil', kiest een benaderende afstand en dan selecteer je iets uit het aanbod.

Voor dit jaar wordt het de Graalroute vanuit Geraardsbergen. Niet zo lang - 42 km -, maar wel met wat flinke kuitenbijters erin. Dit verzekert ons van een namiddagje fietsplezier. Terrasjes zijn er ruim voldoende, want dit is het speelterrein van de wielertoeristen!

Omdat de rit vertrekt vanuit het standpunt 'bij voorkeur geen velomobielen' (het snelheidsverschil met open fietsen is vaak te groot), deed ik de verkenning met de Tangens. Nu die uitgerust is met Trykers is bochtjes pikken nog veel leuker!

Al even onderweg: grondgebied Brakel

Zo'n verkenning kan enorm meevallen. Ik genoot van de rust, van de omgeving en van het fietsen op zich.

Lierde: even een halve kilometer onverhard

Zottegem: langs de helling omhoog

Het was meteen een test voor de komende fietsvakantie: hoe zou de naafmotor omgaan met steilere hellingen? Wel: ik gebruikte de eerste en tweede van de vijf standen van de ondersteuning en dat was ruim voldoende. Geen nood hoor: voor wie er nog geen ervaring mee heeft, ook op die manier kon ik me flink in het zweet werken!
Wat ook bevestigd werd, is dat een 360 Wh accu veel te weinig is: na 42 km was die zo goed als leeg. Over de oplossing volgt nog een blogpost.

En om het nog wat aantrekkelijker te maken, is er een heerlijk toetje: de befaamde Muur van Geraardsbergen.

Ook die heb ik verkend. Dat spreekt voor zich. De verrassing: op zondagnamiddag, rond 17u, was ik er de enige fietser!

De beklimming was niet zo lastig als ik verwachtte. Ik maakte al langer en steiler mee, ook met kasseien. De Kemmelberg, bijvoorbeeld.
Maar tijdens die beklimming merkte ik ook weer een probleem met de trike: de combinatie van de derailleur (SRAM X4) met de cassette (11-34) is niet goed: in de kleinste versnelling loopt de boel vast, want de kooi is te kort... Daar gaat mijn 'bergversnelling'.