Gelukkig toeval

Zoonlief vond zijn fiets toch maar niets. Helemaal op. Dat had uiteraard niets te maken met gebrekkig onderhoud. Neen, hoor. Dat de ketting piepte en knarste? Nou ja, dat wel. Speling in de voornaaf? Geen tijd om er iets aan te doen.
Maar hij fietst wel overal naartoe en doet dat met veel plezier.

Dat oude kraam moest dringend vervangen worden en wat zoek je dan als student? Een oude racefiets natuurlijk!

Bianchi Racing Sprint. Mooi, he

Die kocht hij via een vriend en meteen kwam hij zijn nieuwe aanwinst presenteren. Een mooi fietsje, vermoedelijk van eind vorige eeuw.
De oude mocht bij pa blijven, want 'er is toch niets meer mee te doen'.

En gelukkig staat die hier nog, want zoals ik al schreef, zijn zowel de pedelec als de vouwfiets buiten dienst. Simultaan uitgevallen, zo ongeveer. Terwijl ik vol ongeduld wacht op de stukken (een simpele elastomeer veer voor de Birdy en heel wat onderdelen voor de Heinzmann pedelec), kan ik tenminste nog met een bukker rijden. Helemaal retro en helemaal op: dunne bandjes (23-622: beenhard), een racestuur (prima voor de rug), een voornaaf waarover je het wiel heen en weer ziet schuiven (zal ik nog wel bijstellen deze week), afgebroken spatborden, de linker versteller (op de onderbuis) is weg... 
Maar hij rijdt en dat doen de andere bukkers in huis niet. En de geometrie is prima, want dit is een snelle fiets. 

Het stuur is prachtig: verchroomd, met rubber overtrokken en met uitgeboorde remhendels.

Dat is niet echt origineel, maar bijna meteen op de gerecycleerde fiets gezet toen ik die, jaren geleden, in orde bracht voor zoonlief..