Renovatieproject

Onlangs kwam ik per toeval in het bezit van een oud Brooks zadel, een B66. Brooks is befaamd om de kwaliteit van de lederen zadels die ze maken en het rijcomfort dat ze bieden. Leder heeft wel een nadeel: je moet het onderhouden. Dat was met dit zadel niet gebeurd: het leer was helemaal uitgedroogd.

Toen zoonlief die Brooks zag liggen, begonnen zijn ogen te blinken. Ideaal voor op een ander renovatieproject: mijn vintage-stadsfiets van veertig jaar oud, waar een nieuwe voorvork in moet. En jawel: de B66 is een zadel voor rechtopfietsen, voor stadfietsen dus. Het heeft ook wel wat, zo'n zadel dat er niet meer nagelnieuw uitziet. Gelzadels hebben de neiging te gaan scheuren; een leren zadel wordt er enkel mooier op met de jaren.

Tot nu is de bovenkant al drie keer behandeld met ledervet en de onderkant ook al twee keer. Je voelt dat het leder soepeler geworden is, maar het ziet ernaar uit dat er nog minstens één extra behandeling nodig is. Nadien kan het zadel wat opgespannen worden en dan moet zoonlief het inrijden. Tenminste, zodra de fiets voorzien is van een nieuwe voorvork (de vorige is gescheurd).

2014

Aan alle fietsende (en andere) medemensen een gelukkig 2014 gewenst.

Veel ongevalvrije fietskilometers en vooral genieten van elke pedaalslag.

2013: een jaaroverzicht

31 december is traditioneel de dag om terug te blikken. Dat kan op vele vlakken, maar op deze blog gaat het natuurlijk om hoe ik het jaar fietsend doormaakte.

1. De Valenteyn Kobra krijgt een tweede leven

De Kobra is ontworpen als lage racer, ergens in de vorige eeuw. Aanvankelijk werd hij gebruikt om indoorraces mee te rijden op kartingcircuits, zo vertelde de vorige eigenaar me.
Nu gaat hij door het leven als forens- en toerfiets. Ondanks de roots als racer, blijkt het een comfortabele toerfiets te zijn, zelfs met de 28mm racebandjes (breder kan niet) en zonder vering.

2. 160 woonwerkverplaatsingen met de fiets. Aangezien ik 4/5 werk, betekent dit zo goed als alle verplaatsingen. In januari haakte ik enkele keren af: 10 cm sneeuw en temperaturen van -11 ° C waren me te gortig.

3. De eerste reisverplaatsing zonder auto. Een combinatie van trein (Thalys en TGV) en fiets (Birdy met Kidcar Combi) bracht me tot de bestemming.

4. De eFAW werd intensief gebruikt: bij benadering 8000 km werden ermee afgelegd. Tel er de kilometers bij die gereden werden met de Birdy, de Trek (toerfiets) en de Kobra en het totaal komt ruim boven 10000.

5. De eFAW liet merken dat een intensief gebruik als forensfiets stilaan teveel werd. Velgen scheurden, L-balken braken, het koetswerk scheurde, ... Naast de vele kilometers rijden kwamen er vele uren onderhoudswerk aan te pas.

6. Dit leidde tot een zoektocht naar een geschikte opvolger, waarvan uitgebreid verslag werd gedaan. Omdat ondersteuning een voorwaarde was, passeerden de eWAW, de eMango en de E-Orca de revue.

5. Helemaal op het eind van het jaar kwam de E-Orca in huis. Die zal eFAW aflossen. Zoals het er nu uit ziet, zal die laatste naar het verre Nantes verhuizen.

Al bij al was het een geslaagd fietsjaar, waarin alweer veel ervaring opgedaan werd. Prima voor de conditie. Ook de beslissing om de auto de verkopen, bleek absoluut geen nadeel.

Eerste officieuze Oost-Vlaamse Orcatreffen

Vrijdag 27 december 2013: de meerderheid van de Oost-Vlaamse Flevobike Orca's verzamelde zich in Gentbrugge.

Er zou er nog een in Sleidinge rondrijden, vernam ik. Maar dit zijn de enige Oost-Vlaamse E-Orca's op dit moment. Officieel.

Paul berichtte er ook al over.

De E-Orca door andere ogen

Wat sprokkels uit de reacties van anderen op de nieuwe velomobiel, die er nog maar enkele dagen is.
Die reacties zijn zonder uitzondering positief: een Orca straalt stijl en degelijkheid uit.

Toen ik zaterdagavond in Sas-van-Gent aankwam, was de eerste reactie al "net een Porsche"! De afwerking werd ook geprezen en als dat komt uit de mond van iemand die houdt van perfectie kan het tellen. Nu ja: die perfectie is echt een handelsmerk bij Flevobike.

Broer maakt een testrit

Op het werk was de nieuwe nog maar één keer te zien. Daar waren de collega's vol lof, maar dan enkel over de buitenkant, want dat is tot nu het enige wat ze zagen. Niemand haalt het in zijn hoofd om de kap even open te maken, gelukkig maar.

Ook bij mijn lieverds is de Orca goed onthaald: de jongste vroeg vandaag spontaan of hij ermee naar huis mocht rijden van bij oma en opa (dat is maar anderhalve kilometer). Ergens onderweg begon het te regenen en toen heeft hij met zijn zus van fiets gewisseld. Dat is een primeur: dochterlief die in een velomobiel rijdt!

De keuze voor een Rohloffnaaf maakt ook dat ik de fiets met (iets) meer vertrouwen in andere handen kan geven: misschakelen is amper mogelijk. Met een derailleur moet je toch voorzichtiger omspringen.

"Sidesticks, net als in een Airbus!", was de opmerking van een neef die het interieur bekeek en jawel: ook hij reed er even mee.

Het is duidelijk dat de Orca veel uitnodigender is dan de Alleweder. Het feit dat de ketting helemaal afgeschermd is, maakt het ook makkelijker: je hoeft geen fietskleding aan. Dat is ondertussen ook duidelijk: ook voor een kortere afstand neem ik deze sneller dan de Alleweder, waar meer omkleden bij komt kijken.

Hoewel zo'n aankoop altijd een persoonlijke beslissing is, blijft het leuk dat niemand aankomt met "wat heb je nu weer gekocht". De reacties zijn zonder uitzondering het tegendeel hiervan.

records zijn er om te breken

Een kort berichtje vandaag.

Ondanks de falende ondersteuning nam ik vandaag toch maar de Orca om naar het werk te rijden (wat een luxe: keuze tussen twee velomobielen). Op de terugweg van het werk gaf ik de (E-)Orca de sporen.
Meteen is de topsnelheid bijgesteld: 50.4 km/u maar liefst! Ik geef toe: dat was met rugwind, maar voor een velomobiel die als "traag" te boek staat, is dit toch een respectabele snelheid.
Voor de volledigheid: onder de Orca liggen Schwalbe Tryker banden. Dat heten ook niet de snelste banden te zijn, maar aangezien ook Ice ze nu standaard levert bij de trikes, zullen ze toch niet zo slecht zijn. Dat is trouwens ook mijn ervaring.

En voor de aardigheid: Ronny maakte een kort filmpje van onze overtocht over een nieuwe fietsersbrug in de Gentse haven. Starring: Ice Sprint 26 en Flevobike Orca.

Nou ja...

De planning van de voorbije dagen was als volgt:

• vrijdag rijden van Dronten naar Dordrecht
• zaterdag een rit van Dordrecht naar Sas-van-Gent
• zondag van Sas-van-Gent tot thuis

De praktijk was - heel vervelend - wat anders. Laat ons zeggen dat Murphy op vrijdag de 13de de processie van Echternach organiseerde.

vrijdag 20 december

Het begon zo: vrijdagmorgen werden de laatste details afgesteld en ik maakte nog een laatste testrit vooraleer de bagage in de E-Orca te laden. Na nog geen kilometer viel de ondersteuning weg...

André wijzigde wat parameters en er werd getest. Zag er goed uit. Zodra ik weer aanzette, viel de boel weer uit. Balen!

De Orca werd binnengehaald om de oorzaak van het probleem op te sporen. Motorunit uithalen, controleren, controller checken, koppelsensor nagaan...

op de operatietafel

motorhuis eraf gehaald

Bij het opnieuw monteren brak dan nog een boutkop af en dat was natuurlijk van de moeilijkst bereikbaar bout. Daarna kon gezocht worden naar de reden van het falen. Uiteindelijk duurde dat een hele dag!

Om het kort te houden: tegen 17u leek alles klaar. Een testrit bevestigde dit. Te laat om naar Dordrecht te rijden, dus Arjan gaf mij en de E-Orca een lift.

zaterdag 21 december

Zaterdagmorgen vertrok ik dan van mijn tussenstop in Dordrecht (leuke stad, trouwens), maar meteen bleek de ondersteuning het alweer niet te doen. Na een telefoontje met Flevobike besloten we dat ik de tocht zou aanzetten en André zou zijn hoofd breken over de mogelijke oorzaak, om dan naar Gent te komen om dit op te lossen. Absoluut niet leuk, natuurlijk, maar het kan gebeuren.

Vervelende bijkomstigheid: er stond een heel strakke zuidenwind. Laat dat nu net de richting zijn die ik uit moest.

Het werd dus een hele dag tegen de wind in beuken, met een E-Orca van 47 kg, waarvan 8kg aan elektro-ondersteuning die enkel als ballast dienst deed. Daar bovenop had ik natuurlijk ook bagage mee. Al bij al was het behoorlijk wat gewicht.

Tot daar de ellende. Er waren ook positieve kanten aan.

Het sturen met de knuppels is fantastisch. Je hoeft geen stuur omhoog te houden of met een kabeltje vast te leggen en je kunt letterlijk met twee vingers sturen. Op een vlakke weg kan ik zelfs die knuppels loslaten: de Orca gaat mooi rechtdoor.

Qua rijgeluiden valt die ook niet te vergelijken met de Alleweder. De Orca is echt stil. Wat ik vooral hoor, is de tussenas. Je hoort of de Rohloff in de onderste of bovenste helft van het bereik werkt: dat klinkt duidelijk anders.

De bediening is mooi uitgewerkt: knipperlichten op de knuppels, net als de claxon en het lichtsignaal. Je hoeft je handen niet te verleggen om die knoppen te bedienen.

De beschutting is prima. Beter dan in de Alleweder, maar ik denk toch zijruitjes te maken als ik een esthetische manier kan bedenken om ze te bevestigen. De felle zijwind die ik af en toe had, maakte het duidelijk dat de open zijkanten niet altijd makkelijk zijn. Bij echt heel sterke zijwind - en die was er af en toe wel - had de klep de neiging wat omhoog te komen. Op zich niet erg, maar de spiegels zitten daar wel in, dus kon ik nog enkel de lucht bekijken.

Berguimte is er niet alleen héél veel, ze is ook nog makkelijk bereikbaar. Het netje boven/achter is een mooie vondst: daar legde ik de fototas met de reflexcamera in. Mooi schokvrij en binnen bereik. De achterkant van de kap sluit dit dan ook nog eens af van eventueel binnenkomend regenwater.

Het buizenframe dient vele doelen: het vormt een veiligheidskooi, met geïntegreerde rolbeugel. Daarnaast blijkt het extreem handig om allerlei zaken aan te bevestigen, zowel bij de opbouw van de Orca als nadien. Zo monteerde ik de RAM-mount voor de gps zonder problemen. (foto volgt later)

De rit op zich, los van het "iets" lager dan voorziene tempo, was grotendeels boeiend. Ik kwam langs een aantal gekende plaatsnamen. Veel tijd voor foto's was er niet, want er was een heel eind te gaan - 170 km - en dat zou behoorlijk wat tijd vragen.

Toch stopte ik hier en daar even, zowel om foto's te maken als om wat op adem te komen en de spieren te ontspannen.

Moerdijk

Markiezaatmeer (Bergen op Zoom)

Hier, aan de grens tussen Nederland en België, had ik afgesproken met Gert Jan, die me met zijn nagelnieuwe Quest XS opwachtte.
Van hieraf ging het door het havengebied tot in het centrum van Antwerpen en door de voetgangerstunnel. Dit was de eerste mogelijkheid om over de Schelde te raken. Geen enkele overzet werkt namelijk in de winter...
Dank zij mijn gids ging dit deel van de trip behoorlijk vlot. Vanaf de linkeroever ging de tocht eerder westelijk, daar waar hij voordien overwegend zuidwaarts liep. Dit betekende dat er 40 km met zijwind volgde, maar helaas nam de regen gestaag toe.
Zodra de wind niet meer van rechtvoor kwam, maar van schuinvoor tot opzij, merkte ik dat die meteen een extra duwtje gaf. Ondanks de vermoeidheid ging het tempo omhoog.

De gemiddelde snelheid, gerekend vanaf de start tot de aankomst, bedroeg ongeveer 20 km/u, alle pauzes inbegrepen.

zondag 22 december

Zondag, vandaag, was het nog een boogscheut: 30 km, maar helaas weer met een even felle tegenwind. Voor deze rit had ik afgesproken met de liggende fietser, Ronny.
Hij was 's morgens met zijn Ice trike naar Sas-van-Gent gereden, gedragen door een stevige rugwind. Samen keerden we terug, nu met de wind op kop. Toen bleek dat de stroomlijn van een velomobiel wel degelijk werkt: ondanks de zware trip van de dag ervoor, moest ik het tempo drukken.

Zijn valpartij vorige maand, als gevolg van een aanvaring met een hond, zat er waarschijnlijk ook wel voor wat tussen.

Om af te sluiten nog eentje van de Orca op een nieuwe fietsersbrug in het Gentse havengebied, met sporen van de stevige trip erop.

De Orca, met reissporen, op een nieuwe fietsersbrug in de Gentse kanaalzone

Conclusie na ongeveer 200 km met een manke E-Orca: de ondersteuning is bij dit type velomobiel essentieel. Natuurlijk voegt de niet werkende ondersteuning behoorlijk wat gewicht toe, maar de Orca lijkt me een prima reisvelomobiel: comfortabel, behoorlijk wat volume voor bagage, wat hoger en dus beter zichtbaar en absoluut onderhoudsarm (als alles werkt).

Nu blijft de nieuwe even op stal staan tot Flevobike het probleem kan oplossen. eFAW zal dus nog wat langer dienst moeten doen.