Magritte is Belgisch

'ceci n'est pas une pipe' is wellicht het meest gekende werk van Magritte. Vaak wordt gezegd dat dit typisch Belgisch is: lachen met absurde toestanden.

Reflectie

Onze Federale Overheidsdienst Mobiliteit houdt ook van absurdisme. Zo is in alle stilte een nieuwe regel ingevoerd voor de velomobielen.

Ik dacht meteen: 'he, wat, geen zichtbare wielen?'. Bij een Quest kan ik me daar nog iets bij voorstellen, maar neem mijn E-Orca bijvoorbeeld.

Ik kan zo voor de vuist nog wel wat andere velomobielen met zichtbare wielen opsommen.

Via het forum meldde mede-velonaut Rik dat het gewoon onbegonnen werk is om hierover te praten met die overheidsdienst: hun 'experten' weten het beter. In elk geval: het is te laat. De wet is verschenen in het staatsblad en officieel in voege getreden op 1 december 2022.

Gelukkig dat dit in alle stilte gebeurd is. De politie zal het wellicht ook (nog) niet weten.

Dat bijna alle velomobielen af fabriek geleverd worden met reflectie op de zijkant zal de Belgische overheid worst wezen. Zij hebben blijkbaar besloten dat er niets op zit en dat de wielen onzichtbaar zijn, dus is een wet gemaakt. Europese normen? Niet nodig: wij doen het wel op onze manier. De reflectie moet dus geel of oranje zijn (waar het vaak wit is). 

't Is wel op zijn Belgisch: 'een (...) reflecterende strook op de beide zijkanten...' is redelijk vaag. Aangezien het om een juridische tekst gaat, hoort daar geen interpretatie bij. Misschien bedoelen ze 'over de hele lengte' en misschien 'op ooghoogte', maar dat is niet gedefinieerd. Het kan dus een strookje van 1 mm breed en 1 cm lang zijn, maar ook een band van 5 cm breed over de hele lengte. Zolang het maar een strook is en geel of oranje reflecterend.

Na wat zoekwerk vond ik het nodige materiaal en gisteravond heb ik de E-Orca up to date gebracht.

Links en rechts zit er nu een oranjegele reflecterende band op: 19 mm breed en pakweg een halve meter lang.

Hopelijk doet niemand hier moeilijk over: opvallend licht wordt wit gereflecteerd...

Plaats op de weg

Positief is dan weer dat alle ligfietsen sinds 1 oktober 2022 op de rijweg mogen rijden indien de snelheid beperkt is tot maximum 50 km/u. Daarvoor was er een wetswijziging geweest waardoor we met de velomobiel verplicht op het fietspad moesten. In de praktijk werd daar niet naar gekeken en bij mijn weten is geen enkele velonaut er ooit op aangesproken geweest.

In de wet staat het zo: 'Daar waar de snelheid beperkt is tot 50 km/u of minder, hebben de bestuurders van ligfietsen en velomobielen, die een breedte hebben van maximum 1 meter, de keuze tussen het fietspad, het deel van de openbare weg aangeduid door het verkeersbord D10 of de rijbaan.'

jaarlijks rapport

Eind december 2013 reed ik in enkele dagen van bij Flevobike (Dronten) naar Gent. Ik zie de beelden nog zo voor me: windkracht 6 ongeveer en het goot water.

De laatste kilometers van de maidentrip (december 2013)

Natuurlijk had ik die storm op kop en daar bovenop deed de ondersteuning het niet. André Vrielink zou dat laatste kort daarna bij mij thuis komen oplossen.

8 jaar en 80.000 km

Fast forward naar december 2021 (intussen ook alweer enkele maanden geleden): de E-Orca is al 8 jaar geworden en zal waarschijnlijk ongeveer 80.000 km afgelegd hebben (ik hou de kilometers al lang niet meer bij). Als je goed kijkt, begin je het eraan te zien: op de dunste plaatsen zitten wat barstjes en haarscheurtjes in de stroomlijn. Hier en daar zijn er wat minieme 'battle scars', maar aangezien ik er nooit een aanrijding mee had en de Orca nooit op zijn kant gegaan is, is de schade heel erg beperkt.

Covid heeft wel wat gevolgen. Zo werk ik sinds pakweg maart 2020 grotendeels van thuis uit. In de periodes waarin het wel toegestaan wordt, ga ik één keer per week naar het kantoor. Hierdoor is het aantal fietskilometers flink gedaald: van pakweg 180 wekelijkse woonwerkkilometers naar 45. Minder kilometers, dus minder onderhoud. Met de ligfietsers worden nog amper ritten georganiseerd om diezelfde reden, dus worden nog minder kilometers afgelegd. Het zeer matige weer dit jaar zorgde ervoor dat de behoefte om te fietsen ook niet zo groot was.

Onderhoud in het afgelopen jaar

Kosten/vervanging in 2021: enkele kogelkoppen en voorbanden.

Toen de zomer naderde, maakte de Orca vreselijk veel lawaai bij elke bocht. De oorzaak is wel gekend: versleten kogelkoppen. Die zitten onder de velomobiel en worden continu bekogeld met zand, stof, modder... Een kogelkop bestaat uit een aluminium kom met daarin een stalen kogel. Tussen beide delen zit een kunststof schaal. Je kan dit vergelijken met pakweg een schoudergewricht, waar kraakbeen in zit om de wrijving te verminderen.

Stof, zand, aarde... dat kruipt tussen de kogel en de schaal en slijt/schuurt die stilaan weg. Daarna is het dus staal op aluminium en dat maakt veel lawaai. Meer dan een paar geschikte steeksleutels heb je niet nodig om kogelkoppen te vervangen, maar je bent er wel een poosje zoet mee, want het zijn er toch heel wat. Twee per stang, één op elk uiteinde. Dat betekent zes kogelkoppen per wiel (links en rechts) en dan nog in twee verschillende maten.

Daarna was het wel heerlijk stil rijden.

Ook de voorbanden werden dit jaar gewisseld. Aangezien Schwalbe besloten heeft dat er geen Trykers meer gemaakt worden en op basis van het oordeel van andere fietsers en van mezelf (op de Thorax eTangens) werden het dan maar Continental Urban Contact in de maat 42-406. Dat gaat net: in het begin sleepte het soms wat in de bochten, maar dat is verleden tijd ondertussen.

Voor de rest deed de Orca het zoals altijd: zonder enig probleem kilometers malen. Comes rain, comes shine. Met dakje, zonder dakje, alleen of in groep (rondje Oosterschelde in juli). Zelfs de 8 jaar oude LiFePo4-accu blijft meegaan. Van de oorspronkelijke 500 Wh zij er nog zo'n 420 over. Dat is toch wat de Cycle Analyst me toont. Het zal iets meer zijn, maar ik wil niet rijden tot de accu helemaal leeg is, want daarna wordt het toch een zware fiets om in beweging te houden. Het aantal laadcycli ligt rond 1.000. Ik heb dit in het begin eens per vergissing gereset in de Cycle Analyst, waardoor het werkelijke aantal hoger ligt dan wat die aangeeft.

Al bij al doet de Orca zijn reputatie als 'bombproof' alle eer aan. De mijne toch: Ronnius (liggende fietser) heeft er een andere mening over. Zijn Orca heeft zo'n 20.000 km op de teller en er is bij wijze van spreken elke keer als hij ermee wil rijden iets aan de hand.

Intusssen kondigde Flevobike de verkoop van het allerlaatste exemplaar aan. Ik rijd dus met een erg zeldzaam voertuig rond: wereldwijd zullen er ongeveer 150 verkocht zijn.

De toekomst

Reisplannen met de E-Orca heb ik niet. Zoals bij iedereen evolueert ook mijn leven. Er komen andere behoeften, andere prioriteiten. Het zal wellicht bij dagtrips en ritten naar het werk blijven. Ook de covid-pandemie maakt plannen moeilijk.

Onlangs werd onder Orcarijders naar aanleiding van het einde van de productie de onvermijdelijke vraag gesteld: wat als je de Orca moet vervangen? Binnen dezelfde niche ongeveer heb je de Poolse Cabbike (van Pima) en binnenkort de Podbike, die ondertussen herdoopt is tot Frikar.
Binnen het kleine wereldje van de velonauten lijkt de aandacht vooral naar de meer prestatiegerichte modellen (Alpha 7, Snoek, DF ...) te gaan, maar dat zijn toch weer andere voertuigen. Performanter, lichter en spartaanser.

Eigenlijk verwacht ik dat mijn trouwe velomobiel nog heel wat jaren dienst zal doen. Van milieunormen heeft die zeker geen last.

Zekerheid

Binnen de collectie fietsen neemt de E-Orca nog altijd een prominente plaats in. Als woon-werk-fiets is hij onovertroffen: snel, veilig en betrouwbaar.

Om de betrouwbaarheid te optimaliseren, heb ik in het voorjaar de binnenbanden vooraan vervangen door antilek-binnenbanden. Eigenlijk zou dat achteraan ook nog moeten.

Dat zijn exemplaren van Decathlon, waar de antilekvloeistof al van bij de productie aan toegevoegd is. Ze kosten € 6,99 en dat is heel redelijk: een Schwalbe binnenband kost evenveel.

Over performantie zal ik het even niet hebben: met een elektrisch ondersteunde velomobiel merk je het verschil toch niet. Ik heb er dus geen idee van of en hoeveel trager ze zijn. Theoretisch zouden ze ook op het vlak van rijcomfort wat verschil kunnen maken: meer onafgeveerde massa en wellicht wat minder dempend. In de praktijk merk ik geen verschil.

Wat ik wel kan zeggen: sinds die binnenbanden in mei op de Orca gebruikt werden, heb ik geen enkel lek ervaren. Dat is belangrijk: door een lek te laat komen op het werk is niet echt aangenaam. Een lekke band krijg je meestal op het slechtste moment: pakweg als het net niet vriest en het water met bakken uit de lucht komt gevallen. Neen, dan heb ik liever die antilekbanden.

Nu ligt er nog een 26" (559) exemplaar klaar voor het achterwiel van de eTangens (trike). Omdat daar een naafmotor in zit, is het herstellen of vervangen van de achterband minder evident. Een antilekband is dus ook daar een voordeel.

Ze zijn in elk geval handig: waar anderen een gewone binnenband nemen en die moeten vullen met een antilekvloeistof, koop je ze bij Decathlon kant en klaar.

Onderhoud

We zijn van een lang uitgelopen zomer vrij plots overgeschakeld op herfstweer: grijs, vochtig en duister.
Als gevolg daarvan moest de Orca aangepakt worden; voorbereid op de donkere periode.

Elektriciteit

Bij de eerste pogingen, enkele jaren geleden, om de zichtbaarheid te verbeteren, deed ik iets fout bij het monteren van de lichtmast. Erg was het niet, maar enkele draadjes in de kabelbundel naar achter raakten beschadigd. Niets dat niet met een soldeerbout kan gerepareerd worden.
De voorbije week merkte ik echter dat de lichtvin af en toe uitviel. De oorzaak was snel gevonden: na enkele jaren was een soldeerverbinding losgekomen. Dat moest dus hersteld worden.

Banden

Daarnaast werd ik de laatste maand af en toe gewaar dat er 'iets' doorslipte bij het kracht zetten, vooral bij het aanzetten. De eerste verdachte hierbij is de achterband en dat is makkelijk te controleren. De Conti TourRIDE 47-406 zit er ondertussen zowat 10000 km op en heeft zijn beste tijd gehad. Het oordeel over de band is zeer positief. Geen enkel lek, ruim voldoende comfort, geen merkbare rijgeluiden en behoorlijk wat kilometers in vergelijking met andere banden die ik probeerde. Daarnaast was de grip op onverhard ook prima.

Hou er rekening mee dat op de Orca achteraan een 406 (20") ligt, die veel meer omwentelingen maakt dan een grotere band en dus sneller slijt. Daarenboven is dit een E-Orca en daardoor krijgt die achterband heel wat meer vermogen te verwerken. Dat zijn elementen die leiden tot een korter leven voor die band.

Conti TourRIDE: prima band voor weinig geld

Bijna kaalgereden loopvlak

In de voorraad ligt nog een oude Schwalbe Marathon Supreme 42-406 en die mag tijdelijk de rol van achterband vervullen. Zo zal ik snel weten of de band doorslipte. Zo niet, dan wordt het vervelender; dan is vermoedelijk een freewheel aan het sneuvelen.

Vooraan rij ik alweer een poos op Schwalbe Trykers. De Shredda's, waar zo enthousiast over gedaan wordt, vielen niet echt mee. Wel op het vlak van rijcomfort en zijdelingse grip, maar de ene band raakte lek (er zit geen antileklaag in) en bij de andere scheurde de wang. 

Scheur in de Shredda

Vooral dat laatste vind ik niet kunnen. Volgens mij duidt dit erop dat een Shredda niet goed overweg kan met de zijdelingse belasting op een velomobiel. 
Daarom liggen er sinds juni weer Trykers op. Die gaven tot nu geen krimp. Toch bestelde ik een set Marathons (greenguard) 40-406 voor de winter. Wat meer profiel, een harder loopvlak en een degelijker antileklaag zijn in gure omstandigheden toch te prefereren. De duidelijke trillingen en het rijgeluid neem ik er dan maar bij.

Update: maandag testte ik het resultaat uit. De Marathon Supreme presteert zoals in mijn herinneringen: vooral veel gezoem, bij alle snelheden. Helaas blijkt de band niet de oorzaak van het doorslippen en dat is slecht nieuws.

Koetswerkslijtage

Tenslotte is er nog een deel van het koetswerk dat wat aandacht vraagt. Dit is het eerste echte teken van slijtage aan de E-Orca. Voor de rest ziet die er nog bijna als nieuw uit, ondanks de ongeveer 33000 km die ik er al mee aflegde.
Het deksel past niet helemaal op het frame en dat geeft wrijving. Die wrijving leidt tot sleet en op één plek is de rand flinterdun geworden. De enige oplossing is dit stuk extra beschermen.

Die bescherming moet ik dan in het oog houden, want ook die slijt weg. Dat was ik even uit het oog verloren. Nu ligt er een strook PE-band over en die zou het toch een poos moeten uithouden.


Op de foto hieronder zie je de schade: het witte stukje is de gelcoat, waar de glasvezellagen weggesleten zijn.

Accu

De Crystalyte 'range extender' ofte 400 Wh LiFePo4 accu is terug uit herstelling: één cel was te ver ontladen. 'Opnieuw gebalanceerd' was de boodschap die Crystalyte meegaf. De rest van de boodschap snapte ik niet en Brecht (van fietser.be) ook niet. Blijkbaar zou het balanceren bij hen gebeuren tijdens het laden en niet nadien... De accu levert weer 9,6 Ah volgens de Cycle Analyst en dat valt goed mee. Vervelend is dat ik met die boodschap niet verder kan: geen idee hoe ik dat ontladen kan voorkomen.
Update: volgens een antwoord van Crystalyte wordt de accu gebalanceerd tijdens het laden. Hoe lager de laadstroom, hoe beter dit werkt. Het wordt dus zaak om de 10 Ah (400 Wh) accu te laden met de lader op het werk (2 A) en niet met de reislader die thuis gebruikt wordt (5 A).

De tweede accu onder het zitje

Kou buitensluiten

Stilaan wordt het ook weer tijd om te denken aan het afsluiten van de voetengaten. Het experiment met de plexi-plaat van vorige winter was positief. Het transparante maakte het zicht wel leuk; de afdichting was prima en de vorm was ook goed.

Alleen was de belasting op bepaalde punten te groot, waardoor de plaat barstte. Ofwel moet de druk beter verdeeld worden ofwel moet ik voor ander materiaal kiezen. Zeker bij sneeuw is zoiets handig, want anders waait die langs onder binnen en dat kan fris worden.

Ik weet het: ik ben een watje.

Ventilatie in de E-Orca

De zomer komt eraan. Op warme dagen transformeert elke velomobiel in een sauna. Daarom waarschijnlijk zitten er afvoergaatjes in de bodem: zo kan het zweet weg.

Omdat alle velonauten dit fenomeen kennen, zijn er ook meer creatieve geesten die er een oplossing voor zoeken. Soms zit de creativiteit bij de ontwerper, de fabrikant; soms bij de gebruiker. Die laatste moet dan een achteraf-oplossing vinden.

Fietser.be, bijvoorbeeld, biedt als optie een neus met 'SPAI' aan: 'stagnation point air intake'. Klinkt goed, niet? Het betekent dat er lucht binnengehaald wordt op een punt waar dat de stroomlijn het minst beïnvloedt.
Daniël Fenn nam dat idee over in de DF, waar vooraan ook zo'n gat zit.

Foto: Intercitybike

In een Orca kan dat niet: de constructie is anders en de lampen zitten in de weg. Ik bedacht een 'wat als': wat als je een tweede deksel hebt, waar je de zijkanten uit weghaalt?

In oranje: weg te halen (originele foto: Flevobike)

Je kunt namelijk niet zomaar het deksel verwijderen, want daar zitten bijvoorbeeld de spiegels in.
Met wat verder nadenken, kwam ik tot het besluit dat het wellicht weinig zou uithalen. Dat is namelijk het deel waar de romp 'verjongt' (smaller wordt). De luchtstroom zou weinig afkoeling geven. Dat werd bevestigd door Arjan Vrielink, toen ik onlangs bij Flevobike was en wat mogelijkheden met hen besprak.

Maar Flevobike had natuurlijk ook een oplossing. Pasklaar. Die werd me vorig jaar in oktober al bezorgd, maar dan was de zomer voorbij en dus had ik weinig zin om koude lucht in de velomobiel te laten stromen.

Nu kan het weer wel.

Dit is wat geleverd werd.

Luchthapper, by Flevobike

Een stuk plastic, 3D geprint. Klik je simpelweg vooraan op de opening. Zo:

De foto hierboven toont meteen een probleem: het minivizier combineren met de luchthapper is geen goed idee. Het vizier leidt de lucht omhoog, wat op het vlak van windgeruis (of gebulder op hogere snelheid) een enorme verbetering betekent. Dat houdt ook meteen in dat de luchtstroom naar die happer onderbroken is. Werkt niet.
 
Binnenin geeft dit het volgende:

De luchthapper zonder vizier doet wel wat hij moet. Het uitzicht ervan vanuit diverse hoeken zie je hieronder.

Ik kan je al zeggen: het werkt. Het werkt prima. De lucht wordt binnen in de Orca geblazen en geeft minstens een frisser gevoel. Het is geen airco, maar afkoeling is er wel.

Flevobike - dag 2: groot onderhoud

Na 28.000 km was het tijd: groot onderhoud voor de E-Orca.

Mechanisch nazicht

Bij Flevobike beschikken ze over een fantastisch toestel om langs alle kanten aan de Orca te kunnen werken: met vier bouten (de gaten zitten klaar in de bodem van de Orca) wordt de velomobiel op een bok vastgezet, waarna hij 360° om zijn lengteas kan draaien. Zo kun je overal zonder moeite bij.

Klaar om de bodemplaten (over de ketting) los te maken

De bodemplaten zijn los. De afdekking van de achterbrug ook.

Ondersteboven, op de kant: allemaal geen probleem

De hele aandrijflijn werd onder handen genomen. De primaire ketting was nog niet op, maar toch zowat 75 % versleten. Die werd dus vervangen. Bij Flevobike liggen kettingen op lengte klaar. Hierdoor is slechts één sluitschakel nodig.
Verrassend genoeg was de secundaire ketting - van de Rohloffnaaf naar het achterwiel - nog zo goed als nieuw, terwijl die veel meer vermogen moet verwerken. Die ketting krijgt namelijk het gezamenlijke vermogen van mijzelf en de ondersteuning toegediend. Anderzijds is deze wel helemaal afgesloten van de buitenlucht. Even reinigen en opnieuw smeren was voldoende.

Zicht op de secundaire ketting

Ketting, Rohloffnaaf en achteras verwijderd

Met de motoraandrijving was er wat meer aan de hand: de veer achter de kettingspanner in het motorhuis was gebroken. Wat oorzaak was en wat gevolg, is moeilijk uit te maken, maar op het tandwiel dat van de motoras naar de Rohloffnaaf gaat, was een tand afgebroken. De motorketting was ook helemaal versleten, terwijl ik die al vernieuwd had. Voorlopig moet een nieuwe ketting volstaan: tandwielen zijn niet voorradig en er moet ook een vrijloopsysteem op komen dat meer koppel kan verwerken. Flevobike is in blijde verwachting van een levering door Daum. 

Dit is tot op heden een zeldzaam probleem met de Orca: de vrijloop van de motor loopt vast. Dat komt wellicht omdat het systeem te licht uitgevoerd is (komt van Daum). Er is een nieuwe as in de maak: 14 mm in plaats van 12. Hier kan een forser vrijloopsysteem in komen en daarmee zou het euvel eindelijk van de baan zijn. Het probleem was gekend, maar de oplossing was niet evident.
 
Komt wel en dan wissel ik dit zelf. De lagers van de motoras waren in prima staat, net als de motor zelf. Ik denk niet dat er veel e-bikes zijn waarbij je kunt zeggen dat de motor 30.000 km of meer meegaat. Prima kwaliteit!

Veiligheidshalve werden de lagers in beide voorwielen vervangen: die waren verdacht. Als je een lager laat draaien en je hoort het knarsen, is er wat fout. Hiervoor worden lagers van Sturmey Archer gebruikt: die beschikken over betere dichtingen.
Vier kogelkoppen werden meteen vernieuwd omdat de toestand twijfelachtig was. Als je toch bezig bent...

Een blik onder de bodemplaat: de besturing

Onderhoud van de elektronica

De connectoren van beide accu's en van de Cycle Analyst werden vervangen door een betere kwaliteit. Hiermee zou wisselen van accu probleemloos moeten verlopen: tot nu durfde dat wel eens moeilijkheden opleveren, omdat de verbindingen niet foutloos waren (had ik ook zelf gedaan). Nadien heb ik de parameters voor de ondersteuningscurves nog bijgesteld, aangezien ik enkel de twee laagste van de vier gebruik ('eco' en 'normal'). Nu liggen ze wat dichter bij elkaar, waardoor ook 'high' en zelfs 'high plus' bruikbaar worden. Dit kan enkel met een 'factory'-display, waar je als gewone klant niet over beschikt.

De maximum stroom beperkte ik wat verder. Waar die eerst op 16 A stond ingesteld, is dat nu 12 A geworden. Ruim voldoende, volgens mij en (vooral) de heren Vrielink, en gezonder voor het hele systeem. Als de stroom beperkt wordt, verminder je het maximumkoppel, waardoor de overbrenging toch wat minder te verwerken heeft. Theoretisch zou ook de autonomie hierdoor wat groter moeten worden.
De software was nog up to date, dus daar bleven we verder af.

De kabel van de sensor voor de Cycle Analyst was door. Vermoedelijk veroorzaakte een tak of zo dit, bij het meedraaien in het wiel. De kabel werd vervangen. Ook de sensorkabel naar het motordisplay werd opnieuw aangesloten.

Dan waren er nog wat prulletjes:

• de drukknopen van het dakje (kant van het deksel) zijn vernieuwd
• de sporing werd bijgesteld
• de spanzitting is weer opgespannen
• de veerpoten werden opengemaakt en van nieuw vet voorzien
• de rubberrand aan de neus is gedicht (er kwam soms wat regenwater door)

Een testrit maakte meteen duidelijk dat zo'n onderhoud resultaat heeft: de E-Orca reed heel wat stiller en alles reageerde net wat sneller. Ook werkten het motordisplay en dat van de Cycle Analyst weer helemaal zoals het hoort.

Ondertussen kon ik nog maar eens een blik werpen op de componenten van de Orca.

Dit is bijvoorbeeld het scharnierpunt van de achterbrug. Gefreesd uit aluminium, daarna voorzien van een keramische coating en voor de volledigheid daar bovenop een teflon film. Minimale wrijving, maar niet goedkoop! Zulke details staan in geen enkele brochure, maar ze maken duidelijk dat de heren bij Flevobike hun werk grondig doen.

Dat is ook duidelijk tijdens zo'n onderhoud. Toen Arjan de achterbrug weer dichtschroefde, werd de hele naad verzegeld en werden uitsluitend nieuwe boutjes gebruikt. Geen half werk.

De Orca is klaar voor de volgende 30.000 km. 

Het is zover: bij Flevobike

Vanmiddag laadden we de Orca op het dak van de auto en vatten we de rit naar Dronten aan. Daar eindigde het voor mij. Mijn compagnon de route ging nog een uurtje verder, naar het verre noorden: Friesland.

De E-Orca voor het bedrijfgebouw van Flevobike

Na dik drie uren, met hier en daar flinke vertragingen, waren we op mijn bestemming. De Orca werd de werkplaats ingerold, waar nog drie nagelnieuwe soortgenoten stonden, in diverse stadia van afwerking. Meteen was dit het moment om even de stand van zaken te bekijken.

Eén van de nieuwe beschikte over een nieuw type achterlicht, met remlicht! Helaas kan dit momenteel enkel in combinatie met de schijfremmen.

Het nieuwe type achterlicht

De grootste vernieuwing is er op het vlak van de boordelektronica. Het 'dashboard', waarop je de lichten bedient, is helemaal gewijzigd.

Nieuwe bediening van de lichten

In mijn exemplaar kies je met elke knop één lamp, waarbij in mijn Orca de linker lamp dichterbij schijnt en de rechter lamp als schijnwerper dienst doet.

Nu werkt het eerder als in een auto: in de eerste stand worden de lichten gedimd, maar ze werken wel allebei. In de hoogste stand geven ze het volle vermogen. Het lijkt me dat het sterk aanbevolen is bij dit systeem om te kiezen voor de verstelbare lampen, maar dat is niet zeker.

Ook de knipperlichten werken anders en weer zoals in veel recente wagens: na een druk op de knop knipperen ze drie keren. Als je langer drukt (pakweg een seconde), blijven ze werken tot je weer drukt. Indien je beide knoppen (links en rechts) tegelijk indrukt, activeer je het noodsignaal: de vier knipperlichten werken samen, tot je ze met een druk op de knop weer uitschakelt.
De knop voor het lichtsignaal doet beide koplampen knipperen.

De elektronica die alles stuurt

Omdat het elektronisch verloopt en programmeerbaar is, kan Flevobike de knipperfrequentie aanpassen, net zoals bijvoorbeeld het aantal knippersignalen van de richtingaanwijzers na een druk op de knop.
 
De Orca's die klaarstaan, zijn allemaal bedoeld voor Duitsland. Ze zijn allemaal zeer volledig uitgerust:

• (uiteraard) elektrisch ondersteund
• Magura Big Twin schijfremmen met dubbel uitgevoerde remklauwen en hydraulisch bediend
• bagagenet en Ventisit bodemmatten
• verstelbare koplampen

Dubbel uitgevoerde Magura Big Twin schijfremmen

Het is allemaal nog wat luxueuzer geworden, nog mooier.