Mijn dagelijkse route omvat, zoals ik al vaak vermeldde, 12 km jaagpad langs de Schelde. Nu de herfst is weergekeerd wordt het daar wel rustiger, maar toch passeer ik er dagelijks behoorlijk wat fietsers.
Heel wat daarvan ken ik ondertussen van zien: handje opsteken of knikken als teken van herkenning gebeurt meer en meer. Dat zijn de fietsforenzen, die ik bijna elke dag kruis. Ik kan me voorstellen dat ik in mijn inktblauwe eFAW veel herkenbaarder ben dan veel andere fietsers.
Bij mooi weer heb je dan ook geregeld gepensioneerden die een uitje maken, langzaam malend aan 25 km/u op hun e-bike of samen met partner of vrienden op wandel met de fiets, gezellig keuvelend.
Daarnaast is het jaagpad een plek waar wielertoeristen en wielrenners trainen. De meesten daarvan vallen erg mee, maar indien er hinderlijke fietsers op het pad rijden, zitten die toch bijna altijd in die categorie. Onlangs weer: veel wind, een koppel wielertoeristen waarbij de voorste de achterste uit de wind zet, maar ze rijden wel midden op de dijk... Bellen haalt blijkbaar niets uit, de luide toeter helpt ook geen zier. Tja, dan moeten ze maar schrikken. Erachter blijven hangen vind ik geen optie.
Een paar kilometer verder volgt een bijna identiek scenario. Alleen rijden de heren deze keer aan de linkerkant van de dijk ! Dan maar rechts inhalen... Wellicht zullen zij velomobielrijders een gevaarlijke soort vinden ?
Ik vermoed dat zij ervan uitgaan dat niemand hen inhaalt omdat ze zo snel rijden ? Op een koersfiets heb je natuurlijk geen achteruitkijkspiegels, maar je moet er toch altijd op bedacht zijn dat iemand nog wat sneller is.
Gelukkig is het herfst: grote kuddes wielertoeristen kom ik niet meer tegen. Waarschijnlijk zie je die ook eerder op zondag en dan heb ik meestal geen tijd om een rit te maken.
Als ik ze met de roeifiets inhaal, dan schrikken ze meestal wel.
BeantwoordenVerwijderenVolgens mij denken mensen echt dat ik van de fiets afval, als ik een roeibeweging maak. Dit is eigenlijk wel heel erg grappig.