fietsen en sneeuw

Veertien dagen lag alles wit buiten: de tuin, de stoep, de velden, de meeste fietspaden... Af en toe vroor het de stenen uit de grond: -10° C en minder is echt koud in onze contreien.

Daar bovenop vind het stadsbestuur mijn straat vermoedelijk te afgelegen om sneeuw te ruimen. Voor mij niet gelaten, want dat betekent dat er (nog) minder verkeer langsrijdt. Anderzijds maakt het het fietsen knap lastig. Maar het maakt het ook weer mogelijk om de diverse fietsen met elkaar te vergelijken onder ongewone omstandigheden.

Fiets 1: eFAW. 1 of 2 cm sneeuw vormt geen probleem. Aangereden sneeuw betekent natuurlijk wel opletten, want voor je het weet, gaat de fiets een kant op die je vooral niet wil, maar je blijft rechtop, want drie wielen betekenen heel wat extra stabiliteit. Bij meer sneeuw, zoals de voorbije weken, wordt het moeilijk. Waar bij een gewone fiets het voorwiel een spoor maakt, dat het achterwiel dan min of meer volgt, moet een velomobiel (of een trike) drie sporen maken, waarbij het achterwiel dus ook de twee voorwielen door de sneeuw moet duwen. Een Vredestein PM (54-406) die goed halfweg zijn levensduur is, blijkt daar niet zo goed voor te zijn. Los van de wegligging was er ook een probleem met de naafinterface van de NuVinci-versnellingsnaaf. Voorlopig vriest het weer niet meer en er is een winterachterband in bestelling, dus het nazien daarvan moet nog even wachten.
Vervelend is dat in 20" niet echt veel keuze bestaat in lekbestendige banden met een flink profiel. Wie met een 26" achterwiel rijdt, kan zijn gading vinden in terreinbanden, maar in 20" zijn die er niet. BMX-banden wel, maar die laten qua lekbestendigheid veel te wensen over. Ik lees toch niets over antileklagen.

Fiets 2: Kobra. Geen spatborden, niet de meest stabiele fiets en slicks. Die bleef dus mooi binnen.

Fiets 3: Trek 7320 bukker. Daarop liggen Continental SportContact banden (37-622) en die blijken in sneeuw absoluut niets waard. Het zijn ook quasi slicks en dat zal er wel mee te maken hebben. In mijn eigen straat moest ik met de Trek te voet gaan deze week. De ene keer dat ik toch probeerde te rijden, ging ik onderuit.
Binnenkort kijk ik dus uit voor een setje banden die geschikter zijn voor winterse omstandigheden. Dat wordt dus twee keer per jaar wisselen.

Fiets 4: de Birdy Speed met Marathon Racers op 6 bar. Kleine wieltjes (18") zoeken sneller sporen, zijn gevoeliger voor bulten, ribbels, richels en dergelijke, maar de Racers hielden zich goed; beter dan de Conti's op de Trek. Het nadeel van de Birdy is dat alle pekel die het voorwiel opwerpt in de richting van het kettingblad gedirigeerd lijkt te worden. Een ketting en pekel: geen goede combinatie.

Opvallend daarnaast is dat vele automobilisten absoluut geen rekening houden met fietsers: ze vervolgen gewoon hun weg, spatten pekel en smurrie in het rond (vooral naar de fietsers) zonder nadenken en passeren rakelings langs de fiets. Dat je met twee wielen in de sneeuw absoluut niet stabiel rijdt, lijkt hen geen zorg te wezen. Gevaarlijk dus. Als de fietspaden dan niet geruimd zijn en je bijgevolg op de weg moet rijden, moet je ook al niet op veel begrip rekenen !
Daar is eFAW een voordeel: het ongewone profiel doet automobilisten toch uitwijken of zelfs achter me wachten. De zwiepers die de achterkant af en toe maakte, zullen daar ook niet vreemd aan zijn.