Tour de France

Stilaan wordt het spannend: binnenkort vertrek ik op "expeditie". Dit is echt al jaren, zelfs al decennia geleden.
Heel lang geleden, ik was ongeveer 18, trok ik met mijn broer met oude stadsfietsen met een Sturmey Archer drieversnellingsnaaf door Wales. Dat was de eerste en eigenlijk ook enige echte fietsvakantie tot nu toe. Er kwamen wel nog enkele meerdaagse ritten, met het lief, in het binnenland, maar dat was het dan. Werken, trouwen, kindjes krijgen, te weinig vakantie, andere prioriteiten, ...

Maar het kriebelt weer. Vorig jaar reed ik met de trein tot in Vannes (Zuid-Bretagne) en dan met de Birdy + aanhanger tot in Arzon, aan de Golfe de Morbihan. De Birdy werd ter plaatse ingezet als transportmiddel.

Ondertussen is sinds datzelfde jaar de auto de deur uit en kwam de Orca in huis. Zo rijpte stilaan het plan: zou ik het aankunnen en -durven om met de Orca de hele rit tot in Zuid-Bretagne af te leggen? 
Zeker: er worden wel gekkere dingen gedaan met de fiets. Een velomobiel is tenslotte ook nog pakken comfortabeler dan een gewone bukker. En ik mag dan wel al 53 zijn, ik heb het geluk dat mijn lijf nog mee wil. De dagelijkse woon-werkverplaatsing zorgt ervoor dat de conditie prima blijft. Dus: waarom niet?

Een echte "Tour de France" is het dan niet, maar het blijft een mooi stukje van dat land waar ik door zal fietsen.

Waar redelijk wat tijd in kruipt, maar het is wel nodig, is het uitwerken van de hele reisroute en die verdelen in hapbare brokken voor de gps. Hiervoor heb ik via openfietsmap de fietskaart voor Frankrijk laten aanmaken en werden de campings via Archies gedownloaded.

Voor de heenweg kan ik grotendeels gebruik maken van een in ontwikkeling zijnde fietsroute langs de Franse kust (Picardië en Normandië). Enkel de aanloop moet ik zelf uitwerken, maar daar dienen routeplanners dan weer voor.



Hierbij wil ik op 6 juli in Malestroit (tussen Dinan en Arzon, midden in Bretagne), aankomen. Daar vindt op dat ogenblik het Franse kampioenschap voor ligfietsen plaats.

 
De rit terug wordt wat langer, want daarbij wil ik eerst een eind van de route "Loire à vélo" volgen en dan in Tours aansluiten op de pelgrimsroute naar Compostela. Die volg ik dan tot in Doornik (Tournai) en van daaruit gaat het weer naar Gent.



Het plan werd ambitieus: fietsen tot daar betekent grosso modo 800 km rijden. Ter plaatse ga ik kamperen (en zeilen met vrienden), zoals altijd, dus waarom dan ook niet onderweg de tent gebruiken?
Maar kamperen betekent een tent, slaapmat, slaapzak, wat kookspullen, ... heel wat extra gewicht en vooral extra pakvolume dus. Een Orca is vrij ruim, maar al die extra zaken zullen er toch niet in kunnen. Daar bovenop komen de kleren die nodig zullen zijn voor ter plaatse. Ik ga ook zeilen, dus moet ook kledij mee die daarvoor geschikt is. Als het regent en je fietst niet, moet je ook regenspullen mee hebben, ...
Zo groeit het pakvolume gestaag. Maar dat lukte vorig jaar zelfs met de vouwfiets. Alles zat toen in de KidCar Combi en nu is er ook de bagagecapaciteit in de Orca, dus dat kan geen probleem zijn.

Enkele maanden geleden haalde ik met dat doel een Radical Cyclone in huis.

Niet de ruimste fietskar - de KidCar Combi die ik vorig jaar gebruikte is met 120 l toch wat ruimer - maar met 100 l kom je toch al een heel eind. Daarnaast loopt een Cyclone erg makkelijk en als je elke dag dik 100 km wil afleggen, speelt dat wel een rol. Voor de gelegenheid zit op de vlaggenmast van de Cyclone een Belgisch vlaggetje.
Mocht dat niet voldoende zijn, dan ligt bij de kampeerspullen nog een waterdichte (zeil)zak van 75 l. Die kan met riemen bovenop de fietskar vastgelegd worden.

Aangezien kampeermateriaal door de band licht is, is het niet waarschijnlijk dat de Cyclone overbelast zal raken. Die kan 40 kg dragen en ik moet het ook allemaal kunnen trekken. Het gaat eerder om volume: kleren en schoenen nemen behoorlijk wat plaats in. Zwaardere zaken, zoals voeding en drank, kunnen een plekje vinden in de Orca.

Als voorbereiding zijn al wat langere trips gemaakt met de Orca. Eerst naar het ligfietstreffen in Genk (170 km enkel), met de Radical Cyclone en wat kampeerspullen erin. En dan, ook in mei, reed ik tot in Dronten met een flinke omweg (via de Noordzeeroute).
Dat was zonder de Cyclone, maar met een volgepakte Orca. Zo kon ik ervaren hoe de velomobiel en ik het doen met een behoorlijke lading en zo was het mogelijk om te bepalen welke dagafstanden haalbaar zijn.
De conclusie: voor meerdaagse tochten lijkt alles tussen 100 en 150 km realistisch, waarbij elke dag 150 km toch wat teveel zou kunnen zijn. Tenslotte is het de bedoeling om wat te genieten van wat ik onderweg zie. Even stoppen aan een terrasje of in een leuk stadje of dorp, genieten van een mooi uitzicht, ...

Een lange kampeertrip betekent ook dat je niet zo vroeg kunt vertrekken, want anders zit je continu met een natte tent opgescheept (condens). Het opbreken vraagt dus wat meer tijd. Anderzijds wordt het na enkele dagen een routine: de volgorde ligt vast, je weet precies wat je wel of niet nodig hebt, je ervaart of je beter eerst ontbijt of dat onderweg doet, ...

Het grootste volume wordt elke keer ingenomen door kleding en schoenen. Daar kun je niet zonder. Regenjas, regenbroek (niet voor in de Orca, maar voor onderweg en ter plaatse), kledij voor de momenten dat er niet gefietst wordt, ... En omdat de blog moet aangevuld worden, gaat ook de Asus netbook mee. Die weegt ook weer wat, maar het is wel mijn communicatiemiddel met het thuisfront en de plaats om de foto's op te slaan. 's Avonds kan die gebruikt worden om een filmpje te bekijken, wat te lezen, ... Tenslotte heb ik nog materiaal nodig om te koken en te eten. Dat kan erg compact, maar het neemt hoe dan ook plaats in en het weegt. Ook wat voorraad voor onderweg - wat energierepen, sportdrank, water, ... - is noodzakelijk.

Je kunt voorbereiden wat je wilt, maar hoe het onderweg zal verlopen, blijft altijd afwachten. Zeker omdat dit de eerste keer is dat ik zo'n lange trip onderneem. Je kunt een mechanisch defect krijgen en dat kan gaan van een lekke band, over een gebroken ketting tot een serieus probleem. Nu is Frankrijk geen onbewoonde wereld, dus mocht op dat vlak wat fout gaan, dan is hulp nooit ver weg. Ook een ongeval is mogelijk en hopelijk blijf ik daarvan gespaard. Tenslotte kan mezelf ook wat overkomen, maar daar zullen we maar niet bij stilstaan.
Hoe het allemaal verloopt, horen jullie binnenkort wel. Ik probeer om dagelijks een verslag te maken.