Een fiets gebruik je om te fietsen, dat is evident. Fietsen doe ik meestal puur functioneel: naar en van het werk. Af en toe komen daar ook boodschappen of recreatieve ritten bij, als er tijd en zin voor is.
Daarnaast ben ik graag bezig met foto's maken. Voor mezelf en om de blog wat op te fleuren. Beelden zeggen meer dan woorden, niet?
Al heel wat jaren werk ik met een Nikon D80, een digitale reflexcamera, waar een hele collectie aan objectieven bij hoort. Het is een fantastisch werktuig, maar voor op de fiets niet zo handig, want zwaar en volumineus, zeker indien je een reeks objectieven mee wil nemen. Twee jaar geleden haalde ik een Panasonic Lumix TZ19 in huis, als opvolger van de oude TZ1. Dat is een compactcamera met een groot zoombereik (16x). De laatste tijd ergerde ik me blauw aan stofjes op de sensor: bij elke foto moest ik vlekken wegwerken.
Dat stof schijnt erin te komen omdat zo'n groot optisch zoombereik werkt als een stofzuiger: bij het uitzoomen creëer je een onderdruk binnen in het toestel en zo trek je stof binnen, dat zich uiteraard op de sensor zet. Of, als je nog meer pech hebt, het nestelt zich tussen de lenzen. Met een compactje van enkele jaren oud moet je niet naar de fotozaak lopen, want als ze er wat aan willen doen, kost de ingreep meer dan een nieuw toestel.
Recent ondernam ik een voorzichtige poging om het toestel open te schroeven, maar dat blijkt een operatie van lange adem te worden, die - als het al lukt - slechts een tijdelijke oplossing biedt. Het stof komt onvermijdelijk terug.
Op zich valt dat natuurlijk bij te werken, maar als je bij elke foto vlekken moet wegwerken en daarnaast merkt dat het dynamisch bereik (verschil tussen licht en donker op één foto) eerder beperkt is en de lichtsterkte ook niet alles is, ga je toch nadenken.
De conclusie: ik had een nieuwe "reiscamera" nodig. De vereisten zijn: compact, redelijk licht en met toch een behoorlijke beeldkwaliteit. Zo'n aankoop betekent altijd hetzelfde: even wat intensief studiewerk. "Het beste" bestaat niet, dat leerde ik al lang geleden. Iets wat voldoet aan je eisen, dat is meestal wel te vinden en dan volgt het maken van de definitieve keuze, waarbij het altijd afwachten blijft of die dan voldoet aan de verwachtingen.
In dit geval viel de keuze op een Fuji X20, een "edelcompact". Het zoombereik viel terug van 16x naar 4x, het aantal pixels viel terug van 16 naar 12 miljoen, zoomen moet nu manueel en de camera is groter en iets zwaarder...
Maar ik krijg er wel wat voor in de plaats: veel betere beeldkwaliteit (dynamisch bereik, ruis, werken in hogere iso's), een doorkijkzoeker en een behuizing in metaal; het objectief is optisch beter en veel lichtsterker, de sensor is een heel andere klasse en je kunt heel wat zaken instellen. Minder snapshot, meer zelf bepalen. Nu moet ik er wat mee leren werken.
Voor de komende fietsvakantie wordt dit heel wat hanteerbaarder dan de reflex en beter van beeldkwaliteit dan de Lumix, vooral in duisterder omstandigheden. Vanaf nu worden de foto's voor de blog hiermee geschoten.
Stof naar binnen pompen is altijd een probleem bij zoomlenzen die expanderen. De duurdere lenzen (bijvoorbeeld Nikon 70-200 f/2.8) doen dat niet; maar zijn om andere redenen weer niet zo handig: ze zijn groot en zwaar.
BeantwoordenVerwijderenDe nieuwere camera's hebben echter ingebouwde 'sensor' reiniging. Vraag me niet precies hoe het werkt, maar er wordt met een of andere statisch veld de stof van de sensor gehaald. Mijn Nikon D300 heeft dat en ik kan er niet over klagen.
Minder megapixels zal niet zo veel uitmaken; zeker op het sensorformaat van een compactcamera heeft meer toch geen zin: je wordt beperkt door de scherpte van de lens.
Handmatig zoomen is toch juist veel fijner? Dat kan veel sneller dan de camera het zelf kan.
Elke zoomlens expandeert. Dat wil daarom niet zeggen dat de lengte varieert, maar de onderlinge afstand tussen de lenzen verandert hoe dan ook, dus zit je met onder- of overdruk tijdens het zoomen. Bij een DSLR of systeemcamera kun je het objectief eraf halen. Bij een DSLR moet je dan nog de spiegel opklappen en dan kun je zelf de sensor reinigen (heb ik al meerdere keren gedaan bij de D80).
VerwijderenAnders deed Fuji het met hun nieuwste XF 18 -135: daar zit een gaatje in, met een filter erachter, om die drukvariaties op te vangen en het stof buiten te houden.
Wat dat aantal pixels betreft: die race lijkt min of meer voorbij. De X20 heeft wel een - voor een compact - vrij grote sensor en de Fujinon objectieven heten heel goed te zijn. En jawel: dat manueel zoomen is een voordeel wat snelheid betreft. Het is meer een fotografen-toestel, met instelbare sluitertijd en diafragma (afzonderlijke knoppen hiervoor), een doorkijkzoeker, ... Enfin, zowat alle instelmogelijkheden van een serieus fototoestel. Daar hou ik van; zo kan ik zelf mijn fouten maken ;-)
Gelijk wat je kiest, het heeft elke keer voor- en nadelen. Beperkter zoombereik betekent natuurlijk dat je je onderwerp minder dicht kunt halen/minder kunt isoleren van de achtergrond, maar ook dat je objectief optisch een pak beter kan zijn.
Enfin, sinds mijn eerste stappen in de fotowereld (met een Kodak Retina II), is al heel wat veranderd, leerde ik veel bij en passeerden al redelijk wat toestellen de revue.
Hallo Jan,
BeantwoordenVerwijderenJa, ieder maakt zijn/haar keuze's natuurlijk. Wij kozen voor het gemak van de point&shoot compact met de TZ 40, dat is inderdaad gewoon snapshots maken. Inzoomen gaat ook goed met de compact, wat dat verhaal met dat stofzuigen gaat worden zullen we moeten afwachten.......
Succes met je nieuwe camera!
Groeten, Adri.