Ligfietsers.be - jaarlijkse BBQ-tocht

Deze keer dekte de vlag de lading niet: de weersomstandigheden waren veel te onzeker om af te sluiten met een barbecue. Die werd dus vervangen door... iets anders.

Er waren een tiental kandidaten die zich opgegeven hadden om mee te rijden, maar op het laatst haakten nog enkele nog af: geen zin in regen of andere redenen? Toen waren we nog met 8...

Dat aantal slonk snel, want na 100 m maakte Paul een slippertje, waarbij een deel huid van zijn onderarm op het asfalt achterbleef. Ook zijn kledij kwam er niet ongeschonden van af en Paul besloot wijselijk om huiswaarts te keren. Toen waren we nog met 7...

Toen we aan het eigenlijke startpunt van de rit kwamen, bleek onze geachte voorzitter spoorloos te zijn. Nadat hij Paul wat assistentie verleend had, was hij in de achtervolging gegaan, maar helaas had hij daarbij de track in omgekeerde richting gevolgd.

Wachten op ...

 Een kwartiertje later kwam hij toch opduiken.

De rit begon echt niet goed, want Inge - die voor de eerste keer mee reed - kampte al na enkele kilometers met een lekke voorband.

Dat komt ervan als je vol overtuiging verkondigt dat je nog nooit lek reed. Gelukkig was de geachte voorzitter weer bij ons, want niemand kan een band zo snel wisselen als hij.Ondertussen zaten we al zowat een uur achter op het schema.

Na het wisselen van de binnenband konden we verder, om weer enkele kilometers verder halt te houden: een flinke bui verplichtte de ligfietsers om de regenkledij aan te trekken.

Ik was de enige die voor de velomobiel gekozen had. Eerst dacht ik nog: "Misschien was de Kobra toch een betere keuze geweest", maar na die eerste bui leek de Orca toch de juiste beslissing.

De buien zouden ons gedurende de rest van de dag geregeld afkoelen. We kregen evengoed zachte temperaturen en af en toe wat zon om de druppels te laten verdampen.

Scheldedijk, ergens tussen Gent en Zingem

Uiteindelijk kwamen we, tegen alle verwachtingen in, toch nog rond 13u aan ons eerste BBQ-alternatief.

Gastronomische ligfietsrit

In Zingem verlieten we de Scheldedijk, met de bedoeling om ergens rond Wetteren een heel eind stroomafwaarts weer aan de dijk te komen. Dat betekent dat we via Zwalm zouden rijden en Zwalm, dat staat voor "Vlaamse Ardennen". Hellingen dus.

Vooral voor een roeifiets blijken die hellingen wat moeilijker te nemen, maar iedereen raakte toch overal boven. Na deze klim was het heel wat makkelijker.

Die Vlaamse Ardennen mogen dan wat uitdagender zijn, het is toch wel een heel mooie streek om te doorkruisen.

Een eind verder kwam Paul ons tegemoet. Hij had de Fujin SL thuis gelaten en gekozen voor de Orca. Drie wielen maken een fiets stabieler. Zo waren we weer met 8.
 

Het plan was om via Massemen naar de Schelde door te steken, maar een criterium stak er een stokje voor. We besloten de route wat in te korten en die beslissing werd bezegeld door een wel heel flinke plensbui.

In Wetteren gingen we de dijk op om zo naar Gent terug te rijden, maar een eigenzinnige kettingrol was nu de spelbreker.

Terwijl gepoogd werd een tijdelijke oplossing voor het probleem te vinden, reed de rest van de groep verder. We waren nog niet van alle ellende verlost, want toen we met z'n tweeën de achtervolging inzetten, bleek er bij de anderen alweer een lek te zijn. Deze keer was de roeifiets het slachtoffer en uiteraard was het de achterband die eraan moest geloven.

Gelukkig is het onze geachte voorzitter die roetst en zoals we weten, kan niemand zo snel een band herstellen als hij. Het oponthoud was weer beperkt.

De route inkorten was duidelijk de juiste beslissing, zodat we nog voor donker terug zouden zijn. Vanaf hier ging het vlot verder tot aan het startpunt.

Daar veranderden nog enkelen van idee, waardoor we uiteindelijk met meer mensen in het Smulderke in Gentbrugge aan tafel gingen dan er meegereden hadden!

Enfin, ondanks de buien, lekken en andere hindernissen hadden we weer een aangename dag.
Uiteindelijk stonden er net geen 100 km op de teller.