oplossingen verzinnen

Een poosje geleden kwam wat extra materiaal in huis om de trike wat te pimpen.

Je ziet:

• een viertal meter kettingbuis
• een 26" band: Schwalbe Marathon 40-559
• een topkoffer (voor fototoestel ?)

De kettingbuis zit ondertussen op de trike. Daarover berichtte ik al eerder. De verlengde kettingbuis levert trouwens goed werk: de ketting blijft nu erg netjes.

De band is reserve: ondertussen ligt er een Continental SportContact op (42-559), maar eigenlijk wil ik voor- en achteraan bredere banden monteren, vooropgesteld dat ze binnen de spatborden passen. De Conti doet het eigenlijk wel goed en slipt minder door dan de originele Kenda. Of er op comfortgebied een verbetering is, is minder goed in te schatten.

De topkoffer... tja: die wil ik er wel op, maar er is een conflict met de fietstassen. Die laatste komen hoger dan de bagagedrager en de koffer is dan weer breder, dus is er een probleem. Vandaar de titel: ik zal vermoedelijk "iets" moeten vinden om de koffer hoger te krijgen. Ik denk aan een soort beugels, maar dit moet nog even uitgewerkt worden. Dan moet ik ook nog wat verzinnen om de DSLR schokvrij te kunnen opbergen. Eén of andere soort schuimplastic wordt dat wellicht ?

defect en service

Ook met de Trek worden heel wat kilometers afgelegd. Weliswaar minder dan met de Gforce, maar toch pakweg 1.500  of 2.000 km per jaar (tegenover 4.000 met de trike vorig jaar).

Dat betekent dat ook daaraan onderdelen slijten en sneuvelen. Zo zijn de volgende zaken wachtend op vervanging:

• zijsteun (rubbervoetje is doorgesleten en de coating is quasi helemaal weg) - niet dringend
• kettingkast: gebroken bij een val op bevroren wegdek in december (al sindsdien in bestelling)
• remhendels: verbogen bij enkele keren dat de fiets tegen de vlakte ging, meestal door een te zware lading
• stuurtas: Clickfix bevestiging heeft het opgegeven.

Daarnaast heeft de Trek nood aan eenzelfde onderhoud als de Gforce: de hele aandrijving ontvetten, reinigen, nazien en opnieuw smeren.

Vanmiddag reed ik tot bij de vaste fietsonderdelenleverancier: Plum in Gent. Slechte dag: zaterdag en mooi weer, dus was het er behoorlijk druk. Zodra de zon schijnt, lijkt iedereen dringend een nieuwe fiets nodig te hebben...

Ik wou even de stand van zaken nagaan, voor alles wat daar al gevraagd was.

De "vintage-bike" van dochterlief heeft een nieuwe standaard nodig en dat is dringend. Bij haar zit er zoveel speling op dat de steun continu tegen de spaken slaat. Een grote op dat vlak is het Zwitserse Pletscher en uit hun aanbod werd het de Zoom.

Handig: vroeger moest de zijsteun op maat gezet worden door een stuk af te zagen. Bij deze maak je twee inbusboutjes los en zo verander je de lengte. Nadeel is dat boutjes los kunnen komen. Studenten staan niet echt bekend als erg begaan met de staat van hun fiets, zij valt in deze categorie, dus papa zal het moeten bijhouden...

Vorig jaar kocht ik een stuurtas van Agu: een Suntera 320 KF, vooral bedoeld om de digitale reflex mee te kunnen nemen.

Deze week merkte ik dat de Clickfix bevestiging het begeven had. Eén van de vier bevestigingspunten op de tas was doorgebroken. (dit is dezelfde bevestiging op de nieuwe)

Ook daarvoor ging ik bij Pierre (zaakvoerder van Plum) langs. Hij was zo vriendelijk om me gewoon een ander model uit het aanbod te laten kiezen (dezelfde kon ook , maar die was niet voorradig). Dus werd het een Yamaska 420.

Het volume is identiek - 7 liter -, maar deze beschikt over een binnenframe en dat is vermoedelijk wel handiger en steviger in combinatie met de reflex. De vorm is ook anders: een mooie balkvorm, tegenover de vorige die eerder elliptisch was. En die werd in het weekend getest. Niet met de camera, maar een groot brood (800g) past er wel mooi in !

Kettingkast: blijkbaar heeft De Woerd hier een quasi-monopolie. Het aanbod is eindeloos, maar toch zat er nog altijd niets tussen dat geschikt is. Een eerste logische vereiste is dat de diameter groot genoeg is voor het voorblad. Als er eentje tussenzit dat daaraan voldoet, blijkt dat het niet op de beugel rond dat blad past. Beugel vervangen is een optie, maar daarvoor moet het hele trappersysteem verwijderd worden, tot de trapas toe ! Daar heb ik niet echt zin in. Mocht dat goed zitten, dan moet ook nog de achterste bevestiging passen...

O ja: Trek heeft ook een alu kettingscherm in de aanbieding, maar voor die prijs koop ik er drie in plastic. Als die telkens zo lang meegaan als wat er nu op zat, kom ik over 24 jaar aan de prijs van dat juweeltje !

Trapkracht in Gent

Meer hoef ik niet te vertellen.

genieten

Tja: prachtig weer, schitterend licht, weinig wind en een fiets die rijdt zoals het hoort, zonder me nog in de steek te laten. Dat is dus genieten !

Maandagmorgen, zo ergens tussen 7u en 7u30, zag ik voor me een nevelsliert over de dijk de velden in schuiven.

Schitterend zicht ! De lage zon van schuin achter zorgde voor een schilderachtige sfeer. Zoals een sluis die uit de nevelen opduikt.

Dus maakte ik nog maar eens een opname van de trike in tegenlicht. Zomaar.

Het enige is dat het temperatuursverschil tussen 's morgens en na het werk eerder groot is: van 0 naar 15° C. Tja, dan gaan de jas en handschoenen maar in de fietstas.

Ook het vermelden waard: sinds de Marathon Plus voorbanden er weer op liggen, heb ik nog geen enkele lekke band gehad ! De rolweerstand is groter, het comfort wat minder (beenharde banden zijn dat), maar de betrouwbaarheid is top.

aanmoediging

De overheid doet zijn best om mij aan te zetten tot meer fietsgebruik. Een middel daartoe bestaat uit grootschalige wegenwerken. Files gegarandeerd en de druk op de lokale wegen neemt ook toe. Langer onderweg met de auto, betekent dat het tijdsverschil met een fietsverplaatsing kleiner wordt.

Onlangs bijvoorbeeld (gelukkig moest ik toen niet naar het werk) had ik op een uur vertraging mogen rekenen. Dat is de tijd om met de fiets de hele verplaatsing te doen !

Een andere aanzet is het systematisch verhogen van de brandstofprijzen. Wat de groene partijen enkele decennia geleden al verkondigden - maak het bezit van een auto niet duurder, maar het gebruik wel - wordt op die manier realiteit.

En gisteren hoorde ik op de radio de belangengroeping voor automobilisten Touring pleiten voor het ontmoedigen van de aankoop van een wagen met dieselmotor, omdat die nu teveel gekocht worden door mensen die er slechts korte afstanden mee rijden. Daarbij blijken die motoren dubbel zoveel te verbruiken als het normverbruik, omdat ze niet warm worden. Ook de schadelijke uitstoot is heel veel hoger. Waarom hoor ik ze niet pleiten voor de benenwagen of de fiets voor korte afstanden ?

Het antwoord van de minister voor Mobiliteit, Hilde Crevits, was ad rem: "jaarlijks wordt 100 miljoen euro besteed aan verbetering en aanleg van fietspaden, vooral voor functioneel fietsen" (lees: woonwerkverkeer).

Leve de (lig)fiets !

routine

Zo gaat dat. Met de trike net als met de bukker. Op een bepaald moment heb je je vehikel naar je hand gezet en zo lang er niets mis loopt, rij je er gewoon mee.

's Morgens gaat de garagepoort open, buiten schijnt het zonnetje (of niet), je vleit je neer in je comfortabele zitje en vertrekt naar het werk. De fiets maakt de vertrouwde geluiden, de banden zoemen over het asfalt (de fiets huppelt over slechte betonklinkers), het stuur losjes in de handen; je benen vinden het gekende ritme en de kilometers tellen bij op je teller.

Geen lekke banden, geen te verbeteren gebreken, enkel ikzelf en de trike (of de bukker).

Dit kan niet ! Dit moet beter kunnen ! Sneller, met minder inspanning, zodat ik nog meer met de fiets naar het werk kan, zodat de auto nog langer werkloos voor de deur kan staan, tot op het punt dat die laatste weg kan. Dat is pas zero emission op het vlak van mobiliteit... Dus komt de velomobiel in het zicht.

Twee grote hindernissen en wat kleinere:

• een velomobiel kost behoorlijk wat, zelfs tweedehands
• ik vrees dat zo'n machine in de zomer in een sauna verandert, dus moet de trike daarnaast ook nog blijven

Trike + velomobiel betekent heel wat ruimte. Die is er wel, maar nu wordt de garage ook al goed gebruikt. Een redelijk deel van de woonwerkverplaatsing, zeg de eerste 8 km, is in een stadsomgeving. Dat betekent veel remmen en aanzetten. Met een massa van om en bij de 35 kg (velomobiel met allerlei accessoires; het opgegeven gewicht is altijd een minimum) tegenover de 20 van de trike, zal er veel harder op de pedalen geduwd moeten worden. Dan komt een elektromotor van pas, maar dat is dan weer heel wat extra gewicht...

Dan moet ook de afweging tussen comfort (vering, bergruimte, ...) en performantie gemaakt worden, moet ik inschatten of de investering echt kan opbrengen, of de tijd die in de verplaatsingen opgaat opweegt tegen de extra inspanningen. Geef toe: met de auto is lekker gezellig, zeker indien je zo goed als nooit in de file moet staan. 't Is ook niet zo dat ik maar 5 km moet doen om op het werk te raken (zou ik eens van job veranderen om dichter bij huis te werken ?), dus er zal tijd in kruipen !

En kijk: op het einde van de vorige maand organiseerden we met de Gentse Liggers een "velomobieltestdag" ! Ideaal als aanzet, niet ? De - heel korte - test met een WAW was in elk geval veelbelovend. Dit moet nog eens in het lang en in het breed herhaald worden. Dat wordt een WAW huren voor een week en dan op basis van die ervaring ook enkele alternatieven bekijken. WAW heeft alvast twee grote voordelen: de producent is gevestigd op enkele kilometers van de deur en het ding weegt niet veel. De standaard-WAW weegt al minder dan 30 kg (nou ja: niet veel is duidelijk relatief).

Tja, het dringt niet. De trike nadert de perfectie, binnen het concept waar de Gforce voor staat (tadpole trike, ongeveerd, met kuipzitje), dus zolang er geen defecten ontstaan, kan ik rustig genieten. Aan de Trek (bukker) is weer wat werk, maar het is nog steeds wachten op de onderdelen (voornamelijk een nieuwe kettingkast).

nieuw achterlicht

Nu, ja, nieuw... Het zit er al pakweg een maand op, maar nu heb ik foto's van wat het achterlicht doet.

Vooraf: sinds een poosje zit een (achter)naafdynamo op de trike en die levert nu ook stroom voor het achterlicht. Het licht is dus een B&M Topline Flat Plus.

Een week geleden was er net voldoende licht om hiervan enkele plaatjes te kunnen schieten, maar toch niet teveel, zodat het licht ook nog zichtbaar blijft.

Het zicht van achter is niets bijzonders: een achterlicht als een ander.

Indien je het onder ongeveer 45 graden bekijkt, is al duidelijk dat het onder die hoe ook nog duidelijk zichtbaar is.

En onder een rechte hoek blijft het ook nog zichtbaar !

B&M bereikt dit met een licht met slechts één LED. De behuizing geeft het licht door. Knap !

Als ik even kort de "lichtgeschiedenis" van deze fiets overloop: toen ik die - nu ruim een jaar geleden - in huis haalde, zaten voor- en achteraan LED-lampjes op batterijen gemonteerd. Die waren net voldoende om gezien te worden. De volgende fase was dat er een dynamo op gemonteerd werd, die een B&M Cyo koplamp van stroom voorzag. Dat was al een hele verbetering.

Nu is de configuratie bijna zoals ik het wil: naafdynamo en ook een achterlicht zonder batterij. Dit betekent een maximale bedrijfszekerheid en er is geen omkijken naar. Het enige wat er nu nog bij hoort, is een schakelaar om de verlichting in en uit te kunnen schakelen. Ofwel wordt dat de Shimano-schakelaar, die nog steeds vervangen moet worden, ofwel de zelf te bouwen Duitse "Forumslader". Misschien een combinatie van beiden, maar dat vraagt nog even studiewerk.