Voor wie die Kobra nog niet kent: een Valenteyn Kobra is een vrij vroege lage racer (plusminus 1995). Stalen frame, één kettingwiel, ketting loopt vlak naast het 451 voorwiel om een optimale kettingloop te krijgen. Er liggen 28mm racebandjes op. Breder kan niet en achteraan zou 25mm eigenlijk beter zijn. Dunne bandjes, dus hoge druk (7,5 bar). Geen vering, noch voor-, noch achteraan. Wel een 28" (622) achterwiel en dat loopt dan weer vlotter. Monovork vooraan en een gerecycleerde voorvork als liggende vork achteraan.
Een racefiets dus, met - zoals tijdens de rit zondag nog eens bleek - dezelfde draaicirkel als een Quest. Reken daarbij een zeer direct stuur en je hebt een fiets die als "zenuwachtig" mag omschreven worden. Maar hij is ook pijlsnel, voor een open ligfiets. En hij ligt heel comfortabel sinds de aanpassingen aan de trapboom (instelbaar gemaakt).
Waar wil ik nu heen? Naar hoge kruissnelheden!
Zaterdag verkende ik deel 2 van de Kastelenroute: vanaf Schellebelle tot aan het startpunt. Daarvoor moest ik eerst van thuis, langs de Schelde, tot aan Schellebelle rijden. De temperatuur bedroeg zowat 20° C en het was zo goed als windstil. De kruissnelheid langs het water steeg geleidelijk van 35 naar bijna 40 km/u. De bandjes zoemden over het asfalt, de wind suisde langs mijn oren en ik lag prinsheerlijk te genieten van het Vlaamse landschap. Weiden, meersen en natuurgebiedjes, beheerd door Natuurpunt, met galloway runderen voor de begrazing.
Het Spartaanse karakter kwam tot uiting op het eind langs de Kalkense vaart. Die weg bestaat uit geaccidenteerde betonplaten, met afgrijselijke voegen, hoogteverschillen van ettelijke centimeters, grote barsten en zelfs een stuk waar geen beton meer lag, enkel grind. De hogedrukbandjes en het ontbreken van vering deden zich voelen. Zo erg zelfs dat de ketting eraf vloog, maar dat gebeurt wel meer.
Dat drukt de pret echt niet. De Kobra is een zalige fiets om snel mee te gaan. Het is een zalige fiets om, met de Radical M banaantassen en de Agu toptas, naar het werk te rijden. Het is géén fiets om mee door het stadscentrum te rijden, want bij scherpe bochten moet je afstappen en de fiets met de hand draaien... Quest-draaicirkel, weet je wel.
Toen ik de rammelende spatborden van mijn trike had verwijderd kreeg ik te maken met 1 belangrijk nadeel toen er hondenpoep midden op het fietspad lag die ik ( door afleiding ) over het hoofd had gezien...
BeantwoordenVerwijderenAls ik jouw ligfiets bekijk lijkt die dat nadeel ook te hebben.....en wat van rijden in de regen ?
De Kobra is mijn mooi-weer-fiets. In andere omstandigheden neem ik de velomobiel.
VerwijderenWat vuil betreft, ervaar ik dat de framebuizen ook heel wat opvangen, net als de Radicaltassen (die wel erg netjes blijven). Bij een trike is dat anders: daar zitten de voorwielen zo goed als naast je. Alles wat opzij geslingerd wordt, komt op je terecht. Daar heb ik in het verleden (met de Gforce) ruim ervaring mee gehad.
Het concept van de Kobra is zo dat het onmogelijk is om er een toerfiets van te maken. Op het verlanglijstje staat nog, ooit eens, een comfortabele ligger, met naafdynamo, spatborden, vering voor en achter, etcetera. Maar, zoals ik zeg: "ooit eens".
Ik vind het echt een hele mooie fiets. Complimenten voor de restauratie.
BeantwoordenVerwijderenMet al die driehoeken moet deze fiets ook wel superstijf zijn. Geweldig concept.
Om het oneerbiedig uit te drukken: "een kranig oudje".
BeantwoordenVerwijderenAls ik je zie rijden met de kobra,
lijk jij een volbloed en ik een boerenpaard te hebben.
Het zal wel aan het verschil in model liggen zeker ;-)
Vergeet niet dat die Kobra een racefiets is. Jouw liggers zijn eerder toerfietsen.
Verwijderen