Yes !!

eFAW rijdt weer!

Gisteren, na het werk, reed ik meteen door naar Fietser, waar eFAW op de "operatietafel" lag. Daar lag ie al sinds vorige week, toen ik de schade aan de rechterwielkast aan de buitenkant lamineerde. Gisteren was het de binnenkant die aan de beurt was: twee lagen carbon - waarvan één onder 45° - en een laag aramide, gecombineerd met epoxy, zouden de klus wel klaren.

Vanmiddag moest alles uitgehard zijn, dus was het moment gekomen om de zaak af te werken. Dat betekende alles netjes gladschuren op de randen, een zwarte beschermlaag spuiten in de wielkast - aramide en epoxy zijn niet UV-bestendig -, gaatjes boren waar nodig, de spoorstang vastzetten en het wiel monteren.

Het leukste nieuws was dat de sporing nog perfect was. Er diende niets bijgeregeld te worden.

Met een zeer wetenschappelijke methode - het geheugen - merkte ik dat eFAW heel wat stiller loopt. Heel wat piepjes en kraakjes lijken verdwenen te zijn. Dat is het probleem met zo'n defect: het is iets wat stilletjes ontstaat, beetje bij beetje. Eer je doorhebt dat er wat fout zit, is het al erg ver gekomen. Eerst een klein bijgeluidje, dan een tweede en een derde en... Tot je merkt dat de fiets niet meer rijdt zoals het hoort. Ondertussen ben je gewoon geraakt aan alle extra geluidjes. Je moet er bij wijze van spreken door zakken eer je beseft dat het niet meer in orde is.

Het werk is net op tijd gedaan: op weg naar Fietser kwam een onweersfront langsdrijven en vielen dikke druppels op de poerdroge straat. De temperatuur was nog behoorlijk hoog, maar vanaf morgen zou het zowat 10° koeler moeten zijn. Tijd voor forenzen met de velomobiel dus!