Zwalpen

Het was aangekondigd: rukwinden in het binnenland tot 100 km/u. Een stevige zuidwester en laat dat nu net de richting zijn die ik uit moet. Dat betekent wind op kop.

In de richting van het werk varieert de koers voornamelijk tussen noord- en zuidwest. Het eerste deel, pakweg 8 km, is voornamelijk tussen bebouwing die de wind kanaliseert. Dat maakt het moeilijk voorspelbaar en waar openingen tussen de gebouwen opduiken, is het extra opletten. Daarna, op het ondertussen alom bekende jaagpad, kom ik in open terrein, afgezoomd met bomen. Af en toe verandert de windrichting, zodat ik de ene keer naar links geduwd wordt en dan weer even hard naar rechts.

De ontstuimige wind doet eFAW heen en weer zwiepen. De stevige wind op kop drukt de snelheid fors: als ik op het werk aankom, heb ik een gemiddelde van nog geen 25 km/u gehaald. De ondersteuning heeft daarbij flink werk geleverd.
Een collega, met een gewone bukfiets, heeft de hele weg (ruim 20 km) in zijn kleinste versnelling moeten afleggen.

Nu we naar winteruur omgeschakeld zijn, was het halfweg de rit al behoorlijk klaar. En gelukkig maar: af en toe lagen er flinke takken op de weg. Dat, samen met de rukwinden, zorgen ervoor dat je als fietser al je aandacht bij de weg en het fietsen moet houden. Voor je het weet, wordt je een flink eind opzij gegooid. Voortdurende koerscorrecties zijn nodig. Het ruitje van het velomobieldakje bolt de ene keer op en dan wordt het weer ingeduwd. Het zeiltje van eFAW duwt nu weer tegen mijn linkerschouder en dan tegen de rechter. Andere fietsers zijn zeldzaam: de meesten lijken de raad van de weerman ter harte te nemen. Die zei van binnen te blijven als het even kon.

Jammer: tegen de middag zou de wind sterk luwen. Zo'n stevige rugwind zou anders wel aangenaam zijn vanavond.