Pech onderweg en het vervolg ervan

Pech

Het ging nochtans fijn maandagmorgen. Lekker weertje: beetje wind, beetje motregen, maar erg zacht voor de tijd van het jaar.

Nog maar goed op het jaagpad aangekomen, moest ik plots harder duwen. De Cycle Analyst toonde dat de motor braaf volgde en meer vermogen leverde. Toch ging de snelheid naar beneden en de Orca maakte slagzij. Lek vooraan dus en dat was alweer een hele tijd geleden.

Buiten de Orca was het minder gezellig. Eigenlijk was het bijna guur. De wind op zo'n open plek naast de rivier is verdomd koud en die lichte regen maakte het er niet aangenamer op. Zo besefte ik weer wat gewone fietsers moeten ondergaan.

De Orca ging op zijn kant, de band werd gewisseld en opgepompt. Meteen werd ik vergast op een vrolijk gesis... Dit was niet goed. De reserve binnenband lag blijkbaar al te lang in de fiets: het was een al hersteld exemplaar en de pleister was losgekomen. Uit ervaring weet ik dat een band plakken in de regen niet evident is, maar het moest. De eerste pleister kwam er zo weer af en was goed voor het afval. De lijmtube was ook bijna leeg. Het laatste beetje werd eruit geperst en een nieuwe, veel te grote, pleister kwam erop.
De band werd weer opgelegd en opgepompt. Een licht gesis maakte duidelijk dat het lek niet gedicht was, maar het moest dan maar zo. Geen reserve meer, geen lijm en geen pleisters.

De oplossing: keihard oppompen en gaan met die banaan! Met één tussenstop om wat druk toe te voegen raakte ik op het werk.

Daar ligt alle nodige materiaal om te herstellen, dus ook lijm en pleisters. Neen: geen binnen- of buitenbanden in de maat 406. Dat zou dan enkel voor mij van toepassing zijn. Na het werk, maar op het bedrijf, werd de eerste binnenband gecontroleerd, de lossende pleister werd verwijderd en er kwam een nieuwe in de plaats. De band heeft het gehouden tot thuis.

De voorraad herstelspullen in de fiets moest aangevuld worden.

Het vervolg

's Avonds gingen de Trykers eraf en een set nagelnieuwe Marathons kwam in de plaats, ondanks het feit dat ik er niet zo graag mee rij. Die lagen eigenlijk al enkele maanden klaar, met de bedoeling ze als 'winterbanden' te monteren. Na het verhaal van Harry Lieben gelezen te hebben, met de uitleg over het verschillend reageren van slicks en profielbanden in sneeuw, leek me dit zeker geen slecht idee.

Marathon (foto: Schwalbe)

Dinsdag volgde dan de eerste rit met de Marathons en ik kreeg meteen een bevestiging van mijn vroegere ervaringen: meer lawaai, meer trillingen, minder rijcomfort. Dat mag niet verwonderen, want de Trykers zijn veel soepeler. Het lijkt me logisch dat ze dan snelle trillingen veel beter absorberen, zoals bij rijden op betonklinkers.
Ook de zijdelingse grip is duidelijk minder met die Marathons: algauw hoorde ik de band glijden in snelle bochten. Dan doen Trykers gewoon nooit!
Harry Liebens onfortuinlijke avontuur indachtig, neem ik de nadelen maar voor lief.


The Secret Life of Velomobiles: Crashing. from twilwel on Vimeo.

Het voordeel is dat er nu banden met profiel op het loopvlak op liggen, die dus op sneeuw en ijs minder snel blokkeren. Ze zouden ook lekvrijer moeten zijn: een glad loopvlak, zachter rubber en een natte ondergrond vormen geen ideale combinatie. Uiteindelijk verwacht ik dat ze ook meer kilometers kunnen afleggen. Dat zal dan in meerdere sessies gebeuren, aangezien ik in de lente weer op Trykers zal overschakelen.

Neen, voor winterse omstandigheden heb ik de ideale voorbanden voor de Orca nog niet gevonden. Daarbij moet je er rekening mee houden dat de breedte beperkt is tot 40 mm.

De rest

Er zijn nog aanpassingen mogelijk of nodig voor de 'echte' winter:

• de Marathon Supreme (onderste band op de volgende foto) achteraan wordt weer vervangen
• het voetengat kan afgedekt worden

Achterband

Er zijn wat opties voor de achterband, allemaal uit de eigen voorraad.

Een voorraadje achterbanden

De Continental TourRIDE 47-406 (tweede van onderaan) kan er weer op. Nog ruim voldoende profiel, heel betrouwbaar en aangenaam rijdend.
Er is ook nog een Schwalbe CX Comp (bovenste band), die ik ooit van Flevobike mee kreeg en die min of meer een noppenband is. Die had wel de neiging om wat aan te lopen, dus daarvoor moet de achtervering wat strakker.
Tenslotte ligt er ook nog een Schwalbe Energizer Plus (tweede van boven te beginnen).

Het zijn alle drie gebruikte banden, net te goed om weg te gooien, met elk hun voor- en nadelen. Uiteindelijk koos ik voor de Conti. Die beschikt nog over een aanvaardbaar profiel, is degelijk gebleken, werkt met een lage druk (3 à 4 bar) en is breed. Breder dan de Marathon Supreme die hij vervangt.

Voetengat afdichten

De proef vorig jaar met een plexiplaat om het voetengat af te dekken, was positief.

Die afdichting heeft wel wat voordelen.
Eerst en vooral de - vooral theoretische - winst op het vlak van rendement. Er wordt gesteld dat bij hogere snelheden de vlakkere bodem tot minder vermogensverlies zou leiden. Nu is een Orca geen velomobiel waarbij je hierdoor spectaculaire veranderingen zal merken. Daarvoor is hij de hoog, te kort en te breed.
Daarnaast heb je minder problemen indien er sneeuw ligt. Als de sneeuwlaag wat dikker wordt - wat al jaren geleden is - heb je de kans dat de voetengaten sneeuw scheppen. Het is logisch dat dit niet meer kan als ze dicht zijn.
Tenslotte - en dat is voor mij het belangrijkste - hou je zo de warmte meer binnen. Als het flink vriest, is het aangenaam als het enkele graden minder afkoelt.