Goed nieuws

Gisteren ontving ik een mailtje, waarin gemeld werd dat een pakketje onderweg was van bij Flevobike. Dat pakketje woog ongeveer 2,5 kg, dus dat moest de nieuwe motorunit zijn.

Vanmiddag werd dan aangebeld en ik kon de levering in ontvangst nemen.

De inhoud was precies wat ik verwachtte.

Motorunit met bevestigingsbouten

Dit betekende even knutselen: de oude motorunit uitbouwen en de nieuwe installeren. Dat nam zowat een half uurtje in beslag, waarbij ik ondertussen wat vuil weghaalde.

Positie van motorunit en tussenas

De motor drijft de Rohloffnaaf aan, die op de tussenas zit.

Terwijl de boel toch open was: een beeld van de aandrijving van de Rohloffnaaf.

Het bovenste tandwiel wordt aangedreven door de motor. Daarachter zit nog een tweede, dat via een ketting met de naaf verbonden is. Rechts, tussen beide tandwielen, zie je nog net een groen stukje. Dat is een kettingspanner.

Een nieuwe motor, omdat de oude elektronica het niet deed, vraagt natuurlijk om een testrit. Ondanks de aangekondigde regenbuien moest dat deze namiddag nog. Voor de gelegenheid reed ik even tot aan de andere kant van Gent, in het totaal zowat 25 km.

Wel: nu is de E-Orca echt zijn naam waard.
Ik kan meteen toevoegen dat de ondersteuning het potentieel van de Orca naar een hoger niveau tilt, zeker in een stedelijke omgeving.
Om te beginnen betekent het dat je minder (niet: geen) inspanning moet leveren om wat vaart te maken. Maar ook maakt het vertragen en versnellen minder tot een karwei. Dat is belangrijk: een velomobiel betekent een behoorlijke massa. Of die nu 30 kg weeg, 40 of 50; je moet heel wat kilo's op gang trekken. Daardoor ben je snel geneigd om minder af te remmen aan kruispunten. Begrijpelijk, want je beperkt zo de inspanning, maar tegelijk verhoog je het risico. Door de ondersteuning vind je dat vertragen niet zo erg meer: weer op snelheid komen vraagt gewoonweg minder inspanning.

Je kunt de ondersteuning dus als een veiligheidsverhogende factor beschouwen.

Ook bij bergop - in ons vlakke landje betekent dit eigenlijk brug-op - zorgt de ondersteuning ervoor dat je de vaart erin kunt houden. Zo haal je een hogere gemiddelde snelheid (minder belangrijk) en vraagt een verplaatsing minder tijd (wel belangrijk).

Enfin, na zowat een maand spanning (en ook enige ergernis, dat is menselijk) lijkt het probleem van de baan. Dit was een onverwachte hapering, maar er is hard gewerkt om het probleem op te lossen en ook op het vlak van communicatie valt absoluut niet te klagen.

Binnenkort start ik met het testen van winterbanden voor de velomobiel. Daarbij schik ik drie of vier types uit te proberen:

• Schwalbe Tryker (prima voorband, maar wat gripproblemen op glibberige ondergrond voor het aangedreven wiel).
• Schwalbe Marathon Supreme: al wat meer grip achteraan, want een licht profiel op het loopvlak.
• Schwalbe CX Comp: een crossband. Ik verwacht nog heel wat meer grip, maar vermoedelijk tegelijk meer rolweerstand. Ook levensduur en lekbestendigheid lijken van een minder niveau.
• Vredestein Perfect Moiree: een klassieker, die het op de Alleweder goed deed.

De Big Ben kan ik jammer genoeg niet proberen op de Orca. Die bestaat in 406 enkel in 55 mm en dat is gewoonweg te breed voor deze velomobiel.