Ontbijt

Ontbijten. De meesten onder ons doen dat elke dag.

Inleiding

Deze keer, dat was zaterdag 24 oktober, had dat ontbijt wel wat meer voeten in de aarde. Dat zat zo: Vlaanderen heeft zijn eigen Fietstelweek. Dit jaar lanceerde de Fietsersbond ter gelegenheid daarvan een app om ritten te registreren. De app werkte absoluut niet feilloos: hij crashte vaak, gaf er de brui aan als de rit te lang werd en de accu van de smartphone werd leeggezogen. Toch registreerden veel fietsende Vlamingen, waaronder ondergetekende, zich.

De Fietsersbond verbond er zelfs een competitie aan: per provincie kon je individueel en als groep inschrijven. Iemand van de Gentse Liggers nam het initiatief om een ligfietsgroepje aan te maken, waar ik me bij aansloot.

Nu zijn ligfietsers door de band anders dan de gemiddelde fietser: een ligfiets wordt heel vaak gebruikt om langere afstanden af te leggen. Als je dan als ligfietsers een groepje vormt en je kilometers registreert, heb je veel kans om ergens vooraan te eindigen. In dit geval eindigden we helemaal vooraan, met als resultaat dat de groep een ontbijt aangeboden kreeg. In mijn geval moest ik er niets bijzonders voor doen. Gewoon elke dag naar het werk rijden zorgt al voor 180 km per week. Daar kwam toevallig ook nog de havenrit met de Gentse Liggers bij, maar daar crashte de app op amper 1/3 van de rit.

Heenrit

Tot zover de lange aanloop. Omdat een West-Vlaamse ligger het groepje startte, was het in die provincie dat we wonnen. Het was dan weer logisch om het ontbijt ergens in West-Vlaanderen te houden en dus moest ik een eindje rijden om mee te kunnen aanschuiven.
Samen met Ronny reed ik naar Tielt. Omdat we nu eenmaal ligfietsers zijn, kozen we niet voor de kortste, maar wel voor een mooiere weg. Dat zoiets ongeveer 8 km extra betekent, maakt niets uit. Als je kunt kiezen voor 30 km langs een saaie, rechte weg rijden (de Kortrijksesteenweg van Gent naar Deinze en dan de gewestweg naar Tielt) of 40 km waarvan een groot deel langs een waterweg, weg van alle verkeer, dan kies je natuurlijk voor dat laatste.

Ontbijt om 8u30 betekent in dit geval om 7u vertrekken in Gent. Op een lege maag 40 km fietsen is uitgesloten, dus wat in Tielt wachtte, zou het tweede ontbijt worden. Dat deed me aan de Hobbits denken ;-)

Ronny's verlichting, ergens langs de Brugse Vaart

In en rond Tielt

Als je een ontbijt voor 11 personen meekrijgt en de groep blijkt uiteindelijk uit 8 man te bestaan, dan heb je een rijk gedekte tafel! 

De ontbijttafel (foto: Birger)

Ontbijten met een groep fietsers die per definitie veel kilometers afleggen - anders win je zo'n competitie niet -, maakt het vanzelfsprekend dat je na dat ontbijt een fietstocht maakt. De groep vormde een mooi overzicht van wat allemaal bestaat naast de gewone rechtopfietsen:

• twee trikes (een omgebouwde Challenge - 2 x 24" en 26" - en een Gekko)
• een hoge ligger (Challenge Chamsin)
• een roeifiets (Thys 209)
• drie velomobielen (2 Orca's en een Strada)

Voor de oplettende lezer: er staan slechts 7 fietsen vermeld, want de 8ste deelnemer was de wederhelft van initiatiefnemer Birger.

Geel is dominant: gele clubkleding, gele Orca en gele Challenge trike

Birger maakte er een leuk tochtje van, dat iets langer uitliep dan gepland. Na de 42 kilometer op weg naar het ontbijt kwamen weer 55 kilometers bij op de teller. 

De rit leidde ons door het hart van West-Vlaanderen. De streek is tegelijk landelijk en dicht bebouwd. Nergens kon je rijden zonder in alle richtingen huizen te zien, maar tegelijk reden we voortdurend tussen weiden en akkers. Een versnipperd landschap heet zoiets. Typisch Vlaams. Op het eind langs de vaart na, slingerde de route continu door een golvend landschap. De hele tijd ging het bergop en bergaf. Nooit steil, maar ook nooit vlak.

Aan alle mooie dingen komt een eind

Na de rit schoven we weer aan om de rest van het ontbijt te verorberen. Dat was welkom, want er stond nog een rit naar huis op het programma.

Alweer ging het langs de 'toeristische route' en alweer stonden 42 kilometers op het programma. Ronny zou het wat kalmer aan doen. Dat betekent dat we een kruissnelheid van ruim 30 aanhielden.

Bijna thuis

Op de foto zie je beide Orca's in mooi-weer-configuratie: het dakje lieten we allebei thuis. Ook de schuimkap was er teveel aan. Het minivizier om de rijwind omhoog te leiden is ruim voldoende.
 
Op het einde van de dag reed ik nog om boodschappen met de Orca, waardoor het dagtotaal op 150 km kwam.